Na een goede nachtrust bij Jean en Eva was het tijd om aan de volgende dag te beginnen. Goede nachtrust is eigenlijk verkeerd uitgedrukt. Het bed was perfect, de matras ook...maar!!

Wij wonen in de campo en daar is het ...sssttt....stil. Jean woont naast een treinspoor ...de ijzeren Rijn... en ieder uur komt er zo eentje voorbij. Dag en nacht. En dat is nu iets wat we echt niet gewoon zijn. We hebben ieder uur van de nacht gezien.

Maar niet gelaten...Er wachtte 's morgens een heerlijk stevig ontbijt op ons. Jean had zijn best gedaan. Een omelet met veel groenten, wij noemen dat hier een frittada...en daarbij , zelfgemaakte platten hamburgers..Jaja , s' morgens. Maar al bij al, het heeft lekker gesmaakt.

Rond 11 uur zijn we dan vertrokken naar St Truiden. Naar de papa en meme. Jongens, druk op de autostrade...Camions ...Amaai , dat waren we echt niet meer gewoon ze....

Maar veilig en wel aangekomen.

Jean en Eva zijn gebleven tot na het eten......Spaghetti.... weer . Maar ook alweer lekker.

Clauke moest ook nog een beetje naaiwerk doen... En meme die heeft alles in huis ..

Het weerzien met de papa was heerlijk.. Er moest natuurlijk van beide kanten heel veel verteld worden. Bijna 3 jaar dat we elkaar niet meer zagen. Gelukkig waren zijn verhalen nog altijd even humoristisch als voorheen,

Het enige negatieve aan het bezoek was, dat bompa en meme altijd maar binnen zaten. Vermits wij meer buiten leven dan binnen , was het wel effe aanpassen. Nochtans was de zon van de patij. De kinderen konden we niet binnen houden. Verderop in de straat is er een kleine speeltuin, en daar hebben onze meiden vertoefd.

Na veel vijven en zessen , waren we zelf met geen stokken meer binnen te houden. Dan maar naar buiten. In het zonnetje.

We zouden overnachten in Borgloon. We kregen de auto mee van bompa.

Maar eerst nog een klein beetje inkopen doen voor de avond en de morgen. Beetje melk, wat brood en wat drank om de avond gezellig door te brengen..

Wij dus naar de Colruyt.

Toen we het karretje binnen duwden in de colruyt, bleven we aan de vleesafdeling staan.. Niet om vlees te kopen, maar om een vaststelling te doen.

Clauke zei het eerst wat haar opviel..."Kijk eens naar de mensen hun mondhoeken...die staan naar beneden!!" en inderdaad. Iedereen zo serieus...niet eens een glimlag...en zo gehaast ....

Vrijdag 5 september zijn we dan aan onze ronde begonnen.

Eerst terug naar bompa en meme in St Truiden. Daar hebben we nog wat nagepraat en rond 11 uur zijn we richting Paal getrokken. De mama van Claudia ligt daar begraven en we zijn even langs het graf geweest.

Vandaar richting Beringen Mijn. Vroeger bezocht ik het graf van mijn grootouders heel geregeld . Nu was het al een hele tijd geleden, en daar we in de buurt waren..... Trouwens dat is ook zo voor de grootouders van Clauke. Ze liggen op het zelfde kerkhof begraven.

En dan richting Heusden. Maar zonder Anja te bezoeken, zouden we zeker nooit in Heusden geraken. Dus bij haar in de parfumerie ( oei reclam) effe binnenspringen en goeien dag zeggen...

Dat was verschieten, Anja had dees niet verwacht.... Kleine uitleg...Anja en hare man waren in 2013 bij ons te gast... Vandaar.

Het kerkhof van Berkenbos was dan aan de beurt. Clauke haar grootmoeder en mijn grootouders en een nonkel moesten we ook zeker gaan bezoeken.

Vandaar naar de vroegere school van de kinderen.

Daar Yanneke naar het humaniora gaat, waren al haar vroegere klasgenootjes weg, Maar dat was anders voor Yetteke. Op de speelplaats hoorden we vele kinderen roepen..." Kijk daar is Yetteke...Halo Yetteke...ken je ons nog...!!!"

We zijn naar de klas van juf Sonje gegaan...en ...die verschoot geen klein beetje..

Wat een fijn weerzien. Sonja was de eerste juf van Yetteke . 1ste leerjaar. Ze hebben iets gemeen waardoor Yetteke altijd aan haar blijft denken. Ze verjaren namelijk beiden op dezelfde dag.

Op de speelplaats was het dus een drukte, Iedereen wou rond onze kinderen staan..

Ook meester Marcel. Het was de laatste meester van Yanneke. 4de studiejaar...Enkel dan nog maar het eerste trimester.

Maar het was een blij weerzien...Natuurlijk waren de juf en de meester heel benieuwd naar de meisjes..Hoe vergaat het hen in Spanje, wat met de school...de taal..het leven...het weer...en dat vooral...het weer.

Ondertussen werden Clauke in ik heel hartelijk ontvangen in de leraarskamer. Het was immers nog altijd middagpauze. Lekkere tas koffie van de directrice...en natuurlijk oo een heen en weer gepraat tussen leerkrachten en wij. We hadden een goede beslissing genomen, om dtijdens onze reisplanning te beslissen om zeker de school te bezoeken.

Ze wisten het niet en daardoor was de verassing des te groter.

In het leraarslokaal zaten natuurlijk de meesters en de juffen die ooit les gaven aan onze kids.

Natuurlijk moesten die alles weten .

En dan Yettek bij haar laatste juf. 3de studiejaar...1ste trimester

Juf Jolien...ook een favoriet van Yetteke...

Knuffels en kussen.... hartelijk.

We maken een afspraak...de bel gaat en jij komt maar effe mee in de klas.

En ja hoor...Yetteke terug , voor even, op de Belgische schoolbanken.

Het was een zalig bezoek, maar we moesten weer verder. Tijd hebben we niet echt gepland, maar we wilden toch veel mensen zien.

We hebben niemand verteld dat we kwamen, we wilden iedereen verassen.

Zo zijn we ook gestopt bij Peter en Esmeralda, maar helaas , die waren niet thuis.We hadden algewcht tot na 5 uur omdat Eske anders naar school is, maar ja ...een andere keer ...

Morgen deel 4 ...ik moet aan de mise en place beginnen