Ja, ja, daar zit ik dan, voor 6 avonden met een groep vrouwen, allemaal hartstikke hoog-sensitief. Gesubsidieerde cursus meepikken in het buurthuis. Wilde ik al jaren eens doen en nu is de kans. Maar valt nog niet mee, allemaal voelhorentjes bij elkaar. Íntensief. Iedereen is gevoelig voor het geluid van de airconditioning en al twee avonden lopen we in de muren te zoeken naar de knop die dit uitschakelt. Helaas, we moeten de prikkels verdragen. De tweede bijeenkomst is de groep gelijk gehalveerd. Voor één iemand was de groep teveel en anderen zijn ziek. Nog bijkomen van de eerste keer, nee hoor, grapje, maar toch. De leidster vroeg zich zorgzaam af of degene die niet op kwam dagen soms niet langs het groepje knullen bij de voordeur had gedurfd. Het geheel kreeg voor mij daarmee iets komisch. De leidster is ietwat chaotisch, net als ik, en had bij de eerste bijeenkomst haar blouse binnenste buiten aan. Dit werd natuurlijk niet ongezien gelaten door de geoefende blikken in de groep. Je voelt de voelhorens, ook al is ons gezegd ze zoveel mogelijk uit te zetten en zelfs wat stoelen leeg te laten tussen ons in, om eigen ruimte te creëren. De tweede bijeenkomst had ík zowaar mijn jurk binnenste buiten aan.Was 's middags nog even gaan liggen om op te laden.. Pret alom. De oefening was om in je eigen bel te gaan zitten. Geef die maar een kleur en voel de lucht om je heen. Jawel, ging prima. Bij mij dan, anderen voelden hun voeten niet of konden totaal geen bel ervaren. In ieder geval is het een intensief gebeuren, al die gevoeligen bij elkaar, want elk detail wordt opgemerkt en allerlei connecties in de meervoudig bedrade hersenen/neuronen, weet ik 't, maken dat er voortdurend opmerkingen en storingen zijn. Pff, ben ik effe blij met mijn bel. Ik zit er lekker voor mezelf, oefen me in het - bij de ander laten- en geniet van mijn leuk beplakte schrift en zelf meegenomen kruidentheetje. Op de fiets weer alleen naar huis mogen de voelhorentjes de lekkere frisse avondlucht en het bijna volle maanlicht weer totaal in zich opnemen. Maar niet zonder contact met mezelf, juist ín contact, en daar geniet ik van; volop, als een volleerde hsp.( hoog sensitief persoon). Hoe zouden andere groepen met mensen met dezelfde 'tic' funtioneren? Gelukkig is er in 't echte leven een mengelmoes, geeft toch plezierig wat meer ruimte en maakt je eigen kwaliteit weer zo lekker 'eigen'. Tabee.
