In een ongelofelijk dicht tempo heb ik een meesterwerk van een roman gelezen. Geschreven door Roma Ligocka; het meisje in de rode jas. Eigenlijk heet ze: Rominka Liebling wat ik een mooiere naam vind. Een boek over haar leven. Ze werd geboren in 1938 en maakte als klein meisje het getto mee in Polen en groeide daar verderop. Overleefde kan je beter zeggen.

Ze schrijft zo prachtig. Sommige zinnen zijn als kleine diamantjes van mini gedichtjes in een heel groot geschreven kunstwerk. Het is als een meester schilderij maar dan in woorden. Zonder ophouden haast las ik het uit. Haar schrijnende verhaal raakte hier en daar mijn verhaal, herkenning van eenzelfde pijn.

Het maakte zoveel in me wakker ook. Het schrijven over een oude commode van een bepaald soort hout waar zij en haar moeder erg aan gehecht waren. De pop die ze eindelijk kreeg en wat haar enige speelgoed was totdat een ander meisje het vast wou houden en hij stuk viel.

Hoe ze zich naar de wereld van kunstenaars en dichters, theater en decors, opera en naaien voelde aangetrokken en wilde acteren maar geen goede rollen kreeg . hoe ze uiteindelijk dat ging doen wat ze het beste kon; toneelkostuums en decors maken. Wauw zeg, wat een verhaal. wat een veerkracht om vanuit zoveel trauma een persoon te gaan zijn en dan zelfs zonder God te kennen, zo leek het. Hoe ze met kleerscheuren door het leven ging van een fout gekozen huwelijk, reddersrol, en alsmaar hard werken en door enorme pijn heengaan van stukke relaties en pijn met haar moeder. Het trok door mijn hele lijf heen dit boek, en ik heb zakdoeken vol gehuild.

Het raakte ook mijn aangeraakte snaren van de keren dat ik iets doe wat met de wereld van kunst te maken heeft. Een wereld waar dingen overhoop mogen liggen in het proces van maken. Een wereld van een planken toneel, zware fluwelen stoffen, antieke hutkoffers, versiersels, linten, scripten, onaffe teksten nog hangend in de lucht, dromen in je achterhoofd, ideeën na een dutje, lange jurken, maffe hoeden.

Hoe meer ik die kant op ga.. hoe blijer ik word, en elk vaal hokje krijgt zijn kleur.