Het is vandaag in Spanje, in de regio Murcia althans, Moederdag.

Spanje heeft al de mama’s verwend met een zeer zonnige en warme dag. Rond 9 uur, toen de kinderen wakker waren, hebben we een lekker ontbijt klaargemaakt voor de mama. Lekker vers gebakken brood. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ons Yetteke eigenlijk met een zeer ochtend humeur was opgestaan. Doch had ze voor Claudia een mooi kaartje gemaakt, met een ‘broche ‘

Felicidades Mama Para la mejor mama del mundo..Las flores mas bonitos

Voor de rest van de dag hadden we afgesproken om thuis te blijven, te genieten van het mooie weer en te knutselen voor de school. Yanneke heeft muziek gespeeld, op haar gitaar en op de blokfluit. Yetteke heeft gebromd. Waarom ???

Claudia heeft op Moederdag heel het huis gepoetst en de lakens gewassen. En ik heb geknutseld. Van een stuk hout, schelpjes en ringen van blikjes, moest ik een rammelaar maken. Die dient om in de school, muziek te maken. Daar we wat schelpjes tekort kwamen, hadden Claudia en ik er niet beter op gevonden om wat blikjes te ledigen en een fles cava te ledigen. Over gans de dag wel te verstaan hé.

Daarna, terug naar de jaren 60. Een echte authentieke windvogel maken. Wel niet met gazettenpapier, maar met crêpe papier. Maar van een stuk hout en touw, een kruis gemaakt, met daar rond een touw gespannen. Dan het papier er rond, de nodige koordjes en een staart met strikjes.

En dan uitproberen. En ja hoor, het werkt. Met het beetje wind, dat er was is hij toch maar ferm de lucht ingegaan.

Zondag, Moederdag…dus zelfgemaakte frieten. Met daarbij kip gyros. Ook zelf gemaakt.

We hebben echt een luie zondag gehad. Veel gezwommen, geknutseld, wat gepoetst en gewassen.Lekker gegeten en vooral weer veel gepraat. Morgen is het voor ons vanaf half 11 een belangrijke dag. Het wordt een ja of een nee. Maar morgen hierover meer.

Graag wil ik nog graag iets laten zien. Heb je al ooit gehoord van een wolkentsunami? Dat is een grote wolk, die net als een golf over een bergtop rolt. De foto is genomen toen we terugreden van San Javier naar Mazarron. Het is al enkele dagen geleden, maar ik wilde het toch graag delen.

Eén zaak staat vast…volgende zondag is het in België Moederdag. We gaan dit hier opnieuw vieren.

06-05-2012 om 19:28 geschreven door eric

Het is weekend en dan kan er uitgeslapen worden. Om half 6 was bie bieke al uit de veren. Claudia is wat verkouden en heeft een verstopte neus. Gevolg, ze snurkt. Het is niet echt snurken wat ze doet, het is meer, diep in haar keel, klakken. “klak….klak….klak”. En mi esposa ofte echtgenote slaapt dan met haar gezichtje naar mijn oortjes, en op den duur ben je wakker hé. Iedere zaterdag rond 8 uur komt er dan wat beweging in huis. Meestal komt Yetteke de trap af. Daarna Claudia die opstaat en Yanneke, die slaapt altijd het langst.

In de streek van Mazarron, schijnt de zon ongeveer 320 dagen per jaar. Dat hoorden we vandaag nog van een Spanjaard, die hier geboren en getogen is, zeggen. Dus 45 dagen per jaar schijnt ze niet en kan het regenen of druppen. Vandaag hadden we zo een dag. Rond half 10 was het fel bewolkt, maar de temperatuur zat goed. Windstil en droog. Heerlijk om al enkele baantjes te trekken in het zwembad. Na het ontbijt deeg maken voor het dagelijks brood en dan naar de Bodega in Mazarron voor mijn tonnekes rosé. In Mazarron staat een klein kerkje. De kinderen hebben steeds gevraagd om die te bezoeken. Claudia en ik waren er al eens geweest. Zie mijn eerdere blog. Toen we in het kerkje waren, ging opeens de gsm. Het was Angel, onze Spaanse immo man. Hij wou per se vandaag met ons naar een huis gaan kijken met veel grond en een prachtig uitzicht. In Gañuelas, ongeveer een 3 km van waar we nu wonen. Maar eerst nog over de markt lopen, naar de apotheek en de parfumerie. Morgen is het in Spanje Moederdag. En dat verdient toch een cadeautje. Thuis gekomen was het dan weer tijd om het deeg voor de 2^de maal te laten rijzen in de bakjes en daarna af te bakken. Terwijl de dames hier, het veld introkken om rechte dunne stokken, heb ik tapas klaargemaakt. Waarom dunne stokken. Yetteke moet voor de school een echte windvogel maken. Morgen doen we dat. We hebben stokken, papier, een aardappel gekookt, voor de lijm. En papier, niet te dik, om de windvogel af te maken. Het is zeer lang geleden dat ik nog zo een windvogel heb gemaakt, maar zoiets verleer je niet. Tapas, zie foto met de nodige uitleg. Dan vertrekken om het huis te zien. Langs de serres met druiven rijden, om dan in een klein, typisch Spaans dorpje te komen. Een kerkje, een schooltje en enkele huizen. Het huis dat we zagen, zag er echter zeer klein uit. Maar toen we binnen kwamen, stonden we te kijken hoe groot het wel was.

Vele mogelijkheden om uit te bouwen tot een Casa Rural en zelfs een appartementje of studio aan te maken. Zelfs ruimte voor een camping. Het heeft enorm potentieel, en de prijs…tja daar moesten we toch nog een hartig woordje over praten. We zullen wel zien.

Het was alweer half 7 toen we thuis kwamen. De meisjes, alle 3, hadden zin in pizza. Ik heb die vlug gemaakt en we hebben er weer van gesmuld.

Ondertussen is het alweer avond. De dagen vliegen voorbij, de weken ook en het is alweer volle maan. Straks om 12 uur komen de weerwolven. Hopelijk brengen ze goed nieuws.

05-05-2012 om 23:05 geschreven door eric

Van 9 tot 2 huizen kijken en gronden bezoeken. Je wordt er tam en ellendig van.

We hadden afgesproken met een Spanjaard, die in immo deed, die een beetje Vlaams praatte en die zich vooral in het Duits kon uitdrukken. Hij is van Mazarron en kent de plaatsen en de huizen die te koop zijn.

Eerst naar El Alamillo iets buiten de Puerto de Mazarron. Een gigantisch stuk grond, met olijfbomen, amandelbomen en veel rommel. En daar tussen iets wat op een huis leek. Het eerste wat ik zag, toen we aan het huis kwamen, was een vos. In de Ardennen zijn de vossen ros. Deze was grijs van kleur. Alles wat we goed vonden aan het bezoek, was het uitzicht. Niets voor ons. Dan verder naar Isla Plana. Een stuk grond van 600 m² tussen 2 huizen, met zicht op zee. Maaar, je mag er geen huis op zetten. Misschien binnen een jaar of 3 maar momenteel mag enkel een caravan of een houten huis. Dus….Weer niks voor ons.

Dan naar Bolnuevo. Een stuk van ongeveer 6 are. Kostprijs 120.000 €. Maar er kon nog wat aan de prijs gedaan worden.110.000 € zou aanvaarbaar zijn. Tja, die heb ik dan nog liever in mijne portefeuille zitten dan aan dat stuk te geven. Ik heb de moeite niet gedaan om een foto te nemen.

Verder naar Mazarron. Richting La Pinilla. Een stuk grond met olijfbomen, amandelbomen, vijgenbomen en een huis. Zelfs een groot waterreservoir voor de bomen en de planten. De man die ons ontving was net papa geworden. Helaas deed dat niks aan de prijs. Een mooi groot stuk land van ongeveer 2 hectare. Prachtig. Tot we bij het huis kwamen. Tja, eigenlijk was dit niet echt een huis, zei de man. Zijn vader verbleef hier enkel om de grond te onderhouden. Dus ..weer geen huis.

Dan enkele honderden meter verder.

Verassing alom.

We kwamen aan een grote poort. Deze ging automatisch open. Dan een basketveld, gevolgd door een tennisveld. Daarachter een gigantische tuin. Overdekt met een speciaal gaas om de vogels tegen te houden. Aardbeien, druiven, sla, artisjokken, selder, uien, alles wat er in een moestuin geoogst kan worden, zag je er. Fruitbomen, appels, appelsienen, mandarijnen, citroenen, wat een fruitwinkel nog heeft, heeft de man hier. En dan de dieren. 2 mooie honden, soort Duitse staanders. Prachtige beesten. Kippen, kalkoenen, zelfs een varken. Gewoon te gek. De man is een aannemer. Maar als hobby doet hij dit allemaal zelf. Zij kunnen zelf leven van hun oogst en diertjes, zonder een winkel te moeten raadplegen. Er was ook een zeer grote hangaar te zien. Daar stond al zijn materiaal in, die hij nodig heeft voor zijn werk. Ook daar zat een zeer mooie hond, Mastin España met haar puppies

En dan gingen we naar het huis. Waar is het huis? Enkel de stalen hangaar. Waar is dan dat huis?

Achter de stalen platen van de hangaar, zat een zeer mooi en geriefelijk en vooral een groot huis verborgen. Nog niet in gebruik. Onze mond viel echt open. Dat is het. Hier kunnen we, en table d’hote doen, en een overdekte speeltuin voor kinderen, en kinderfeestjes, en B&B, en zelfs een kleine kinderboerderij. En nog vanalles. Claudia met een blauwe overal en een rode met witte bollekes flaar op haar hoofd en botten aan. Elke dag de diertjes verzorgen en de grote moestuin onderhouden. Ja, dat is het.

We kennen de prijs en hebben een voorstel gedaan. Nu maar duimen en afwachten.
De eigenaar zit wat in de problemen, van werven die niet betaald werden en moet dringend geld hebben. Hij beloofde zelfs , op papier, dat, indien we dit kopen, hij er een zwembad bij zet.
Om 2 uur was hde eerste reeks bezoeken gedaan. We moeste de kinderen van school halen. En daar kregen we weer een mooie verassing te lezen. Zie de foto van de agenda.

04-05-2012 om 21:01 geschreven door eric

Toen ik nog een klein manneke was, had mijn grootvader zaliger een merel. Hij had deze uit het nest genomen en helpen opgroeien. Suskewiet, werd de merel genoemd. Ik heb het heel mijn leven onthouden. Ik heb er zelfs nog een foto van, waar mijn grootvader, mijn vader en mijn broer en ik opstaan. Op de achtergrond, tegen het muurtje van de veranda stond de kooi met ‘Suskewiet ‘ in. E als hij floot, vernoemde hij zijn naam; “suskewiet, suskewiet “ Vanaf dat moment heb ik iets met merels. Het is precies of ze mij volgen. In mijn studententijd is het me beginnen opvallen dat er altijd een merel in mijn buurt was. Tijdens mijn legerdienst, in Stal, in Heusden en overal waar ik kwam, zag ik een merel. In Heusden was er zelfs eentje met een grijze nek. We noemden hem “ Vokke “.

Toen we in Frankrijk gingen wonen, heeft het weken geduurd voor we de eerste merel zagen. Maar hij was er. We zijn nu al van de 1^ste maart in Spanje. Ik had de moed al opgegeven..maar deze morgen heb ik er 4 gezien. Tja, normaal zeker hé.Het is ook zo een 2100 km van Stal.

Toen we gingen lopen, vanmorgen, stond er opeens, kort bij onze auto een grijs, zwart gevlekte windhond. Mager, vermoeid en hij had een beetje schrik. We zijn gaan lopen en toen we terug aan de auto kwamen, lag hij er nog. Ik heb een paar foto’s genomen en getracht om hem te lokken. Helaas is hij er op zijn gemakje vandoor gegaan. Je hoort wel eens verhalen van windhonden die verwaarloosd worden. Wel dat is hier een pest. De honden hebben hun plicht gedaan bij de windhondenrennen en als ze dan niet meer presteren, worden ze aan hun lot over gelaten. Je ziet hier honden, alle rassen, alle leeftijden. Gewoon op straat of in de velden of in de bergen. Het is echt een pest. Mochten we kunnen momenteel, we zouden ze allemaal vangen en een goed leven geven.

Daarna komen we thuis en wat ligt er op de grond!! Een piepklein vogeltje. Dood.

Dierenleed.

Vandaag hebben we echt niks gedaan. We hebben een grote wandeling gemaakt, heel fijn gebabbeld en plannen gemaakt voor het komende zomerseizoen. Lekker aperitiefhapje gemaakt op basis van avocado en de kinderen weer geholpen met huiswerk. Het maken van hapjes en het koken is echt in functie van het komende zomerseizoen.

Morgen hebben we afgesproken om met een Spaanse meneer wat huizen te bekijken.

We verwachten er veel van.

03-05-2012 om 20:40 geschreven door eric

Spanje.

Velen denken aan, zon, strand, paella, sangria en lui lekker niks doen. Gelijk hebben ze.

Zon is er, strand is er, paella hebben we gisteren nog ..zelf gemaakt en gegeten, sangria is er ook maar hoe straf het ook mag klinken, dat hebben we hier nog niet gedronken. En lui lekker niks doen, kan hier ook wel, maar dat is niet aan ons besteed.

En woensdag uit ons leven.

7.15 uur. Koffie wordt gezet, tafel gedekt en de kinderen worden gewekt. De kinderen roepen de mama op. Ze knuffelen nog even graag. Maar om 7.30 zitten we met zijn allen aan tafel. Ik opgewekt. Soms tot ergernis van mijn dames aan tafel. Yanneke behoorlijk opgewekt. Heeft ze van de papa. Mama moet een half uur hebben om wakker te worden. Dan kan je ook beter niks zeggen of niks vragen. En Yetteke heeft een heel uur nodig. Soms een voormiddag, maar soms ook maar een minuutje. Als je in haar kaarten spreekt en doet is ze snel opgewekt. Maar, dat wordt niet altijd gedaan en dus heeft ze meestal een uurtje ochtendhumeur.

8.30 uur. Vertrek naar de school. 18 km rijden. Kinderen afzetten en dan tegen 9.15 uur naar de Mercadonna en deze keer naar de apotheek om fysiologisch water. De kinderen hebben regelmatig een verstopte neus en dat spul spuiten we er dan in en de neus is terug open.

9.30 uur. Terug thuis. Dagelijks brood bakken. We hebben een oven die vrij goed zijn temperatuur houdt. Maar je moet hem telkens goed dicht plakken daar hij anders altijd open valt. Dat is natuurlijk niet goed als je brood bakt. Terwijl het deeg aan her rijzen is, voor de eerste keer, begin ik aan mijn dagelijkse schoonmaakbeurt van het zwembad. Ik weet dat het hier niet echt nodig is om dit dagelijks te doen, maar …We waren ooit in Spanje bij een oudere iemand op vakantie voor 14 dagen. Hij vertelde dat zijn zwembad optimaal was. Toch kregen onze 2 dochters na enkele dagen al een oorontsteking en mochten ze van de dokter niet meer zwemmen. De PH niet goed. Ik kon het weten want ik heb stiekem, bij zijn afwezigheid de PH gemeten. Dus hier wordt elke dag gezwommen en ik controleer alles en poets dus dagelijks. Tot nu toe, niemand met een oorontsteking. Als de tweede rijs van het deeg begint, geef ik de palmbomen en de reuze yuca’s water. Het terras wordt gekeerd en mooi opgeruimd. Terwijl het brood nu bakt, is Claudia bezig met de was. Wassen gebeurt buiten. De machine staat buiten. Een droogkast is hier niet echt nodig. De was droogt waarschijnlijk sneller dan dat in een droogkast kan. Het brood wordt uitgehaald. Groentjes worden gesneden voor de spagetti saus. Claudia werkt de saus verder af en ik leg alles klaar om de auto te wassen. Terwijl Claudia de strijk doet, buiten in de zon, was ik de auto. Gisteren hebben we een strand dag gehad en daarvoor moesten we door de dessert. Dus heel de auto vol stof. Er wordt ook nog geskypt met Indonesië.

12.30uur. De was gedaan, de strijk gedaan, de auto gewassen en alles wordt opgeruimd. Tijd om even te ontspannen. Zwemmen. Daarna nog even in de zon liggen en wat bijpraten. Vandaag geen huizen bezoek.

13.30 uur. Vertrek naar de school. Het is tijd om de kinderen af te halen. Om 2 uur is de school uit. Tegen half 3 zijn we dan weer terug thuis.

14.30 uur. Terug thuis. Omkleden en zwemmen. Terwijl maken wij het aperitief klaar. Beetje chips, olijfjes en nog enkele andere kleinigheden. Nog wat zwemmen, met ons vieren, wat met de bal spelen in het water en dan tijd om het eten klaar te maken.

16.00 uur. Soms wat vroeger, soms wat later, wordt er gegeten. De maaltijden gebeuren hier steeds op een zeer rustig tempo. Rond 5 uur beginnen de kinderen aan hun huiswerk. O f Claudia helpt of ik of wij soms ook samen. Vandaag was het niet te veel, dus waren we rond 6 uur klaar.

18.00 uur. Speeltijd voor de kinderen en voor papa en mama. Zwemmen, skaten, steppen en nog in de zon liggen.Skypen met Bram en Sabeth. Om een uur of 8 douchen. Het is momenteel half 9. Iedereen is gedoucht, ingesmeerd en heeft de pyjama aan. Om 9 uur gaan de meisjes slapen en wij internetten nog wat, drinken een glas wijn en rond 11 uur kruipen we ook onder de ….Geen wol, te warm, maar lakens.

02-05-2012 om 20:43 geschreven door eric

1 Mei.

Voor mij is de maand mei nog steeds de mooiste maand van het jaar. Vooral begint de lente volop op gang te raken, de blaadjes aan de bomen, de vogels die ’s morgens zingen en bezig zijn een nest te bouwen. Dit jaar is alles toch iets anders. Half februari zagen we de bloesems al aan de amandelbomen bloeien en 1 maart waren de eerste groene blaadjes al te zien. De spreeuwen vlogen al rond en floten hun ziel al uit hun lijf. De zwaluwen scheerden door de lucht, dan hoog, dan laag. De eerste nesten kwamen tevoorschijn tegen de dakranden. Primavera of de lente is hier al vroeger in het land dan in België.

Om een indruk te geven, Wij zijn al aan het zwemmen vanaf 22 maart. Temperaturen, in de zon van 24 graden en soms een heel pak meer. Het kan nog veel waaien, maar al bij al, wij moeten echt niet om vitamine D bij de apotheek.

Vandaag, 1 mei, weer zo een prachtige dag. Een stranddagje. We hadden het ons ook echt voorgenomen dat we vandaag naar de kust zouden gaan. Met onze frigobox. In Bolnuevo weten we een klein baaike. We zijn er nog al geweest.Toen hebben we Charel leren kennen. Al 20 jaar hier, maar oorspronkelijk van Zwartberg afkomstig. Vandaag was hij er weer. We hebben gezwommen in de zee, met de bal gespeeld, strand tennis en vooral krabjes gezocht.

Die krabben zijn sterk. Als je een stokje tussen de scharen steekt, laten ze die echt niet meer los. Er was zelfs een krab die een poot van een ander afknipte. Ocharme, was de reactie van Yanneke en Yetteke. Maar geen erg, we zetten de krabben terug in zee en de poot groeit terug aan. Een koppeltje, Spaans, ging vanaf dit strandje duiken. 15 meter diep zijn ze geweest. Gewoon aan de rotskant. De man wist te vertellen dat ze metingen hadden gedaan in de Middellandse zee. 4000 meter diep hadden ze gemeten, maar ze denken dat de zee nog dieper is. Dat had ik nooit kunnen denken dat die zee zo diep was.

Rond 6 uur zijn we terug naar huis gereden. Gewassen, want we hingen vol zand en zout, en dan een lekker paëllake gemaakt.

1Mei. Wat een mooie dag. Veel zon en geen wind aan het strand. We hebben weer een klets gehad, zeggen ze dan.

01-05-2012 om 22:10 geschreven door eric

In Nederland, Koninginnedag. In België een brugdag. In Spanje een mooie dag en een brugdag.

Lang slapen, de kinderen althans. Laat ontbijten en nog voor 10 uur mijn baantjes getrokken in het zwembad. Tijdens het ontbijt kregen we telefoon van een Spanjaard. Het ging erover dat we een huis zouden gaan bekijken. We wisten dat er iemand zou bellen, maar daar we al zoveel contacten met Spanjaarden hebben, wisten we eigenlijk niet goed bij wie het nu was. En die mannen praten zo snel, en slikken zoveel delen van de woorden in dat je alles maar half of zelfs niet verstaat. MAAAR…dan hebben we een hulpmiddel. Yanneke. Die neemt de telefoon over en spreekt een uur en een plaats af. Om 11 uur hadden we afgesproken voor de Nederlandse supermarkt. Zelf op Koninginnedag open. Tot onze grote verassing was het een Spaanse man die Nederlands sprak. Weliswaar gebroken, maar verstaanbaar. Hij woonde tot zijn 14^de in Houthalen, Meulenberg. Hij was al veel van de taal vergeten, maar sprak, ter compensatie, voortreffelijk Duits. Dat was de kerel die we moesten hebben. Hij wist voor ons een woning. Wij er naar toe. Wat bleek! Daar waren we al eens geweest. Wij hebben dan uitgelegd wat we wilden en hij gaat nu voor ons op zoek. Woensdag of donderdag zullen we meer weten.

Dan weer wat zwemmen en wat zonnen. Tja, het is een verlofdag, dus profiteren we mee. Morgen is het 1 mei en dan moet de huur betaald worden. Cash. Dus wij nog naar de Puerto om centen uit de muur te halen. Daar was de markt. Middeleeuwse markt. Kraampjes met snuisterijen, eten, snoep en roofdieren. Voor de rest zagen we al wat meer mensen aan het strand liggen. De toeristen beginnen met mondjesmaat aan te komen. Nog één maand en dan is het hier volle bak.

Claudia heeft de smaak dus echt te pakken. Gisteren avond, ik was weer aan het puzzelen, heeft ze weer een schilderij gemaakt. Wie weet staat ze volgend jaar ook op de (middeleeuwse ) markt.

Morgen hebben we een stranddag gepland, met picknick. Hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind. Maar dat zal wel zeker…

30-04-2012 om 20:50 geschreven door eric