Het was familiedag in de gemeenschap waar ik officieel bijhoor.

Op het laatste nippertje besloot ik nog te gaan. Een dag, weer alleen met mijn eigen gedachten voelde leeg en saai,ook al zou ik de natuur ingaan.

Meer dan dat, ik had het gevoel dat Abba Zijn wenkbrauwen optrok, zo van, waarom ga je niet?

Sjees op mijn fiets en ben toch nog ruim op tijd voor een buurtbus, die me met prachtig weer door schitterende lente/zomernatuur naar een stationnetje rijdt voor nop.( kaartje hoefde zomaar niet)

Bruiloftsgangers zitten achterin de kleine bus in feestkledij; "ik ga ook naar een feestje", zeg ik.

De trein reed nét weg, dus op een stoepje in de zon mijn boterhammetje gegeten en wat thee. Als ik aankom in het zaaltje is er gelijk een warm welkom van tafels in een kring en gezellig gepraat.

Martijn, die vaak het welkom doet, is een en al hartelijkheid en laat merken hoe fijn hij het vindt dat ik er ben.. Maria vraagt of ik nog een wortelsoepje wil en warmt 'm gelijk nog voor me op. 

Heerlijke salades, dadels en abrikozen. Ik was er weer eens niet aan toegekomen om mijn hapjes mee te nemen omdat ik dacht niet te gaan, maar gelukkig zijn anderen er vaak zo goed in om van alles lekkers en drinken mee te nemen. Leuke kennismaking met een vriendelijk echtpaar die ook hoog sensitief zijn, ook van rust houden en soms even naar buiten willen, uit de drukte. Het programma is verlaat waardoor ik tóch het zingen meemaak. Dicky is een frisse, lichte verschijning, met blauwe ogen en een heldere stem, die op heel eigen wijze ons kort wat uiteenzet over gebed. Ze doet dat met een lichtheid die je niet vermoeit als luisteraar en tegelijk gaat ze recht op haar doel af. In haar leuke blouse en smaakvolle schoenen spreekt ze eenvoudige woorden die licht en helder bij je binnen komen.Haar woorden zijn eenvoudig Samen met Antien leidt ze ons samenzijn. Gaaf, twee vrouwen. Antien die wat mensen namens ons allen bedankt voor hun inzet en een mooie plant en kaart meegeeft. Ze doet dit zo goed verwoord en warm vanuit het hart, dat we er allemaal blij van worden. In de korte theepauze, bij de boekentafel pak ik een kunstkalender op die ik zomaar mag hebben van degene die altijd alles daarneer legt en hem cadeau wou doen omdat ie niet verkocht is. Voel me er verlegen mee, maar na een poosje, denk ik; die is voor mij! Een plaat spreekt me bijzonder aan en ik ben geraakt door dit cadeau. Een kunstkalender; net iets voor mij!

We gaan geruime tijd bidden in groepjes en Paul leidt ons daarin. Hij brengt vanzelf een enthousiasme, vuur, ernst en begrenzing die stimuleert tot gericht gebed. Ik was verrast door de dynamiek die er ontstond in de groepjes. Spontane liederen werden ingezet. Ik voel me vrij onwetend over het hele Israél-onderwerp maar merk hoe ik vanzelf toch van alles kan bidden en me thuis voel in voorbede en strijden. Een oude man in ons groepje, die als eerste bidt, en eigenlijk nauwelijks te verstaan is, dwingt gelijk respect bij me af. Het is alsof de hemel met ingehouden adem aandachtig luistert naar elk woord wat hij zegt. Zijn vrouw leest teksten die er toe doen. Een ander bidt zo uit haar hart voor iets wat haar erg raakte dat ik het ook niet meer vergeet.

Dan mogen we al het lekkers nog opmaken en samen opruimen. Dit vind ik echt gezellig. Nu voelt het echt als familie, als alles formeel voorbij is en iedereen wat door elkaar loopt met een hapje, drankje, plastic bekers en met tafels begint te sjouwen.

Een paar gaan de vloer aanvegen en er staat onwijs mooie muziek op. Ik voel me licht en blij en als de tafels weg zijn is er zomaar heel veel vloer en ga ik dansen in mijn wijde, lange hippie rok.

Draai, draai, balletpirouettes, relevé's, draai draai, ik dans voor Hem. Voel me als een kind in de huiskamer van Gods gezin, veilig en mezelf. De één sjouwt een tafel, de ander ruimt de koffie op en ik, ik dans.

Ook nog een beetje helpen met opvegen en dan nog een persoonlijk gesprek waarin er zo'n nabijheid is, door herkenning en aanvoelen van Heilige Geest dat ik me haast overweldigd voel door de geladenheid met Heilige Geest.

De frisse voorbedelerares met het lekkere parfum zegt dat ik gerust mee kan rijden, en zo zoef ik weer verzadigd en moe naar Veenendaal stationnetje. Haar man kent alle wegen als postbode en rijdt met het grootste gemak.

Dag van licht, warmte en leven, vol van ieders eigenschappen, toelevend naar het pinksterfeest op deze broeierige zaterdag eraan vooraf. Een echt warm voorafje!