Soms is het leven zo'n hele reis, met allerlei tussenstops. Noodzakelijke tussenstops die niet altijd even fijn zijn. Het voelt als vertraging of je wordt afgeleidt, verleidt. Het is ook een journey, een verovering weer van je h e l e hart. Een soort van vechten tegen de bierkaai om wél je hele vertrouwen op God te stellen en niet zelf te gaan voorzien door reisjes te plannen, halfbakken antwoorden op sluimerende behoeftes.

Mijn hardnekkige mailtjes naar John zijn gesmoord. Echt smoren moest ik ze. Ze bleven in me opkomen als aanwakkerende vlammetjes.

Ik stapelde de blessings en preken, de christelijke liedjes, de conferenties, de christelijke vrienden op elkaar. Steeds meer en meer. En mijn honger groeit. Langzaam maar gestaag wordt mijn hart veroverd en alsmaar zijn er uitdagingen om iets te maken, iets te doen.

En al doende groei je en om me heen beweegt er van alles en de gebeden worden dikker en de muur naar de vijand hoger en in je hart groeit de honger en ineens lees ik de bijbel en weet ik: I'm back. Dat zijn nu precies de juiste woorden. Im back. Het voelt alsof ik mijn oude jas weer aan heb die enorm lekker zat, maar nu in een ouder en mooier geworden Olga. Die jas is de aanwezigheid van Heilige Geest en de voortdurende drive naar meer omdat je het leven proeft. Het échte leven. En ik ben niet alleen. Ik luister Bobby Schuller die me aanzet tot meer en ik luister Joyce Meyer die je weer eens de oren wast en ik lees boeken die diep gaan en je oude fundamenten bloot leggen en keer op keer bidden we samen met vrienden en nemen we elkaar mee op reis. En vandaag was ik zo blij, ben ik zo blij, omdat het zo'n cadeau is om thuis te zijn bij jezelf en bij God, bij jezelf in God. En dan ineens gaan er deuren open. Ik ga een kunstmiddag organiseren en ik ga kaarten maken en wat foto's afdrukken. Kijken wat of ik daar mee kan doen. En ik ga verder met de dans maken en... Zoveel is mogelijk, maar het geheim is om aan Zijn hand te wandelen. Heilige geest wil steeds raad geven en in details je leiden. Hoe gaaf is dat! Verstokte mensenharten die zich alsmaar tegen Hem verzetten en zélf willen doen. Vandaag hoorde ik dat de opa van mijn oma het heil des volks heeft opgericht. Johan de Liefde! Wauw, daar stam ik van af. Wat een erfenis!. Ik kreeg gelijk zin om een meeting in mijn tuin te doen, met een mooie film ofzo voor de buurt. Vrijheid van binnen voelen om God te willen delen, dat maakt dat ik 'back' ben. Het lijkt zo makkelijk maar je kan door een heel proces heen moeten van eigen wensen en levensfase en rouwrandjes en auplekken, verdriet. Rust en stilte zijn vaak het medicijn en de deur naar iets nieuws. Naar groei. Naar leven. Het voelde zo taai gisteren, een dag in de stilte. Meerdere dagen in de stilte. Ik wou alleen maar stilte, geen muziek en het voelde ergens als geen doorkomen aan.

Toch volhouden. Mijn huis is gewoon mijn huis, een praktische plek om te wonen. Mijn hart, dáár leef ik. Mijn hart, die moet ik bewaren, want daaruit zijn de oorsprongen des levens. Wat een vet cadeau dat je juist tot bloei komt als God het daar voor het zeggen heeft, als Hij daar met jou om de tafel zit liever gezegd en maaltijd met je houdt. Samen ontbijten, mijmeren, soms zwijgen en dan weer diepe gesprekken of een hint.

Tot later..