Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
15-07-2012
Nog eens naar de Country Club
Het
is weer zondag en dat wil zeggen dat het zwembad gekuist en gecontroleerd moet
worden. Het heeft vannacht goed gewaaid. Er liggen veel kleine blaadjes op het
terras van het zwembad. Gelukkig niet in het bad. Dus eerst keren en dan stofzuigen.
Ik moet er ook bij vertellen, vandaag is het, althans deze morgen om 8 uur,
zwaar bewolkt en fris. Maar dat doet zo een deugd. Wat is fris hé. 24 à 25°C.
Na
het ontbijt heb ik besloten om de gevelstenen van de finca te reinigen met de
hoge druk reiniger. Woensdag starten de verfwerken en op de natuurstenen wordt
een product gedaan om eventueel regenwater tegen te houden. Dus, dat gedeelte
moet proper zijn. Claudia geeft om de dag, de planten water. Waar er water is,
groeit er dan ook onkruid. Het onkruid moet weg en dat is wat Claudia dan doet.
Het
tuinhuisje heeft een onderdak van isomo. In de lente hebben onder de pannen van
het huisje, vogels huis gehouden. De isomo is afgebrokkeld en als de wind
richting zwembad staat, dan vliegen die bollekes in het zwembad. Dus ik heb me
een kruiwagen mortel gemaakt. Er staat een moleke om mortel te maken, maar de
heren hebben hem niet uitgekuist op vrijdag. Dus de resten die er nog inzaten,
zijn hard geworden. Dan dus in de kruiwagen mortel maken en de specie onder het
dak smeren. De isomo kan er niet meer uit en de vogels er niet meer in.
Probleem opgelost.
Na
de tapas hebben we besloten een lange wandeling te maken. Het is vandaag echt
niet zo warm als anders. De zon schijnt wel, er staat wat wind en het zal zo
een 30°C zijn. Claudia zei me daarstraks nog: Ik heb het niks te warm. Ik
denk dus echt dat we in de winter bij 15°C s avonds en 25°C door de dag, koud
gaan hebben.
Namiddag
zijn we dan een grote wandeling gaan maken. Wij te voet en de kids met de
fiets. Van onze finca naar de Country Club. In de hoop dat René en Lieve zouden
thuis zijn. Helaas. Dan maar iets drinken aan het zwembad van de Country Club.
En dan weer naar huis. Wij weer te voet en de kids met de fiets. Maar op een
zeker moment heb ik de zadels hoger gezet en de kids op het achterstoeltje en
wij fietsen. Wat een zicht. Maar lachen.!!!Lekker zwemmen en stoeien en dan is
het stilaan tijd om te koken en om te gaan slapen.
Morgen
om 8 uur zal het moleke voor de laatste week gaan draaien.
.
De ververs beginnen woensdag, dus nog vlug de stenen kuisen. Er wordt een transparante laag over gezet om de stenen tegen de regen ( als die er al eens is ) te beschermen.
De wc van het restaurant. Eerst metsen . Daarna kappen en slijpen zodat er bijna niets meer over is van de gemetste stenen . Raar volkje. Bij de Belgen wordt er gekeken waar de leidingen en de afvoeren komen. Die worden eerst glegd en dan wordt er gemetst.
Dit raampje moet er nog in. Bij de belgen metsen ze een " Rabbat" . Hier.....?????
Voor de deur van de binnenkoer naar de badkamer , juist hetzelfde.
Kappen voor de afvoer van de wc. Ze kappen zo hard, dat ze gewoon door de muur kappen.
Fietsen naar de Country Club door de Campo.
En ons Claudette marcheren en bekken trekken
Ik ook, maar dat valt niet meer op hé
De BOULEVARD van de Country Club. Kijk een shoe groen. Dat geeft Claudia inspiratie om thuis in het dorre El Saladillo , gras te gaan zaaien.
Vandaag was het een zeer lange
winkeldag. We willen graag een zonnepaneel met waterboiler. De prijs die we als
eerste binnenkregen, was voor ons op dit moment, iets te veel. We zijn gisteren
nog naar een speciaalzaak geweest waar dezelfde 1000 minder kost. Jaja,
sommige Spanjaarden willen of proberen althans te profiteren. Op de markt zie
je dat soms ook wel. Een Spanjaard koopt een kilo tomaten goedkoper dan een
buitenlander. Maar goed. We zijn geboren commercanten en we weten dat we op
meerdere paarden moeten wedden.
Dus vandaag naar de goed koopste bricowinkel
uit Spanje. Denken we. De Brico Depot in Crevillent tegen Alicante. Veel volk. Heel
veel volk. Nu dat het crisis in Spanje is, klussen de mensen allemaal zelf.
Toch een dikke 100 km rijden, maar als het veel in de prijs scheelt, dan is dat
wel de moeite. Wat spullen gekocht voor de B&B en voor de badkamer. Zonneboiler hebben
ze niet meer.
Op de terugweg naar huis via
Murcia. Daar heb je een zeer grote Leroy Merlin. Daar vonden we lampen en nog
andere spullen voor de pergola en het huis, en ook een zonneboiler. Zelfde merk
en grote als die we gisteren in Mazarron zagen, maar 200 duurder. Er stonden
ook elektrische boilers en gasboilers. Dezelfde als bij de Brico Depot en dezelfde
prijs.
We hebben dan gekozen voor een elektrische
boiler. Claudia heeft het zo niet voor gas.
Besluit; Brico Depot, niet met
alles de goedkoopste, 100km heen en 100 km terug. Leroy Merlin 40 km heen en
terug als je naar Murcia gaat, maar in Cartagene is er ook één en dat is dan
weer een 10 km korter.
Lesje geleerd.
In het winkelcentrum van Murcia
hebben we nog lekkere tapas gaan eten en dan naar huis.
Claudia had potgrond gekocht en
heeft samen met de meisjes bloemen en boompjes geplant. Ik heb de vloer rond
het zwembad helemaal gepoetst en stofvrij gemaakt.
En de boer is op 14 juli koren aan
het maaien.
Wat is ons vandaag opgevallen Heel
veel Belgische nummerplaten gezien onderweg naar Alicante. Als die nog allemaal
naar België moeten, hebben ze nog een trip van 2000 km voor de boeg.
massa's volk, maar ook massa's producten. Wel eens fijn om te zien. Maar voor de goedkoopste en dan ook nog kwaliteit, moet je er niet echt zijn.
Onze pergola staat nu nog in het wit, maar woensdag wordt er geverfd. De ververs die ons interieur hebben geverfd , hebben een ongelooflijke goede prijs gemaakt. Nogmaals, soms proberen ze hé. Omdat je de taal niet machtig bent, denken ze soms dat je maar op 1 plaats prijs laat maken.
Claudia heeft een appelsienenboom gekocht. Ze vertelde aan de verkoper dat ze al 2 mandarijnen bomen had. Onze aannemer , die wel wat kent van bomen , vertelde haar dat het navelappelsienen waren. Dus nu hebben we 3 appelsienenbomen. We zullen mogen eten als ze rijp zijn.
Zo ziet momenteel de badkamer er vanbuiten uit. Morgen foto's van binnen.
Vrijdag de 13de. In
Belgenland zeggen ze dat dit een ongeluksdag is. Voor de één wel, voor de
andere niet. In Spanje zeggen ze vrijdag is een geluksdag, maar dinsdag de 13de
is een ongeluksdag.
Voor mij is de dag, voor de
eerste keer, sinds we in Spanje zijn, stressie verlopen. De voormiddag althans.
Daar het gisterenavond wat laat
is geworden, heb ik deze morgen de werken van gisteren gecontroleerd. Van de
binnenkoer naar de badkamer van de gasten, hebben ze de deur fout gehangen. Deze
moet naar buiten draaien. Nu draait ze naar binnen. Dit betekent, minder
ruimte. Dus omdraaien. Niet zo eenvoudig, want de deur is al ingemetseld.
Om 9.15 uur had ik afgesproken
met Angel, bij de post. We hebben een adres, een brievenbus, maar we krijgen
geen post. Op zich niet erg, maar verschillende personen hebben me gezegd of
gemaild, dat ze post hebben opgestuurd. Nu ben ik te weten gekomen, dat je moet
ingeschreven zijn bij de post, een papier invullen, tekenen en de juiste
brievenbus hangen. Dit allemaal gedaan en nu maar hopen dat de brieven op de
juiste plaats gedeponeerd worden. Trouwens, er lagen zowat 12 brieven bij de
post voor ons.
Dan naar de telefoonwinkel. We
willen een abonnement in plaats van altijd een herlaadkaart te kopen. Eerst
hebben we een uur staan wachten. Een meneer voor ons had al de tijd van de
wereld. Tot grote ergernis van de winkeldame. Toen ik aan de beurt. Heb je een
adres? Si. Heb je een NIE nummer? Si. Heb je een bankrekening? Si. Alles werd
in de computer ingegeven. En toen kwam het. Kan je een rekeninguittreksel geven
van bv een betaling via domiciliering, die je hebt gedaan.? Non. Waarvoor? Ik
heb toch een rekeningnummer. ! Maar het vrouwke loste niet. Dus geen
abonnement. Je bent immers buitenlander! Ok, dan geen bij u. Ondertussen hebben
we heel wat Spaanse relaties. Enkele heb ik hierover gecontacteerd en die vielen,
vol verbazing, uit de lucht. We zullen er wel voor zorgen zeiden ze.
Terug thuis gekomen, hadden ze de
deur omgedraaid, maar de stijl van de deur was helemaal kapot. De andere deur
van de wc voor de gasten, heb ik zien staan en ik merkte dadelijk op dat die
fout gemaakt was. Achterste voren. De tegels van het trapje naar de living ,
lagen verkeerd en moest terug afgebroken worden. Alweer stof.
Vrijdag de 13de.
De prijs van de zonneboiler en
van de verfwerken vielen serieus tegen. Allé, dat het maar vlug zaterdag de 14de
is.
De klussen die we gisteren niet
hebben gedaan, hebben we vandaag dan maar uitgevoerd. Straks is het weer
weekend en keert de stilte en de rust voor 2 dagen over de finca terug.
Nog een update. Ik kreeg vandaag
onverwacht een telefoontje van mijnen Judomaat Patrick uit Paal en nu uit Genk.
Dat kan je niet geloven hoeveel deugd dat deed om nog eens nen goeie maat aan
de telefoon te krijgen. Hopelijk tot snel Patrick.
De post van Mazarron aan de buitenkant.
En aan den binnenkant. Niets speciaal. Alleen hier zitten ze nog niet achter gewapend glas.
Toen de kinderen naar de
zomerschool waren, hadden Claudia en ik afgesproken om, in het huis nog heel
wat te doen. De luchters en spots moesten nog opgehangen worden. Niet zo een
eenvoudige klus, met al die hoge plafonds hier. Maar toch. De eerste hing en
daar ging de bel. Angel. Wij hadden hem eerder in de week, opdracht gegeven om
prijzen bij elkaar te verzamelen voor een omheining. Nog wat gepraat, opnieuw
de bel. De aannemer. Ik had hem gevraagd om een prijs te maken voor heel het
dak van de finca te vervangen. Niet nu, maar later. Daarna kwam er een auto
aangereden. Schilders. Zij kwamen heel het huis meten om weeral prijs te maken
voor de schilderwerken. Tijdens hun werk, de bel. De man van de ramen. Voor de herfst,
willen we de pergola dichtmaken. Ook hij kwam uitleg vragen hoe en wat, om een
prijs te maken. Ondertussen was het al 1 uur geworden. Claudia en ik wilden nog
vlug naar Mazarron om een telefoonabonnement. Wacht, zei Angel, er komt nog iemand
voor de zonneboiler.
Om kwart voor twee was het hoog
tijd om de kinderen te halen.
Slaatje eten, en meloen en dan
verder werken. Maar ondertussen was het al half 4 en om 4 uur zou Trini komen
om Spaanse les te geven. Om iets na 4, stond Marcel en Trini voor de stoep. Dus,
stoppen met klussen.
Ik ben het uur uit het oog
verloren, maar opeens een blauwe auto op hert erf. Wat een verassing. Fiena en
Norbert. Vrienden uit Heusden Zolder die al meer dan 20 jaar hier, tijdens de
vakantie wonen. Norbert is de broer van mijn tante.
Wij hebben met veel plezier
geluisterd en gelachen met zijn verhalen over Spanje en ook vooral over duiken.
Om kwart voor 9 s avonds, ben ik
nog vlug aan het eten begonnen. Daar ik zelf gevraagd had of Trini en Marcel
bleven mee eten, heb ik wat lekkers uit mijn mouw geschud.
Half 12 was het bezoek weg. De
rust is weergekeerd in de finca. Er staat nog wel een berg afwas, maar die is
voor later.
Vandaag jarig. Ik weet niet of ik mag
schrijven hoe oud ze wordt. In ieder geval, het is haar dag. Ze ziet er nog
altijd even goed uit en ze straalt.
Bij het opstaan hebben we alle
drie aan haar bed gezongen. Yetteke heeft een mooie kroon gemaakt en die heeft Claudia
tijdens het ontbijt, opgezet.
Voor we vertrokken naar de
zomerschool hebben de kinderen me wat geld gegeven. Claudia wil graag wat
bloemen in en buiten het huis. De kinderen wilden zo meedelen in dat cadeau.
Vandaag zijn we begonnen om een
strooifolder te maken. We moeten wel nog een geschikte foto maken, voor deze folder,
en dan laten drukken of via vista print bestellen.
Tegen 13 uur naar de
bloemenwinkel. De bloemen en de planten zijn hier in Mazarron goedkoper dan in België.
Je hebt evenveel keuze. Palmen, yucas, bananenplanten en rozen zijn er in
overvloed. Stinkertjes en geraniums ook, maar dan zijn er vele soorten, die
geweldig veel bloemen dragen, die je alleen maar hier in het zuiden kan vinden.
Kinderen halen, tapaz eten en om
4 uur een lekkere ijstaart. Ons Yetteke wou beginnen te zingen aan tafel, maar
ocharme, de tranen van emotie rolden over haar wangen. Ik weet niet hoe het
komt, maar ik moet opeens wenen zei ze.
Om half 7 heeft Claudia de mannen
die thuis aan het werken zijn nog vlug getrakteerd op een glas cava. Het is te
zeggen een glas. Die mannen namen de fles en goten zelf in. Niet verlegen
zeiden ze. Op enkele minuten tijd hadden ze zowaar 2 flessen achterover
geslaan. Voor ons geen probleem . Het zijn goeie mannen, werken hard en
verdienen dat.
Een Spanjaard zelf, drinkt
uitzonderlijk Cava. Enkel als er iets te vieren valt. Nieuwjaar, verjaardag .Nochtans
staan de rekken in een typische Spaanse winkel vol met cava. Als je tegen
zaterdag wat wil inkopen, dan moet je snel zijn.
Maar één ding staat vast. Ze
drinken enkel cava als ze iets te vieren hebben. Dagelijks is er al wel iets te
vieren met die mannen.
Deze morgen was er van uit onze pergola weer een wolken tsunamie te zien. Het is en blijft een spectaculair zicht. Maar je moet het echt , in het -echt- zien.
Eigenlijk mocht ik deze foto niet posten.Maar je kent me hé, Ik kan het niet laten.
Dat ziet er al veel beter uit. Het moest eigenlijk alleen deze foto zijn. Het leven zoals het is, zullen we maar denken zeker.
Via de pc , ben ik een flayer aan het maken. Het lukt aardig. Enkel nog een geschikte foto maken en dan afwerken en uitdelen.
Ons Mie in een plaatselijke bloemen en decoratie winkel.
Tapaz en de eerste fles cava.
De volgende wordt ingegoten voor Claudia en de werkmannen.
Dit is nu Sebastian. Den grote baas.Hij heeft ons al heel wat Spaanse woorden bijgebracht. Ik mag ook zeggen, dat we ons nog geen minuut geërgerd hebben in de werken die ze doen.Het gaat vlot, het is wel veel , maar al bij al is de pergola zo goed als klaar.
Dikke maatjes...Allé er is maar enen dik
Heel de ploeg die bij ons aan het werk is. En zowaar, ze hebben gezongen voor Claudia.
Deze nacht is de stroom
uitgevallen. Ik ben op een zeker moment wakker geworden. Het was nog pikke
donker en da wekkerradio flikkerde. 2.35 . Dit wil zeggen dat de stroom 2 uur
en 35 minuten geleden uitgevallen is. Hoe laat het was ..??? Geen idee. Ik ben
voor de tweede keer wakker geworden, en zag dat het al licht was. Opstaan dus.
7 Uur. Lekker lang geslapen.
De kinderen na het ontbijt naar
de zomerschool. En dan weer wat werken in de tuin.
Op dit moment is het in de zon zo
een 37 °C. Eigenlijk is dit even warm als in juni en einde mei. Maar toch is
het al enkele dagen een plakkerig en zweet weer. Ik denk dat we nu te kampen
hebben met een hogere luchtvochtigheid. We klagen zeker niet. De temperatuur is
te doorstaan. Moest het in België zo zijn, ze zouden nogal zweten en klagen.
Zweten doen we, klagen zeker niet.
Vandaag reed ik met de auto richting
Puerto. Op een zeker moment dacht ik nog: Het is vakantie, straks is dit weer
voorbij en gaan de toeristen terug naar huis, maar wij, wij blijven hier .
Raar toch. Ik vroeg vandaag nog aan Claudia of ze heimwee had. Direct antwoord.Neen!
Waarom vraag je dat? Dat zegt genoeg hé.
Bram stuurde me nog een mail
omdat in België een kaart was aangekomen om mijnen auto te laten keuren. Wat
nu? Ofwel mag hij hem komen halen, ofwel schrijf ik een mail naar het
keuringsadres. We kiezen voor de 2de optie. Nog exact een maand en
dan komen Bram en Sabeth weer voor enkele dagen. We zijn echt aan het aftellen.
We zien hen niet veel, en dan beginnen we de kinderen toch wat te missen op den
duur. Jaja, papas die van hun kinderen houden, zijn daar wat gevoelig voor hé.
De pergola raakt stilaan klaar.
Tijd dus om de verver te laten komen om een prijs te maken. Ook de carpentero
of schrijnwerker heeft 2 deuren en 2 ramen afgezet. Het is allemaal goed
geregeld. Het één volgt zeer goed op, op het ander. Ik moet zeggen, hier in
España zijn ze nog niet van de slechtste.
We zagen enkele dagen terug, dat
Yetteke haar meter aan het Wii-en was. Dat hebben we ook nog ergens liggen. De
kinderen wild. Niet te houden. Papa moest en zou de Wii installeren. Zo gezegd,
zo gedaan. Ach ja, waarom niet. Tijdens de siësta, van 2 tot 5 moeten ze maar
wat bezig zijn. (dan kan ik op mijn
gemak een dutje doen)
De gasten wc en de badkamer
worden voorzien van ramen. Kleintjes , maar er komt licht door . Dat is het
belangrijkste. Klein, om de zon wat buiten te houden.
Claudia en de kinderen zijn rond
half 4 vertrokken naar Trini. Voor mij een rustig moment om menus samen te
stellen. Het is noodzakelijk dat ik een tijdje op voorhand al weet wat ik een
maand, iedere dag verschillend,zal klaar koken. Toen Claudia terug van Trini kwam, had ze een zeer zalig gevoel. Ik heb eens hartelijk kunnen praten met een vrouw die ma nauw aan het hart ligt. Dank je Trini, dat je er voor ons bent en..Claudia zegt !! We zijn er ook voor jullie.
Wii... Tennis en bowling en nog zoveel meer. De kids amuseren zich te pletter.
De stenen tegen de muur aan de binnenkant van de pergola. Nu de muur nog verven en dan klopt heel het kleurenpallet.
De vloer van het terras van de B&B hebben ze vandaag ook gelegd. Alles komt zowaar in de plooi. Nog enkele dagen en we zijn er klaar mee.
De deur van het gastentoilet.
Zo een raampje komt in de badkamer en in het gastentoilet. Zonder tralies. Je moet al nen magere zijn om er door te kunnen.
De vloer is ingevoegd. Met de de hand. Maar het resultaat is mooi. We hebben wel enkele fouten gevonden. Morgen gaan we de aannemer hier mee confronteren. Voor te lachen hoor. Maar we zijn benieuwd wat hij zal zeggen.
Dat het maandag is hebben we
geweten. Weer stipt om 8 uur, hoorden we deze keer niet het moleke draaien,
maar de radio spelen. Onze aannemer zal vandaag de vloer verder afwerken en de
plinten zetten.
Misschien hebben we het nog niet
aangehaald, maar hier in Spanje, zie je de meeste huizen met tralies voor de
vensters en de deuren. Het is een soort van vensterversiering en tegelijkertijd,
zorgt het voor beveiliging. Tot het kleinste venstertje toe, hebben al de ramen
van onze finca en de deur van de B&B een tralie. Alleen was het me al
opgevallen bij de aankoop, dat onze voordeur, een dubbele, dit niet had.
Door de plaatselijke smid uit
Mazarron, heb ik me dan een traliedeur laten maken. Natuurlijk, nadat ze alles
gevloerd hadden zijn ze beginnen te kappen en te boren om die deur te plaatsen.
Claudia, heeft in het weekend alles gepoetst en stofvrij gemaakt. We zeiden nog
tegen elkaar, dat het stoffen nu wel voorbij zou zijn. Natuurlijk hebben we aan
de traliedeur niet gedacht.
Dus, Straks terug dweilen en
poetsen.
De kinderen zouden normaal een
week naar de zomerschool gaan en dan een week niet. Ze zijn er zo graag naartoe
geweest vorige week, dat we hebben besloten om ze weer een week te laten gaan.
In principe kunnen ze gaan tot eind augustus. Zo verleren ze hun Spaans niet,
en de Spaanse lessen van Trini vinden dan plaats op dinsdag en donderdag vanaf
4 uur in de namiddag.
Onze B&B heeft een
slaapkamer, een overdekt terras en een binnenkoer die naar de badkamer leidt.
De badkamer is bijgebouwd en nu moet er een deur gestoken worden van de binnenkoer
naar de badkamer. De muur is ongeveer 60 cm dik en bestaat uit keien. Ik heb
mijn grote slijpschijf al aangeboden, maar daar moeten ze eens hartelijk mee
lachen. Met hamer en beitel ja. Met zo een slijpschijf geraak je er nooit door.
En dan..Zijn de kinderen ondertussen geïntegreerd..?
Ja hoor..Hun Spaans idool is Pelos Tatiana. Ze dansen en zingen mee op de
muziek en proberen via YouTube de danspasjes aan te leren.
Het tijdperk K3 ligt achter de
rug.
De muur onder de pergola krijgt
ook nog enkele lagen keien tot juist onder de vensters.
Het geraakt stilaan klaar.
Altijd maar poetsen. Dat is nu al voor de 4de week dat de mannen kappen en boren. En als de wind dan juist fout zit, dan moeten we kuisen. Je ziet ook aan de voordeur dat het traliewerk is geplaatst. Veiliger .
De muur van de binnenkoer. 60 cm dik. Met hamer en beitel begintbde brave man te kappen. Kijk ook hoe hij op een stelling staat. Bij de Belgen gebruiken ze planken. Hier alleen den ezel.
Zo zie je nu eens hoe wij de blog schrijven, of op facebook iets plaatsen. Een heel antieke bank met daar het zeer moderne IT-materiaal .Oud met modern dat past toch?
Dansen op Spaanse muziek van Tatiana. Het zijn al echte Spaanse dames aan het worden. We betrappen hun dikwijls dat ze tegen elkaar Spaans praten. Soms vraagt Yanneke of Yetteke iets aan mij in het Spaans. Dan schrik ik soms . Sommige woorden versta ik niet en daardoor kan ik de zin niet vormen die zij aan mij vertellen. Wat moet ik dan doen....? Wablief zeggen hé.
De doorgang van de binnenkoer van de B&B is gemaakt. We komen uit in de badkamer. Nu al het puin nog opruimen, en we kunnen weer verder.
Puzzelen ; plakken en voegen. Het zijn echte artiesten die mannen