Ik ging het doen vanochtend. Pakte een vel en volgde mijn idee: met softpastelkrijt een portret maken van de juf op tekenles. Al zolang geen mensen meer nagetekend, beetje faalangst of drempelvrees of niet die stap kunnen maken. Maar nu stond ik daar, achter mijn plank en dan gáát het gewoon! Een gevoel van - je plek innemen-, van wat in je zit. Van durven en doen. De juf liet eerst een boek zien met allerlei tips maar teveel daarvan en ik blokkeer. Niet teveel nadenken of puzzelen. Ik heb al gauw zoiets van: laat me maar dóen! En dan geniet ik, kwam in mijn element.Lekker met groene stompjes krijt aan de gang, ontdekken hoe het op papier komt en mijn gevoel volgen van welke kleur en waar ik begin in het geheel van iemands hoofd.Blijken de verhoudingen best enigszins te kloppen. Zo blij ging ik naar huis, met alleen maar zin om het gauw wéér te doen! Vanmiddag in de nieuw geopende tekenwinkel allerlei materialen bekeken en dan haalt mijn hart zich daaraan op.Alleen de krijtdoosjes maken me al zo blij! Het idee om daarmee te kunnen uitproberen! Ik merk dat mijn vrijheid zich uitbreidt; in blokfluit spelen, nu eens met pastelkrijt aan de gang en ook dat ik iets beter gitaar kan spelen zonder de grepen voor me te hebben.Ik houd niet van te ingewikkeld, veel voorwerk en studeren. Ik houd van spelen en doen, fout doen en ontdekken. Wat kostbaar om jouw manier te ontdekken. En nog meer dan anders gaat het dan stromen bij mij en voel ik energie, ondanks slecht slapen, en stromen de ideeën. Gisteren had ik het erover met twee mensen, dat ik graag wil dansen. Maar ik wil niet in een keurslijf van klassiek ballet en mega dure lessen. Ik wil ook niet de voorgeschreven pasjes van volksdansen en het hupsen op en neer. Ik wil de muziek voelen en bewegen zoals het komt. Op muziek die gaaf is, vol van God, stevig, ritmisch, magisch of heel zacht. En waarom zou er niet ergens een ruimte zijn, groter dan mijn livingroom, waar we met een paar het licht aan doen ( letterlijk en figuurlijk),een muziekje aan en lekker wat dansen? Ik word al weer blij van zo'n nieuw idee, heerlijk, een uitdaging voor anders dan gewoon. Vandaag ook een privéles paardrijden geboekt met mijn vriendin die daar heel goed in is. Ik heb ooit drie lessen gehad en draf geleerd. Maar ook hierin geloof ik; gewoon doen! Op mijn manier. Ik geniet al van de geur, ernaast staan, erop zitten en ervaren hoe dat is. Van alles een beetje; eenvoudige gordijnen naaien, kijken of ik nog schelpen eraan kan knutselen, een jutezak met opdruk besteld die in plaats van 20 euro uit de winkel 1,50 kost en die ik dan zelf ga naaien voor de poes( schijnen katten erg op te kicken; jute..), een deuntje blokfluit spelen voor het slapen gaan of na de lunch, wat wegfriedelen op de piano, wat zingen in een wachtkamer, wat bidden voor een vriendin. In de stilte een boek lezen, een gerecht van een papier zonder de saus maken en wat eigen ideeën erin gooien, over de rommel heenstappen (opnieuw) maar genieten, van wie ík ben. Heerlijk toch? Gewoon doen! Ik kom alleen wat tijd tekort voor alles, maar sois, I live a life ook al is het soms wat manisch, dan lach ik heel hard om mezelf en maak funny conversations met denkbeeldig aanwezig persoon.. Ook dat kan je zelf maken; niet afwachten tot alles of iemand er is, maar doen. Grappig toch..
