Haar naam betekent: liefde. Ze komt uit een Arabisch land en hoort ook bij mijn kerk. Een poosje terug had ik de eer haar maatje te zijn op een vrouwendag. Ik kende haar eigenlijk nauwelijks maar ze had geen maatje en ik besloot op de nipper om tóch mee te gaan. Ik had me zorgvuldig warm genoeg aangekleed omdat ik zo gauw kouwelijk kan zijn. Zij heeft dat kennelijk niet nodig, want ze was, op deze koude herfstdag gewoon in een roze Tshirt gekleed. Ik zag het gelijk; ze is iemand die lekker in haar vel zit en niet veel nodig heeft om zich lekker te voelen. Het bleek dat ze niet alleen handig is met haren knippen ( ze is kapster) maar ook goed is met make-up en gezichtsverzorging. Dus, ik viel helemaal in de prijzen met haar, omdat zij haar eigen henna-spuit bij zich had ( henna-mengsel in een zakje met een spuitje eraan of hoe zat het ook weer... ), maar dat niet alleen, ze had op haar telefoon hele mooie voorbeelden van henna-tekeningen. Ik mocht eerst bij haar een tekening uitproberen met het zakje waar je dus mee moet spuiten, in knijpen en bewegen tegelijk en dan alles in de juiste proporties. En daarna zette zij bij mij een goed gelukte bloem op mijn hand met alle gemak en plezier. Al mijn vooroordelen tegen henna verdwenen als sneeuw voor de zon. Ik vond het wel mooi en erg leuk om eens te proberen! En dan was er nog een workshop waar we als koppel aan meededen; gezichtsverzorging, of terwijl: make-up. Mohabbat kon bijna niet wachten toen ze in de gaten kreeg dat er ook nagels werden gedaan. Dat is haar echte passie merkte ik. Maar goed, met alle liefde en zachtheid van haar mollige zachte Arabische handen en haar haren gemakkelijk in een los staartje op haar hoofd smeerde ze vakkundig alle lotionnetjes masserend op mijn gezicht, vouwde de heel warm gemaakte handdoek plat op mijn gezicht, nam alles af en masseerde een lekker cremetje in. Alles bij haar terug doen zat er niet in. Zo gauw ze mij rustig had afgewerkt snelde ze naar de nagellaktafel en ging achter elkaar bij vrouwen de nagels doen. Ze was helemaal in haar element. Ik zat er nog wat versuft bij en liet me maar wat verwennen. Ik kreeg de smaak te pakken. Ineens was er een vrouw bij wie ik voelde; aan haar kan ik het vragen! Ik vroeg haar mijn nek en schouders te masseren. en werd toch even getrakteerd op één van de meest fantastische massages ooit. Ik merkte zelfs dat de Heilige Geest erdoorheen werkte en vertelde haar dit ook. Ze werd echt geleid in haar aanraken. Bleek ook dat zij dit regelmatig bij anderen doet, ouderen ook geloof ik en dat ze het ook heel erg fijn vind om te doen. Ben ik even blij met mijn hoogsensitiviteit en kloppend gevoeld hebben dat ik haar wel kon vragen! Oh, wat werd ik verwend. Ik zag Mohabbat in de pauze voor kinderen zorgen, ze eten geven, en eigenlijk had ze geen moment rust meer nadat ze de nagellaktafel had ontdekt. Een paar weekjes geleden is er iets gebeurd. Haar moeder in het Arabische land is overleden en zij kon er dus niet heen, het niet meemaken. Er was een bericht geweest in het nieuwskrantje van de kerk, dus bijna iedereen wist het toen ze binnenkwam. Ze had weer haar gewone roze t- shirt aan maar dit keer ging ze niet geven maar ontvangen. De tranen stonden in haar ogen en ze liet zich door allerlei mensen troosten. De één gaf haar gelijk een warme hug, de ander drukte haar tegen zich aan, weer iemand keek haar aan en sprak bemoedigende, troostende woorden. Ik vind het zo mooi om te zien hoe iemand kan geven én ontvangen. Zij liet ons aan haar geven. Soms zijn mensen zo gewend geraakt aan geven dat ze de kunst van ontvangen zijn kwijt geraakt. Maar daarmee creëer je dan mijn inziens iets ongelijkwaardigs, een scheve balans. Ik las even geleden in een blad dat- Mohabbat - liefde - betekent. Wat een geweldige zus hebben wij hier in ons midden. En wat goed om weer te zien hoe of we uit de verf komen als we doen wat bij ons past.
