Vandaag had ik een dag met een gouden randje. Mijn vliegtuig naar Dublin vertrok om 10 uur 's ochtends maar toen stond ik nog aan het aanrecht! Ik ging niet want ik heb geen geld genoeg . Echter ik ging wel wat anders doen. Eerst naar de fotowinkel om mijn lens te ruilen voor één met meer zoom en toen op naar mijn date, die ook naar station Rheden kwam. Het ging allemaal net nog gesmeerd. Er was geen parkeerplek voor de auto dus ik sjeesde naar de andere kant van het station, holde naar het perron, mijn rugzak met thermosje thee en waterfles en boterhammen met ei meebungelend en yes, bleek dat ik nog een paar minuten over had omdat ik verkeerd op mij horloge had gekeken. Lens geruild, gesprekje bij de bus waardoor ik door mijn empathie met een mevrouw haar zieke man bijna de bus miste en toen stond ik op tijd in Rheden met een ijzig windje. Mijn date stapte uit, ik zag hem en vermoedens werden bevestigd; deze gaat 'm niet worden. Maar ik was niet teleurgesteld want dat dacht ik al, na vier of vijf telefoongesprekken. Toch vond ik het leuk deze date te doen en samen te genieten van een wandeling. Ik had een wandeling gekocht, gisteren nog gelamineerd en zo gingen we op pad. Het was heerlijk. De heuvels van de posbank leken wel wat op de wicklow mountains. De kleuren okergeel/goudgeel gras met roodachtige struiken en de nog wat paarsige heide en dan het witte zand zorgden voor prachtige kleuren op deze herfstige dag met maar ietsje pietsje zon. Hij is een verwoed wandelaar en goed met kaart lezen. Ik kon mijn nieuwe camera uitproberen met mooie natuurshots en goh, wat genoot ik van de stilte, het ruisen van de wind, de luwte en de glooiende heidehellingen om ons heen. We zagen schapen en drie herten en dronken warm e chocomelk in het paviljoen. Het was een ware troost, gezien mijn - niet naar Ierlandkeus.- Maar vooral merk ik dat ik bemoedigd ben door mijn- nee-. Mijn - nee- voor deze man betekent dat er een - ja - open staat voor iemand die beter bij mij past. En het mooie vind ik, dat ik doordat hij mij wel leuk vond en lief en bijzonder en we een open gesprek aangingen ik met een steviger zelfbeeld naar huis ga en heel benieuwd ben of er nog eens iemand komt die wel bij mij past. En.., hoe leuk dat dan zal zijn!! Iemand van wie ik gelijk een tinteling krijg als die uitstapt, iemand wiens geur ik op wil snuiven in plaats van, hm, dit is dus zijn luchtje. Iemand met wie elke stap een sensatie is om wat hij in me doet. Maar het was een move forward, om los van John en met een vrije blik een echte date aan te gaan. Hoewel mijn eerste zin had kunnen zijn: "Ik vind dat hele daten eigenlijk geen zak aan". En dat vind ik ook. Het is ergens zo gekunsteld en zo'n gedoe. Ik wil u dienen Here God en U weet of ik dat het beste alleen kan of samen, maar ik ga alleen voor een man waar ik echt lekker - ja- tegen kan zeggen. Ik vond een film op het station voor één euro en die keek ik vanavond, back in mijn single life met appjes en telefoontjes. Een prachtige lovestory met een sensationeel slot. Wat een dag met een gouden randje. Wat geniet ik van heuvels, bergen, stilte en natuur en een goeie kop koffie en een diep gesprek en grapjes en dat God daar in alles bij kan zijn. Dat de wandeling niet te lang was en het in de luwte heerlijk weer was en wat is het fijn om dit allemaal fysiek te kunnen en ook te beseffen dat ik wat te bieden heb, er meer in me zit en dat ik nog heel veel te ontdekken heb en veel wil! Ja, ik wil veel. Ik wil kunst en mooi zijn en leuke kleren en op reis en mooie foto's maken en met mensen praten, echt praten en harten raken en Gods zegen ervaren en uitdelen en mijn eigen grenzen respecteren en genieten! Dank U God, voor de nee's. Op naar de vele ja's, met ook de nee's. P.s. Door géén Ierland heb ik nu geld voor laarsjes én een supermooie cameralens en door zijn toestel even te gebruiken besefte ik hoe goed mijn keus is geweest voor een digitale spiegelreflex met een 11 x zoom!
