Deel 5 begint op zaterdag 6 september.

Van Borgloon vertrekken we naar St Truiden om op Bram en Sabeth te wachten en om afscheid te nemen van Bompa en meme.. We zullen vandaag een hele dag doorbrengen samen met Bram en Sabeth en later op de dag gaan we dan naar Tom en Annick, waar we ook blijven slapen.

Zoals afgesproken waren Bram en Sabeth rond half 12 in St Truiden. Het was alweer geleden van eind juni dat we elkaar nog eens gezien hadden..In het echt..Op skype telt niet mee, das nie zo echt.

Als grote broer en zus elkaar zien, dan is het feest. Bram is trouwens ook nog de Peter van Yanneke..Het zijn echt 2 dezelfde. Dikwijls zitten we thuis aan tafel en dan zie ik dezelfde handelingen, gelaatsuitdrukkingen en streken die zowel Bram deed toen hij die ouderdom van Yanneke had . En eten...man man man ....Bram had altijd honger ,of zeg goesting, en Yanneke ook. En om dat te bewijzen zal ik er  seffes wat over schrijven.

Ons Yettek , dat is meer een madammeke...hare maat is Sabeth...Die twee zijn ook nooit weg te slaan als ze samen zijn...Maar ach...toch mooi zo een schone familie..

Na het afscheid nemen bij bompa en meme zijn we richting Koersel gereden. In de auto zei ik wel tegen iedereen dat we nog graag een hapje wilden eten. Ik niet zei Sabeth, we hebben laat ontbeten . Ik ook niet zei Bram..maar zeg maar wat je wil en dan breng ik je daar naartoe.

Kebab....Aahh... dan naar Jef in Koersel. Deze Jef is wel van Turkse origine , maar waarom ze diene mens Jef noemen , weet ik eigenlijk niet.

Bram had geen honger...Sabeth ook niet ...doch..Wij alle 4 een lekkere kebab, Bram ...idem...Sabeth niet...een meid van haar woord..

Dus dat bedoelen we...Bram heeft net zoals Yanneke ...altijd goesting in eten..

De linkse man met de bril....das Jef

En zijne kebab was overheerlijk...Lekker vlees, verse groenten...hmmm.

Van Koersel dorp naar Koersel kapelleke. Voor hen die niet van de streek zijn, Koersel kapelleke is een bedevaartsoord en recreatie centrum . Belangrijk is natuurlijk de kapel en de bron, waar ooit Maria verscheen , de uitkijktoren en de verschillende fietscafees en feestzalen.

De toren werd in september 1963 gebouwd , telt 154 trappen en is 26 meter hoog. Hij is trouwens ook gebouwd op het hoogste punt van Koersel. Vroeger moest je ervoor betalen. Nu is het gratis. Ik weet nog dat er vroeger een verrekijker opstond. Als je er 5 frank in stak , kon je mijlen ver kijken. Nu, bij helder weer zie je al de mijnterrils van Limburg.

En daar moesten de kids natuurlijk op .

In mijnen lagere schooltijd was de speeltuin een jaarlijks terugkerende traditie , om te voet van de school naar de speeltuin te wandelen. Vandaag , bijna 50 jaar later doen ze dat nog steeds. De speeltuin is door de jaren wel heel hard veranderd, maar ook voor onze kids blijft het natuurlijk een mooi oord van ontspanning en plezier maken.

Van Koersel kapelleke naar Stal.

Onze vroegere woonplaats en het is daar dat onze kinderen geboren zijn. We reden eerst langs ons vroegere huis...God...Toen wij er kwamen wonen was er voor , achter en langszij allemaal weide. Nu is alles volgebouwd. En ons mooi huis van vroeger,,,helemaal onderkomen en niet meer verzorgd...Dat deed effe pijn aan mijn hartje..Maar ja... we hebben het verkocht en we moeten er eigenlijk niet mee in zitten.

En dan naar de meter van Yette...Annick..en Tom , met de 3 kids. Zij zijn ook nog maar pas terug van een 3 jarig avontuur in Indonesie. Tom moest er naar toe voor zijn werk. We hebben in die tijd maar heel sporadisch contact gehad. Dus, dat weerzien was geweldig. Trouwens Tom en Annick hebben ook een blog geschreven. www.bloggen.be/tom_annick.

Emelie, het meisje dat ons Yanneke knuffeld, werd geboren op 4 oktober 2002 en ons Yanneke 2 dagen later. Ze zijn al van in het kleuterschooltje beste vriendjes. Dan na 3 jaar elkaar weer zien...geweldig. En...Annick wist wel dat we kwamen, maar Emelie niet.

Geschenken uitdelen aan de meter....Dat andere meisje naast Yetteke is Febe...ook een vriendje van Yetteke uit de kleuterklas. Ze zijn allemaal wel contact blijven houden en Febe is met de mama en de papa ook al eens hier bij ons geweest.

Emelie werd een tijd geleden genomineerd door Yanneke om een ijsemmer over het hoofd te gieten... Ze heeft gewacht...en nu dat Yanneke er was, moest het wel. Dus......

Die 2 meiden hebben die dag de tijd moeten inhalen. Spelen natuurlijk, maar vooral vertellen over de avonturen..

In Indonesie heeft Emelie trouwens perfect Engels leren praten en schrijven, Chinees en Bahais... Net zoals die van ons, is zo een trip naar andere oorden een verrijking in  hun leven. Ze leren andere talen, culturen en vooral beseffen hoe rijk ze waren in Belgie.

En op het weerzien werd er getoast...

En morgen gaan we het over Belgische frieten...enzoo ..hebben