Ze kwam even een jasje en een blouse halen die ik op marktplaats had gezet. Ik was nog in mijn pyama, aan het bijkomen van mijn Ierlandreis, maar dat geeft niet. Vest erover en klaar. "Kom maar mee naar boven", zeg ik, loop voor haar uit en trek een vuilniszak uit de kast. We kletsen en zij trekt haar trui uit en vertelt hoe ze veertien kilo is aangekomen van het niet roken en dat ze geen zin heeft om allemaal nieuwe kleren te kopen. De blouse past, alleen iets krap bij de oksels, volgens mij, maar dat deert haar niet. Dan het jasje, ze pikt het op, trekt het aan en het zit als gegoten. Ze staat voor mijn spiegel in de gang, één van top tot teenspiegel, zeg maar en we vinden het allebei tof dat het jasje direct zo goed past. Ze trekt de boel weer uit en vertelt over haar passie voor chips en hoe ze daar de kilootjes van aankwam en dat er nu wortels en dergelijke gegeten worden. Ik complimenteer haar met haar leuke vest en we verrekenen de boel. Gezellig kletsend de trap af en daar gaat ze weer. Ik kruip gelijk weer in bed( voor ze kwam was ik nét heel ontspannen), en ik dacht, wat is dat toch leuk dat je dat als vrouwen onder elkaar zo kan hebben; total strangers, en zo in je hemd voor iemand anders spiegel staan en delen over je gewicht. Dat kán gewoon.