Het was een aanbieding van actie van de dag en ergens had ik wel een klik, dat het dus Texel zou worden dit jaar, hoewel ik van tevoren al aanvoelde een bepaalde mystiek te zullen missen.Met Terschelling heb ik meer een klik, omdat dat eiland iets heeft.., iets spiritueels wat Texel denk ik niet heeft. Maar ja, soms moet je het met wat gewoners doen in plaats van magisch Dingle/Ierland of een Schots eiland. Nu ging ik daar dus heen, zo van, ook wel leuk, een nog niet ontdekte plek ontdekken, en toch fijn strand en lekker hotel, en met een schat van een vriendin! In Den Burg lekker geshopped voor kleine kadootjes en toen was er onverwachts een heerlijk rommelige Israël/bijbelwinkel waar ik wel uren had willen dwalen en alles opslurpen; de boeiende boeken en lekkere muziek, de mooiste kaarten, sieraden en voorwerpen. Schatten vond ik er; het ware leven proef je dan in plaats van Texelsouvenirs; alles over God. Een hanger gekocht met een Davidsster en een blauw chai teken erin .De meneer van de winkel zei dat de Joden zeggen: het leven gaat boven de wet en dat sprak me gelijk aan.( chai betekent leven) Vond ik wel symbolisch voor deze tijd op Texel waar ik een nieuw begin hoopte te maken, na dit laatste half jaar alsmaar nog niet echt loskomen van John. En dan was er het strandje bij de boot naar Vlieland waar we zomaar terecht kwamen. Een heerlijk plekje wit zand bij paal 33 met uitzicht op de houten steigerbrug en de Vlielandboot en mensen die gingen trouwen en allemaal in donkerblauw en wit of crème poseerden voor de fotograaf. Ik vond het heerlijk er alleen maar te zitten en te liggen en de strand en zeekleuren in me op te nemen; de rust ervan, de eenvoud, de wijdsheid en ruimte. Verderop waren wel mensen maar hier was het stil. Toen ik onverwachts nog een nacht bleef, in een gezellig huis bij de vuurtoren met een knus kamertje, had ik een een avond van wijds strand en schelpen in overvloed, avondlicht die de lucht zo mooi kleurde, wat wolkjes. Alleen zijn aan de noordkaap, alleen met de wind en mijn jas en mijn gedachten. Zomeravond, gezelligheid in de strandtent met heerlijke muziek, zalig eten ( pasta met zalm en allerlei lekkers erdoor), onderuit gezakt in een leunstoel. Spijkerbroek en t-shirt, warme voeten in sokken loop ik door de tent, zie wat uitgestalde kunst en geniet van bloemen in vaasjes, strandmobielen, schelpen, uitzicht naar buiten op zand, een strandbank en helmgras, de zee. Zomaar een avond alleen bij de vuurtoren. Niemand die wat van me moet. Lopend onder die hemel in die wijdsheid op deze plek voed ik mijn ziel en geest in het zijn ook met Hem. Ik was te ziek geworden om terug te reizen met vriendin en moest wat bijboeken. Wat een cadeau, deze laatste avond! Met haar samen had ik ook erg genoten, van omstebeurt wandelen langs de zee, grote parelmoerachtige schelpen vinden, en samen stilstaan bij paarden en veulens in het gras, of een groep ganzen bij een watertje. Samen fietsen in een om de 2 minuten ander aanvoelend weer waardoor we ons bleven verkleden.Grapjes over en weer, van de Smulpot naar 't Bikkelement en Cocksdorp, de viskraam en helaas geen slufter gezien vanwege mijn moeheid. Dingen als zij die een kopje thee voor me maakt, of samen niet kunnen beslissen wat en waar we gaan eten, elkaar wat masseren en een maskertje delen. Liedjes zingen, bidden en delen, een boodschapje doen. Alleen aan de Noordkaap was mijn meest dierbare avontuur en dan vind ik een beetje Ierland terug, in de woeste natuur, het alleen zijn en tegelijk de warme strandtent met lachende mensen, biertje, heerlijk eten en goede muziek. Authentiek, echt, woest, alleen, schrijven, lopen en het maanlicht zien op de wat nevelige duinen na alle regen. Vest aan en op weg naar mijn bed met morgen een nieuw nog onbekend avontuur; daar houd ik van! Mijn buurman vond me apart dat ik daar nou zo van geniet, alleen aan de noordkaap, vooral alleen. Ik denk dat dat spiritueel is.
