Ze is jarig en ik ben bij haar te logeren.Als we weer thuis zijn na ons fijne stranduitje haalt ze wat kaarten uit de brievenbus.

Even later zit ze in haar stoel en opent één voor één de eenvoudige kaarten van familieleden.

Ze glimlacht als ze de kaarten voorleest en ze op tafel neerzet. Het is goed. Ze is dankbaar en tevreden.

Ik denk aan mijn grote feest, met alle slingers en ballonnen en de mand vol cadeaus..

Zij viert haar verjaardag rustig met kleine  wensen en een mooi, stil hart. Ze is niet aan het vergaren maar heeft haar blik op haar hemelse Vader, als ze vertelt ook, van alles wat ze niet echt nodig heeft weg te gaan doen zodat ze eventueel zo weg kan.

De volgende dag eten we samen een heerlijk gebakje in het winkelcentrum, dichtbij haar huis.

We waren te moe om de stad nog in te gaan en de wind was guur. Het was een waar feestje; zalig bladerdeeg met verse aardbeien en slagroom en heerlijke bekers thee. We zaten aan een ronde tafel in een soort open bakkerij waar je de gezonde broden gebakken zag worden. Boven ons hingen een paar retro lampen met franje, wel vier bij elkaar, en een lekker ouderwets kleed op de grond te midden van de verdere stoere stijlvolle inrichting.

Ik voelde me zo vergenoegd. We waren gewoon thuis gebleven, hadden wat gerust op de bank en op bed en ik masseerde haar wat waardoor ik weer helemaal lekker in mezelf kwam te zitten. Wat een les steeds weer om dichtbij je eigen lijf en behoeftes te blijven en dat geluk vaak zo dichtbij is, in eenvoud en rust. De dag ervoor, net op het strand wou ik eerst even lopen bij zee maar zij vond gelijk wat drinken fijn en mijn moeie lijf bleek dat ook helemaal top te vinden toen we wegzakten in zalige kussens achter glas, met nog net wat voorjaarszon. 

Met een vers broodje  in de tas, gesmeerd in de stoere bakkerij, zit ik weer in de bus richting schiphol waar ik nog vliegtuigen ga kijken.

De rust van het samen zijn genesteld in mijn lijf, de vergenoegdheid dwarrelt na, en wat verstild ook vervolg ik mijn reis .Genietend van elke schijnbaar gewone zegen; een gaaf plekje in de bus, de zon op het riet, een molen een landend vliegtuig.   

Noord-Hollands landschap, vriendschap vanuit rust. Shabbat is de rust ingaan van dat wat heel dichtbij ons ligt. Onze wil vertrouwend samen laten gaan met de zachte stem van Vader. Dát is de kunst.