Ik was bij vrienden en deelde van alles over wat ik ontdek. En toen dacht ik aan de volgende parallel. Ik ging gisteren een tekening maken van een vriend. Een portretje. Eerst klopte het niet zo. Het valt niet mee om alles in de juiste verhouding op het papiertje te krijgen. Maar de truc is om te kijken. Als je gewoon, nuchter, heel goed kijkt, kun je het vrij makkelijk zien. Je ziet dan dat het voorhoofd niet hoog genoeg is, of de breedte van het gezicht niet breed genoeg. Toen ik nog les had, viel me dat ook altijd op, dat als je maar met wat afstand, goed naar je werk kijkt, dat het dan eigenlijk makkelijk te zien valt. De tekenjuf zag het altijd vrij makkelijk, als ze nochalant even langsliep en een opmerking maakte. En toch zit je soms vast in verkeerde verhoudingen en krijg je het niet goed. Het is een aparte ontdekking om te leren kijken. Ik denk dat het te maken heeft met loslaten. Dat je je niet kloppende tekening met wat afstand, dus loslatend, bekijkt. Dán zie je het vrij makkelijk. Ik ben diep aan het loslaten geweest en man, wat is dat pittig. Loslaten van hoe een man toch op een verkeerde manier in mijn leven een plekje zou krijgen. Loslaten van Ierland als verweven zijnd met mijn identiteit, wat mijn vrijheid in de weg stond. Gods vrijheid met welke kant Hij op wil met mij. Terugdenkend aan het hele traject van hulpverlening in mijn leven werd ik haast weemoedig. Ik dacht, wat zou het mooi geweest zijn, als er iemand heel goed gekeken had.( Want ik zag het niet helder) Dan had je het eigenlijk vrij makkelijk kunnen zien. Alleen degene die kijkt moet kunnen zien wat scheef is. Maar dan nog. Je kan in je leven preken, woorden, boeken vol van waarheid horen. Maar je gaat toch stap voor stap je eigen reis tot je zover bent dat je met een heldere blik naar je tekening kan kijken .Kijken in die zin dat je waarheid echt toelaat. Dat is een heel diep kijken. En dan is corrigeren niet zo heel moeilijk en ook geen lang proces. Maar voordat je goed kan kijken....daar zit 'm het proces. Daar zit ons onafhankelijke, angstige, rebellerende, zelf voorzienende, niet overgegeven ik. Daar zit het web van leugens en verwachtingen, ideeën en patronen. Onrealistische dromen, vervormingen van een heel leven. Uitgummen en nieuwe lijnen maken. Vandaag kreeg ik weer een toepasselijke tekst in mijn prophetic word of the day. "The most valuable days of your life occur when what you value comes into proper order. Your values will now align more perfectly with My will, says the Lord. Sterven is het, loslaten, eng en naakt voelt het. Maar bevrijdend is het en ineens zit je in een transformatieproces waarin je een enorme groeispurt doormaakt en er van alles wonderlijk op zijn plek valt.Wonderlijk is het leven. Wat een zegen dat vader dit door liefdevolle, niet veroordelende vriendschappen heen doet, van mensen, ook onderweg..
