Misschien in totaal zo'n zeven weken over gemaald...een nieuw dekbedovertrek. Soms hele middagen, liggend op bed, vreselijk gewoon. Heel veel plaatjes op internet gekeken. Zo'n beetje alle sites afgestruind. Naar drie winkels geweest. Boeken gekeken. Één onwijs mooie overtrek mee naar huis om thuis op bed te leggen.. Uiteindelijk liep ik tegen een linnen crème/roomwitte aan in de HEMA, met strikjes ,waarvan ik de kleur gelijk mooi vond, én de stof. En eigenlijk vond ik alle prints gewoon te druk, behalve die onwijs mooie dan, maar dan had ik de slaapkamer helemaal wit moeten maken en dat wil ik niet. Er moet toch eens een nieuw behangetje op de muur en dat kan dan leuk iets met oranje zijn, één wandje en dan houd ik het bed rustig. Kan ik ook die prachtige nieuwe patchworksjaal op het crème/roomwitte linnen leggen.. Geeft prachtig effect aan het voeteneind. Behoefte aan rust en warmte.
Van de week liep ik toch aan 't eind van de dag nog even langs de hei en door het bos. Tranen weer; verdriet. Niet tot rust kunnen komen en voelen van gemis, alleen. Wil Jezus horen in mijn hart. Zegt Hij tedervol dichtbij dat Hij voor mij wenst dat ik tot rust kom. Dezelfde soort blik als in de bruine ogen van de fietsdame tijdje terug. De kern van wat ik nodig heb nu. Hij weet altijd precies de juiste snaar. Gisteravond op de HSP club ( de cursus hoogsensitiviteit) behandelden we de cirkel van overprikkeling. Alle vermoeide vrouwen om me heen spuiden moeiteloos hun rijtje van reacties en symptomen, kwalen. We keken elkaar droog aan bij alle herkenning. Hartkloppingen, eczeem, trillen, gejaagdheid, manisch, depressief, niet kunnen slapen, alles overdenken van hoe je wat gaat doen en het niet aan de kant kunnen zetten maar liefst gelijk doen, kortaf zijn, geïrriteerd, huilbuien, lage rugpijn, nagelbijten, opgezette buik, je af willen sluiten, maag die samentrekt, niet kunnen eten, duizelig, hyperventileren, angst- en paniekaanvallen, claustrofobisch, onbeheerste lachbuien. creativiteit die maar door blijft gaan, tics, enzovoort. Onze verhalen stroomden ineen en het werd lachwekkend door de saamhorigheid, herkenning en de ernst ook. Ik vond het bevrijdend dit te delen en er samen ook de humor van in te zien.We snappen elkaar.
De opbouw van overprikkeling werd helder in een figuur neergezet en was eigenlijk zo simpel en duidelijk. Dit is iets was alle hulpverleners zouden moeten weten, vind ik. Gelukkig gaat cursusleidster een boek schrijven. Voor mezelf vielen ook zoveel meer dingen op zijn plek waardoor ik veel meer liefde voor mezelf ervoer. De link met je hoog sensitief zijn is een enorme eyeopener die alle klachten in samenhang brengt en het een begrijpelijk geheel maakt. Tegelijk heb je dan de keys in handen om bij de eerste tekenen van overprikkeling op de rem te stappen, wétende wat het oplevert als je verder gaat; negeert. ( wat we toch vaak doen vanwege alle dillemma's..) Ook je omgeving kan voor overprikkeling zorgen en daar kan je eventueel wat aan doen, zoals niet in een supermarkt gaan werken. Ik dacht aan mijn zeven weken van overtrekken bij langs gaan in mijn hoofd, aan de rommel in mijn huiskamer, aan de troepjes overal.
Ik dacht, hè, goede keus dat roomwit linnen. Nieuwe fase. Ouder en wijzer. Minder kleuren tegelijk, meer rust en eenheid in mijn huis en voor nu niet een gezellig vriendinnenuitje naar dat christelijk event, maar me concentreren op het ordenen van de huiskamer zodat ik met een beetje energie nog mijn bezoek straks kan ontvangen. Iets afmaken is beter dan iets beginnen, las ik in de bijbel. Met meer liefde voor mezelf de uitdaging weer aangaan om per dag te voelen wat goed is, voor die dag, en het alleen zijn als noodzakelijke hersteltijd leuk maken en verdragen.
Nog een grappige truestory slotzin: De zwakke plek van de cursus hoog sensitiviteit is dat sommige deelnemers al na één keer moeten afhaken vanwege het groepsgebeuren: te veel prikkels! shabbat shalom
