De eerste echte dag, vakantiedag, van ons bezoek. Ze hadden beide zeer goed geslapen. Tot 9 uur. We hebben het ontbijt klaargemaakt. Lekker buiten in het zonneke. Windstil en volgens de thermometer was het al 25°. Bram en Sabeth hadden graag de zee willen zien. Dus wij eerst naar Bolnuevo en dan gezellig wandelen aan zee. Wat een verschil zeiden ze steeds. Gisteren nog in 6° in de regen en de kou, en nu op het strand. Met de auto een 2100 km en in vogelvlucht amper 1500 km.

We zijn dan verder naar de Puerto gereden om daar langs de vissershaven en de boulevard te wandelen. Lekker wijntje op een terras en dan terug naar huis.

Na het eten van een lekkere koude pasta salade was het tijd voor de siësta. Wat een leven hoorde we de kinderen zeggen. Maar ja, dat is natuurlijk nu, omdat ze met vakantie zijn. Toch heb ik stiekem kunnen zien dat Bram en Sabeth hun oogjes toe hadden. Rond 4 uur zijn Bram en ik een toerke gaan lopen. Het was geleden van in Heusden, dat we samen nog eens gelopen hebben. Ik moet zeggen, dat Bram veel beter loopt dan toen. Ofwel word ik wat ouder, ofwel ligt zijn tempo iets hoger dan de mijne. Al bij al, na 3 km zat ik in mijne 2^de adem, en liep het vlot. We hebben 8,5 km gelopen, 1043 calorieën verbruikt en een hoogteverschil van 125 m overlopen. Bram loopt namelijk met een toestel dat al die gegevens registreert. Tijdens het lopen, is er nog iets voorgevallen, maar dat houd ik in de familie. Wel kan ik zeggen, dat ik me bijna een breuk gelachen heb, en toen ik dit vertelde aan het gezin, hebben die allemaal , voor de rest van de avond gelachen en plezier gehad. Het is en blijft nen patat, onze Bram. Na het lopen een potje waterpolo in het zwembad. Dan douchen en beginnen aan de paella.

Het recept voor deze paella komt recht uit Murcia. Ik had het opgezocht op het net. Na een goed uurtje konden we aan tafel. Het was lekker, en alles was op.

Samen met onze kinderen hebben wat zitten praten over de kindertijd van Bram. Onze meisjes waren erg geïnteresseerd in die verhalen. Zo erg dat het lang geleden was dat ze nog zo stil waren.

Op het einde van de avond, heb ik nog wat op de gitaar gespeeld. Al mijn instrumenten liggen nog in de container te Brussel. Bram heeft een iPod  en kan daar gitaar op zetten. Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar het kampvuur gevoel is er toch.

Het was een erg leuke en warme dag. Morgen nog van dat.

22-04-2012 om 08:02 geschreven door eric

Eindelijk is het dan zover. Ons eerste bezoek is er. Bram en Sabeth. Onze grote zoon  en broer.

Voor onze meisjes was het een lange dag. Zoals altijd s’  morgens naar school. Daarna huiswerk maken en veel zagen…Hoe laat is het, moeten we nog niet vertrekken? Zit Bram al in het vliegtuig ?

Voor ons is de dag omgevlogen. Claudia en ik hebben heel het huis een poetsbeurt gegeven. De logeer en badkamer voor de gasten in orde gemaakt , gaan joggen, wat gezwommen en gaan winkelen. Het moet weeral gezegd worden, dat het hier in Spanje qua voedsel goedkoop is. We hebben gewinkeld voor 6 personen 4 dagen eten en drinken. De winkelkar puilde uit. Wijn, cava, vis, vlees , alles hadden we mee. Ik zei nog in de winkel tegen Claudia:” Dat gaat nogal wat kosten “ In de colruyt zal deze kar zo een 250 euro kosten. Hier , de helft.

Het huiswerk van Yetteke ging weer moeilijk. Ze zit in het tweede en leert hier al vermenigvuldigen  zo met cijfers onder elkaar . 285 x 56 . Ik herinner me dat Yanneke in het tweede de tafels leerde, maar dat ze zo moest leren vermenigvuldigen heb ik echter nooit gezien. Maar goed. Na lang oefenen had ze het ineens door. Geweldig toch. In het Spaans , en dan al zo moeilijk voor zo een kind.

Om kwart voor 8 zou Bram landen. Rond 6 uur zijn we vertrokken naar San Javier. Via Cartagena en door de bergen. We hadden toch tijd genoeg. Yetteke , moe van al het cijferwerk , viel dadelijk in slaap. Geen zicht. Yanneke niet, die was superblij en bleef , zoals gewoonlijk, maar door tetteren. Rond kwart na zeven kwamen we aan de kleine luchthaven. Ze waren er al. Net geland. Wat een meevaller. Wind in de rug waarschijnlijk. Op dat moment was het nog 23 graden buiten. Dus voor Bram en Sabeth een groot temperatuurverschil. Toen ze uit de aankomsthall kwamen, waren onze meisjes over hun toeren. Het was trouwens geleden van 17 december vorig jaar, dat ze hun broer nog gezien hadden.

Eerst nog een pintje drinken, en dan naar huis.

Thuisgekomen , werden er geschenken uitgedeeld. Ook onze bestelling was erbij. Dweilen.  Dweilen zijn hier nergens te vinden. We hebben al in alle winkels gezocht , maar altijd zonder resultaat. Hier wordt gepoetst met van die moppen. Heel nat. En dan zetten ze een bord met als titel, “Opgepast voor schuiven “ Wanneer de vloer droog is , doen ze het bord weer weg. En dan Zeisner curry ketchup. Speciaal voor Claudia. Hier is er curry ketchup. Ik lust die wel, maar Claudia niet. Andalouse en vooral veel boeken voor Yanneke en Yetteke. Het is belangrijk voor hen dat ze Nederlands blijven lezen. Bram had in de kringloopwinkel een tiental boeken gekocht. Yanneke was weer niet te houden en in een mum van tijd had ze reeds 10 bladzijden gelezen. Maar de meisjes hadden ook een geschenk. Voor Bram en Sabeth , die in een nieuw huis wonen, hadden ze een schilderij gemaakt.

We hebben daarna nog spaghetti gegeten en nog lang nagepraat met een goed glas wijn. Buiten natuurlijk.

Het zal een fijn weekend worden.

21-04-2012 om 07:50 geschreven door eric

Deze nacht heeft het zowaar gestormd. Veel wind kracht 6. Gelukkig is deze wind vanmorgen wat gekalmeerd. Volle zon, lekkere temperatuur. Gisteren hebben we in een achterbuurt van Mazarron een groenteboer gevonden. Deze man heeft volgens Claudia, de geschikte aardappelen om frieten te bakken. En ja, vandaag stonden er frieten met tomaat crevette op het menu. Alleen crevette hebben ze niet, dus werd dit vervangen door verse langoustinnen. Gekookt en gepeld, met sla en al de toestanden erop en eraan. De frieten waren overheerlijk. Zeker zo goed als in België de bintjes zo geschikt zijn voor frieten. We hebben de kamer in orde gebracht voor onze eerste gasten en hebben de spaghetti saus klaar gemaakt om morgenavond na aankomst van Bram en Sabeth, te serveren.

Rond 11 uur ging hier de bel. René. Kwam spontaan en zomaar een zjat kaffie drinken. Wel, die bezoekjes vinden we fijn. Spontaan. Zo moet het.

Van een immo kantoor uit Mazarron, kregen we te horen dat ze een geschikt huis in Bolnoevo gevonden hebben. Voor volgende week hebben we een afspraak gemaakt, maar ons kennende zijn we al, natuurlijk, naar het pand gaan kijken. Helaas, we hebben de straat wel gevonden, maar al die huizen lijken op elkaar en als er dan geen plaat hangt van het immo-kantoor, is vinden niet gemakkelijk. Doch de omgeving en het uitzicht is al zeker naar onze zin. De foto’s die we kregen, idem.

Het waaide nog vrij fel, en Claudia en ik hadden besloten om aan zee naar de golven te kijken. Ook nog eens het moment om nieuwe foto’s te nemen om op de facebook te plaatsen.

Het is toch een fijn en heerlijk gevoel om hier te zijn. We zijn echt gelukkig. De kinderen zijn hier graag, de omgeving is mooi en het geeft vooral een familiale rust in ons gezin.

Dit wil ik nog even kwijt. Op 30 november 2009 werd onze zaak overvallen. Gewapend. Al de inkomsten van de dag gestolen. Veel puin en schade. Emotioneel gebroken op dat moment. Twee jaar en wat later, weten we nog steeds niets van het voorval. Van geen enkele instantie krijg je wat te horen. En nu lezen we dat in Koersel een gewapende overval gepleegd werd bij een apotheek. Persoonlijk kennen we die 2 jonge mensen die deze zaak hebben overgenomen. Ze zijn pas afgestudeerd en werken aan hun toekomst. En dan….Op enkele minuten verandert dat, want je vergeet zulke dingen nooit meer. Van ons krijg je al de steun die je maar wil, want wij weten dat je van de instanties, geen steun hebt en krijgt. Misschien lezen ze de blog niet, maar misschien zijn er mensen die de blog lezen en die mensen kennen. Spreek er dan a.u.b. over met hen en laat ze zeker contact opnemen met ons. Je doet er ons plezier mee en ze zullen er zeker iets aan hebben.

En morgen komt onze zoon met zijn allerliefste.

Ik hunker ernaar.

Misschien is er niet teveel tijd om de blog in dat weekend, maar we zullen ons best doen.

Ondertussen is de wind gaan liggen en is het een heerlijke avond.

19-04-2012 om 20:02 geschreven door eric

Gisteren kregen we een bericht via sms van Cathy van Villaquest. Dit is de mevrouw van het immo kantoor waar we nu een huis mee huren. Is het goed dat ik morgen om 10 uur langskom. Natuurlijk, maar wat zou er zijn? We moeten toch zeker niet dadelijk uit het huis?

Deze morgen, nadat de kinderen naar school waren is Cathy om 10 uur langs geweest.

Eric, jij kunt Engels, Duits, Frans en Nederlands praten, lezen en vertalen. Ja, dat kan ik. Wil je me helpen, want we hebben een Belgische klant, die een probleem heeft in Spanje met een Franse dame, die een immo - kantoor, illegaal heeft geopend. En wij kunnen ons in het Engels niet uitdrukken, daar de persoon geen Engels praat.

Dus eerst al de uitleg over de situatie in het Engels gekregen, Daarna e-mails in het Frans vertaald en dan een telefoongesprek in het Nederlands gevoerd. Daarna alles terug vertaald in het Engels.

Toch makkelijk als je wat talen kent hé. Nu het Spaans nog. Maar ook daar hebben Claudia en ik weer ondervonden, vandaag nog, dat het gewoon doen en durven is.

Cathy zei me dat ze, indien ik het wou, meer en meer gebruik wilde maken van de talenkennis. Hare baas had al gezegd om mij aan te werven in het bureau. Wie weet !! Ik ga er natuurlijk niet over dromen of fantaseren, maar wat komt, komt.

Daarna, gaat alles weer zijn gangetje. Winkelen, Spaans leren, kinderen van school halen, eten koken en brood bakken.

Iets buiten Mazarron zagen we vandaag een groot gebouw met als opschrift”Molinera” of molenaar. Daar hebben ze gist en bloem in overvloed. Dachten we. Wij binnen. Wat blijkt, het is een opslagplaats van water en wijn en tonnen en allerhande goederen, die je in het groot moet aankopen. Helaas, geen bloem. Nu bloem en gist zijn niet echt een probleem. Maar speciale bloem, zoals zonnepittenbloem en cereform of dergelijke vind je hier helaas niet echt.

Terwijl het eten wordt klaargemaakt, maakt Yetteke haar huiswerk. En soms gaat huiswerk maken gepaard met een traantje. Yetteke kan er niet tegen als ze domme fouten maakt. Doch, we zeggen dan altijd, dat je van domme fouten het beste moet leren. Yanneke niet, vandaag toch niet. Ze is moe en valt in slaap. Zoals ik al eerder schreef, is het leven hier iets anders dan in België. ‘s Morgens om half 8 eruit, ontbijten. Om 11 uur een koek en een drankje. Om 3 uur pas eten, vandaag waren het die dikke grote prinsessenboontjes, en dan ’s avonds terug wat eten. Tegen 8 uur, half 9. We proberen de kids toch ten laatste om 9 uur in bed te krijgen, maar ze praten nog wat, en ja dan is die siësta om 2 uur echt nodig hé.

Als het brood gekneed, gevormd en gebakken is, dan nog vlug een km of 10 lopen. Ik moet in vorm zijn hé. Bram komt vrijdagavond en hij wil zaterdag al gaan lopen. Papa is dan wel ouder, maar ik wil me toch nog niet laten afdrogen door m’n zoon.

Voila, de dag is weer om gevlogen. De kinderen liggen strike op de zetel, het brood is aan het afkoelen en Claudia is na het lopen aan het uitzweten en teksten aan het vertalen.

Zo blijven we maar bezig

18-04-2012 om 19:56 geschreven door eric

Met op de achtergrond één van mijn favoriete muziekgroepen, Pink Floyd, prachtige muziek, schrijf ik vandaag weer een stukje blog. Vandaag vind ik het moeilijk. Het was gisteren winderig en een gewone dag. Vandaag was het iets beter, maar nog steeds winderig. Gisteren zijn we, samen met Sylvia van het immo kantoor Mercers, weer op pad geweest om een geschikt pand te zoeken om te kopen. Op Campa Sol. We hebben ook eens in alle eerlijkheid gevraagd, wat nu de goede en slechte plaatsen zijn. We zijn te weten gekomen, dat er meer goede dan slechte zijn. Er is een strook  gebouwd op een ondergrondse rambla, rivier, en die zorgt voor problemen. Een ander, heel klein stukje, is gebouwd op een stuk berg dat plat gedrukt is. Die is al eens verschoven, en enkele huizen zijn zowaar in elkaar gestuikt. Maar, zoals ze hier vertellen, is het toch allemaal zo erg niet. We hebben geografische plannen gezien en gepraat met mensen die het kunnen weten. Een architect, Spaanse, heeft ons verteld dat de huizen die vanaf 2000 gebouwd zijn, gebouwd zijn volgens voorschriften die voldoen aan aardbevingen. Daar er in de stad Lorca, zo een 40 km hier vandaan, vorig jaar een aardbeving is geweest, is en was er op Campa Sol en Country Club, geen schade.

Vandaag hebben we bewust enkele echte Spaanse kantoren bezocht. Moet gezegd zijn, We werden bij Costa Calida en Leva, zeer vriendelijk en zeer, maar zeer zeer goed ontvangen en ingelicht. We hebben op plaatsen aan de kust, maar ook in het binnenland, huizen gezien, met prijzen, waarvan je denkt, dat kan niet. De mensen, vooral Spanjaarden die echt hun lening niet kunnen betalen, willen echt van de huizen af, en verkopen aan dumping prijzen. Het is nu nog wat uitkijken, want er staat zoveel te koop. Dus snel beslissen is zeker nu niet aan de orde.

Voor de rest zijn we dan de hele dag op pad, en het is dan algauw 2 uur. Dan moeten de kinderen van school gehaald worden, vlug winkelen, thuis komen en eten maken.

Vandaag was het zalmforel, vers, 4 stuks = 1 kg voor 5,8 € met aardappelpuree en daaronder prei. De kids zijn er dol op. Voor morgen hebben we prinsessenboontjes gekocht. Verkeerd woord. Het zij reuze prinsessenbonen. Ik heb ze al gekookt omdat we morgen op de BBQ een koteletje leggen en de boontjes onder de gebakken patatjes doen.

Ach ja, het zijn hier soms ook zo van die gewone dagen. Dagen dat de kinderen lastig doen, of dat het weer iets minder is dan anders, of dat we aftellen tot vrijdag, omdat Bram en Sabeth dan komen. Ook dit is natuurlijk een deel van het leven.

Wat we altijd leuk vinden, is de reactie op de blog, de mailtjes die we krijgen en die de kinderen krijgen van de vroegere school en de juffen en de commentaren op Facebook.

Blijven doen a.u.b. het doet deugd.

17-04-2012 om 20:33 geschreven door eric