Wat is het ook wat in ons christelijke landje. Ik was op een studieavond in een moderne zaal van een hippe kerk. Het werd georganiseerd door een bijbelbestuderende groep die vooral de diepte van Zijn woord wil onderzoeken. "Maar", zei de spreker, "alleen het woord verdort en alleen de Geest daar brandt je van op". We zongen wat ouderwetse liederen met inhoud. Gedegen kost. Ik sprak een kennis van vroeger over de feesten van Israël die volgens de spreker, en een bijbelgedeelte niet gevierd hoeven worden door de gelovigen uit de heidenen maar wel gevierd worden waar ik 'kerk ' en deze man had het ook net gevierd; in Israél. Zijn gezicht was nog bruin van de lekkere mediterraanse zon. Volgens hem hoeft het niet maar zijn de feesten erg rijk. Ik kan nog steeds de Hebreeuwse namen niet onthouden van de feesten; mijn geheugen is sowieso vaak meer een zeef. Maar het mag dus wel en dan is er een enthousiast echtpaar die oorspronkelijk uit een wettische kerk komen waar hij de zondagochtenden dat hij op de bus reed meer plezier had met God dan in de diensten. En zij komen nu al vijf jaar in de hippe kerk met de voorganger die er niet uitziet als een dominee en ze knappen er helemaal van op. Er was een zanggroep geweest, de vorige keer, maar die was te luid bevonden, vertelde ze, door de organisatie van de gedegen kost. En zo is het allemaal een lekker rommeltje door elkaar. Ik houd niet van de showerige diensten van de hippiekerk, maar wel van de lichtvoetigheid en vrijheid van de Geest. Ik houd niet van de moderne zaal met de harde kleuren en het felle licht. Wou dat we een gezellig zaaltje in een ouderwetse kerk hadden gehuurd. In Frankrijk, van de zomer, was ik in een heel oud kerkje met prachtige muurschilderingen en zanderige warme aardekleuren. Ik ervoer er zoveel van God en had er willen vertoeven en zingen en wat bidden maar was met een groep die met elkaar vonden dat kerkgebouwen niet Gods bedoeling zijn geweest en dat vond ik ook. Maar daar vond ik het fijn en had ik wat willen vertoeven. Omdat ik er de Geest voelde, maar dat voelt iedereen dus ook weer anders. De spreker legde fantastische verbanden van de oeroude verhalen die me enorm verbazen en ontzag geven voor de verrassingen en uitmuntendheid van de schrift, het boek, het woord... "Dit is HET WOORD"zei de spreker, terwijl Jesjoea/ Jezus HET WOORD Is wat hij ook beaamde. Pff al die hoepels in het christelijke geloof. Het duizelt me. Dat is Israël, dat is Koningschap, dat is dan en dan. Ik kan spreker Theo niet meenemen in mijn tas om me alles uit te leggen wat ik lees, helaas. Ik onthoud het zo slecht. En ergens wil ik het zo graag begrijpen allemaal.Weten waar ik aan toe ben en wanneer wat gaat gebeuren met de bloedrode manen en de feesten en uitkomende profetieën. Ik kijk om me heen en zie ouderwetse mensen en moderne mensen, jong en oud. Een vrouw met rode lange haren en leuk vest. Mannen in pak of vrouwen met knotten. En gewone middelmatige mensen in relaxte kleren. Er hangt een aandachtige sfeer van nieuwsgierige leergierige koppies en harten die net als ik bevangen zijn door de wonderlijke geheimen in HET WOORD die je zo moeilijk in je uppie ontcijfert. Jozef die op zijn plek kwam en eten ging uitdelen aan de wereld eromheen die allemaal naar Jozef toekwamen. En zo zal het ook zijn met Israël, zij zal op haar plek komen en de hele wereld zal naar Israël komen voor 'eten". Mensen die de oude verhalen en woorden kunnen vertalen voor mij in heel dicht bij de bijbel blijvende waarheid van het echte leven van wat er écht gebeuren gaat en dat de bijbel daar in heel oude tijden al profetisch heenwijst, dat is zo ongelofelijk bedacht door God! Dát is mega interessant, in moderne of old-fashioned coat, dát willen we graag horen en ik moet zeggen dat zonder de ruis van showerigheid, vermaak of wat ook, dat het beste bij mij binnenkomt. Het echte eten, en het geeft niet op wat voor bord.
