13-05-2012 om 18:41 geschreven door eric

Zoals gisteren geschreven, gingen we, na het afzetten van Yanneke, naar een bijeenkomst van Nederlandstaligen. Enkele personen kenden we al. Ivan en Sophia. Ivan is bediende bij onze bank, en helpt ons wanneer we met financiële vragen zitten. Hij is afkomstig uit de Nederlandse Antillen. Getrouwd met Sophia, die ook privé Spaanse les geeft. Ze hebben 2 schattige kinderen ( zo melkchocolade kindjes), die in dezelfde school gaan als de onze. Marcel en Trini. Al 16 jaar in Mazarron. Marcel is hier voor zijn werk gekomen en blijven hangen. Trini is Spaans.Ze hebben één zoon, Mitchel. Ook zij kennen we al van de school. Dan was er nog een Marcel met vrouw en kinderen. Die Marcel is een vroegere triatlon atleet, maar is hier een kleine aannemer. Zijn vrouw is lang secretaresse geweest, maar is ontslagen wegens de crisis in Spanje. En dan nog een Marcel met vrouw en kinderen. Hij is huisman en heeft enkele jaren zelf zijn huis gerenoveerd en zij, Heleen voert uit Nederland bloemen in voor Ikea. Dus, de echte Hollanders heten bijna allemaal Marcel.

Afgesproken hadden we aan het speeltuintje van het hotel Playa Grande. We hebben kennis gemaakt, en ik moet zeggen, dat het hartelijk was. Claudia en ik hebben jaren in de Ardennen met Nederlandse vrienden samen geleefd. Dat was hartelijk, maar nu kon je het verschil merken. Deze mensen zijn, en of al lang hier, of zijn getrouwd met een Spaanse en ze hebben de hartelijke mentaliteit van Spanje volledig overgenomen.

De kinderen waren, zoals wij zeggen, direct eigen. Ze hebben gespeeld en gezwommen, gedronken en ijsjes gegeten. De vrouwen hebben heerlijk samen gekletst en de mannen hebben avonturen verteld. Het was voor Claudia een echte openbaring. Ze is zoveel te weten gekomen over de school, de vakantie en de zomerschool. Wat we ook weten is, dat de eerste communie hier gedaan wordt als de kinderen 10 jaar zijn en de plechtige is tussen 16 en 18 jaar. Voor de eerste en de plechtige communie, moeten de kinderen 2 jaar les volgen in de kerk. We zijn van de speeltuin, naar een strandpaviljoen gegaan, waar we op het strand gespeeld hebben, pintjes gedronken, gelachen, en hoe later het werd hoe harder gezwansd.

De bijeenkomst was normaal tussen 5 en 7, maar het was voorbij 9 uur toen we naar huis gingen. Iedereen was het erover eens dat we snel terug samen zouden komen.

In de school was er ook nog een circus voorstelling van het middelbaar. Helaas hebben we dat gemist. We moesten nog eten en hebben vlug een hap gegeten bij de Chinees. 11uur kwamen we thuis. Een fijne avond.

Ons Yanneke zijn we tegen 13 uur gaan halen. En dan zijn we met de kinderen naar een huis gaan kijken, het huis wat we gisteren hebben gezien. Als de kinderen het ook eens zijn met de woning, en ze willen daar in dat gebied wonen, dan gaan we verder met het huis.

Yanneke was pas slapen om 3 uur, deze nacht. Normaal met allemaal meisjes van haar leeftijd. Die tetteren de hele nacht door. We zijn aan het huis geweest, maar Yanneke had er geen zin in. Te moe. We vergeven het haar, maar morgen gaan we terug.

We hebben vanavond lekker gegeten. Veel gezwansd onder mekaar. Terwijl ik aan het afwassen was, hebben mijn 3 meisjes aan de rand van het zwembad wat bij gekletst. Als ik dat zo zie allemaal , zie ik dat we allemaal heel gelukkig zijn n.. toch geld waard hé.

12-05-2012 om 21:07 geschreven door eric

Toen we einde februari van Frankrijk naar Spanje verhuisden, sliepen we ’s nachts nog met een dubbel donsdeken en flanellen lakens. Lekker warm. Dra we de eerste nacht in Spanje hadden doorgemaakt, bleven de flanellen lakens liggen, maar werd één donsdeken verwijderd. We zijn nu een stuk in mei, de flanellen lakens zijn al geruime tijd vervangen door lichtere lakens, en deze nacht hebben we het donsdeken er ook nog eens uitgehaald. Veel te warm!Maar het blijft toch altijd gezellig dat je onder een laken kan kruipen. Als ik ’s morgens de kinderen oproep, liggen ze ofwel naast hun laken ofwel er bovenop. Ook daar is het dons al een tijdje weg. En het is hier nog maar ‘ primavera’!

Na de teleurstellende dag van gisteren, zijn we vandaag weer opnieuw op pad getrokken. Eerst de kinderen naar school, en dan “Bij Luiz” een ‘koffie americano’ drinken. Angel, onze man, zou tegen half 10 bij ons aankomen. Wat opvalt hier in Spanje, is, dat de meeste vrouwen, nadat ze de kinderen naar school brachten, een koffie gaan drinken. Er wordt ook veel gerookt, dat betekend dat de terrassen vol rokende vrouwen zit. Om niet naar binnen te moeten, hebben de meeste cafés een raam die constant open staat. Je moet er zelf gaan bestellen.

We hebben weer wat huizen gezien, en één ervan staat ons weer aan. Maar we gaan niet hopen, niet dromen, geen plannen maken. (Hoewel ). We zullen eerst afwachten of alles in orde is, of het de moeite is om een bod te doen enz.…

Wat ik ook nog even kwijt wil! Een tijd geleden, vertelde iemand me waarom de Spanjaarden een siësta houden tussen 2 en 5. Ze nemen in die tijd hun zwaarste maaltijd van de dag. En daarna laten ze het eten zakken door rustig onderuit te zakken in een zetel. Het nieuws op tv, wordt hier ook uitgezonden tijdens de siësta. Ze doen het ook om tijdens die uren uit de zon te blijven. En we kunnen het beamen. Tussen 2 en 5, dan brandt die zon verschrikkelijk. Claudia en ik hebben al meerdere keren geprobeerd om in de zon te zitten, rond 3 à 4 uur, maar de laatste dagen kan je dat gewoon niet uithouden.

Vandaag is het vrijdag en er staat nog het één en het ander op het programma. Om 5 uur moeten we Yanneke naar een slaapfeestje brengen. In haar klas zitten zo een 4 tal meisjes, van haar kaliber, waar ze mee optrekt. Het zijn zo echte knuffelmeisjes. Ze zijn altijd samen, ze giebelen en tetteren constant, het zijn echte vriendinnen. Vandaag is Neria jarig. Neria woont in het centrum van Mazarron en geeft vanavond haar verjaardagsfeestje. De meisjes blijven er slapen. Als het er van komt ten minste. Neria en Natalia Spaans, Mia Engels en Yanneke Vlaams. Maar ze praten altijd Spaans tegen elkaar.

Als we Yanneke hebben afgezet, moeten wij door naar een Nederlandse samenkomst. Het gaat niet om allemaal mensen uit Nederland, maar uit Nederlandssprekende mensen. Ze doen dit, samen met de kinderen, zodat er wat kan gepraat worden, en zodat de kinderen nog een volop met de Nederlandstalige kinderen kunnen spelen en praten.

Morgen geef ik een uitgebreid verslag, met foto’s.

11-05-2012 om 00:00 geschreven door eric

Gisterenavond belde Angel, om langs te komen. Geen probleem. Hij kwam eigenlijk om een voorschot op de woning met 1 Ha grond. Ik vertelde hem, dat ik eerst al de papieren moest hebben, van de grond en het huis, en dat ik dit zou natrekken, of alles legaal is. Geen probleem, Angel had de papieren van het huis en de grond al bij. We vertelde hem dat we zeker moesten zijn of we onze plannen, die we voor ogen hebben, daar mogen doen. Geen probleem voor Angel. Morgen om half 11 naar het gemeentehuis en de notaris.

Vandaag weer een heerlijke ochtend. Zonneschijn, niet te veel wind, het beloofd een prachtige dag te worden. Om half 9 de kinderen naar school en daarna, ben ik, in functie van de nieuwe business, een financieel plan aan het maken. Claudia werkt verder aan haar 8^ste schilderij. Om half 10 gaat de telefoon. In het Engels. De school. Eén van onze meisjes is hard gevallen en we moeten snel komen.

Wij in allerijl naar de school. Yetteke was hard gevallen, en haar knie en arm lagen open. Veel pijn en wenen. Ze moest mama en papa hebben. De leerkrachten hadden haar al verzorgd, en al bij al was het eigenlijk meer toneel dan echte pijn. We hebben haar, met onze auto E.H.B.O.- kit wat verzorgd en het euvel was geschied. Dan in allerijl naar het gemeentehuis. We hadden om half 11 trouwens afgesproken met Angel. Iets later waren we dan in het gemeentehuis, afdeling Kadaster.

Kan er op de grond een project uitgebouwd worden?

De vrouw die ons zou helpen, was er niet. We zouden bij een andere persoon soelaas vinden, maar ook daar moesten we even wachten. Dan eerst naar de notaris.

De vrouw aan het loket wist ons te vertellen dat de papieren op het eerste zicht in orde waren. Ze zou ons de kadastergegevens opzoeken, maar dit kon nog een half uurtje duren. Dus wij terug naar de gemeente. De vrouw was er niet, maar de man, waar we moesten zijn wel. Het project dat we wilden doen, kon voor een deel. Het belangrijkste deel kon uitgevoerd worden met een vergunning, maar het andere? Ja, ik weet het, maar ik geef nog niet alles prijs. Daar zouden we een vergunning voor moeten hebben. Vergunning kon 6 maanden duren en per project zou dat 1700 € kosten.

Kan ik dan nu een voorschot hebben van 3000€ vroeg Angel opeens. Ik bleef daar echt rustig om, want ik had me voorgenomen, om alles tot in detail uit te pluizen, zonder een cent te betalen. Neen, dat doe ik niet. Dan is de kans groot, dat je het project gaat verliezen. Dan is dat maar zo, maar voor ik alles weet, geen cent. Zijn gedrag, van behulpzame kerel, veranderde een heel stuk. Dus, voor mij, iets niet juist. Op dat moment kwam die vrouw binnen waar we een eerste afspraak mee hadden. Angel vertelde heel wat aan haar en zij antwoordde heel wat terug. Helaas voor hen, verstaan we al wel wat en toen Angel ons vertaalde wat de vrouw had verteld, bleek toch niet alles te zijn wat ze had verteld. Op dat moment heb ik me in mijn beste Spaans gezegd, wat we wilde. Angel heeft nog wat gezegd, en we zagen direct dat de vrouw een andere mening had. Ze nam afscheid, en ze was weg.

Dan terug naar de notaris. Zonder Angel, want die had opeens een afspraak. Maar toen hij hoorde dat ik het allemaal allesbehalve vond, en dat ik me een beetje opwond en vertelde dat mijne portemonnee pas opgaat als alles in orde is, kwam hij op zijn stappen terug. Doch hij zou eerst zijn auto halen en wij moesten al dadelijk doorgaan naar de notaris. Onderweg zei ik nog tegen Claudia, ik ruik hier wat str…nd.

Bij de notaris aangekomen, keken ze al raar op dat Angel er niet bij was. We mochten bij de notaris zelf komen. Hij was bezig om alles op te zoeken. Wij vonden dat hij over bepaalde zinnen in de akte bleef stilstaan en wenkbrauwen fronste. Op dat moment kwam onze Angel binnen. Gelukkig een tolk, maar ik had toch iets van…??? Er werd gepraat en gefronst en neen geschud en…. Resultaat. De notaris zei ons vlakaf. Niet kopen.

Blijkt nu dat alles wel legaal is, maar 1ha grond is maar 50 aren. Het huis is legaal, het 2^de huisje niet. Als hij de grond en het huis wil verkopen, moet de eigenaar eerst alles laten meten door een landmeter, licenties aanvragen en notarieel alles laten beschrijven en dan de verschillende aktes samenvoegen. Duur van het proces. Op zijn minst 2 jaar.

Dag 2^de optie… en weer bij ons.

Maar gelukkig. We hebben niets getekend, geen geld uitgegeven, alleen..al heel veel geleerd.

Maar we staan weer even ver. Zaterdag wilden we op prospectie in Elche gaan. Dat zal dan voor een andere keer zijn.

Maar ook het goede nieuws. Er is nog een 3^de optie. We gaan eerst uitpluizen en daarna een bod doen. Ondertussen is het hier tussen 2 en 5 een beetje puffen. Je komt beter niet buiten. Daarom is de blog al af.

10-05-2012 om 17:33 geschreven door eric

Nog 2 huizen hebben onze voorkeur. Het huis in Gañuelas met de 1Ha land, had zeker onze voorkeur. We zouden hier perfect een project op kunnen uitbouwen. We hadden enkele dagen geleden een bod gedaan, maar volgens onze tolk Angel was ons bod niet bespreekbaar.

Deze morgen om half 9, toen we de kinderen naar school brachten, stond de temperatuurmeter op 21°. Het beloofd een warme dag te worden. Doch, na het brengen van de kinderen, zijn Claudia en ik gaan lopen in de dessert van Bolnueva. Inderdaad was het warm, maar het ging vrij goed. Wat een prachtig parcours. Langs het strand, over de bergheuvels en de diepe kliffen. Wat een zegen. Ondanks dat het vrij bewolkt was, was het toch qua temperatuur warmer dan de andere dagen.

Thuis gekomen, weer de dagelijkse dingen. Palmbomen water geven, en het zwembad kuisen. Claudia maakt vandaag de spaghetti saus. Beter dan dat zij die kan maken, kan ik niet. En voor mij eens een rustdagje wat betreft koken.

Rond half 12 beslisten we om nog eens naar het pand te gaan.

 Gewoon kijken.

Daar aangekomen, hoorden we een jeep afkomen. Het was de zoon van de eigenaar. De eigenaar is een man van ver in de 70 of zelfs 80 jaar. De zoon begon ons te vertellen, maar helaas was dit een Spaans dialect dat we echt niet verstonden. Opeens vroeg hij of we Frans verstonden. Dit was het geschenk uit de hemel. Hij vertelde dat zijn vader akkoord was over het bod dat we hadden gedaan. We vielen bijna achterover van het verschieten. HOLA POLA. Hij gaat akkoord over ons bod. HOLA POLA, daar verschoten we toch even van. Claudia en ik vlogen elkaar echt in de armen. De arme man wist niet wat hij zag. We vroegen hem om al de papieren klaar te maken, zodat we deze aan onze advocaat kunnen laten zien. Ok. Geen probleem, binnen enkele dagen gaan we die hebben en kunnen we verder. We hebben echt grootse plannen met dit pand en vooral met de grond.

Om een tipje van de sluier op te lichten.. Peter, maak uwe mobilhome maar gereed.

Nu spannend afwachten of alles wat de man verkoopt, legaal is.

Het is vandaag ook een echte warme dag. Zie foto. Wat gaat dat in de zomer zijn. Toen de kinderen van school kwamen, zijn ze regelrecht uit hun kleren gestapt en in het zwembad gesprongen. Wij trouwens ook. Als we uit het zwembad kwamen, droogden we zeer snel op en begon de zon echt te branden. Oppassen dus. Het is nu kwart voor 8 en het is nog steeds 26°.

Wat zullen we een beetje ongerust slapen…Voor de eerste keer sinds lang voel ik een beetje stress.

09-05-2012 om 19:59 geschreven door eric

3 Huizen hebben onze voorkeur.

Vandaag is het eerste huis afgevallen. Claudia en ik hebben gerekend, geteld en overwogen. Het huis is perfect bewoonbaar. 1Kamer, met badkamer was er in overschot, dus we konden dit eigenlijk dadelijk verhuren. Plaats om ons klein restaurantje uit te baten, is er. Een zwembad is er. Een grote kelderverdieping, met een ingangsdeur en ramen zijn er. Waarom dan niet?.

Een zeer raar verhaal, wat ik jullie zeker wil vertellen. Vorige week vertelde onze Spaanse vriend, die in Houthalen is geboren, het volgende. Ik heb een huis met zwembad, dat je kunt huren. We gingen er op in en maakten een afspraak om het te bezoeken. Vorige donderdag zijn we verschillende huizen gaan bezoeken, doch niet( en laat het me een blauw huis noemen) dat huurhuis. Zondag zijn we weer een ander huis gaan bezoeken en ook het blauwe huis. Doch, eigenlijk was het verhuurd aan Engelsen. Maar er was nog geen contract getekend. Dit huis was ook te koop. We hebben onderhandeld over de prijs, en zouden vandaag een antwoord geven. Maar ook waren we geinteresseerd om het tehuren.Doch , dat kon niet , want de Engelsen waren het eerst. Eigenlijk ook normaal, vonden we.

Maar gisterenavond, kreeg ik een mail van een immo kantoor uit Mazarron. Ze hadden voor ons een huurhuis gevonden. In de mail waren er foto’s. Het blauwe huis. Ik dacht, ik ga het spelleke mee spelen. We mailden dadelijk terug dat we dit wel wilden huren. Vandaag telefoon van het kantoor of we het huis wilden bezichtigen. Ik vertelde Paulina, van het immo kantoor, dat we het huis al hadden gezien. We konden dan direct het contract tekenen. Zoals we zijn, hebben we haar eerlijk verteld hoe de vork in de steel zat. Ze heeft met de eigenaar gebeld, en na een uur kregen we telefoon.Het huis werd niet aan ons verhuurd. Ergens toch weer iets niet juist. Dus kopen?? Ook niet dan. Ik heb Angel vandaag gebeld met mijn antwoord dat we het huis niet zouden kopen en vooral dat hij geen spellekes moest spelen. Het was even stil aan de andere kant. Benieuwd of ze echt wel een huurder hebben en of ze nog willen verhuren aan ons.

We zijn ook langs de bank geweest. Afspraak gemaakt met Ivan. Gewoon om te weten of de bank oor heeft voor ons project, dat we willen uitbouwen. En tot onze verbazing, en ondanks de crisis in Spanje, heeft de bank wel degelijk oor en vooral interesse in ons project.

Wat is dan het project? Dat vertellen we later wel. Anders gaan ze misschien lopen met ons idee hé.

In ieder geval hebben we op het 2^de huis, met 1 HA grond, een bod gedaan. Nu nog afwachten of ze het bod willen aanvaarden.

Voor de rest blijft alles zoals eerder. Kinderen, na de school, zwemmen, huiswerk maken, eten, spelen en vooral zot doen. Het zal door de zon komen denk ik.

08-05-2012 om 20:31 geschreven door eric

Vandaag een belangrijke dag.

 Er zijn momenteel 3 huizen die voor ons bespreekbaar zijn om aan te kopen. Alle 3 de huizen liggen echt in het Spaanse binnen gebied. Tussen de Spanjaarden. Dus niet op een ‘urbanisation’ waar enkel Duitsers, Engelsen en Nederlanders wonen. Voor al de 3 huizen moet je echt, ofwel door de bergen ofwel door de velden. Alle 3 hebben ze een mooi uitzicht en hebben ze veel potentieel. Claudia en ik zijn quasi 100% zeker dat we voor 1 van de 3 gaan, maar dan moet er serieus gepraat en onderhandeld worden.

Om 10.30 uur hadden we de eerste afspraak. Het huis dat we daar hebben is echt een comfortabel huis met zwembad, mooi uitzicht, en zoveel meer. Echter staat er natuurlijk ook een prijskaartje tegen. We gaan bewust geen foto’s meer plaatsen van de huizen. Om de spanning en de verassing erin te houden. Samen met de eigenaar en zijn echtgenote, en onze tolk Angel hebben we het één en het ander doorgepraat. Wat blijkt, we moeten alles doorgeven aan onze advocaten. Het is namelijk zo dat wij buitenlanders zijn en dat de wetten in Spanje iets anders zijn dan in België betreffende erfenis. Dus voor dit huis, weten we pas morgen of overmorgen, of de aankoop voor ons gunstig zal zijn.

We zijn na het gesprek wel enorm verwend. Jenever, cognac, schnaps, wijn, hesp, brood, amandelkoeken tomaten in zelfgemaakte olijfolie. En we moesten van de vrouw des huizes maar ‘ Comerren—eten ‘!

Op de terugweg naar huis, rijden we door velden die vol serres staan. Je ziet er serres die oud en versleten zijn en waar niets meer in staat. Je ziet er die in opmaak zijn. Palen en touwen. En je ziet enorme velden met druivenlaren. Druiven worden gekweekt op hoge stam. Speciaal gedaan , zodat de plukkers hun niet hoeven te bukken. De druiven zijn voor de gewone consumptie. Niet voor wijn .

Moesten ze de serres weglaten, zou alles er behoorlijk groen uit zien. De serres zijn niet uit plastiek, maar het is een soort gaas. Ze doen het vooral voor de vogels . Als het wat warmer zal worden, binnen enkele weken, dan gooien ze er nog donkere doeken over(groene ) om de zonnewarmte wat tegen te houden.

Als het wat warmer wordt !!! Zie de foto, rond 12.30 uur was het al 32°.

07-05-2012 om 19:49 geschreven door eric