Alles is weer bij het oude...

Elke dag zon...toch hadden ze regen voorspeld. Op de site van Spaansnieuws.com, voorspelde ze zelfs 25 liter per vierkante meter in Murcia. Wij natuurlijk blij. Het is zo droog, dat het echt wel eens mag regenen. De droogte merken we ook aan onze olijfbomen. Er hangen momenteel heel weinig olijven aan . Het zal dus olie kopen zijn het volgend jaar. De sinaasappels zijn kleiner dan vorig jaar en de vijgen...dat is voorbij, die hebben we niet echt veel gehad.

Maar goed, je kan er over blijven zeuren...Voor de landbouwers is het verschrikkelijk, voor ons ..tja .. van de olijfoogst moeten we niet leven, maar het was toch mooi mochten we een graantje , op een litertje olie van ons eigen kunnen meepikken.

Na onze reis naar Belgie  heb ik toch nog wel een bedenking en..vooral..een vaststelling.

Toen we naar Spanje kwamen, kwamen we hier met een zakje geld. Dat zakje hadden we verdiend door hard te werken, en door onze zaak en eigendom te verkopen. We leefden enkele maanden zonder te werken en vonden al snel dat Spanje op vele vlakken een stuk goedkoper was en is als Belgie. Ik maakte me toen de bedenking . Hier zijn vele overwinteraars, van september/oktober , tot april/mei. Meestal mensen met een welverdiend pensien. Met een normaal pensien kunnen die mensen hier fijn leven.

Dus, met ons zakje geld, konden we toch effe door. Na 3 maanden hadden we dan onze eigen stek gevonden. Er moest fel geinvesteerd worden, Van een , meer dan 150 jaar oude , bijna vervallen finca , hebben we de Buen Gusto gemaakt. Gevolg...Het zakje geld dat we meebrachten, was al vlug een heel klein zakje .

Na bijna 3 jaar leven en werken in Spanje , zijn we echt al helemaal mee in het economische en financiele dagdagelijkse systeem. Het inkomen en de uitgaven zijn voor ons, zoals voor iedere Spanjaard.

Nu dat we in Belgie waren, is het ons dan eens te meer opgevallen hoe duur het daar voor ons wel is. Winkelen, uitgaan, kleding...allemaal  veel duurder dan hier.

Maar...1 ding maakt het grote verschil...Zon, glimlach en geen gehaastheid.....

In de Finca loopt alles weer normaal. De meeste toeristen zijn weg en de overwinteraars komen stilletjes terug. In het verleden heb ik wat geschreven over Frans en Ingrid...Wel Fran en Ingrid hunne zoon Jarl zijn vanuit de Filipijnen voor een hele tijd met vakantie. Niet alleen Jarl, maar ook zijn vrouw Alipio en hun dochtertje Maya.

Schatten van mensen ... Al enkele keren hebben ze ons bezocht. Echt leuke mensen, en vooral in Jarl zit een pak humor..Humor , zo langs uw neus weg, heel subtiel, maar altijs raak...en daar houd ik van.

De meisjes zijn natuurlijk ook altijd blij als er kinderen zijn. Maar nu met Maya is het weer wat anders, Ze lopen, spelen en ravotten dat het een lieve lust is en...ze moeten Rngels praten en dat is natuurlijk goed voor die van ons.

Trouwens, nog dit...Dat Yanneke een talenknobbel had of heeft , dat wisten we al. Maar ons Yetteke moet je eens horen. Daar was ik toch effe van verschoten, Spaans...gelijk ne platte zeggen we..snel, letters inslikken en soms plat dialect...nen echte.. Engels, ..waar ze het heeft gehaald....???? Ja, in de school ...maar al zo vlot..!! en nu krijgt ze ook Frans ...en dat rolt er ook al heel simpel uit... Wat ze vroeger nooit deed, doet ze nu al een hele tijd...Frans leren via een cd rom op hare pc...

Werelburgers...

Donderdag 18 september is een heugelijke dag geweest.

Jean en Eva...je kent ze ondertussen al wel.. Tatou en Tataa voor de kids...zijn definitief naar hier verhuisd.

Alleez, er moet nog wat over en weer gereden worden want alles is nog niet helemaal geregeld in Belgie, maar toch... Als ze terug vertrekken zeggen ze , we gaan naar Belgie en als ze daar vertrekken zeggen ze...we gaan naar huis.

Ondanks dat het toch maar een dikke week geleden was dat we ze ontmoet hadden in Belgie, was het weerzien toch weer leuk. Het is alsof een stuk familie er is.. Je weet dat ze er zijn, je ziet ze wel niet iedere dag, maar toch. Dat gevoel hebben we ook bij Frans en Ingried...ik heb het nog ooit geschreven... Als ze weg zijn, uit Spanje,, is er een gemis, als ze terug zijn, ben je gerust. Het klinkt waarschijnlijk raar, maar toch is het zo.

Voor ons mannen natuurlijk heerlijk om met de grote Tatou te knuffelen..

En ons Tataa , die wordt graag door de kids geknuffeld.

Nu Kim , Rob , Doro-lita , Liesbeth en de rest nog  en de familie is compleet....

21-09-2014 om 08:39 geschreven door eric

Goed en wel terug in Spanje ...8 september ..en.. de eerste schooldag voor Yetteke.

Niets speciaal zou je denken, doch Yetteke gaat naareen andere school. Waarom...

Wel, Yanneke gaat naar het humaniora in Mazarron. Dat is zo een 7 minuten met de auto van ons . Naast die school is er nog een lagere school. Voordien gingen de 2 meiden beiden in de Puerto. Dat was enkel 20 km rijden. Dus we moesten iedere dag 80 km rijden om de kids naar en van de school te brengen. 200 euro per maand enkel aan diesel...

Met een fris mooi zomerkleedje was ons Yetteke er helemaal klaar voor. Toch wel een beetje zenuwachtig , maar ze is al een grote meid, en het zal wel lukken.

Nieuwe rugzak...boekentas... en dan op weg naar het 5de leerjaar al...pff. het gaat toch allemaal snel. Ze is hier in het 2de leerjaar terrecht gekomen, en nu al naar het 5de.

De kinderen staan al te wachten,..Allemaal nieuwe gezichten voor ons Yetteke...En bijzonder...Ze is het enige Vlaams, Belgisch en Buitenlands kindje , daar op de school

Maar als je die hoort Spaans spreken...!!

We maakten kennis met de juf Gloria...

Ondertussen zijn we al een week en half verder. Yetteke is op schoolgaan  heel wat veranderd. Ze is heel gelukkig, is met de lessen bezig, ook thuis, ze ratelt er op los over wat ze allemaal leert en ze vindt de juf ...Geweldig...

Zo hebben wij het ook graag..

Een week later . dinsdag 16 september, gisteren dus, is de school va Yanneke begonnen.

Ook voor haar heel nieuw. Nieuwe school. nieuwe kinderen en leerkrachten...en waarschijnlijk als enige die van de vorige school naar Filippe II gaat.

Om half 9 kwamen we toe.

Oei, de school begint pas om 10 uur...enkel vandaag.  Dus , dan maar wat rondwandelen en verkennen.

Door de gangen van het college...Jaja , we kregen de toelating van de concierge..

Speelplaats...een groot deel overdekt ..tegen dat het nog eens regent zeker....

En dan werd het vlug 10 uur. En jawel..opeens verscheen er toch nog een meisje dat samen met Yanneke in de vorige school zat.

Oef,,,dan is ze momenteel toch niet alleen..Mama tevreden en gerust.

En over regen gesproken,  7 druppels meer dan de laatste keer vandaag...

Maar, wanneer was alweer de laatste keer?

17-09-2014 om 00:00 geschreven door eric

Nadat we al voor een heel stuk bijgepraat waren en de nodige cava's door onze strot gegoten hadden, was het tijd om te eten.

Op voorhand hadden we gezegd dat we de gastvrijheid van Tom en Annick zo waardeerden dat we zouden trakteren op het avondeten. Eerst nog gedacht aan BBQ , maar volgens de weersvoorspellingen zou het gaan regenen, en daar Tom en Annick nog maar net waren overgehuisd van Indonesie naar Koersel, zouden het dan frieten worden. Frieten met vanalles en nog

Keken we er naar uit? Natuurlijk, maar na die lekkere kebab van s'middags , had ik niet zoveel honger...

Dus wij naar de frituur.

Thuis aangekomen, alleez, bij Tom en Annick toch, maar voor ons op dat moment een beetje thuis, zijn we alles beginnen te verdelen en na 3 jaar terug de smaak van...frieten van de frituur...

Veel te veel voor mij en..had het gesmaakt..? Eerlijk gezegd..ja..maar eigenlijk heb ik het niet gemist. Na 3 jaar leer je hier in Spanje ook wel al de producten te gebruiken en je leert de smaken gewoon worden. Neem nu bijvoorbeeld een hamburger. Sommigen noemen het een curryworst of ne lange of een frikadellenworst. Hier in de supermarkt hebben ze een soort worst die, als je deze frituurd, hetzelfde smaakt dan zo een frikadellenworst. Dus , daar  hebben we al een alternatief. Of een servela.. In de Lidl verkopen ze een soort servela die nagenoeg hetzelfde smaakt.

Maar dan zijn er natuurlijk die 10 tallen soorten snacks , die in de frituur te verkrijgen zijn.. Ragouzi...Mexicano en nog enkele...die zijn hier niet te krijgen. Maar missen we die...Och neen... In Belgie bleef het ook altijd maar met een servela special of een curryworst.

En wat de frieten betreft, die hebben we hier ook. We maken ze zelf . De Spaanse aardappelen zijn er niet zo geschikt voor, maar de boer waar ik de aardappelen haal, laat ze uit Frankrijk invoeren . Die zijn dan weer wel geschikt. Specialsaus, ajuin hebben ze , mayonaise en ketchup en een alternatief voor pili-pili....even lekker' En een bami, dat maak ik zelf.....

Maar al bij al , het was een geslaagd frietmoment.

Tom en Annick hebben bij aankomst in Belgie , bij Boer Willy , in de B&B gelogeerd. Reden ? Hun huis moest helemaal opgeverfd worden. De meubels gezet , en nog zoveel meer. Annick wist ons te vertellen dat ze met boer Willy afgesproken had, dat wij daar 1 nacht zouden doorbrengen. Dus wij naar boer Willy.

Wie is boer Willy?

De plaatselijke schapenherder. Hij heeft ook nog een een ijsjeszaak en dus de B&B.

Hij maakt van de schapenmelk heel lekkere ijs. Alle soorten , kleuren en geuren. Boer Willy ken ik trouwens , hij heeft bij mij nog op de judo gezeten. Fijne kerel, harde werker maar helaas hebben we hem niet gezien.

De B&B was eigenlijk een heus appartement. badkamer,3 slaapkamers keuken, living en eetkamer.  Zeer net. Een idee voor ,mochten we ooit nog eens naar Belgie gaan...Ooit.

Emelie is die avond met ons meegegaan. Ze kende de plaats op haar duimpje. 't zal wel, ze hebben er bijna 3 weken gewoond dacht ik. Ze is blijven slapen ook , daar Yetteke bij Febe bleef slapen. Al de kinderen op hun beurt weer terug samen met hun vroegere beste vriendinnen.

Op zondag morgen was het mistig, en dan ligt de boerderij er evenzeer mooi bij. Mist is weer iets wat we hier zeer zelden hebben. In het voorjaar kan het al eens gebeuren, maar ik denk , op 3 jaar , 2x...

De schone groet elke morgen de dieren...(durf niet beesten schrijven ) ze maakt een praatje over koetjes en kalfjes of schaapjes en lammetjes en....

Ze , nieuwgierig als ze is, vraagt de dieren helemaal uit over de capriolen en streken , die Tom en Annick , op de boerderij hebben uitgehaald.

En voor het vertrek ....een kusje.... Ik zeg altijd...lemmekeetooiikeetem......vrij vertaald...het lemmeke eet hooi ik eet hem....

Sinds 1 september geeft Annick terug les aan het 1ste leerjaar in Stal Koersel. Bij het verbeteren is Yanneke nieuwsgierig en geinteresseerd om de leerstof die ze daar krijgen. Moet je weten...Toen Yanneke en Emelie in het eerste leerjaar zaten...wie was toen de juf?...Annick.

Tegen 11 uur zijn we met zijn allen aan het middagmaal begonnen... Yetteke, mijne sous chef, samen met Emelie, paddestoelen snijden, We eten kip met puree, appelmoes en championnensaus

Appelmoes, niet uit een potteke, maar zelf gemaakt.

En dan alles bakken.

Ook Tom en Annick zijn het buitenleven bijna 3 jaar gewoon geweest. Dat merk je ook aan ons. Wij als gezin, houden het binnen geen uur uit. Altijd naar buiten.. Ook al is het dan niet zo warm...ons lijf heeft precies dat tikkeltje meer zuurstof nodig. En bij de familie Tom is dat idem... Lekker buiten eten...

N a de lekkere maaltijd, zijn we vertrokken naar Eindhoven. De reis zat er op en om half 5 hadden we onze vlucht. Tom moest voor een week naar Duitsland, en ze kwamen hem in Eindhoven oppikken. Dus dat kwam goed uit.

Na het afscheid was er nog wat tijd om te wachtten en dat resulteerde ook in bijna in slaap vallen.

Het was alweer voorbij. Het was heel leuk, fijn en intens.

Maar alle 4 waren we ook weer blij om naar onze finca terug te keren.

Morgen, maandag 8 september, moet Yetteke naar school...dus, ook de vakantie van bijna 3 maanden is voorbij.

En? Gaan we volgend jaar  terug?

2 neens, 1 misschien en 1 ..wie zal het zeggen....

We zijn hier thuis..El Saladillo Mazarron..onze thuis.

16-09-2014 om 15:43 geschreven door eric

Deel 5 begint op zaterdag 6 september.

Van Borgloon vertrekken we naar St Truiden om op Bram en Sabeth te wachten en om afscheid te nemen van Bompa en meme.. We zullen vandaag een hele dag doorbrengen samen met Bram en Sabeth en later op de dag gaan we dan naar Tom en Annick, waar we ook blijven slapen.

Zoals afgesproken waren Bram en Sabeth rond half 12 in St Truiden. Het was alweer geleden van eind juni dat we elkaar nog eens gezien hadden..In het echt..Op skype telt niet mee, das nie zo echt.

Als grote broer en zus elkaar zien, dan is het feest. Bram is trouwens ook nog de Peter van Yanneke..Het zijn echt 2 dezelfde. Dikwijls zitten we thuis aan tafel en dan zie ik dezelfde handelingen, gelaatsuitdrukkingen en streken die zowel Bram deed toen hij die ouderdom van Yanneke had . En eten...man man man ....Bram had altijd honger ,of zeg goesting, en Yanneke ook. En om dat te bewijzen zal ik er  seffes wat over schrijven.

Ons Yettek , dat is meer een madammeke...hare maat is Sabeth...Die twee zijn ook nooit weg te slaan als ze samen zijn...Maar ach...toch mooi zo een schone familie..

Na het afscheid nemen bij bompa en meme zijn we richting Koersel gereden. In de auto zei ik wel tegen iedereen dat we nog graag een hapje wilden eten. Ik niet zei Sabeth, we hebben laat ontbeten . Ik ook niet zei Bram..maar zeg maar wat je wil en dan breng ik je daar naartoe.

Kebab....Aahh... dan naar Jef in Koersel. Deze Jef is wel van Turkse origine , maar waarom ze diene mens Jef noemen , weet ik eigenlijk niet.

Bram had geen honger...Sabeth ook niet ...doch..Wij alle 4 een lekkere kebab, Bram ...idem...Sabeth niet...een meid van haar woord..

Dus dat bedoelen we...Bram heeft net zoals Yanneke ...altijd goesting in eten..

De linkse man met de bril....das Jef

En zijne kebab was overheerlijk...Lekker vlees, verse groenten...hmmm.

Van Koersel dorp naar Koersel kapelleke. Voor hen die niet van de streek zijn, Koersel kapelleke is een bedevaartsoord en recreatie centrum . Belangrijk is natuurlijk de kapel en de bron, waar ooit Maria verscheen , de uitkijktoren en de verschillende fietscafees en feestzalen.

De toren werd in september 1963 gebouwd , telt 154 trappen en is 26 meter hoog. Hij is trouwens ook gebouwd op het hoogste punt van Koersel. Vroeger moest je ervoor betalen. Nu is het gratis. Ik weet nog dat er vroeger een verrekijker opstond. Als je er 5 frank in stak , kon je mijlen ver kijken. Nu, bij helder weer zie je al de mijnterrils van Limburg.

En daar moesten de kids natuurlijk op .

In mijnen lagere schooltijd was de speeltuin een jaarlijks terugkerende traditie , om te voet van de school naar de speeltuin te wandelen. Vandaag , bijna 50 jaar later doen ze dat nog steeds. De speeltuin is door de jaren wel heel hard veranderd, maar ook voor onze kids blijft het natuurlijk een mooi oord van ontspanning en plezier maken.

Van Koersel kapelleke naar Stal.

Onze vroegere woonplaats en het is daar dat onze kinderen geboren zijn. We reden eerst langs ons vroegere huis...God...Toen wij er kwamen wonen was er voor , achter en langszij allemaal weide. Nu is alles volgebouwd. En ons mooi huis van vroeger,,,helemaal onderkomen en niet meer verzorgd...Dat deed effe pijn aan mijn hartje..Maar ja... we hebben het verkocht en we moeten er eigenlijk niet mee in zitten.

En dan naar de meter van Yette...Annick..en Tom , met de 3 kids. Zij zijn ook nog maar pas terug van een 3 jarig avontuur in Indonesie. Tom moest er naar toe voor zijn werk. We hebben in die tijd maar heel sporadisch contact gehad. Dus, dat weerzien was geweldig. Trouwens Tom en Annick hebben ook een blog geschreven. www.bloggen.be/tom_annick.

Emelie, het meisje dat ons Yanneke knuffeld, werd geboren op 4 oktober 2002 en ons Yanneke 2 dagen later. Ze zijn al van in het kleuterschooltje beste vriendjes. Dan na 3 jaar elkaar weer zien...geweldig. En...Annick wist wel dat we kwamen, maar Emelie niet.

Geschenken uitdelen aan de meter....Dat andere meisje naast Yetteke is Febe...ook een vriendje van Yetteke uit de kleuterklas. Ze zijn allemaal wel contact blijven houden en Febe is met de mama en de papa ook al eens hier bij ons geweest.

Emelie werd een tijd geleden genomineerd door Yanneke om een ijsemmer over het hoofd te gieten... Ze heeft gewacht...en nu dat Yanneke er was, moest het wel. Dus......

Die 2 meiden hebben die dag de tijd moeten inhalen. Spelen natuurlijk, maar vooral vertellen over de avonturen..

In Indonesie heeft Emelie trouwens perfect Engels leren praten en schrijven, Chinees en Bahais... Net zoals die van ons, is zo een trip naar andere oorden een verrijking in  hun leven. Ze leren andere talen, culturen en vooral beseffen hoe rijk ze waren in Belgie.

En op het weerzien werd er getoast...

En morgen gaan we het over Belgische frieten...enzoo ..hebben

15-09-2014 om 15:09 geschreven door eric