TIM Hij zit naast me. Ik zit tussen hem en zijn vrouw in, in een evangelische gemeentesamenkomst in België. Zijn vrouw zit in een tussenfase van net hersteld van een leukemiebehandeling, en ik ben eindelijk, na 13 jaar, eens op bezoek. We kwamen met de luxe wagen, vier kinderen achterin, een soort busje. Hij vertelde me van alles over de situatie in Vlaanderen en Wallonië, qua politiek, economisch. Wat een wijze man dacht ik. Hij zou een goede kandidaat zijn om het land te besturen, met wijsheid en rechtvaardigheid en tegelijk zachtmoedig. En zoveel kennis van zaken. Maar nu zit hij naast me en zingt een eenvoudig liedje:" Ik vertrouw op u, ik vertrouw op U, Jezus ik vertrouw op U. Het beeld blijft me bij. De eenvoud, de kleinheid, het simpele en tegelijk zo megadiep.
ANDY Ik heb een cd van hem gekocht. Via Joanne Hogg van Iona kwam ik op het spoor van Andy Rogers; een songwriter uit Noord-Ierland. Hij zat eens in een financieel moeilijke situatie en God herinnerde hem aan zijn roeping om songwriter te zijn. Hij heeft er toen voor gekozen dit full-time te gaan doen en heeft zijn baan opgezegd. Hij doet een project van 20 weken lang, elke week een lied maken. Met de psalmen als inspiratie. Hij deelt wat liedjes die nog - in process- zijn en je ziet hem dan op de bank zitten met een kleed eroverheen. Andy met een muts op, of een pet en zijn gitaar, die zijn liedjes deelt en om feedback vraagt. Het beeld blijft me bij van een eenvoudige setting. Één man die moedig zich kwetsbaar opstelt en in eenvoud een liedje zingt. Het lijkt zo onbeduidend, in deze wereld van uiterlijk vertoon, maar vergis je niet. Als hij aanbidding leidt op een school staan alle 42 kids op om hun leven aan Jezus te geven. Andy zijn houding, zijn dienende en nederige hart voel ik in de liedjes en klinken door in attente mails. Het maakt dat de verdedigingen van mijn hart verdwijnen en ik zomaar zit te huilen. Andy met zijn muts op de bank. Im sure Jesus so enjoys their time together.
SNOES Ik heb haar op de arm. Dat is nooit zo eenvoudig, want ze voelt zich erg gauw onveilig. Ik moet haar op een manier vasthouden dat ze zo weer weg kan. Meestal wil ze dan wat met haar kopje naar beneden en vaak houd ik haar wat ondersteboven. Mijn kat dus. Het is zo heerlijk haar even te kroelen en ik dacht, als ze mij nou helemaal kon vertrouwen, dan zou ik haar nog zoveel meer kunnen geven en laten genieten.We zouden nog zoveel meer kunnen doen samen. En toen dacht ik zomaar aan God. Dat Hij dat misschien ook wel van ons denkt.Wat zou totale overgave voor ontspanning zorgen en zoveel goeds. Maar net als Snoes heb ik ook nog mijn remmingen en is even op de arm vaak net wat ik aankan. Wel gaaf om zelf te voelen hoe je haar alleen maar iets goeds wil geven..
STRIJKEN Het is huiskerkavond. Ik ben heel iets te laat. Lekker eindje gefietst door de frisse avondlucht en dan stap ik naar binnen. Zij staat te strijken! Jan-Bertus zit op de bank en was Genesis aan het voorlezen. Ik maak kennis met nog iemand en plof op de bank. Het is zo verrassend, en niet-religieus. Ik vind mezelf nooit zo religieus, maar deze setting is toch verrassend. Het doorbreekt even het 'stramien' van zitten met thee en beginnen.. Ik vind het harstikke top!
