Een schitterende dag. De zon is volop van de partij. Enkel, het waait vandaag hard. Maar volgens de weersites zal de wind rond 3 uur gaan liggen. Vannacht ben ik enkele keren wakker geworden dat ik dacht dat het donderde en stormde. Het waaide wel heel hard, en dat geeft voor ons, voor de eerste keer in onze finca, geluiden die we nog nooit gehoord hebben. Een uur langer slapen zeggen ze dan. En dan heb je dit. Dikwijls wakker worden door het weer. Toch, vanmorgen om 7 uur was het al zonnig. En volgens we konden zien, had het helemaal niet geregend.

Ontbijt voor vanmorgen…Een pistolet met siroop, 3 stukken spek en een spiegelei. Alles tussen de pistolet; Nieuw gerecht. En het werd door iedereen gesmaakt. Moet je zeker ook eens doen. Vooral de kinderen zijn er dol op. Daarna verse appelsien. Heel vers, want ik ben ze van de boom gaan trekken.

De zon bleef maar schijnen, en buiten wat wind voelde het eigenlijk niet echt koud aan. We gaan wandelen. Aan de kust. Van Bolnuevo tot Precheles en terug. Zalig. De wind was ondertussen gaan liggen, en door het stappen, hadden we het allemaal echt warm. Ons kinderen hebben het echt naar hun zin gehad. We hebben liedjes gezongen en rijmpjes verzonnen. Ze hebben geen minuut geklaagd. Toen we aankwamen bij de auto, hadden we zowaar 8,73 km gewandeld. We hadden onze tapa’s mee in de rugzak. Toen we zowat 4 km hadden gestapt, hebben we aan het strand onze koeken lekker opgegeten.

En dat verdient daarna een lekkere pint, op een terrasje in de zon.

Bij onze thuiskomst was het een klein beetje anders. Aan het zwembad hebben we een valse peperboom staan. Door de wind, waren heel wat blaadjes en peperbolletjes in het zwembad gevallen. En ik had dat bad pas mooi gepoetst. Och ja, een uurtje werk en alles was weer weg. Maar de boom gaat er morgen aan geloven. We hebben er niets aan, alleen maar last. Dus morgen, de zaag erin.

Vanavond serveren we nog een paella a la Enriqué. Het wordt een volledige paella del mare. Enkel vis, langoustines en mosselen….

Het zal weer smullen worden.

28-10-2012 om 17:10 geschreven door eric

Op woensdag 31 oktober, is het zover. Halloween. En we zijn er mee bezig. De kinderen mogen op woensdag verkleed naar school. Yanneke en Yetteke hebben vandaag een keuze gemaakt, wat ze zullen aantrekken of te, in welke rol ze zullen Halloween doorbrengen. Yanneke gaat verkleed als een schoolmeisje, vamp, bitch, eentje die je thuis niet wil hebben. En Yetteke zal verkleed gaan als een zwarte weduwe. Helaas mag ik er geen foto’s van nemen, want het moet nog een verassing tot woensdag blijven.

Het is vandaag weer een stralende dag. We moeten onze gasten verzorgen, maar we hebben weer wel wat tijd om toch nog aan het zwembad te liggen. En zwemmen natuurlijk. De kinderen hebben hier nog steeds de tijd van hun leven. Helaas is het niet zoals in België momenteel. Daar genieten ze vanaf vandaag van een weekje vakantie. Hier helaas niet, enkel donderdag 1 november hebben ze een dag vrij. Maar de zon compenseert alles. Tot 2 uur les en daarna wat zwemmen of buiten spelen, huiswerk maken en lekker eten.

Lekker eten, we zijn vandaag de Italiaanse toer op gegaan.

Voorgerecht, een ravioli gevuld met de bekende ham uit de streek, op een bedje van ruccola en een overheerlijk look – uiensausje.

Hoofdgerecht, kalfslapjes op zijn Italiaans. Met aardappelen, basilicum, tomaat en olijfjes.

Het werd enorm gesmaakt, en dat doet de kok dan altijd plezier hé.

Maar tussendoor is er toch nog een moment van rustig, voor de deur, op een bankje zitten

 Zoals vroeger in Koersel, in de jaren 60-70. Bij mooi weer gingen ze ook op een bankje voor hun deur zitten en kijken naar de voorbijgangers. Tja, die hebben we echter hier op de campo niet echt.

Vandaag was er ook een uitstap van de Nederlands sprekende club met kleine kinderen. Klanten en werk gaan natuurlijk voor maar we vonden het toch een beetje spijtig dat we niet aanwezig konden zijn.

Volgende keer dan maar… Of, moesten ze hier eens afspreken, wij verzorgen zoals in de Mc Donald, ook hamburger met frietjes, maar echt vers, en een heus springkasteel.

We zien wel…

27-10-2012 om 19:13 geschreven door eric

Wat is er nu mooier dan mensen heel tevreden te zien.

Gisteren mochten we gasten uit Mol ontvangen. Ze hebben hier in Mazarron een huis gekocht,althans bijna, en bleven bij ons logeren tot ze de sleutel kregen.

Mee eten wat de pot schaft. We hebben ze lekker culinair verwend en we kregen dan niets anders dan lof. Dat doet geweldig deugd aan ons hartje.

Vanmorgen, voor deze vrienden aan het ontbijt verschenen, verscheen er iets zeer moois en spectaculairs aan de hemel. Over de Sierra Espuña rees op een gegeven moment een kanjer van een regenboog. Heel mooi om te zien.

Na het ontbijt van onze gasten, hebben Claudia en ik de gewone draad terug opgenomen. Klussen, wat poetsen, koken voor straks en dan tegen 2 uur de kinderen uit school halen. Na onze tapa zijn we met de gasten naar hun huis gaan kijken. Echt mooi. Ze hebben echt goed gekocht. Ideaal en alles er op en eraan om een heerlijke vakantie te hebben.

Dan was het weer tijd om het zwembad te kuisen. Ja , dat blijft niet proper ongeacht dat er iets minder wordt gezwommen. Van oktober tot eind april , is het 1 x per week poetsen. De temperatuur gaat nog steeds boven de 15° en dat is ideaal om algen te kweken. Als je het niet poetst en behandeld. Van mei tot oktober is het 2 x kuisen. Ach , wat geeft het, het is een uurtje werk , of soms iets langer, maar beter een gezond bad dan ziektes kweken.

Voor de rest is er in dit heerlijk warme landje niet speciaals gebeurd. Nog 1 keer slapen en dan kunnen we een uurtje langer slapen.

26-10-2012 om 18:17 geschreven door eric

De overwinteraars blijven toestromen. Vandaag hoorden we al in het nieuws dat er 30.000 vertrekkende zijn en morgen 40.000 en in het weekend nog een 60.000. We zien het bij ons hier ook. Veel kampeerwagens, Duitse, Nederlandse, Franse en Engelse nummerplaten. Ze hebben gelijk. Het is hier nog zalig. We hebben een warme zomer gehad en dachten zeker dat we, nu in de herfst, het koud zouden hebben. Niets is minder waar, bij temperaturen van 24° en meer, dragen we nog steeds een korte broek en een T-shirt. Wij althans. Je ziet hier ook al exemplaren met lange broeken, botjes met wol bekleed en een winterbloes.

Gisteren is er een transport vertrokken uit Heusden met een lading poeder.

Goe poeier. Cereform poeier. Via vrienden, die met de sleurwagen naar hier komen, heb ik gevraagd om wat mee te brengen. En ja, gisteren kreeg ik de bevestiging dat ze vertrokken waren met de lekkere bloem. Cereform is een mengeling bloem van Tarwebloem, Integraal tarwebloem, Gemoute tarwevlokken, Sojavlokken, Tarwegluten, Zonnebloempitten, Bruin lijnzaad, Geëxtrudeerd maïs, Gemoute roggevlokken, Geroosterde mout, Emulgatoren:, Moutbloem, Enzymen

Allez, en nu is het koken geblazen. Onze gasten zijn aangekomen en wensen om 7 uur te eten. Het zal weer lekker zijn.

En voorgerechtje van vis met mijne bekende tartaar en daarna lamskoteletjes met aardappel in de schil en een mengelmoes van gegrilde paprika. En daarna een tricolore dessert of zoals vroeger de kleuren van een crème genaamd “Expo”.

25-10-2012 om 23:51 geschreven door eric

Als er iets is in mijn leven waar ik alle respect voor heb, is het de werkende mens. De werkende mens…De uitvinder van de auto, in het bijzonder nu… Ford. Hij was nen heel hard werkende mens. De man die de kolen destijds in Limburg gevonden heeft, was nen heel hard werkende mens. Zo ook de kleine zelfstandige die wat personeel in dienst had en er nu niet meer is, was nen heel hard werkende mens.

Ons Claudia is nen heel hard werkende mens. Ze doet er alles aan om ons gezin draaiende te houden en om het onze gasten aangenaam te maken. Ze betalen ervoor, en wij worden ervoor betaald. Alles in evenwicht. Maar moesten we overdrijven met de kostprijs van het restaurant en de prijs van de B&B, dan kregen we op termijn geen volk meer en zouden we failliet gaan. Helaas voor ons personeel, moesten we die hebben. Helaas voor hun gezin. Helaas voor de bedrijven die ons toe leveren..

Wat wil de gemiddelde werknemer…en eerlijk zijn… veel verdienen voor weinig werk. En terecht. De overheid heeft dit toegelaten na herhaaldelijke stakingen en vakbondsacties. Resultaat..vandaag is die gemiddelde werknemer te duur en zoekt die vroegere hardwerkende oprichter van dat groot fabriek andere evenwaardige lui. Evenwaardige opgeleide mensen, die, tevreden zijn, of toch moeten tevreden zijn, met wat minder sollen.

Ik hoorde daarstraks op tv een professor emeritus, net hetzelfde zeggen wat ik nu neerschrijf.

Gordijnstof op de markt gekocht. 8€ voor 10 meter lang en 2 meter breed. Geen geld, maar ook niet het mooiste. Wij vinden dat het past in ons interieur, dus kopen dan. Gelukkig staat de prijs er niet opgeschreven. Wij zien het graag en zijn er tevreden mee. Claudia heeft haar enkele dagen geamuseerd met ze te maken en vandaag hebben we voor 11 € stokken gekocht en de gordijnen opgehangen. Het geeft weer een ander zicht aan het huis en het is gezellig warm, voor de …warme… winter die zal komen.

Nogmaals, ik vind het erg wat er gebeurd maar binnen x tijd, hoor je er niets meer van en komt alles op zijn plooi.

Waarom schrijf ik dit..We worden via het nieuws en vooral via facebook overrompeld met dit nieuws. Iedereen schrijft zijn gedacht en vooral hoe smerig, achterbaks en erg ze het allemaal vinden. Maar er is maar 1 iemand van mijn vrienden die er ook echt werkt. Die is er 52 en kan nu op brugpensioen. Stond destijds in het akkoord wat Ford met de overheid afsloot.

Als die hun woord maar houden ….

24-10-2012 om 20:46 geschreven door eric

De Spaanse les was weer een heerlijke goede les. Toch weer heel wat bijgeleerd. Maar de beste les is nog altijd de kinderen helpen met huiswerk. Yetteke moest vandaag synoniemen leren en beschrijven. In Spanje is men niet vies om een woord meerdere betekenissen te geven.

Vandaag zijn we op zoek gegaan naar worteldoek. Nog zo iets in het Spaans. Je zoekt het eerst op via Google en je krijgt een hele beschrijving. Bij de winkel aangekomen, zagen we deze dadelijk liggen. Een voor de hand liggende vraag is dan:” Hoe noemt dit in het Spaans?”. Via Google kreeg je van alles te lezen, doch het was veel simpeler dan op de computer. Teja anti Hierba..doek tegen het onkruid. Wat is Spaans toch……………. Moeilijk soms.

Op 29 september hadden we de gota frija. Veel regen dus. Zaterdag en zondag heeft het weer geregend. Gevolg, alles is nu mooi groen. Ook ons land achter de finca. Dat groene gras dient eigenlijk als mest voor de nog natte grond. Wat doen we dan. Ploegen. De boer van boven ons, heeft zijne tractor genomen en de grond omgeploegd. Nochtans, gaan we er niets op zaaien of planten. Wie weet, komt hij straks wel vragen of hij er wat mag opzetten. Ik had al gedacht van een wijnveld te startten. Maar het duurt ongeveer 5 jaar eer je er goede opbrengst van hebt. En zolang dosrt lijden…Niks voor ons.

Verder een 8 tal km gaan lopen met ons Clauke en de kinderen achter ons met de fiets. Daarna enkele baantjes getrokken. Jajaja het kan nog steeds.

En nu is het koken geblazen.

Vandaag gevulde rode paprika met kippengehakt, extra gekruid. Tres  colores macarron con vegetales en een lekker sausje erbij.

23-10-2012 om 20:43 geschreven door eric

22 oktober 2011. Dat was het begin van de blog. Eigenlijk 21 oktober, toen heb ik de blog ’s avonds aangemaakt, en een klein zinnetje geschreven om te zien of het lukte. Dat was onze laatste werkdag in onze zaak in België. We hadden rond 9 uur gedaan met werken en gingen toen naar het afscheidsfeest van Tom, Annick, Jelle, Tibo en Emilie. Zij vertrokken naar Indonesië en wij naar Frankrijk. Al 1 jaar geleden. Wat is het allemaal snel gegaan. En hebben we nog contact met die vrienden uit Stal…Ja hoor, na 365 dagen rijst zijn ze nog steeds onze skype vrienden. Afstand betekent dus niet altijd “ uit het oog, uit het hart”. De echte ….zijn zeldzaam, maar ze bestaan nog.

1 jaar blog en meer dan 70.000 lezers. Wie had dat gedacht. Prachtig. En beste lezers..Gekend of zelfs niet gekend…Dank je wel. Als jullie ooit komen, de eerste fles cava is van ons.

Na 1 jaar een opsomming.

3 maanden, in een hutje te Helchteren…Molenheide

2 maanden en een beetje in Frankrijk bij Jef en Ann…mooie periode en mooie tijd. Dank je wel Jef en Ann en Dest en Stans..Maar we vonden het daar niet echt. Dan Spanje ..Mazarron… 1 maart..

Nu 1 jaar later, onze finca en ons verhaal. Te volgen op deze blog, maar ondertussen ook onze website. www.fincabuengusto.be…Sommige bloglezers zijn al onze gasten geweest in de finca. Niet altijd kenden we ze, maar dan vertelde ze dat ze de blog volgen..Dus die mensen kenden ons beter dan wij hun.. Heerlijk toch..

22-10-2012 om 18:26 geschreven door eric