Ik wil het even hebben over missers en zegeningen in seconden van beslissen. Één seconde was letterlijk erg kostbaar. Hannah had haar oog op Timo die met grijpgrage handjes door de caravan scharrelt op zoek naar alles wat hij maar kan pakken. Met een ruk trekt hij aan de televisie. We weten niet of hij aan de draden trok of aan een pootje, maar het ongeluk is dat Hannah één seconde te laat is en de televisie naar beneden valt; beeldscherm kapot! Driehonderd vijf een twintig euro kost deze seconde, terwijl we zo blij waren met de last minute deal van de goedkope caravan. Maar blij zijn we met geen lichamelijk letsel. Dankbaar voor engelen die meekijken en vast ook ingrijpen.
Ik zag een heel mooi kanten lapje in de etalage van de tweedehands winkel. Het leek een uniek kantje uit wel 1800. Ik kon niet goed bedenken waar ik het voor kan gebruiken en wil verantwoord met mijn geld omgaan. Een paar dagen later weet ik waar of ik het voor wil gebruiken en ga nog net voor sluitingstijd naar de winkel. Het lapje is verkocht. Dat wordt wachten op een andere treffer. Als mijn oog ergens op valt en ik word er héél blij van; misschien toch maar kopen!
De buurman op de camping schuift bij ons aan en we kletsen wat. Ik ervaar eenzaamheid bij hem en behoefte aan contact. Wat bijzonder dat hij in Nijmegen woont waar Hannah vandaan komt ook en dat hij kunstenaar is en Kampen kent. Allemaal raakvlakken met Hannah en een beetje met mij. Een dagje later loopt hij langs de caravan en wil ik het raampje opendoen en even iets zeggen. maar ik doe het niet. Wel hebben we nog op andere momenten gegroet een een klein praatje gemaakt. Op de laatste avond brengt Hannah al onze etenswaren die over zijn naar hem toe en krijgt onverwachts een erg diepgaande ontmoeting. Hij vertelt van zijn leven, zijn verdriet, en Hannah kan delen over onze God en mag zelfs voor hem bidden. Het bepaalt onze verdere avond, we bidden nog lang na en ik voel spijt over gemiste kansen, van hem even benaderen, een uitnodiging... Maar heel dankbaar zijn we dat dit toch nog zo heeft mogen zijn.
Moe reis ik naar huis. Ik mag maar tot vier uur in de trein met mijn fiets. Eindelijk is er een zitplaats na bijna twee uur staan. Heerlijk zit ik in de stoel totdat de machinist vertelt dat er een wisselstoring is; allemaal de trein uit. Ik loop met mijn fiets naar de sprinter naar Utrecht en zie ineens een andere trein, via Ede. Dat lijkt een heel rustige verbinding. Ik beslis met mijn verstand toch voor Utrecht te gaan, maar een half uur later zit ik toch in deze trein naar Ede; geen plek via Utrecht. Het is een fijne trein met veel plek voor de fiets en in het vertrouwde Ede kan ik nog even genieten van een koffie verkeerd. Als een verzopen katje kom ik weer thuis, twintig minuten door de stromende regen gefietst. Maar weer doordrongen van Gods trouw en soms superzachte aanwijzingen die altijd goed uitpakken.
We zijn op het strand, onze laatste dag. Het prachtige Terschellingerstrand. Ik was nog naar West gefietst om een kennis op te zoeken, maar zij was niet thuis. Moe gefietst zit ik op het klein beetje natte zand. Er zijn donkere luchten met af toe wat zon. Het is heerlijk. Dan gaat het regenen. Ik doe mijn sokken weer aan en schoenen we gaan nog even naar zee. maar als je dan denkt dat al het moois voorbij is, dan gaat ineens de zon weer schijnen en is er zo'n onvoorstelbaar mooi licht. De donkerblauwe zee met witte schuimbranding, de waterpoeltjes en ribbels in het zand, de verschillende kleuren van zand waar het licht op valt, de wuivende helmen en wolkenpartijen; zooo mooi! Hannah danst met opgetrokken broekspijpen door de branding van warm zeewater terwijl Timo tegen mijn benen geleund, zijn ogen vast op haar gericht houdt. Het is als een bonuszegen van een zalige week Terschelling; bonusvakantie met een voor mij gratis huisje, van een zomer waar ik maar niet ophoud met vakantie vieren, uitjes en ontmoetingen, natuurschoon en vrijheid, naast hard werken, zweten en vooruitkomen.
Het leven is als een dans door allerlei ruimtes met licht wat zomaar onverwachts ergens op schijnt. Gezegend ben je als je oog er op valt en je plukt de zegen, of volgt de aangegeven weg.. Soms zijn het van die pareltjes die er zomaar liggen op de weg, precies voor jou!
