Zo kan je de afgelopen week wel beschrijven, 

We zijn iedere dag van de week al ferm bezig geweest. 

Daar we gasten hebben voor 10 dagen, draaien we dan ook 2 shiften. 

Heerlijk. Mensen culinair verwennen is wat Claudia en ik dan ook verschrikkelijk graag doen. 

 In tegenstelling tot wat de weerkaarten in België vertellen over regen in heel Spanje, blijven wij, Mazarronezen toch weer gespaard. Het heeft wel wat gedrupt en een buitje, maar dat is om de planten water te geven.

 Gisteren mochten we verschillende leerkrachten en personeel van de kinderen hun school verwelkomen in de finca. Je kan niet geloven hoe fijn we dat vinden, dat de Spaanse kennissen , naar hier komen om te lunchen. En het is altijd even hartelijk. 

Vrijdag kregen we ook alweer bezoek van onze vriend inspecteur van het voedselagentschap. Nu geen norse, maar wel vriendelijke man. Alles wat hij de vorige keer genoteerd had wat we moesten aanpassen, is gedaan, en hij was tevreden....Dus... 

Voor de rest, als je ,vooral ontspannen, moogt werken, is er weinig nieuws te rapen. 

De lente is in het land, al enkele maanden en voor de rest hebben we goede vooruitzichten. 

 Kortom....Clauke , de kids en ik .. zijn content. 

Als we B&B gasten hebben, dan is mijn paëlla één van de gerechten die zeker op het menu staan. Deze paëlla wordt gemaakt terwijl de gasten staan mee te kijken. Een zogezegde ..workshop...De ingrediënten staan klaar en dan maar beginnen .


Ons speciaal vuurke staat klaar.



En maar ju hé



Terwijl we aan het koken zijn, zitten de dames des huizes en de gast..vrouw aan den aperitief.






En klaar is ...kees ...



Smullen maar



Vrijdag, hebben we na bijna anderhalf jaar weer een heerlijke ...playboy special ... gegeten..



Heerlijk

Officieel geen feestdag in Spanje. Onze kinderen hebben nog steeds vakantie,net zoals vandaag . 

Het weer is weer heel goed.

Maar om tot het punt van de dag te komen, we zijn eigenlijk een beetje gespannen. 

Met toelating van de gasten mag ik dit toch schrijven. 

Gisteren kregen we bezoek van Peter en Esmeralda. 

Ze hebben er zowaar 4 dagen over gedaan met de mobilehome , om hier te geraken. 

Niet dat het zo een lastig parcour is, neen, maar ze hebben hun tijd genomen. 

We zijn een beetje gespannen omdat het toch alweer een tijdje geleden is dat we hen nog eens gezien hebben. “We kunnen nog eens Belgisch praten”lachte Clauke . 

Terwijl ik bezig ben in de keuken en mijn kookboek aan het aanvullen ben, zijn de meisjes nog wat aan het leren voor school. 

Clauke legt de laatste hand aan alles wat nog moet schoongemaakt worden. 

Dan is het 3 uur en gaan we aan de tapa's. Op dat moment krijgen we een sms, dat de gasten rond half 5 zullen arriveren. 

Om half 5 , of ietsjes later, zie ik in de verte over de brug een witte mobielhome rijden met een witte aanhangwagen. Dat zullen ze zijn. 

We zitten te zwaaien en Peter zit te toeteren...

Jaja, ze rijden het straatje in. 

Juist alsof ze hier al 10 tallen keren geweest zijn. 

Wat een onthaal....dikke kussen en knuffels. 

Na wat bij gepraat te hebben....de verassing. 

Siroop...Suikerwafels...Cereformbloem...Ketchup...Samouraisaus....Pickles....Lange hamburgers...Playboys, bruine en rode ...en boeletten..

We gaan zeker een frituur openen voor enkele dagen.... Hun diepvrieserke zat stampens vol.... En dan nog bruine Leffe en Trappist..... 

Dit kon niet meer kapot. 

Zou het van de zenuwen zijn ....Maar iedereen had het ...plagen...in


Dan maar tennissen met pluimkes...Maar ook dat was vlug voorbij. Het waaide namelijk iets te fel..



En daar zijn ze dan...


Ons hartje ging nogal te keer...Eindelijk...Belgisch praten...


De eerste lange hamburgers vielen ons al tegemoet.


En nog niet gesproken van de rest.




Zelfs in die grote remork zat nog meer.




Vol zullen ze zeker niet te lang blijven...Dank je wel Peter en Esmeralda