Maar het blijkt Kelchterhoef te zijn.

Van Postel vertrokken we via eeb blitz bezoek aan Kim en Rob in Mol richting de zus van Claudia.

Daar we eerst nog eens naar Kelchterhoef wilden gaan, stuurden we de snuit van de Gust naar die richting.

We konden ons parkeren op een camperplaats vlak bij de abdijhoeve.

Daar het zo mooi en rustig was en omdat er nog een 8tal campers stonden, besloten we er een nacht te blijven.

Eerst ne goeie spaghetti en dan een grote wandeling.

Die bossen en plassen hebben we spijtig genoeg niet in Mazarron. Gewoon een intense geur van groen opsnuiven om daarna dan een half uur te niezen met betraande ogen van de pollen.

Een rustige nacht alweer om dan na het ontbijt naar Paal te vertrekken.

Als de kinderen op het unief erdoor zouden zijn zonder herexamen zou ze een kaarsje gaan branden in Scherpenheuvel.

En belofte maakt schuld.

Lang geleden dat we er nog geweest waren.

Van op de parking van de sporthal te voet naar de baseliek.

In de baseliek waren we , maar uit respect ook weer vlug buiten. Er was namelijk een kerkdienst bezig.

En dan een kaarsje branden. 1 Euro per stuk . Hopelijk brand dat ding nog want 1 euro voor een dun kaarsje is ook genoeg.

We hadden ook beloofd aan Patrick en Peggy dat we effe goeiendag zouden zeggen.

Vrienden die ik zeker al 30 jaar niet meer zag... Hoe hartelijk en fijn was dat. 

Vriendelijk onthaal door deze fijne mensen en blaffend onthaal door de mooie hondjes.

Na vele verhalen van vroeger tot nu, namen we afscheid en reden door naar Postel om er naast het kanaal te overnachten.

Zeer mooie camperplaats en bijzonder rustig.

We stonden er niet alleen , dus hadden we daar ook weer dadelijk een klapke.

Nog een wandeling en dan slaaptijd.

Ik weet niet hoe het komt, maar thuis in Mazarron is 5 uur mijn uur van opstaan. In de camper gemiddeld 8 uur tot soms 9 . 

Na het ontbijt nog wandelen door het bos en langs het kanaal om dan te vertrekken.

Dat is dan voor de volgende keer.

De data kloppen niet meer, maar gelukkig  kan ik wat foefelen. 

De reden..... Limburg.... slecht ontvangst 4G waarschijnlijk teveel bossen... Dus vanaf nu probeer ik bij te blijven, maar de datums kloppen niet meer echt

We zijn wel al de 10de maar de fotos zijn nog van de 6de/

Wel veel wind , een beetje regen gehad , kortom goed geslapen en eigenlijk kon het toch beter.

Na het ontbijt wat wassen en dan wandelen.

We hadden vandaag afgesproken met Tom en Annick. Annick de meter van Yetteke. Het was nog te vroeg, dus de winkels aan de Be-Mine ontdekken.

Wat viel op..... Vele gekende producten in Spanje verkopen ze hier ook , maar dan aan 3x meer van prijs.

Het moet gezegd, dat het een hele opgave is om hier in Belgie rond te komen met 1 pensioen.

We ontdekten de site van de Be-Mine met het duikercentrum Todi, de avonturenberg, de klimhal en zo meer. 

Vandaar vertrokken we naar Stal Koersel. Eerst nog enkele herinneringen opdoen. We hebben er namelijk 11 jaar gewoond . We zagen het huis terug, het bos, de wandelpaden. Van die wandelpaden hebben we dan weer wat gebruik gemaakt. 

Ons valt er alweer op dat veel niet onderhouden is. 

Rond 3 uur bij Annick.

Wat een ontvangst.

Lekker biertjes 0,0 

hapjes en babbel. Tom was wat later en de dochter Emily met Nikki de vriend , ook.

Emily zat in spanning , want ze kreeg het eindresultaat van haar 2de jaar Farmacie......En geslaagd... Fijn en dikke proficiat.

Later op de avond werden we dan heerlijk verwend met een etentje bij de Italiaan. 

Wat een ontvangst van zulke fijne vrienden.

Onze Gust stond op het geleeg, en wij hebben er een stille heerlijke nachtrust genoten.

DAAR HET NET NIET EEN NIET STERK SIGNAAL GEEFT BLIJVEN DE FOTOS VOOR EEN VOLGENDE KEER

Fruitstreek is gelijk aan tractoren en dus trager verkeer.

In Heusden hadden we afgesproken met Peter en Esmeralda. 2  Goede mensen die ook al eens 2 x thuis zijn geweest met hun camper.

We werden er heel warm onthaald . Fijne verhalen opdissen en lekkere spaghetti.

Vandaar zijn we verder getrokken naar onze geboorteplaats . Koersel.

Meer bepaald het Kapelleke.

Claudia is er voor een groot deel opgegroeid, haar 2 communies gedaan en naar de chiro geweest.

Ik ben er iets verder van opgegroeid. Dikwijls naar de mis...gemoeten... de chiro en veel gespeeld. 

Trouwens reden we door de straat waar ik altijd heb gewoond... Vroeger is die straat uitgeroepen tot bloemenstraat van Beringen. Nu zal het een vervallen onkruidstraat zijn. Wat was me dat een shoc.

We stonden op een camperplaats aan de uitkijktoren tot 21 uur. En dan zijn we er vandoor gegaan .

We zijn vertrokken voor de straatracers. Stof , Lawaai ....kortom we waren er niet gerust in.

Via een app voor campers zag ik een camperplaats in Beringen bij  Be-Mine. Mooie rustige plaats . Enkel slecht geslapen door de stormwind

En nu op naar de volgende.

Een prachtige camperplaats. Veel gras , vlak en tussen de fruitbomen en de paarden.

Een echtpaar baat die plaats uit en kwam persoonlijk goeiedag zeggen en natuurlijk ook incasseren.. Niks voor niks.

3 Campers stonden er.

Naast ons een vriendelijke Nederlander , waar we een hele tijd mee hebben gepraat.

Dat is het fijne ervan. Je leert mensen van alle slag kennen en ze hebben het zelfde ideaal. Dus wordt er gepraat en verteld over de avonturen die ze hebben meegemaakt.

Na het smullen van enkele pannekoeken maakte we een grote wandeling echt tussen de fruitbomen.

Ik denk dat ik in heel mijn leven nog nooit zoveel kersen gegeten heb. 

De nacht van Claudia was niet zo goed als anders.

Er was veel wind en dat hield ze wakker.

Rond de middag vandaag zijn we er vertrokken. Naar Heusden Zolder .

We hebben afgesproken bij Pedter en Esmeralda

Daar meer over morgen.

Maar gisteren hadden we een droge dag dus zouden we nog wat herinneringen opdoen.

Wandelen naar het station van Grupon.

Ooit hebben we daar met de auto gestaan en ons Yanneke en twee jaar later ons Yetteke omgekleed .

Omgekleed.... Claudia had toen zelf de communiekleedjes gemaakt en ik zou daar in de omgeving de foto s maken voor de communieprentjes.

Het is alsof de tijd daar was blijven stilstaan.

Niets was anders dan toen.

In het bos vonden we een kruis. Toen ook al. 

Altijd hebben we ons afgevraagd wat  het betekende . En gisteren zijn we het te weten gekomen. 

Een gezin van 4 zussen werd in 1684 beschuldigd van hekserij en daar op de brandstapel geplaatst. Vandaar her kruis.

Zoals ik al eerder schreef hadden we in 2008 op die camping een stacaravan .. Het was een pareltje. Met een grote stevige voortent, een tuinhuisje en een klein tuintje , was het toen een caravan waar iedereen naar keek.

Die hebben we in een ver hoekje van de camping terug gevonden.

Drama...koude rillingen...verdriet... Erg.

Maar goed. Andere tijden nu en beter gerief om rond te trekken.

We rijden vandaag niet ver.   Borgloon... Een plekje tussen de kersenbomen en peren. 

Maar dat is voor morgen.