Vandaag is het zondag. Gisteren een mooie service gekend in de Finca, iedereen tevreden, dus vandaag mogen we wat uitrusten.

Na het ontb ijt , een marktje doen in de Puerto...wat rondwandelen...slaatje eten en thuis nog wat baantjes trekken in het zwembad. Daarna mosselen kuisen, want vandaag is het mosselen met pasta - pesto, en dan nu tijd om de blog te schrijven.

Deel 4 al , en het vervolg van onze trip.

(vrijdag 5 september...nog altijd )
Van de school reden we naar nonkel Daniel en Tante Anita. Nonkel Daniel, de enige broer van Claudia haar mama.

Nu moest het toch wel lukken zeker.. Tante Anita was de dag voordien , met een vriendin, vertrokken naar Alicante... Alicante zeg...zo een 120 km van bij ons... Die moet dan zeker langskomen.

We hebben haar trouwens enkele keren gebeld, maar zonder resultaat. Tja, als ze ons Spaans nummer zou zien op hare gsm , wat een vreemde nummer voor haar is, dan is het vanzelfsprekend dat ze niet opneemt.

Maar niet tegenstaande dat Daniel alleen thuis was, zijn we er hartelijk ontvangen. Hij had zelfs een lekkere appelvlaai in huis gehaald.. 2 Lekkere duvels gedronken en onzettend fijn bij gepraat.

En dan door naar Heusden dorp.

We moesten vandaag Lut nog zien en Nill. maar straks meer daarover.

In Heusden is en een bloemist waarvan de zaakvoerster en hare man ons dierbaar zijn. Zeer fijne mensen...Zijn trouwens al 2 x in onze B&B geweest.  Ze wisten echt niet dat we gingen langskomen.

Bloemenatelier Bopha ...bij Greta en Raf......

Oei, dat was effe verschieten...langs 2 kanten...

Greta had niet verwacht dat wij daar zomaar zouden binnen vallen , en wij waren van het ...ferm lijntje ...van Greta verschoten.

In maart van dit jaar , zijn Greta en Raf ons komen opzoeken. Ze had geen speciale wensen qua menu, maar wist me te vertellen dat ze een dieet aan het volgen was.

Voor ons is dit geen bezwaar...In de Finca wordt namelijk gekookt naar de wensen van de klant..Volg je een dieet, dan koken we uw dieet, ben je alergisch voor iets, dan houden we er rekening mee. Eet je glutenvrij of vegetarisch, veganistisch of diabetic,,....dan doen we dat.

En Ja hoor..Greta heeft volgehouden en het resultaat was om...U...tegen te zeggen.

We kochtten nog snel een bloemstukje , want we moesten weer door naar de volgende....Bijna stress...weer een ervaring die we hier niet kennen.

Dan naar bompa...de bompa van Clauke. volgend jaar 90...woont nog alleen...leest zonder bril...stapt gelijk nen 20tiger...kortom....Sterke mens en grappenmaker.

Wat was bompa verschrokken om ons te zien.

We kwamen binnen en hij zat in de zetel naar tv. te kijken... OOH mein God....Ja , bompa is van Duitse afkomst...

Wat hebben we die man gelukkig gemaakt met ons bezoek.

Bompa hield maar niet op met vertellen. Tegen de kinderen had hij een wijze raad...Blijf vooral in Spanje wonen, want hier op de cite deugd het niet meer...en daar heb je de zon, de natuur...en blijf vooral altijd lachen...Dat doe ik ook . En dat hebben we geweten.

90 Jaar en nog zo een humor dat die man heeft...Dit was een van de fijnste bezoeken van de dag...Beste lezer, versta ons niet verkeerd, alles was super fijn, maar dit stak er toch boven uit.

Respect voor onze bompa...

Vroeger hadden we naast onze zaak een tapasbar en cafe en een duiveltje doe al... Chez Paco...Spaans bloed..

Toen we van bompa kwamen, was het nog te vroeg om naar Lut te gaan. Eerst zijn we , zoals gisteren geschreven nog langs Peter en Eske gereden, maar die waren niet thuis. Dus...naar Paco.

Ook dat was weer top...Hij doet het nog steeds voortreffelijk in zijn zaak . En ja , dat hoor ik graag.

Toen Yanneke nog in Berkenbos naar school ging had ze een zeer goede vriendin...Nill.. Ze zijn in die drie jaar ook altijd contact blijven houden via FB en sms.

Daar Nill vlak bij Lut woont, ziojn we er toch heel vlug langs gereden.

We moesten eigenlijk rond 6 uur bij Lut zijn.

Rond 8 uur zijn we bij Nill vertrokken. We werden daar onthaald, van het kan niet meer...lekkere koeken, wijn...het kon niet op..

En dan naar mijne ...soulmate....

Sinds onze kindertijd zijn we al bevriend met elkaar. We hebben een zeer groot deel van onze jeugd samen doorgebracht...Toneel, voordracht...poppenkast..volksdansen..speelpleinwerking...

Vreugde en verdriet gedeeld..Kortom..Wijn noemen elkaar broer en zus...en dat voelt ook zo.

Voila..nu weten jullie wie Lut is.

Claudia kende Lut niet echt en dat was wederzijds. Ze , Clauke, heeft het altijd een beetje vreemd gevonden dat wij 2 zo een contact hadden. Tot vorig jaar. Toen is lut hiet bij ons voor een 10tal dagen geweest.

Die 2 konden het ferm met elkaar vinden. Clauke zegt nu nog steeds,,,Nu versta ik je vriendschap met zo een ferm madam..en dat heb ik Lut ook al horen zeggen over Clauke.(schrijven toch)

Lut had ons uitgenodigd om te komen eten... De kinderen maakten er nog een grapje over in de auto...hopelijk gene spaghetti....

Kervelsoep...hmmm lekker

en daarna ....spa...lasagne... maar echt heel speciaal gemaakt en vooral ...heel lekker.

Voila se ...en hier de grote beer met zij ..grote zus...

Yanneke, dierenarts in spee...zegt ze nog altijd... heeft de hele avond met de hond gespeelt...

En dan was het weer afscheid nemen... Trouwens, we moesten nog een goed uurtje rijden en het was al bijna 11 uur.

Maar het was een heerlijke dag... Iedereen die we graag wilden zien, hebben we gezien. Helaas van Peter en Eske, maar wie weet...

Rond middernacht waren we terug in Borgloon.

Clauke en ik lagen nog wat na te praten in bed en weet je wat we eigenlijk bijna op hetzelfde moment tegen elkaar zeiden...." kunnen we nog niet terug naar de Finca...?"

Als we dit al tegen elkaar ,samen, zeggen..dan ben ik er zeker van dat we de goede keuze hebben gemaakt...

Tot morgen...ik ga mosselen koken...

14-09-2014 om 18:17 geschreven door eric

Na een goede nachtrust bij Jean en Eva was het tijd om aan de volgende dag te beginnen. Goede nachtrust is eigenlijk verkeerd uitgedrukt. Het bed was perfect, de matras ook...maar!!

Wij wonen in de campo en daar is het ...sssttt....stil. Jean woont naast een treinspoor ...de ijzeren Rijn... en ieder uur komt er zo eentje voorbij. Dag en nacht. En dat is nu iets wat we echt niet gewoon zijn. We hebben ieder uur van de nacht gezien.

Maar niet gelaten...Er wachtte 's morgens een heerlijk stevig ontbijt op ons. Jean had zijn best gedaan. Een omelet met veel groenten, wij noemen dat hier een frittada...en daarbij , zelfgemaakte platten hamburgers..Jaja , s' morgens. Maar al bij al, het heeft lekker gesmaakt.

Rond 11 uur zijn we dan vertrokken naar St Truiden. Naar de papa en meme. Jongens, druk op de autostrade...Camions ...Amaai , dat waren we echt niet meer gewoon ze....

Maar veilig en wel aangekomen.

Jean en Eva zijn gebleven tot na het eten......Spaghetti.... weer . Maar ook alweer lekker.

Clauke moest ook nog een beetje naaiwerk doen... En meme die heeft alles in huis ..

Het weerzien met de papa was heerlijk.. Er moest natuurlijk van beide kanten heel veel verteld worden. Bijna 3 jaar dat we elkaar niet meer zagen. Gelukkig waren zijn verhalen nog altijd even humoristisch als voorheen,

Het enige negatieve aan het bezoek was, dat bompa en meme altijd maar binnen zaten. Vermits wij meer buiten leven dan binnen , was het wel effe aanpassen. Nochtans was de zon van de patij. De kinderen konden we niet binnen houden. Verderop in de straat is er een kleine speeltuin, en daar hebben onze meiden vertoefd.

Na veel vijven en zessen , waren we zelf met geen stokken meer binnen te houden. Dan maar naar buiten. In het zonnetje.

We zouden overnachten in Borgloon. We kregen de auto mee van bompa.

Maar eerst nog een klein beetje inkopen doen voor de avond en de morgen. Beetje melk, wat brood en wat drank om de avond gezellig door te brengen..

Wij dus naar de Colruyt.

Toen we het karretje binnen duwden in de colruyt, bleven we aan de vleesafdeling staan.. Niet om vlees te kopen, maar om een vaststelling te doen.

Clauke zei het eerst wat haar opviel..."Kijk eens naar de mensen hun mondhoeken...die staan naar beneden!!" en inderdaad. Iedereen zo serieus...niet eens een glimlag...en zo gehaast ....

Vrijdag 5 september zijn we dan aan onze ronde begonnen.

Eerst terug naar bompa en meme in St Truiden. Daar hebben we nog wat nagepraat en rond 11 uur zijn we richting Paal getrokken. De mama van Claudia ligt daar begraven en we zijn even langs het graf geweest.

Vandaar richting Beringen Mijn. Vroeger bezocht ik het graf van mijn grootouders heel geregeld . Nu was het al een hele tijd geleden, en daar we in de buurt waren..... Trouwens dat is ook zo voor de grootouders van Clauke. Ze liggen op het zelfde kerkhof begraven.

En dan richting Heusden. Maar zonder Anja te bezoeken, zouden we zeker nooit in Heusden geraken. Dus bij haar in de parfumerie ( oei reclam) effe binnenspringen en goeien dag zeggen...

Dat was verschieten, Anja had dees niet verwacht.... Kleine uitleg...Anja en hare man waren in 2013 bij ons te gast... Vandaar.

Het kerkhof van Berkenbos was dan aan de beurt. Clauke haar grootmoeder en mijn grootouders en een nonkel moesten we ook zeker gaan bezoeken.

Vandaar naar de vroegere school van de kinderen.

Daar Yanneke naar het humaniora gaat, waren al haar vroegere klasgenootjes weg, Maar dat was anders voor Yetteke. Op de speelplaats hoorden we vele kinderen roepen..." Kijk daar is Yetteke...Halo Yetteke...ken je ons nog...!!!"

We zijn naar de klas van juf Sonje gegaan...en ...die verschoot geen klein beetje..

Wat een fijn weerzien. Sonja was de eerste juf van Yetteke . 1ste leerjaar. Ze hebben iets gemeen waardoor Yetteke altijd aan haar blijft denken. Ze verjaren namelijk beiden op dezelfde dag.

Op de speelplaats was het dus een drukte, Iedereen wou rond onze kinderen staan..

Ook meester Marcel. Het was de laatste meester van Yanneke. 4de studiejaar...Enkel dan nog maar het eerste trimester.

Maar het was een blij weerzien...Natuurlijk waren de juf en de meester heel benieuwd naar de meisjes..Hoe vergaat het hen in Spanje, wat met de school...de taal..het leven...het weer...en dat vooral...het weer.

Ondertussen werden Clauke in ik heel hartelijk ontvangen in de leraarskamer. Het was immers nog altijd middagpauze. Lekkere tas koffie van de directrice...en natuurlijk oo een heen en weer gepraat tussen leerkrachten en wij. We hadden een goede beslissing genomen, om dtijdens onze reisplanning te beslissen om zeker de school te bezoeken.

Ze wisten het niet en daardoor was de verassing des te groter.

In het leraarslokaal zaten natuurlijk de meesters en de juffen die ooit les gaven aan onze kids.

Natuurlijk moesten die alles weten .

En dan Yettek bij haar laatste juf. 3de studiejaar...1ste trimester

Juf Jolien...ook een favoriet van Yetteke...

Knuffels en kussen.... hartelijk.

We maken een afspraak...de bel gaat en jij komt maar effe mee in de klas.

En ja hoor...Yetteke terug , voor even, op de Belgische schoolbanken.

Het was een zalig bezoek, maar we moesten weer verder. Tijd hebben we niet echt gepland, maar we wilden toch veel mensen zien.

We hebben niemand verteld dat we kwamen, we wilden iedereen verassen.

Zo zijn we ook gestopt bij Peter en Esmeralda, maar helaas , die waren niet thuis.We hadden algewcht tot na 5 uur omdat Eske anders naar school is, maar ja ...een andere keer ...

Morgen deel 4 ...ik moet aan de mise en place beginnen

13-09-2014 om 15:01 geschreven door eric

Voila se ...de mise en place voor vanavond is gedaan....dus weer wat tijd om het vervolg van onze 5 daagse vakantie in Belgie . te noteren.

De planning was dus om rond 2 uur te vertrekken, doch het werd 3 uur.Stralende zon in Murcia. En wat zou het worden in Belgie?

Voor al de zekerheid hadden we een extra valies...zon...meegenomen. Kwestie van geen afkick verschijnselen te krijgen.

Stip om 3 uur begon de vogel met zijn vleugels te slaan en scheurden we door de lucht, richting Eindhoven.

We vlogen over Ibiza, Mallorca , de Pyreneen, waar we onze allereerste woonplaats in Le Fossat , zagen....grapje dus..

Yetteke en Clauke, die het niet zo voor vliegen hebben, zaten beurtelings aan het raam. Voor Clauke een hele geruststelling , dat ze alles kon volgen. Pracht weer om te vliegen. Geen turbulentie...kortom een perfecte vlucht.

De laatste keer dat we samen met Yetteke hadden gevlogen, was ze echt ziek...Eigenlijk een beetje haar eigen schuld. De avond voordien had ze teveel gesnoept en te veel ijsjes geeten. Deze keer was het allemaal ..peis en vree..in haar buikje.

De hele vlucht was ze vrolijk gezind en had van niets last.

Van bij het vertrek , tot bij de landing , heb ik naar een concert van Sting geluisterd. Live in Berlin... Wel al heel dikwijls gehoord, zelf live gezien in het sportpalijs, maar toch blijft het fantastische muziek.

De mensen voor , achter en naast mij zullen bij momenten gedacht hebben dat ik ze allemaal niet meer had... Bij de goeie muziek, kan ik niet stil zitten. Al maar goed dat het vliegtuig daarvan niet gaat wiebelen.

Van op een hoogte kan je bij helder weer toch veel zien. Ik weet nog vroeger als we over de Antwerpse ring reden, zag je borden met Haven en dokken nr ..... Maar vanuit de lucht merk je pas hoe groot de haven van Antwerpen wel is.

Rond kwart na 5 zijn we in Eindhoven geland. En jawel...het zonneke scheen..

Jean, je kent hem nog wel uit eerdere verhalen, dus Jean van Eva kwam ons ophalen. We zouden ook de eerste nacht bij hen overnachtten. Tijdens de rit hebben we veel gezien...Gras, groen...koeien..tja die zijn hier niet, daar er ook geen gras is. Huizen..veel en zeer kort bij elkaar..heel veel auto's ..en druk

In die 3 jaar dus nog niets veranderdt. Druk druk druk.

Terwijl we naar Balen reden wist Jean te vertellen dat we bij Kim en Rob zouden gaan eten. " Omdat er zo een 15 man komt, allemaal mensen die jullie willen zien, is het bij ons thuis te klein. "

15 man.... Amaai.. das al een heel feest.

Bij Jean aangekomen was het eerste wat ik kreen..nen jupiler.. Nu had ik gedacht dat dit bier toch wel veeel beter zou zijn dan het Spaanse bier. Doch ...na 3 jaar zijn we de producten zo gewoon, dat ik de jupiler zeker niet beter vond.

Jean , Eva, Rob en Kim hadden voor ons , en voor de rest natuurlijk , gekookt.

Spaghetti, Farfale en nog veel lekkers.

Kim had voor de soep gezorgd, Jean voor de pasta en Rob voor het dessert.

15 man...kinderen inbegrepen. Maar ik telde op dat moment maar 12... Wie waren dan die andere 3 nog.

Met 5 kinderen waren ze ..En, allemaal meisjes...Gegiechel , veel lawaai en gekres en vooral veel plezier. Dat was feest voor onze kids. Na bijna 3 maanden vakantie was het toch al wel een tijdje geleden dat ze met andere kids hadden gespeeld. Tja, we leven in de campo en het is wat afgelegen. Er zijn wel kinderen komen spelen en die van ons zijn ook wel ergens gaan spelen, maar dit was allezinds toch heel plezant.

Kim had de tafel voor 16 man gedekt. De echtgenoot van Liesbeth had zich geexcuseerd , dus 1 bord te veel. Maar toch...Ik telde nog steeds maar 12 mensen..Kids inbegrepen.

Wie waren dan de 3 andere? Raadsel

Wat een verassing.

Speciaal van Strombeek Bever naar Mol. Ze zijn bijna 2 uur onderweg geweest, speciaal om bij de plezante bende van in Spanje te zijn. Kristel, Steph en Tinne ,,,wat een verassing.

Het was een blij weerzien. We hadden dit mooi koppel leren kennen bij ons aan de Finca...heel per toeval. En het klikte van het eerste uur.

Vrienden....

Kim had dus voor de soep gezorgd. Ik zou durven denken dat het aspergesoep was, doch durfde het eigenlijk niet goed vragen. Ze zouden nog al denken dat de chef van de Finca er niets van weet. Maar gelukkig was ik niet alleen...We kregen het niet geraden, maar het was wel heeeel lekker.

Kim zei ons dat het camembertsoep was...Ja hoor...een soep voor in de winter bij ons in de Finca...

En dan hopen pasta ...veel te veel... maar wel lekker.

Liesbeth , inschepper van dienst, zorge ervoor dat we echt niets te kort kwamen...

En de grote chef zag dat het goed was.

Pasta met een lekkere tomatensaus....Farfale met kaassaus en hesp ...veel te veel dus , maar we mochten niets te kort komen.

Het was echt een heerlijke avond. Fijne verhalen..alweer , goed gelachen en gedronken en zeker goed geeten.

Bij het donker worden, werd het ook een beetje kouder.

We zijn onder een afdak gaan zitten en hebben nog heel lang nagepraat.

Rob , die had ook nog een verassing....Desserts

Chocomouse, rijspap, tiramissou...het kon niet op. Om vingers van af te likken...nietwaar Yanneke...

Ik denk dat het al bijna middernacht was. Steph en Kristel waren al vertrokken.. Ja, morgen werken ,,, en/of naar school...

Ook Kim moest er vroeg uit...Dus , wij van Mol terug naar Balen.

Nog een slaapmutsje en dan slapen...

Een goeie rustige vlucht en een heerlijke avond ..

Bedankt allemaal...voor dit alleen zouden we er over denken om nog eens terug te komen.

Maar ja, nu komen jullie maar eens .....Iets zekerder van het zonneke...

En morgen deel 3

12-09-2014 om 17:50 geschreven door eric

Wat vooraf ging.....

Een hele tijd geleden hadden we beslist om de eerste week van september naar Belgie te vertrekken . Het was al bijna 3 jaar geleden en Clauke wilde zo graag hare papa nog eens knuffelen. En dat is een gevoel dat ik zeker ook ken..Mijn schatten van dochters en ook onze Bram knuffelen mij ook altijd zo hartelijk.

Ok.....Tickets bestellen voor de vlieger en dan vertrekken. Van 3 tot zondag 7 september.Langer kan niet want de 8ste moet Yetteke naar school. We vergaderen in huis met ons gevieren, we stellen een schema op en.... we schrappen ook heel veel. Op die korte tijd kan je natuurlijk niet iedereen gaan bezoeken.

Maar voor het vertrek hadden we veel andere dingen te doen. In de Finca was het druk..restaurantje natuurlijk, plus zo een beetje de grote kuis na de vakantie.

Op een zeker moment zagen we via facebook dat we genomineerd waren voor de ALS ice bucket challenge. Peggy en Karel, 2 vrienden die met hun gezin met vakantie waren, hadden het op ons gemund. Maar niet gelaten...voor een goed doel, doen we alles. We hebben het weer mee , dus zo nen emmer ijswater...daar zullen we wel tegen kunnen. Zo gezegd zo gedaan... Wij nomineerden Kristel en Steph. Jean en Eva en Kim en Rob...

En dan was het zover...... Duikbrilleke op, zwemvliezen en de snorkelpijp..Het kan zo gek niet....

We hadden het zeker niet verwacht,..van de Steph toch niet...maar jawel, enkele uren later stonden deze 2 warme mooie mensen in de druilerige regen, 2000 km van de zon  klaar om een ijskoude emmer water over hun te kieperen. Ik had zeker gedacht dat Steph 100 euro zou moeten stortten, maar nee, na enig protest en aanmoediging van het vrouwtje , kieperde hij de emmer over zich heen...geweldig.

En dan de familie Jean...Gigantisch. Alle 4 met dezelfde bikini aan... origineler kon het niet

Wat hebben we gelachen.. Maar voor dit fijne initiatief hebben we alles over..

Bedankt Peggy en Karel voor de nominatie.. We hebben dank zij jullie toch een goed doel kunnen steunen en door onze nominatie hebben we ook kunnen zorgen dat de ketting blijft lopen....

Voor het vertrek naar bompa en meme gingen onze kinderen aan het knutselen. Ze maakten een collage van foto's van ons gezin, met de hondjes.

Bompa is dol op geschenken en heeft graag foto's in huis. Dus Yanneke en Yetteke aan het werk.

Op donderdag 28 augustus , vroeg in de morgen, merkte ik dat mijn scheenbeen een enorme bult had...Wat is dat?

In de loop van de namiddag werd mijn rechtervoet zo blauw als ne lap en dik... De zwelling van het scheenbeen was naar onder gezakt. Ik weet wel, als je wat ouder wordt, begint alles wat te zakken, maar dit was toch abnormaal

Op zaterdag 30 augustus kwam Roosje over de vloer. Ze zei me dat ik toch maar beter naar de dokter zou gaan, want zo een dikke voet en dan de druk in het vliegtuig...? Oei....hij zal daar toch zeker niet ontploffen...?

Dus,,,maandag 1 september toch maar naar de dokter. De voet was nog steeds dik en blauw....." Ole ...was da..."zei den doktoor... geinfecteerd. Zalfje , pilleke , antibiotica... Dat pilleke was voor den eventuele diaree. Want ik en antibiotica....das gegarandeerd diaree. "Bij deze niet,,," en inderdaad , na 10 dagen is de voet terug dun, geen blauwe plekken meer, geen diaree gehad...maar wel nog een bult op mijn scheenbeen...

Belangrijk....Ik mocht gerust gaan vliegen van de dokter.. Al maar goed dat ik de wijze raad van Roosje heb opgevolgd...maar het is ook een goeike he.

3 September. Om 9 uur een flink ontbijt, want het kan een lange dag worden. Het vliegtuig vertrekt on 14 uur. Rond 12 uur moeten we aan de vlieghaven zijn, en naar San Javier is het een 50 minuten rijden. Dus on 11 uur vertrekken. Aan tafel worden er nog wat verhalen verteld over de vliegreizen die mama en papa samen hebben gemaakt en vooral de reizen door de wereld die Clauke in haar turnperiode deed.

11 uur .....Deurtjes toe...stekkers uitgetrokken, je weet maar nooit, en traliehekken toe .

Bagage inladen en de vuilzak mee nemen om seffes in de vuilcontainer te kieperen...en ook een zakje ..kaka van de honden. Iedere dag wordt dat opgekuist en weggegooid in een of andere vuilcontainer.

Afscheid nemen van de honden...Die zijn straks in goede handen. Er is toezicht en er wordt goed voor gezorgd. Dus, daar zijn we vrij gerust in.

En dan gaat de poort voor enkele dagen dicht.

Online hadden we een parking geboekt. 4 dagen de auto parkeren, met een busje naar de vlieghaven. Bij thuiskomst staat de wagen klaar aan de luchthaven...en gepoetst. 30 euro..Daar kan ne mens niet voor sukkelen.

Rond half 1 waren we er. De kinderen aten nog een boterhammetje en dan was het inchekken. Alles wat vloeibaar is in zakjes en dan voorbij de douane.. Dat liep allemaal vlekkeloos.

En nu maar wachten tot half 2 om in te stappen en dan om 2 uur de lucht in te gaan.

Ding Dong... de vlucht naar Eindhoven heeft 1 uur vertraging...

Lap... Daar Jean ons kwam halen in Eindhoven, hebben we snel een sms gedaan dat we een uur later zouden zijn..."Das normaal..ze hebben te weinig volk om de kaasbollen in te laden" ..kregen we terug via sms.. Wij weer lachen natuurlijk.

Maar goeg, rond kwart na 2 kwam dan de grote vogel uit de lucht op aarde..Daar is hij dan.. Alles terug in de rugzak en de valies en op weg naar het vliegtuig.

Iedereen toch wel een klein beetje nerveus. Niet alleen om de vlucht, maar ook om straks weer al de vrienden te zien.

Klaar om te vertrekken...duimen omhoog....en

De rest is dan voor morgen....

11-09-2014 om 12:21 geschreven door eric

En ja......het fotoprobleem lijkt opgelost.

Ik zie weer alle foto,s op de blog staan. Dus vanaf morgen werk ik alles bij. Het bezoek aan Belgie en de eerste schooldag van Yetteke.

Effe geduld dus.

Vandaag hebben we weer een volle zaal en is de tijd tekort.

Maar ...nu al een foto van de bus naar Belgie

Merci Pepe .....of wie dan ook

10-09-2014 om 17:53 geschreven door eric

Ik heb eeb oproep gedaan via facebook en de blog om het probleem van de foto,s op te lossen.

Heel wat reacties , waarvoor dank.

Aan de webmaster van bloggen.be deed ik hetzelfde verhaal...

Citaat........ Beste, Al enige tijd heb ik het probleem dat al mijn foto's op mijn blog niet meer te zien zijn. Dit is enkel op mijn pc. Als iemand de blog opent zien ze wel foto's , maar ikzelf als schrijver en beheerder van mijn eigen blog zie niets. Wat zou de oorzaak kunnen zijn. Alvast bedankt Eric Philips...

De blog heeft ook een forum, en ook daar stelde ik de vraag, helaas zonder antwoord. Maar dit volgende was het antwoord van de webmaster Pepe

Beste,

  Het is onnodig uw probleem op 2 verschillende plaatsen uit te leggen. Gezien jij alleen de afbeeldingen niet ziet, ligt de oorzaak zeker niet bij bloggen.be maar meer dan waarschijnlijk aan uw computer.

MVG Pépe

Tja , en dan weten we het zeker !!!!

Mijn eerste antwoord was dan vooral kort en bondig

Pepe,

  Dit is nu echt is geen commercieel antwoord In heel Spanje kan niemand nog de foto's zien van eender welke blog

  Eric

In de volgende uren werd ik heel goed geholpen door Anja , Kim en Hilde waarvoor hartelijk dank. Helaas bracht het geen oplossing.

Tot Lieven me een bericht stuurde via Fb...

Hoi Eric, de enige logische verklaring zou zijn dat de afbeelding van een andere web server komen dan de rest van de inhoud en dat deze server vanuit Spanje niet bereikbaar is of geblokkeerd. Ik heb het eens getest en inderdaad, de blog staat op de server "http://www.bloggen.be/..." en de afbeeldingen komen van een andere server "http://blogimages.bloggen.be/...". En die laatste blijkt dus in Spanje geblokkeerd te zijn. Hoe dat kan weet ik ook niet. Ik zou eens contact opnemen met de technische ondersteuning van die site, als die al te vinden is. En anders eens informeren bij je eigen provider waarom die site onbereikbaar is.In de zomer had ik een gelijkaardig probleem. We moesten nog diensten cheques valideren, maar die site was onbestaande en onbereikbaar vanuit Spanje.

Ik heb dit doorgestuurd naar deze Pepe , vooral om deze piste misschien te onderzoeken...Helaas......geen antwoord.

En ja, om een blog te schrijven zonder dat er foto's bij zijn, is ook maar niets. Daarom....zolang het niet opgelost is , stopt het hier.

We zijn voor 4 dagen naar Belgie geweest. Een test voor ons na bijna 3 jaar Spanje. Het was ontzettend fijn en plezant. Blij dat we vele vrienden mochten terug zien...maar , na de derde dag waren we alle 4 al aan het zeggen...Yep...morgen terug

We hebben dus echt onze thuis gevonden ...en....aan iedereen ...Welkom bij ons ..thuis..

09-09-2014 om 15:15 geschreven door eric

Wie kan ons helpen...!!!

Jep...ons ja .

Al van 1 september kan ik geen foto's op de blog zetten.Enkel tekst. En het rare is, dat al de foto's niet meer te zie zijn. De foto's van het begin van de blog, tot nu.

Wij waren afgelopen 5 dagen in Belgie . We hebben fijne dagen gehad en veel foto's genomen. Wel, en dat zouden we graag willen delen met jullie.

Toen we in Belgie waren hebben we enkele bloglezers gezien, en die lieten me de blog zien, met foto's. Doc, hier in huis, zowel op de pc van Yanneke, Yetteke, Clauke en die van mij staan op de blog geen foto's meer.

Het spookt in Finca Buen Gusto....

Alleez  zeg nu zelf, niet normaal he

Wie kan ons helpen...We hebben nog zoveel te vertellen.

Alvast bedankt.

08-09-2014 om 17:25 geschreven door eric