Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
15-09-2014
Bezoek aan Belgie...deel 5
Deel 5 begint op zaterdag 6 september.
Van Borgloon vertrekken we naar St Truiden om op Bram en Sabeth te wachten en om afscheid te nemen van Bompa en meme.. We zullen vandaag een hele dag doorbrengen samen met Bram en Sabeth en later op de dag gaan we dan naar Tom en Annick, waar we ook blijven slapen.
Zoals afgesproken waren Bram en Sabeth rond half 12 in St Truiden. Het was alweer geleden van eind juni dat we elkaar nog eens gezien hadden..In het echt..Op skype telt niet mee, das nie zo echt.
Als grote broer en zus elkaar zien, dan is het feest. Bram is trouwens ook nog de Peter van Yanneke..Het zijn echt 2 dezelfde. Dikwijls zitten we thuis aan tafel en dan zie ik dezelfde handelingen, gelaatsuitdrukkingen en streken die zowel Bram deed toen hij die ouderdom van Yanneke had . En eten...man man man ....Bram had altijd honger ,of zeg goesting, en Yanneke ook. En om dat te bewijzen zal ik er seffes wat over schrijven.
Ons Yettek , dat is meer een madammeke...hare maat is Sabeth...Die twee zijn ook nooit weg te slaan als ze samen zijn...Maar ach...toch mooi zo een schone familie..
Na het afscheid nemen bij bompa en meme zijn we richting Koersel gereden. In de auto zei ik wel tegen iedereen dat we nog graag een hapje wilden eten. Ik niet zei Sabeth, we hebben laat ontbeten . Ik ook niet zei Bram..maar zeg maar wat je wil en dan breng ik je daar naartoe.
Kebab....Aahh... dan naar Jef in Koersel. Deze Jef is wel van Turkse origine , maar waarom ze diene mens Jef noemen , weet ik eigenlijk niet.
Bram had geen honger...Sabeth ook niet ...doch..Wij alle 4 een lekkere kebab, Bram ...idem...Sabeth niet...een meid van haar woord..
Dus dat bedoelen we...Bram heeft net zoals Yanneke ...altijd goesting in eten..
De linkse man met de bril....das Jef
En zijne kebab was overheerlijk...Lekker vlees, verse groenten...hmmm.
Van Koersel dorp naar Koersel kapelleke. Voor hen die niet van de streek zijn, Koersel kapelleke is een bedevaartsoord en recreatie centrum . Belangrijk is natuurlijk de kapel en de bron, waar ooit Maria verscheen , de uitkijktoren en de verschillende fietscafees en feestzalen.
De toren werd in september 1963 gebouwd , telt 154 trappen en is 26 meter hoog. Hij is trouwens ook gebouwd op het hoogste punt van Koersel. Vroeger moest je ervoor betalen. Nu is het gratis. Ik weet nog dat er vroeger een verrekijker opstond. Als je er 5 frank in stak , kon je mijlen ver kijken. Nu, bij helder weer zie je al de mijnterrils van Limburg.
En daar moesten de kids natuurlijk op .
In mijnen lagere schooltijd was de speeltuin een jaarlijks terugkerende traditie , om te voet van de school naar de speeltuin te wandelen. Vandaag , bijna 50 jaar later doen ze dat nog steeds. De speeltuin is door de jaren wel heel hard veranderd, maar ook voor onze kids blijft het natuurlijk een mooi oord van ontspanning en plezier maken.
Van Koersel kapelleke naar Stal.
Onze vroegere woonplaats en het is daar dat onze kinderen geboren zijn. We reden eerst langs ons vroegere huis...God...Toen wij er kwamen wonen was er voor , achter en langszij allemaal weide. Nu is alles volgebouwd. En ons mooi huis van vroeger,,,helemaal onderkomen en niet meer verzorgd...Dat deed effe pijn aan mijn hartje..Maar ja... we hebben het verkocht en we moeten er eigenlijk niet mee in zitten.
En dan naar de meter van Yette...Annick..en Tom , met de 3 kids. Zij zijn ook nog maar pas terug van een 3 jarig avontuur in Indonesie. Tom moest er naar toe voor zijn werk. We hebben in die tijd maar heel sporadisch contact gehad. Dus, dat weerzien was geweldig. Trouwens Tom en Annick hebben ook een blog geschreven. www.bloggen.be/tom_annick.
Emelie, het meisje dat ons Yanneke knuffeld, werd geboren op 4 oktober 2002 en ons Yanneke 2 dagen later. Ze zijn al van in het kleuterschooltje beste vriendjes. Dan na 3 jaar elkaar weer zien...geweldig. En...Annick wist wel dat we kwamen, maar Emelie niet.
Geschenken uitdelen aan de meter....Dat andere meisje naast Yetteke is Febe...ook een vriendje van Yetteke uit de kleuterklas. Ze zijn allemaal wel contact blijven houden en Febe is met de mama en de papa ook al eens hier bij ons geweest.
Emelie werd een tijd geleden genomineerd door Yanneke om een ijsemmer over het hoofd te gieten... Ze heeft gewacht...en nu dat Yanneke er was, moest het wel. Dus......
Die 2 meiden hebben die dag de tijd moeten inhalen. Spelen natuurlijk, maar vooral vertellen over de avonturen..
In Indonesie heeft Emelie trouwens perfect Engels leren praten en schrijven, Chinees en Bahais... Net zoals die van ons, is zo een trip naar andere oorden een verrijking in hun leven. Ze leren andere talen, culturen en vooral beseffen hoe rijk ze waren in Belgie.
En op het weerzien werd er getoast...
En morgen gaan we het over Belgische frieten...enzoo ..hebben
Vandaag is het zondag. Gisteren een mooie service gekend in de Finca, iedereen tevreden, dus vandaag mogen we wat uitrusten.
Na het ontb ijt , een marktje doen in de Puerto...wat rondwandelen...slaatje eten en thuis nog wat baantjes trekken in het zwembad. Daarna mosselen kuisen, want vandaag is het mosselen met pasta - pesto, en dan nu tijd om de blog te schrijven.
Deel 4 al , en het vervolg van onze trip.
(vrijdag 5 september...nog altijd ) Van de school reden we naar nonkel Daniel en Tante Anita. Nonkel Daniel, de enige broer van Claudia haar mama.
Nu moest het toch wel lukken zeker.. Tante Anita was de dag voordien , met een vriendin, vertrokken naar Alicante... Alicante zeg...zo een 120 km van bij ons... Die moet dan zeker langskomen.
We hebben haar trouwens enkele keren gebeld, maar zonder resultaat. Tja, als ze ons Spaans nummer zou zien op hare gsm , wat een vreemde nummer voor haar is, dan is het vanzelfsprekend dat ze niet opneemt.
Maar niet tegenstaande dat Daniel alleen thuis was, zijn we er hartelijk ontvangen. Hij had zelfs een lekkere appelvlaai in huis gehaald.. 2 Lekkere duvels gedronken en onzettend fijn bij gepraat.
En dan door naar Heusden dorp.
We moesten vandaag Lut nog zien en Nill. maar straks meer daarover.
In Heusden is en een bloemist waarvan de zaakvoerster en hare man ons dierbaar zijn. Zeer fijne mensen...Zijn trouwens al 2 x in onze B&B geweest. Ze wisten echt niet dat we gingen langskomen.
Bloemenatelier Bopha ...bij Greta en Raf......
Oei, dat was effe verschieten...langs 2 kanten...
Greta had niet verwacht dat wij daar zomaar zouden binnen vallen , en wij waren van het ...ferm lijntje ...van Greta verschoten.
In maart van dit jaar , zijn Greta en Raf ons komen opzoeken. Ze had geen speciale wensen qua menu, maar wist me te vertellen dat ze een dieet aan het volgen was.
Voor ons is dit geen bezwaar...In de Finca wordt namelijk gekookt naar de wensen van de klant..Volg je een dieet, dan koken we uw dieet, ben je alergisch voor iets, dan houden we er rekening mee. Eet je glutenvrij of vegetarisch, veganistisch of diabetic,,....dan doen we dat.
En Ja hoor..Greta heeft volgehouden en het resultaat was om...U...tegen te zeggen.
We kochtten nog snel een bloemstukje , want we moesten weer door naar de volgende....Bijna stress...weer een ervaring die we hier niet kennen.
Dan naar bompa...de bompa van Clauke. volgend jaar 90...woont nog alleen...leest zonder bril...stapt gelijk nen 20tiger...kortom....Sterke mens en grappenmaker.
Wat was bompa verschrokken om ons te zien.
We kwamen binnen en hij zat in de zetel naar tv. te kijken... OOH mein God....Ja , bompa is van Duitse afkomst...
Wat hebben we die man gelukkig gemaakt met ons bezoek.
Bompa hield maar niet op met vertellen. Tegen de kinderen had hij een wijze raad...Blijf vooral in Spanje wonen, want hier op de cite deugd het niet meer...en daar heb je de zon, de natuur...en blijf vooral altijd lachen...Dat doe ik ook . En dat hebben we geweten.
90 Jaar en nog zo een humor dat die man heeft...Dit was een van de fijnste bezoeken van de dag...Beste lezer, versta ons niet verkeerd, alles was super fijn, maar dit stak er toch boven uit.
Respect voor onze bompa...
Vroeger hadden we naast onze zaak een tapasbar en cafe en een duiveltje doe al... Chez Paco...Spaans bloed..
Toen we van bompa kwamen, was het nog te vroeg om naar Lut te gaan. Eerst zijn we , zoals gisteren geschreven nog langs Peter en Eske gereden, maar die waren niet thuis. Dus...naar Paco.
Ook dat was weer top...Hij doet het nog steeds voortreffelijk in zijn zaak . En ja , dat hoor ik graag.
Toen Yanneke nog in Berkenbos naar school ging had ze een zeer goede vriendin...Nill.. Ze zijn in die drie jaar ook altijd contact blijven houden via FB en sms.
Daar Nill vlak bij Lut woont, ziojn we er toch heel vlug langs gereden.
We moesten eigenlijk rond 6 uur bij Lut zijn.
Rond 8 uur zijn we bij Nill vertrokken. We werden daar onthaald, van het kan niet meer...lekkere koeken, wijn...het kon niet op..
En dan naar mijne ...soulmate....
Sinds onze kindertijd zijn we al bevriend met elkaar. We hebben een zeer groot deel van onze jeugd samen doorgebracht...Toneel, voordracht...poppenkast..volksdansen..speelpleinwerking...
Vreugde en verdriet gedeeld..Kortom..Wijn noemen elkaar broer en zus...en dat voelt ook zo.
Voila..nu weten jullie wie Lut is.
Claudia kende Lut niet echt en dat was wederzijds. Ze , Clauke, heeft het altijd een beetje vreemd gevonden dat wij 2 zo een contact hadden. Tot vorig jaar. Toen is lut hiet bij ons voor een 10tal dagen geweest.
Die 2 konden het ferm met elkaar vinden. Clauke zegt nu nog steeds,,,Nu versta ik je vriendschap met zo een ferm madam..en dat heb ik Lut ook al horen zeggen over Clauke.(schrijven toch)
Lut had ons uitgenodigd om te komen eten... De kinderen maakten er nog een grapje over in de auto...hopelijk gene spaghetti....
Kervelsoep...hmmm lekker
en daarna ....spa...lasagne... maar echt heel speciaal gemaakt en vooral ...heel lekker.
Voila se ...en hier de grote beer met zij ..grote zus...
Yanneke, dierenarts in spee...zegt ze nog altijd... heeft de hele avond met de hond gespeelt...
En dan was het weer afscheid nemen... Trouwens, we moesten nog een goed uurtje rijden en het was al bijna 11 uur.
Maar het was een heerlijke dag... Iedereen die we graag wilden zien, hebben we gezien. Helaas van Peter en Eske, maar wie weet...
Rond middernacht waren we terug in Borgloon.
Clauke en ik lagen nog wat na te praten in bed en weet je wat we eigenlijk bijna op hetzelfde moment tegen elkaar zeiden...." kunnen we nog niet terug naar de Finca...?"
Als we dit al tegen elkaar ,samen, zeggen..dan ben ik er zeker van dat we de goede keuze hebben gemaakt...
Na een goede nachtrust bij Jean en Eva was het tijd om aan de volgende dag te beginnen. Goede nachtrust is eigenlijk verkeerd uitgedrukt. Het bed was perfect, de matras ook...maar!!
Wij wonen in de campo en daar is het ...sssttt....stil. Jean woont naast een treinspoor ...de ijzeren Rijn... en ieder uur komt er zo eentje voorbij. Dag en nacht. En dat is nu iets wat we echt niet gewoon zijn. We hebben ieder uur van de nacht gezien.
Maar niet gelaten...Er wachtte 's morgens een heerlijk stevig ontbijt op ons. Jean had zijn best gedaan. Een omelet met veel groenten, wij noemen dat hier een frittada...en daarbij , zelfgemaakte platten hamburgers..Jaja , s' morgens. Maar al bij al, het heeft lekker gesmaakt.
Rond 11 uur zijn we dan vertrokken naar St Truiden. Naar de papa en meme. Jongens, druk op de autostrade...Camions ...Amaai , dat waren we echt niet meer gewoon ze....
Maar veilig en wel aangekomen.
Jean en Eva zijn gebleven tot na het eten......Spaghetti.... weer . Maar ook alweer lekker.
Clauke moest ook nog een beetje naaiwerk doen... En meme die heeft alles in huis ..
Het weerzien met de papa was heerlijk.. Er moest natuurlijk van beide kanten heel veel verteld worden. Bijna 3 jaar dat we elkaar niet meer zagen. Gelukkig waren zijn verhalen nog altijd even humoristisch als voorheen,
Het enige negatieve aan het bezoek was, dat bompa en meme altijd maar binnen zaten. Vermits wij meer buiten leven dan binnen , was het wel effe aanpassen. Nochtans was de zon van de patij. De kinderen konden we niet binnen houden. Verderop in de straat is er een kleine speeltuin, en daar hebben onze meiden vertoefd.
Na veel vijven en zessen , waren we zelf met geen stokken meer binnen te houden. Dan maar naar buiten. In het zonnetje.
We zouden overnachten in Borgloon. We kregen de auto mee van bompa.
Maar eerst nog een klein beetje inkopen doen voor de avond en de morgen. Beetje melk, wat brood en wat drank om de avond gezellig door te brengen..
Wij dus naar de Colruyt.
Toen we het karretje binnen duwden in de colruyt, bleven we aan de vleesafdeling staan.. Niet om vlees te kopen, maar om een vaststelling te doen.
Clauke zei het eerst wat haar opviel..."Kijk eens naar de mensen hun mondhoeken...die staan naar beneden!!" en inderdaad. Iedereen zo serieus...niet eens een glimlag...en zo gehaast ....
Vrijdag 5 september zijn we dan aan onze ronde begonnen.
Eerst terug naar bompa en meme in St Truiden. Daar hebben we nog wat nagepraat en rond 11 uur zijn we richting Paal getrokken. De mama van Claudia ligt daar begraven en we zijn even langs het graf geweest.
Vandaar richting Beringen Mijn. Vroeger bezocht ik het graf van mijn grootouders heel geregeld . Nu was het al een hele tijd geleden, en daar we in de buurt waren..... Trouwens dat is ook zo voor de grootouders van Clauke. Ze liggen op het zelfde kerkhof begraven.
En dan richting Heusden. Maar zonder Anja te bezoeken, zouden we zeker nooit in Heusden geraken. Dus bij haar in de parfumerie ( oei reclam) effe binnenspringen en goeien dag zeggen...
Dat was verschieten, Anja had dees niet verwacht.... Kleine uitleg...Anja en hare man waren in 2013 bij ons te gast... Vandaar.
Het kerkhof van Berkenbos was dan aan de beurt. Clauke haar grootmoeder en mijn grootouders en een nonkel moesten we ook zeker gaan bezoeken.
Vandaar naar de vroegere school van de kinderen.
Daar Yanneke naar het humaniora gaat, waren al haar vroegere klasgenootjes weg, Maar dat was anders voor Yetteke. Op de speelplaats hoorden we vele kinderen roepen..." Kijk daar is Yetteke...Halo Yetteke...ken je ons nog...!!!"
We zijn naar de klas van juf Sonje gegaan...en ...die verschoot geen klein beetje..
Wat een fijn weerzien. Sonja was de eerste juf van Yetteke . 1ste leerjaar. Ze hebben iets gemeen waardoor Yetteke altijd aan haar blijft denken. Ze verjaren namelijk beiden op dezelfde dag.
Op de speelplaats was het dus een drukte, Iedereen wou rond onze kinderen staan..
Ook meester Marcel. Het was de laatste meester van Yanneke. 4de studiejaar...Enkel dan nog maar het eerste trimester.
Maar het was een blij weerzien...Natuurlijk waren de juf en de meester heel benieuwd naar de meisjes..Hoe vergaat het hen in Spanje, wat met de school...de taal..het leven...het weer...en dat vooral...het weer.
Ondertussen werden Clauke in ik heel hartelijk ontvangen in de leraarskamer. Het was immers nog altijd middagpauze. Lekkere tas koffie van de directrice...en natuurlijk oo een heen en weer gepraat tussen leerkrachten en wij. We hadden een goede beslissing genomen, om dtijdens onze reisplanning te beslissen om zeker de school te bezoeken.
Ze wisten het niet en daardoor was de verassing des te groter.
In het leraarslokaal zaten natuurlijk de meesters en de juffen die ooit les gaven aan onze kids.
Natuurlijk moesten die alles weten .
En dan Yettek bij haar laatste juf. 3de studiejaar...1ste trimester
Juf Jolien...ook een favoriet van Yetteke...
Knuffels en kussen.... hartelijk.
We maken een afspraak...de bel gaat en jij komt maar effe mee in de klas.
En ja hoor...Yetteke terug , voor even, op de Belgische schoolbanken.
Het was een zalig bezoek, maar we moesten weer verder. Tijd hebben we niet echt gepland, maar we wilden toch veel mensen zien.
We hebben niemand verteld dat we kwamen, we wilden iedereen verassen.
Zo zijn we ook gestopt bij Peter en Esmeralda, maar helaas , die waren niet thuis.We hadden algewcht tot na 5 uur omdat Eske anders naar school is, maar ja ...een andere keer ...
Morgen deel 4 ...ik moet aan de mise en place beginnen
Voila se ...de mise en place voor vanavond is gedaan....dus weer wat tijd om het vervolg van onze 5 daagse vakantie in Belgie . te noteren.
De planning was dus om rond 2 uur te vertrekken, doch het werd 3 uur.Stralende zon in Murcia. En wat zou het worden in Belgie?
Voor al de zekerheid hadden we een extra valies...zon...meegenomen. Kwestie van geen afkick verschijnselen te krijgen.
Stip om 3 uur begon de vogel met zijn vleugels te slaan en scheurden we door de lucht, richting Eindhoven.
We vlogen over Ibiza, Mallorca , de Pyreneen, waar we onze allereerste woonplaats in Le Fossat , zagen....grapje dus..
Yetteke en Clauke, die het niet zo voor vliegen hebben, zaten beurtelings aan het raam. Voor Clauke een hele geruststelling , dat ze alles kon volgen. Pracht weer om te vliegen. Geen turbulentie...kortom een perfecte vlucht.
De laatste keer dat we samen met Yetteke hadden gevlogen, was ze echt ziek...Eigenlijk een beetje haar eigen schuld. De avond voordien had ze teveel gesnoept en te veel ijsjes geeten. Deze keer was het allemaal ..peis en vree..in haar buikje.
De hele vlucht was ze vrolijk gezind en had van niets last.
Van bij het vertrek , tot bij de landing , heb ik naar een concert van Sting geluisterd. Live in Berlin... Wel al heel dikwijls gehoord, zelf live gezien in het sportpalijs, maar toch blijft het fantastische muziek.
De mensen voor , achter en naast mij zullen bij momenten gedacht hebben dat ik ze allemaal niet meer had... Bij de goeie muziek, kan ik niet stil zitten. Al maar goed dat het vliegtuig daarvan niet gaat wiebelen.
Van op een hoogte kan je bij helder weer toch veel zien. Ik weet nog vroeger als we over de Antwerpse ring reden, zag je borden met Haven en dokken nr ..... Maar vanuit de lucht merk je pas hoe groot de haven van Antwerpen wel is.
Rond kwart na 5 zijn we in Eindhoven geland. En jawel...het zonneke scheen..
Jean, je kent hem nog wel uit eerdere verhalen, dus Jean van Eva kwam ons ophalen. We zouden ook de eerste nacht bij hen overnachtten. Tijdens de rit hebben we veel gezien...Gras, groen...koeien..tja die zijn hier niet, daar er ook geen gras is. Huizen..veel en zeer kort bij elkaar..heel veel auto's ..en druk
In die 3 jaar dus nog niets veranderdt. Druk druk druk.
Terwijl we naar Balen reden wist Jean te vertellen dat we bij Kim en Rob zouden gaan eten. " Omdat er zo een 15 man komt, allemaal mensen die jullie willen zien, is het bij ons thuis te klein. "
15 man.... Amaai.. das al een heel feest.
Bij Jean aangekomen was het eerste wat ik kreen..nen jupiler.. Nu had ik gedacht dat dit bier toch wel veeel beter zou zijn dan het Spaanse bier. Doch ...na 3 jaar zijn we de producten zo gewoon, dat ik de jupiler zeker niet beter vond.
Jean , Eva, Rob en Kim hadden voor ons , en voor de rest natuurlijk , gekookt.
Spaghetti, Farfale en nog veel lekkers.
Kim had voor de soep gezorgd, Jean voor de pasta en Rob voor het dessert.
15 man...kinderen inbegrepen. Maar ik telde op dat moment maar 12... Wie waren dan die andere 3 nog.
Met 5 kinderen waren ze ..En, allemaal meisjes...Gegiechel , veel lawaai en gekres en vooral veel plezier. Dat was feest voor onze kids. Na bijna 3 maanden vakantie was het toch al wel een tijdje geleden dat ze met andere kids hadden gespeeld. Tja, we leven in de campo en het is wat afgelegen. Er zijn wel kinderen komen spelen en die van ons zijn ook wel ergens gaan spelen, maar dit was allezinds toch heel plezant.
Kim had de tafel voor 16 man gedekt. De echtgenoot van Liesbeth had zich geexcuseerd , dus 1 bord te veel. Maar toch...Ik telde nog steeds maar 12 mensen..Kids inbegrepen.
Wie waren dan de 3 andere? Raadsel
Wat een verassing.
Speciaal van Strombeek Bever naar Mol. Ze zijn bijna 2 uur onderweg geweest, speciaal om bij de plezante bende van in Spanje te zijn. Kristel, Steph en Tinne ,,,wat een verassing.
Het was een blij weerzien. We hadden dit mooi koppel leren kennen bij ons aan de Finca...heel per toeval. En het klikte van het eerste uur.
Vrienden....
Kim had dus voor de soep gezorgd. Ik zou durven denken dat het aspergesoep was, doch durfde het eigenlijk niet goed vragen. Ze zouden nog al denken dat de chef van de Finca er niets van weet. Maar gelukkig was ik niet alleen...We kregen het niet geraden, maar het was wel heeeel lekker.
Kim zei ons dat het camembertsoep was...Ja hoor...een soep voor in de winter bij ons in de Finca...
En dan hopen pasta ...veel te veel... maar wel lekker.
Liesbeth , inschepper van dienst, zorge ervoor dat we echt niets te kort kwamen...
En de grote chef zag dat het goed was.
Pasta met een lekkere tomatensaus....Farfale met kaassaus en hesp ...veel te veel dus , maar we mochten niets te kort komen.
Het was echt een heerlijke avond. Fijne verhalen..alweer , goed gelachen en gedronken en zeker goed geeten.
Bij het donker worden, werd het ook een beetje kouder.
We zijn onder een afdak gaan zitten en hebben nog heel lang nagepraat.
Rob , die had ook nog een verassing....Desserts
Chocomouse, rijspap, tiramissou...het kon niet op. Om vingers van af te likken...nietwaar Yanneke...
Ik denk dat het al bijna middernacht was. Steph en Kristel waren al vertrokken.. Ja, morgen werken ,,, en/of naar school...
Ook Kim moest er vroeg uit...Dus , wij van Mol terug naar Balen.
Nog een slaapmutsje en dan slapen...
Een goeie rustige vlucht en een heerlijke avond ..
Bedankt allemaal...voor dit alleen zouden we er over denken om nog eens terug te komen.
Maar ja, nu komen jullie maar eens .....Iets zekerder van het zonneke...
Een hele tijd geleden hadden we beslist om de eerste week van september naar Belgie te vertrekken . Het was al bijna 3 jaar geleden en Clauke wilde zo graag hare papa nog eens knuffelen. En dat is een gevoel dat ik zeker ook ken..Mijn schatten van dochters en ook onze Bram knuffelen mij ook altijd zo hartelijk.
Ok.....Tickets bestellen voor de vlieger en dan vertrekken. Van 3 tot zondag 7 september.Langer kan niet want de 8ste moet Yetteke naar school. We vergaderen in huis met ons gevieren, we stellen een schema op en.... we schrappen ook heel veel. Op die korte tijd kan je natuurlijk niet iedereen gaan bezoeken.
Maar voor het vertrek hadden we veel andere dingen te doen. In de Finca was het druk..restaurantje natuurlijk, plus zo een beetje de grote kuis na de vakantie.
Op een zeker moment zagen we via facebook dat we genomineerd waren voor de ALS ice bucket challenge. Peggy en Karel, 2 vrienden die met hun gezin met vakantie waren, hadden het op ons gemund. Maar niet gelaten...voor een goed doel, doen we alles. We hebben het weer mee , dus zo nen emmer ijswater...daar zullen we wel tegen kunnen. Zo gezegd zo gedaan... Wij nomineerden Kristel en Steph. Jean en Eva en Kim en Rob...
En dan was het zover...... Duikbrilleke op, zwemvliezen en de snorkelpijp..Het kan zo gek niet....
We hadden het zeker niet verwacht,..van de Steph toch niet...maar jawel, enkele uren later stonden deze 2 warme mooie mensen in de druilerige regen, 2000 km van de zon klaar om een ijskoude emmer water over hun te kieperen. Ik had zeker gedacht dat Steph 100 euro zou moeten stortten, maar nee, na enig protest en aanmoediging van het vrouwtje , kieperde hij de emmer over zich heen...geweldig.
En dan de familie Jean...Gigantisch. Alle 4 met dezelfde bikini aan... origineler kon het niet
Wat hebben we gelachen.. Maar voor dit fijne initiatief hebben we alles over..
Bedankt Peggy en Karel voor de nominatie.. We hebben dank zij jullie toch een goed doel kunnen steunen en door onze nominatie hebben we ook kunnen zorgen dat de ketting blijft lopen....
Voor het vertrek naar bompa en meme gingen onze kinderen aan het knutselen. Ze maakten een collage van foto's van ons gezin, met de hondjes.
Bompa is dol op geschenken en heeft graag foto's in huis. Dus Yanneke en Yetteke aan het werk.
Op donderdag 28 augustus , vroeg in de morgen, merkte ik dat mijn scheenbeen een enorme bult had...Wat is dat?
In de loop van de namiddag werd mijn rechtervoet zo blauw als ne lap en dik... De zwelling van het scheenbeen was naar onder gezakt. Ik weet wel, als je wat ouder wordt, begint alles wat te zakken, maar dit was toch abnormaal
Op zaterdag 30 augustus kwam Roosje over de vloer. Ze zei me dat ik toch maar beter naar de dokter zou gaan, want zo een dikke voet en dan de druk in het vliegtuig...? Oei....hij zal daar toch zeker niet ontploffen...?
Dus,,,maandag 1 september toch maar naar de dokter. De voet was nog steeds dik en blauw....." Ole ...was da..."zei den doktoor... geinfecteerd. Zalfje , pilleke , antibiotica... Dat pilleke was voor den eventuele diaree. Want ik en antibiotica....das gegarandeerd diaree. "Bij deze niet,,," en inderdaad , na 10 dagen is de voet terug dun, geen blauwe plekken meer, geen diaree gehad...maar wel nog een bult op mijn scheenbeen...
Belangrijk....Ik mocht gerust gaan vliegen van de dokter.. Al maar goed dat ik de wijze raad van Roosje heb opgevolgd...maar het is ook een goeike he.
3 September. Om 9 uur een flink ontbijt, want het kan een lange dag worden. Het vliegtuig vertrekt on 14 uur. Rond 12 uur moeten we aan de vlieghaven zijn, en naar San Javier is het een 50 minuten rijden. Dus on 11 uur vertrekken. Aan tafel worden er nog wat verhalen verteld over de vliegreizen die mama en papa samen hebben gemaakt en vooral de reizen door de wereld die Clauke in haar turnperiode deed.
11 uur .....Deurtjes toe...stekkers uitgetrokken, je weet maar nooit, en traliehekken toe .
Bagage inladen en de vuilzak mee nemen om seffes in de vuilcontainer te kieperen...en ook een zakje ..kaka van de honden. Iedere dag wordt dat opgekuist en weggegooid in een of andere vuilcontainer.
Afscheid nemen van de honden...Die zijn straks in goede handen. Er is toezicht en er wordt goed voor gezorgd. Dus, daar zijn we vrij gerust in.
En dan gaat de poort voor enkele dagen dicht.
Online hadden we een parking geboekt. 4 dagen de auto parkeren, met een busje naar de vlieghaven. Bij thuiskomst staat de wagen klaar aan de luchthaven...en gepoetst. 30 euro..Daar kan ne mens niet voor sukkelen.
Rond half 1 waren we er. De kinderen aten nog een boterhammetje en dan was het inchekken. Alles wat vloeibaar is in zakjes en dan voorbij de douane.. Dat liep allemaal vlekkeloos.
En nu maar wachten tot half 2 om in te stappen en dan om 2 uur de lucht in te gaan.
Ding Dong... de vlucht naar Eindhoven heeft 1 uur vertraging...
Lap... Daar Jean ons kwam halen in Eindhoven, hebben we snel een sms gedaan dat we een uur later zouden zijn..."Das normaal..ze hebben te weinig volk om de kaasbollen in te laden" ..kregen we terug via sms.. Wij weer lachen natuurlijk.
Maar goeg, rond kwart na 2 kwam dan de grote vogel uit de lucht op aarde..Daar is hij dan.. Alles terug in de rugzak en de valies en op weg naar het vliegtuig.
Iedereen toch wel een klein beetje nerveus. Niet alleen om de vlucht, maar ook om straks weer al de vrienden te zien.
Ik heb eeb oproep gedaan via facebook en de blog om het probleem van de foto,s op te lossen.
Heel wat reacties , waarvoor dank.
Aan de webmaster van bloggen.be deed ik hetzelfde verhaal...
Citaat........ Beste,
Al enige tijd heb ik het probleem dat al mijn foto's op mijn blog niet meer te zien zijn.
Dit is enkel op mijn pc. Als iemand de blog opent zien ze wel foto's , maar ikzelf als schrijver en beheerder van mijn eigen blog zie niets.
Wat zou de oorzaak kunnen zijn.
Alvast bedankt
Eric Philips...
De blog heeft ook een forum, en ook daar stelde ik de vraag, helaas zonder antwoord. Maar dit volgende was het antwoord van de webmaster Pepe
Beste,
Het is onnodig uw probleem op 2 verschillende plaatsen uit te leggen.
Gezien jij alleen de afbeeldingen niet ziet, ligt de oorzaak zeker niet bij bloggen.be maar meer dan waarschijnlijk aan uw computer.
Mijn eerste antwoord was dan vooral kort en bondig
Pepe,
Dit is nu echt is geen commercieel antwoord
In heel Spanje kan niemand nog de foto's zien van eender welke blog
Eric
In de volgende uren werd ik heel goed geholpen door Anja , Kim en Hilde waarvoor hartelijk dank. Helaas bracht het geen oplossing.
Tot Lieven me een bericht stuurde via Fb...
Hoi Eric, de enige logische verklaring zou zijn dat de afbeelding van een andere web server komen dan de rest van de inhoud en dat deze server vanuit Spanje niet bereikbaar is of geblokkeerd. Ik heb het eens getest en inderdaad, de blog staat op de server "http://www.bloggen.be/..." en de afbeeldingen komen van een andere server "http://blogimages.bloggen.be/...". En die laatste blijkt dus in Spanje geblokkeerd te zijn. Hoe dat kan weet ik ook niet. Ik zou eens contact opnemen met de technische ondersteuning van die site, als die al te vinden is. En anders eens informeren bij je eigen provider waarom die site onbereikbaar is.In de zomer had ik een gelijkaardig probleem. We moesten nog diensten cheques valideren, maar die site was onbestaande en onbereikbaar vanuit Spanje.
Ik heb dit doorgestuurd naar deze Pepe , vooral om deze piste misschien te onderzoeken...Helaas......geen antwoord.
En ja, om een blog te schrijven zonder dat er foto's bij zijn, is ook maar niets. Daarom....zolang het niet opgelost is , stopt het hier.
We zijn voor 4 dagen naar Belgie geweest. Een test voor ons na bijna 3 jaar Spanje. Het was ontzettend fijn en plezant. Blij dat we vele vrienden mochten terug zien...maar , na de derde dag waren we alle 4 al aan het zeggen...Yep...morgen terug
We hebben dus echt onze thuis gevonden ...en....aan iedereen ...Welkom bij ons ..thuis..
Al van 1 september kan ik geen foto's op de blog zetten.Enkel tekst. En het rare is, dat al de foto's niet meer te zie zijn. De foto's van het begin van de blog, tot nu.
Wij waren afgelopen 5 dagen in Belgie . We hebben fijne dagen gehad en veel foto's genomen. Wel, en dat zouden we graag willen delen met jullie.
Toen we in Belgie waren hebben we enkele bloglezers gezien, en die lieten me de blog zien, met foto's. Doc, hier in huis, zowel op de pc van Yanneke, Yetteke, Clauke en die van mij staan op de blog geen foto's meer.
Het spookt in Finca Buen Gusto....
Alleez zeg nu zelf, niet normaal he
Wie kan ons helpen...We hebben nog zoveel te vertellen.
Ik heb wat mails nagekeken en ben blij verrast dat er veel mensen gereageerd hebben op het gegeven dat het geleden is van 1 september dat er nog iets op de blog geschreven werd..... Maar dat heeft zo zijn reden. We waren op bezoek in Belgie en daar we nergens internet hadden ....geen blog. Maar vanaf morgen....een relaas van ons blitz..bezoek
De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (1918–1990), luidt "if there’s any way they can do it wrong, they will" of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (vrij in het Nederlands vertaald: als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis).
Hoewel de wet van Murphy in de volksmond nogal eens verward wordt met de wet van bedrog – als iets mis kan gaan, dan gaat het mis op het slechtst denkbare moment – heeft Murphy's zoon Robert Murphy aangegeven dat zijn vaders werkelijke adagium als volgt luidde: "if there's more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way". De wet van Murphy geeft echter de reden aan: al is de kans op een ernstige menselijke fout heel klein, als het risico maar vaak genoeg wordt gelopen, dan maakt er vroeg of laat iemand een fout.
Vanwege zijn bijzonder aansprekende formulering, is de wet van Murphy meer als een grap onder wetenschappers dan als een echte wet gaan leven, al blijft de ernstige ondertoon. Er zijn vele afgeleiden van, en commentaren op deze wet. Een greep uit het aanbod:[3]
Als er bij een experiment iets fout kan gaan, zal het ook daadwerkelijk fout gaan.
De fout gebeurt altijd op het onaangenaamste moment (soms ook de wet van bedrog of wet van Finagle genoemd).
Succes wordt door slechts weinig mensen gezien, terwijl falen altijd volop in de schijnwerpers staat.
De constante van Murphy: de schade aan een voorwerp is recht evenredig aan de waarde ervan.
Edward A. Murphy heeft dus, zonder zich bewust te zijn van het gevolg, slechts een algemene uitspraak gedaan waaruit anderen zijn wet hebben afgeleid.
Hoewel luchtig bedoeld, zit er toch een ernstige kant aan de wetten van Murphy. Experimenteel werk kan het geduld van onderzoekers namelijk danig op de proef stellen. Iemand die daar niet – bijvoorbeeld aan de hand van de wetten van Murphy – het grappige van kan inzien, zal het als experimentator zelden lang volhouden. Wat dat betreft onderstreept de wet van Murphy eerder een psychologische wetmatigheid dan een natuurwetenschappelijke.
Geen traantjes dag maar wel kraantjesdag in Finca Buen Gusto.
Er zouden vandaag heel wat kranen vervangen worden . Dit in het kader van de toekomstige werken in de badkamer. De buitenkraan heeft zijn dienst bewezen en lekt een beetje. Dat wil zeggen....vervangen.
Na het vervangen is het natuurlijk testen of er geen lekken zijn.En ja hoor ...het water loopt uit het darmpje .
Aan de buitenmuur van de B&B hebben we een warmwater en een koudwater aansluiting. Vandaar gaan we water aftappen en een nieuwe kraan installeren voor het bad dat we gaan plaatsen in de badkamer.
Van die kraantjes die je kan aansluiten aan de hoofdkraan van het bad. Indien er iets zou zijn met een kraan..bv veel kalk, dan hoef je de hoofdkraan niet af te sluiten , maar zet je gewoon dit kraantje toe.
En dan nog een waterkraan..... Alles geplaatst en dan testen op lekken. Yanneke heeft de hoofdkraan toegedraaid. Papa kan op gemak de kranen vervangen en plaatsen. Alles klaar ...Yanneke!!!Zet de hoofdkraan maar open....
Niets. Geen drup water....
Heb je de hoofdkraan wel opgezet?? Ja papa.... Dus papa gaat eens controleren...niks..geen drup
Ik ben al eens aan de straatkant gaan kijken , daar waar de hoofdleiding binnenkomt. Niets abnormaals... Alleez wat kan dat toch zijn.
Tijden het eerste uur proberen we natuurlijk op verschillende manieren te achterhalen wat er aan de hand is. Via facebook naar mensen die hier wonen en natuurlijk ook bellen naar Aqualia
Enkele mensen zeggen via facebook dat er ergens een grote lek is, enkele zeggen dat er niets aan de hand is en dan Aqualia...Bureaucratie ten top... We geraken binnen. We vragen of er wat is met het water...en dan krijgen we 4 keer iemand anders aan de lijn. De laatste vraagt ons naar onze factuurgegevens. Als we die willen geven....leggen ze af. En dat tot 4 x toe.
Ons zwembad is ten top...Ph gehalte is goed, chloorgehalte is goed....we kunnen nog effe door met zuiver water dus...
Toeval of niet ....We zetten het water af, doen wat herstellingen en dan willen we het water weer opzetten...niets...de wet van Murphy
Rond half 6 ....het water loopt terug uit de kraan.....Oef....
Ergens rond begin juli kregen we een lijst van de scholen van Yanneke en Yetteke om schoolboeken aan te kopen.
De plaatselijke...fun...of drukker...of moderna....liet ons weten dat we die boeken rond half augustus konden ophalen.
En vandaag was het dan zover. De boeken van Yanneke...
Ze heeft er verschillende voor elk vak . Engels Frans en Spaans , en nog vanalles waar wij niet goed aan uit kunnen. En het zou Yanneke niet zijn...de boekenwurm.... of ze heeft de halve dag niets anders gedaan dan geneusd en gelezen in haar nieuwe boeken.
Ok yetteke heeft er wat..Niet zoveel want in het 5de leerjaar gaan ze echt heel veel les geven via de computer.
Engels, Frans en Spaans staat natuurlijk ook op haar programma.
Daarstraks zat ze in de zetel een boek van wiskunde in te piepen. Spontaan schoot ik wat in de lach. Je had haar gezicht moeten zien....zo van ...Wa is da allemaal!!!
Toen we de boeken gekocht hadden, was de meneer van de winkel zo vriendelijk om ons Clauke ook wat te geven... Een..... boodschappenlijstpapierinvuldingmeteenmagneet.....
Een boekje dus met een voorgedrukt lijstje om de nodige boodschappen op te schrijven. En voorzien van een magneet om aan de frigo te plakken.
Maar , zoals de kinderen al zeiden tegen die meneer....niets voor de mama, wel voor de papa....
Elena is jarig..hiep hiep hoera..Eigenlijk is ze nog niet jarig , maar het is haar naamfeest. Iedere mens verjaart in hetzelfde jaar...Mijn grootmoeder zei dit eens en ze meende het nog wel. Doch niet in Spanje. Daar verjaar je 2x per jaar. De dag dat je geboren bent wordt dus ieder jaar herdacht, en de dag van je naamfeest wordt ook gevierd zoals een verjaardag......Gelukzakken...of toch. Noem maar eens Yanneke! Wanneer zou de Heilige Yanneke zijn? Wachten dus tot een of ander paus , later. ons Yanneke Heilig verklaard. ....Als ze braaf is tenminste....Braaf!!!! Vele Heilige Pausen uit de middeleeuwen, die nu Heilig zijn, waren toen ook niet braaf...Alleez....wie weet ...Oooit nog eens de feestdag ...en nen dag verlof ...voor de Heilige Yanneke.
Elena geeft een feestje aan het strand van Mazarron. Badpakken en t-shirts meebrengen en handdoeken natuurlijk en...jawel...een cadeautje.
Er staat een beetje wind, maar dat is niet zo erg , voor de rest is het nog zo een 36 graden in de zon. De kids zullen in het water op een speciaal luchtkasteel hun kuren kunnen te boven halen. Een hapje en een drankje is er natuurlijk ook bij en enkele ouders die een oogje in het zeil houden. Ik ben er gerust in. Er is een reddingspost vlakbij en de kids ..Moeten...een zwemvest aandoen.
Maar eerst het cadeau.
Yanneke kocht op de markt een hele mooie handtas..Jaja..die meisjes worden al kleine madammekes. We zien dat ten huize van...al heel duidelijk.
In de verte zien we een toren op een rotshelling staan. Heel toepasselijk voor vandaag...De toren van Sinte Elena.
Daar we niet op het feestje blijven, maken we gebruik om de uitstap naar de toren te doen. Op naar La Azohia.
Het dorp La Azohia ligt ten oosten van Mazarron.Het is een aardig ritje met mooie baaien en zeezichten.De toren van St Elena is gebouwd in de laatste jaren van de 16de eeuw gedurende de regeringsperiode van PhilipsII...(Ja ja...mijne bedoveroverover...)om de lokale vissers te waarschuwen tegen piraten. Door de hoogte van 70 meter kon je de Piet piraat dus goed zien aankomen.
De toren is gerenoveerd in 1987 en is nu dus een trekpleister voor toeristen...en zoals wij...lokalen.
En wijle weg.
La Azohia...pittoresk vissersdorpje. Door het jaar heel aangenaam om er te wandelen, in de zomer iets drukker dan normaal... Eigenlijk een beetje het Knokke van Cartagena...
Boven het dorpje La Azohia is er een wandelpad aangelegd richting de toren.
Op de weg naar de toren kom je verschillende vervallen gebouwen en putten tegen. Mijn gedacht zijn het nog overblijfselen van de tijd dat de Romeinen het hier voor het zeggen hadden.
La Bahia de Mazarron...prachtig
En dit ook..... Doornroosje , ontwaakt en terug fit. Gevlucht uit haar toren waar ze 100 jaar heeft geslapen nadat ze haar had geprikt aan de naald van haar Bernina naaimachien.
Onder de toren zijn de overblijfselen te zien van een militaire installatie. Een zoeklicht dat gebouwd is na de Spaanse burgeroorlog van 1936 tot 1939.Het doel van het zoeklicht was om de schepen te verlichten die s'nachts de kanonnen van Cabo Tinoso wilden naderen.
Na de fikse en mooie wandeling is het tijd voor een pintje...En jaja... sin alcohol...we moeten de kids nog halen en nog effe rijden met den auto...
En die Kids, die vervelen hun geen moment.
Glijden, duiken en springen van een Luchtkasteel op het water... Een goed idee om hier te doen bij een verjaardag van een van de kids. Alleen, ze zullen misschien nooit in het water terrecht komen. Zwembad is iets te klein voor zo een groot kasteel.
Het koelt af. Bewolkt, veel wind uit het oosten, maar toch nog steeds 30 graden in de schaduw rond 4 uur. Het koelt af...zeggen ze.
Met dit weer kom je dan niet buiten.Dus binnen werken.
Nog een maand vakantie voor Yanneke.Tijd om kleding die niet meer passen uit de kast te halen en in zakken te steken
Clauke houdt een oogje in het zeil daar ze , bij het bekijken van de kleedjes en rokjes, ideen opdoet. Kleedjes die te kort zijn geworden worden op professionele manier vermaakt tot rokjes. Ik geloof zelfs dat ze er gisteren een stuk of 5 heeft gemaakt. Daar Yanneke volgens schooljaar naar het humaniora gaat, heeft ze, zoals voorbije 3 jaar , geen schooluniform. Het zal wat worden.
We hebben afgesproken dat de meisjes , s'avonds , hun kleding moeten klaarleggen. Zo wordt er s'morgens niet getreuzeld en is er ook geen discussie.
3 tot 4 zakken vol.
We hebben 2 mogelijkheden. Ofwel gooien we de zakken in een kledingcontainer, ofwel geven we het hier aan de plaatselijke organisatie Noa's Arc.
In beide gevallen wordt de kledij verkocht. Bij de kledingcontainer weet ik niet waar het geld naartoe gaat. Bij Noa's Arc wordt het geld gebruikt om voeding en dergelijke te kopen voor de arme mensen in Spanje en deels ook naar voeding en verzorging voor verwaarloosde dieren.
En terwijl het vrouwenwerk aan de gang is, is mijn werk....zorgen voor de innerlijke mens. Wat staat er op het menu...Pasta met pesto en....mosselen.
Het is wel niet een maand met een ...R..., maar hier zijn ze van bijzondere kwaliteit op het moment. Niet zoals in Belgie uit de Lidl of Aldi..hier vers van de boer. Dat wil dan wel weer zeggen dat je er wat meer werk aan hebt om ze te kuisen. Nu vraag ik me af wat de mosselen per kilo in Belgie geprijst staan ? 1,68 euro de kilo bij onze visboer.
Als de mosselkes gekuist zijn, dan moet er nog brood worden gebakken. Als het kan, laat ik bloem meebrengen van Belgie. Cereform althans. Witte bloem wordt hier gekocht, maar meergranen en de speciallekes zijn hier veel te duur. Ik kocht ooit , bij een bakker, 5 kilo meergranenbloem. 20 euro.
Jean en Eva brachten me laats nog een zak van 25 kg mee uit Belgie en Niels bracht eergisteren ook nog een 30 kg mee.We kunnen er weer een tijdje tegen he.
Voila se ...em mijn broodje is weer gebakken...of wat dacht je..
Vandaag hebben we hier in huis allemaal het zotteke in. Ligt zeker aan het minder goeie weer.
Schudden met die kastrol!!! roept ons Yetteke ...en gezichten trekken....
Selfie van ....me en mijne sous...
Voor er in het restaurant aan klanten iets geserveerd wordt, hebben we in huis 2 ongelooflijke strenge voorproevers. Zeer professioneel wordt er naar het bord gekeken, geoordeeld en geproefd... In dit geval kon het niet fout. Lekker en genoeg...dus...
En den deze zei niets.... en dat zegt al genoeg.
Als de avond is gevallen en de rust is weergekeerd, is het nog effe genieten en ontspannen .
Genieten doet onze Sting alvast,,, We dronken nog een glas wijn op het terras. Opeens is er een hond, welke weet ik niet, die een glas omstoot. Al de witte wijn op het tafeltje en op de grond. Gelukkig geen glasscherven.
En dan maar likken.....
Om nadien ..zo zat als nen hond....in slaap te vallen.
Bij Carmen......of hoe een liedje uit de oude doos weer een hit wordt.
Eerst dacht ik nog een massagetafel te hebben gezien, maar toen mijn lenzen iets helderder fonkelden, zag ik een groot licht boven de stoel, met daaronder boren, tangen en slangetjes waar lucht uit kwam en waar lucht in gezogen werd.
Ik kreeg zowaar een bavet rond mijne nek....Dan toch kreeft op het menu..!!! Wat kan een droom toch heerlijk zijn.
Bezoek bij Carmen ...Mijn gerief om vlees stuk te bijten moest nog eens ontdaan worden van plak , wijn en koffieresten.
Voor een zelfstandige in Spanje...helemaal voor niks , dus 2 x per jaar een con trole en effe bijpoetseen.
Welgeteld heb ik met open mond een 40 minuten gelegen .
De slurpende geluiden van het stofzuigertje in mijn bek liet me wegdromen. Er ontstond door de geluiden van het ding dat de plak van mijn tanden schgraapt en het stofzuigertje een melodie.
De aanraking van het grote lijf van Carmen tegen mijn tengere borstkas en schouder, lieten af en toe mijn voeten meetrillen op het muziekje dat ik terplaatse bedacht.
Nostalgie kwam bovendrijven....Kleinkunst uit de jaren 70 ... Boudewijn de groot.... En ja , de song werd geboren op de tandartsstoel met boven mij ......Grote Carmen.
Ja tante Carmen, ik lijk alweer veel ouder, Ik speel piano als je wi lmaar haal je borsten van mijn schouder....
En dan was het liedje uit...Wat heb ik genoten ...en innerlijk gelachen en..gevoeld..
Zondag middag hadden we nog enkele mensen voor de lichte lunch en de avond was voorzien voor een BBQ enkel voor ons..
We hadden een meisje ten huize Finca Buen Gusto, die de tafel op professionele manier gedekt had. Ze zorgde voor de aperitief en het hapje.
Zelf mocht de chef voor het avondmaal zorgen. Eigenlijk heeft heel het gezin er wel voor gezorgd. BBQ voor mij, Clauke de koude patatjes en groenten, Yetteke de tafel, de apero en het hapje en Yanneke heeft alles mee opgegeten.. Kwestie van alles goed verdeeld te hebben.
Lekker buiten eten tot de zon achter de bergen verdween en de volle maan achte een ander berg tevoorschijn kwam.
Gisteren hadden we weer een leuke maandag. Een huwelijksverjaardag . Gezellige mensen, fijne kinderen en...het werd alweer 2 uur voor we in het bedje lagen.
Vandaag is het hot.
We klagen niet te vlug, maar te warm is te warm. Binnen enkele weken zullen Clauke en de kids, en ikke natuurlijk ook, een kleine reis ondernemen. We trekken weg uit de zwoele zomer en daarom moet er nu al een klein beetje gewinkeld worden. We hebben hier enkel een paar shorten, marcellekes, sandalen en...dat is het zo wat.
Dus wij naar de puerto.
Eerlijk, ...veel te warm. Het zweet kwam zo uit de porien gestroomd zonder er veel voor te doen. En als je dan nog wat water zou drinken , was het alleen maar erger. Aangekomen bij het strand, stond daar een grote groep mensen te dansen op het strand op zwoele zuiderse muziek. Een kerel op het podium die met een micro rond zijn hoofd , instructies gaf aan jonge en oudere dames ..Heupwiegend, springend en huppelend. Een rode draad in dit verhaal...allemaal een rooie kop van de warmte. Alleen al bij het zien,werd mijn T-shirt natter en natter....van 't zweet.
Ansjovis in een blik...natuurlijk..hitte, zweet, dus veel zoutafzetting op het lichaam en dan ook nog bijna rug tegen rug of buik tegen buik op het strand onder moeders paraplu... Stel je voor... En binnen een maand, als de temperaturen heerlijk zijn en je vrij in de zee kan zwemmen, zie je geen kat meer... Spanje is met verlof in augustus... zwoele temperaturen..dat hebben ze graag, want straks als het maar 27 graden is, trekken ze een bloesje bij aan...
En dat bloesje en broekje gingen we dan passen in onze vaste kledingwinkel.
Indische mode..lekker alles los.. Hopelijk beschermd dit genoeg tegen de temperaturen die we nu 's nachts nog niet kennen.
En zo gaat het allemaal maar zijne gang.
Werken voor te overleven en af en toe ons wat te permiteren.
Verjaardagsfeesten, huwelijksverjaardagen, romantische etentjes...we bieden het allemaal aan en genieten van de mensen die ..genieten..
Zondag 27 juli , rond de klok van 8 , ben ik bezig met het bakken van vlees op de BBQ. Jean en Eva komen eten. Kim Rob en Doro-lita zijn net door Jean naar het vliegveld gebracht. Jean heeft onze auto meegekregen en wij hebben Eva met hunne mobieldinges naar de finca gebracht. ... Wat nen uitleg.
Jean komt het land opgereden , gevolgd door een wagen met Belgische nummerplaat. 4 Mensen stappen uit en zeggen... Kunnen we hier een tonneke wijn kopen? De eigenaars , waarvan we het huis huren, hebben gezegd dat we de grote baan over moeten en naar het rode huis moeten om de wijn te halen. Gevat zoals ons Clauke is, ...Ja dat kan, enkel met een gerecht, want we zijn een restaurant. Dat komt goed uit, schrijf ons dan maar in voor de volgende dag.
We hebben een soort rood huis dat wel, wijn hebben we ook, maar een bodega zijn we niet.
Dat was de eerste kennismaking met de familie Van Listenborgh-Zenner en kids.We hebben nog wat getetterd en gekletst, tot dat ons Clauke zei... Die stem ken ik van ergens. Het is precies of jet Lits bent van de soap familie op VTM. Dat is hij ook zegt Kristel, de vrouw van Steph. En ikke nadien.. Och kom, Lits van familie,,...Wat zou diene mens hiet toch komen doen!!
Maar wat de volgende dagen zou gebeuren en plaatsvinden, dat hebben we zelden meegemaakt.
Het is en was dus wel degelijk den echte Lits van Familie... Grappig vond ik wel hetgeen hij me de eerste avond zei... Alle acteerprestaties waren vergoed , maar wel allemaal officieel.. Hola pola... tegen mij hoef je je niet te verantwoorden hoor.. Kzen niet van de belastingen. Er werd verder wat gepraat over Familie en VTM en dan was dat hoofdstuk ook afgesloten. Steph ,Kristel , Tars en Tinne waren bij ons als fijne , babbelgrage en pleziermakende klanten.
De eerste avond samen met de hele bende... En het werd alsmaar later en later... Maar ja , wat maakt het uit voor die ene keer..........................................dachten we...
Op die eerste avond, hadden de kinderen al dadelijk vreugde en plezier met Tars en Tinne. Ze maakten maskers , echte , maar ook van de servietten die op tafel lagen.Het was me een gezellig sfeertje en we voelden precies of we dit gezin al jaren kenden. Je maakt het niet vlug mee, maar je hebt zo van die mensen waar je je dadelujk thuis mee voelt.
Steph en Kristel mochten er natuurlijk ook aan geloven om deel te nemen aan de uitbukker hadden. undigheid van de kids. De service in het restaurant ging maar door. Het moest ook nog eens lukken dat we de volgende dagen het alsmaar drukker hadden. Voor ons een belangrijk iets...iedereen die aanwezig was , zat in een goede sfeer. Het restaurant was gevuld met een en al positiviteit. En zo hoort het ook
Achter de schermen werd geproefd van de overschot. We eten meestal rond 3 uur. Soms wat de pot van het restaurant biedt, maar soms ook andere dingen. Schiet er wat over als de borden gevuld zijn, dan gebeurd er dit.....
Proeven uit de kom...
En de chef krijgt ook een hapje. Hoewel ik al veel geproefd heb voor het op het bord komt.
Er gaan dagen voorbij en ..(.zo noemen wij hen onder ons gezinneke.) lits... komt regelmatig over de vloer. Heerlijke gesprekken. Wederzijdse dialogen waar je iets van opsteekt..... Late avonden ,...weinig slaap.... dus...toch geen geisoleerd moment van weinig slaap. Maar... het is iedere keer weer echt uitkijken naar hun bezoek. Wat een fijn gezin en wat een positieve invloed op ons.
Steppegras....Was da ???
Dus doen we steppegras.
Patatten fijn snijden ...spoelen...voorbakken....biefstuk van bijna 400gr per persoon...lekkere saus door Clauke gemaakt...( we zijn een team he ) en dan de service,,,
Clauke neemt een foto...maar niemand die zijne kop omhoog steekt.. Kan ook niet. zo lekker.
En dan de prijsvraag.....Wat knijpt Lits nu uit!!!!!
En tot slot , iets wat elke chef wil meemaken.... Bordje lik....het grootste compliment voor een chef.
En gelukkig heeft dit niets te maken met etikette of beleefdheid,,,neen, het is een gevolg dat het lekker was en dat je je thuis voelt.... 1-0 voor ons.
...
Nadat het weeral laat werd, hielden de kinderen het heel rustig de volgende dag..
Zijn ze van deze tijd of ouderwets....het zal ons worst wezen...maar dit hebben ze echt wel van de mama geleerd...breien.
Wat een gezin...wat een fijn gezin. Iedereen is wel echt met elkaar begaan en al dat positieve geven ze zomaar door. Je voelt je er echt happy mee.
De Litsen hebben een voetafdruk op ons hart gezet. Wie weet, komen we ze ooit nog tegen. Wie weet komt dit nooit meer, maar 1 ding staat vast.. We hebben lange dagen en korte nachten gehad.... en het eerste wat we zo terug willen, zijn deze lange dagen en korte nachten. Trots mogen ze zijn met zulke fijne kinderen. Trots mogen ze zijn dat ze ons weer zo gelukkig hebben gemaakt. Trots mogen ze zijn dat ze ons weer hebben duidelijk gemaakt dat we zo moeten verder doen als dat we bezig zijn...
Dit was echt uniek....zuiver....puur
En Kristel...Wat ne knuffelaar ben je toch.....Heerlijk.
Hier heb ik weer een maatje bij ...een BV...Bijzonder Vriend..
Konden we de klok maar even terug naar 27 juli zetten...dan mochtten we dit nog eens meemaken...
Uit het oog....maar zeker niet uit het hart.
En deze toekomst...doe zo verder allemaal....echt goe bezig... houen zo...
En toen waren ze weg... enkel uit ons gezichtsveld.
We kregen nog een aandenken......
En verder zonder commentaar...
De wereld is een grote toverbol.
Helaas niet voor iedereen een positieve en aangename planeet om op te wonen. Maar toch zijn er altijd zo van die mensen die er voor kunnen zorgen dat je ...begot...weet waarvoor je leeft.
Ze geven je kracht, moed en vooral veel blijheid.
Niet alleen de Litsen zijn in ons leven gekomen. Ook de Schreuders en Hermansen,Geuens, Danielsen en nog zoveel meer... Een hechte familie ....
Merci , omdat we ook dankzij U een fijn leven hebben.
En..... dat tonneke wijn heeft de Lits dan toch ergens anders moeten kopen
Je mag Spanje niet verlaten als je geen paella gegeten hebt..............zeggen ze.
In vele variaties kan je overal in Spanje paella eten. Vers, uit den diepvries , vacuum verpakt of zelfs 4 dagen oud... uit de frigo.Ze durven het allemaal aan te bieden.
Op vraag mocht ik gisteren een BuenGusto paella maken. Ik heb er mijn methode voor, rekening houdend met bepaalde ingredienten die sommige klanten wel of niet lustten.
We starten met vis te bakken in de pan. Na het bijna gaar bakken, haal ik de vis eruit en leg er de varkenscarbonade in.
Al de ingredienten.
De vis en calamares zijn gebakken. In dit aanbaksel wordt dan het varkensvlees gelegd .
Dan is het de buurt aan de kippenblokjes . Kruiden met Kerkuma zodat deze al een wat gele kleur krijgen.
Ondertussen zijn de gasten aangekomen en genieten van een aperitief. Nu begint het echte werk. Het vlees, kip en de vis heb ik al op voorhand gebakken, omdat het anders te lang duurt. En het moet goed zijn, daar we de klanten toelaten om te zien hoe de paella wordt gemaakt.Het is een belevenis die je tijdens de vakantie niet al te snel meemaakt.
Voorheel waren de groenten reeds gesneden, dus deze worden nu gestoofd in de pan. Rode en groene paprika, ui, look en cougette.
En terwijl alles staat te pruttelen, wordt er flink getetterd en gelachen. De risottorijst wordt meegebakken met de groenten. Er wordt kippenbouillon overgegoten tot alles onder staat.
Wanneer de rijst bijna gaar is, doen we al de , voordien gebakken producten, er bij. De vis, het vlees, mosseltjes, erwten .
De paella wordt dan afgewerkt met gamba's en de voorgebakken kippenboutjes.
Voila en klaar is ..kee...paella Buen Gusto.
Je kan deze dus nog heel anders maken met vele andere ingredienten, maar zo hebben we het deze keer gedaan.
Nog even onder zilverpapier laten rusten, tijd dus om wat op te ruimen en dan...bikken.
Genoeg voor iedereen. We starten op zo een avond met een aperitief en een hapje. Een voorgerecht doen we niet, omdat we vele malen terug kunnen gaan naar de paellaschotel
Het is hier de laatste dagen en eigenlijk weken al wat geweest.
s'Morgens opstaan, naar de vroegmarkt en de winkel..Voorbereidingen voor de avondshift...s'Middags klanten voor spaghetti en croques ...effe zwemmen en dan beginnen aan de avond.
En ze blijven hangen... Regelmatig zien we de klok op 2 uur staan...Amaai, vermoeiend en druk, maar ons hoor je echt niet klagen. Het mag , nu het vakantie is , wel tegen 300 per uur gaan.. Als we dood zijn , kunnen we nog lang genoeg rusten....
Het is daarom ook dat ik de blog wat heb verwaarloosd. Maar zeg zelf...Als je niets beleefd, wat moet je dan elke dag schrijven..?
Vandaag is het iets rustiger. We hebben wel enkele tafels, maar niet zoals de voorbije dagen. Dus is er tijd voor wat anders ook.
s'Morgens vroeg , als de zon nog in het oosten staat en het nog maar 27 graden is, dan is het tijd om verse vijgen te plukken. We gaan ze vandaag en morgen gebruiken bij het voorgerecht.
Vijgen met spek en geitenkaas, uit de oven.
Altijd een beetje voorzichtig werken , zodat je de vijgen niet stuk nijpt. Ik moet ook wat opletten. Een vijg, als je die afknipt, geeft een melkachtige sap. Ik heb al ondervonden , als ik die sap op mijn handen of armen krijg, dat het dan verschrikkelijk begint te jeuken. Een allergische reactie veronderstel ik.
Ons Clauke haar dagelijks werk betaat uit de planten en bloemen water geven. Of wel vroeg in de morgen, ofwel rond 7 uur 's avonds. Maar dat lukt dan meestal niet omdat de klanten komen .
En dan is het tijd om brood te bakken. Ook weer een bijna dagelijks item . We geven huisgemaakt brood bij de voorgerechtjes en de spaghetti.
Cereform..bestaat uit heel veel verschillende soorten granen en mais ,alsook rijst. Kneden wordt nog altijd met de hand gedaan. Een kwartiertje rijzen en dan in de bakjes doen
Elk brood weegt ongeveer 850 gr. als we het deeg in de bakjes doen. 45 minuten laten rijzen en dan in een voorverwarmde oven van 200 graden een half uur bakken.
Na het rijzen in de bakjes krijgen de broden al de vorm van hoe ze er zullen uitzien als ze gebakken zijn.
Terwijl de broden in de oven zitten is het tijd om de spaghettisaus te maken.
Wanneer deze klaar is, gaan die , afgekoeld, in bakjes van 500cc . 1 Portie dus.
Na 30 minuten kunnen de broden uit de oven en zijn dan weer lekker klaar om opgegeten te worden.
De spaghettisaus is klaar, de broden zijn klaar...en dan effe papierwerk doen. Al de facturen sorteren, berekenen, de daginkomsten natellen en alles verzamelen om straks naar de boekhouder te doen.
Je ziet...toch nog veel te doen op een rustige maandag.
...
