Ik denk dat we teveel willen, door van onszelf te vragen dat we goed zicht, een gebalanceerd antwoord hebben op de geldsituatie met Griekenland, de problematiek van ebola, isis of noem maar op. Ik denk dat het niet kan, dat we naast ons eigen leven ook situaties van around de globe kunnen beoordelen, er ons in verdiepen én er iets aan kunnen doen. Ik geloof ook niet dat dat de bedoeling is. Dat we niet gemaakt zijn voor zo'n megataak. En toch krijgen we het op ons bordje. Mijn ervaring is dat het al een heel karwei is om jezelf, je eigen leven op orde te hebben. Je eigen netwerk. Pas als je zelf van alles goed hebt doorgewerkt, van hoe het leven in elkaar zit, hoe je mens zijn in elkaar zit, wat recht is en wat krom, dan begin je pas rijp te worden om een goed advies en wijsheid te vormen over een grotere situatie. Ik kan niets met 'het nieuws'. Als ik een hele poos niet kijk ( wat vaak voorkomt), en dan ineens weer wel, treft me de absurditeit van het geheel. De nieuwsverteller staat er onaangedaan bij, in een net pak en een montere stem. In de ene seconde vertelt hij van een muizenplaag, wat ik best schokkend vind, maar waar ik niets aan kan doen en in de andere van een vrachtwagen die gekanteld is op een weg. Of van nieuwe aanslagen .Gruwelijke feiten komen voorbij zonder gepaste emoties of echt tijd ervoor of dat we er iets aan kunnen doen en in no time zitten we voor het weer. Ik kan er niet tegen. Ik kan niet voor heel de wereld zorgen. Ik heb geen geld voor 100 projecten. Ik heb geen energie om actie te gaan voeren voor een misstand, iets op te zetten. Ik vind het zo ongepast dat deze ellende op een zo 'gewone ' toon naar ons toe wordt gebracht. De wereld van nieuwslezers, van het nieuws brengen vind ik ziek. Ik krijg ook altijd mee-angstgevoelens als ik op de tv zie dat ze mensen op straat aanklampen om hun mening over iets te vragen. Ik heb met de ondervraagden te doen. Ik snap niet dat de meeste mensen dapper met een mening op de proppen komen.We zijn het zo gewend dat dit gebeurt dat we zouden kunnen denken dat we dom zijn als we ook niet een slimme, duidelijke mening hebben. Maar bewijst de enorme switch met ons stemgedrag op de politiek ook niet iets van niet echt gegronde, doordachte, wijze kennis van zaken? Het is teveel. We kunnen het niet bolwerken de stortvloed aan informatie, de veelheid van problemen. Ik wapen me er tegen door me te concentreren op mijn eigen leven en af en toe vang ik iets op. Ik kies bewust welke informatie ik toelaat en houd daarmee heel veel van de wereld van me af. Dan houd ik de energie voor waar ik wél iets aan kan doen. Ik stimuleerde de huishoudster van de buren om om een nieuwe strijkplank te vragen toen ik zag dat ie stuk was en ik nam de tijd om een bemoedigende kaart te schrijven aan een goede vriend die daar erg blij mee was. Kijk, dat soort dingen. Gewoon niet teveel. Neemt niet weg dat je als land soms actie kan voeren voor een ramp, maar geen tien rampen per dag. En hoe of je dat moet communiceren en organiseren, beoordelen en in kiezen? Geen idee. Mij teveel.
