Een zondag dient om niets te doen, of een zondag dient om iets te doen. Tijdens de week, als onze ‘constructor’ buiten bezig is, zijn we zo een klein beetje aan huis gekluisterd. We kunnen moeilijk weg, en zijn zowat genoodzaakt om binnen te werken. Nu binnen was er de afgelopen week genoeg te doen. Buiten zijn de mannen bezig, stof, vuil en puin. Normaal hoor, we zitten er ook niet mee in. Vandaag en gisteren was het dan weer anders. We hebben een tafel buiten gezet, onder de pergola, we kuisen de tuin op. Met de hoge drukreiniger heb ik de weg voor de finca schoon gekregen en belangrijk, vanmorgen heb ik het zwembad grondig gepoetst. Het heeft vannacht stevig gewaaid, en de vloer rond het zwembad lag bezaaid met blaadjes. Normaal moet ik dan keren met een borstel, maar nu heb ik er wat op gevonden. Bij de verhuis hadden we ook een bladeren blazer of opzuiger. Ne mens weet begot niet meer hoe zo iets noemt. Maar ik heb al de blaadjes en het zand en de stof in een mum van tijd weggeblazen met dat ding.

Wanneer alles gedaan was, heb ik mijn 100 baantjes getrokken. Momenteel is het te warm om te lopen, dus hebben we voor een andere sport gekozen. Zwemmen.

Na een heerlijk ontbijt, hebben Claudia en ik een vergadering gehouden. Wat nog te doen, waar gaan halen en wanneer. Daar komt alles zowat op neer. Nog 14 dagen als alles goed is, in het slechtste geval, en daar houden we het meeste rekening mee, nog 3 weken. Maar alles moet top zijn.

We hadden ook gedacht om vandaag fietsen te gaan kopen. De onze hebben we in België, voor ons vertrek, verkocht. Wij naar de Decathlon in Aguilas. In plaats van fietsen, hebben we zwemvliezen een duikbril en snorkel gekocht. De kinderen willen zo graag eens bij ons gaan snorkelen in de zee. Fietsen kunnen nog wachten. Tot we goed en wel bezig zijn. We zullen dan kijken of er nog tijd is om te fietsen.

Zelfs in Aguilas was de Aldi open. Daar verkocht men perkplantjes en heuse palmbomen. Bomen van nu ongeveer 70 cm hoog, maar die worden 5 tot 7 meter. 16€ Daar kan je hem zelf niet voor maken. Ons Claudia, de tuinboerin, kan dit niet laten staan. Plantjes en bloemen en experimenteren met zaadjes van paprika en courgette. Dat is haar langste leven.

Bij de Aldi vonden we ook nog bruin bier. Dat betekend dat er vanavond stoofvlees gegeten wordt. Een recept zoals ik het klaarmaakte voorheen in onze zaak. Met bruin bier, wijn, bruine suiker en siroop. Niet al de ingrediënten heb ik hier, maar ik weet hoe ze te vervangen…dus….!

Ze zullen weer smullen, die vrouwen van mij.

Zij die zouden intresse hebben , vanaf 1 augustus  kan je bij ons boeken voor de B&B.

01-07-2012 om 19:23 geschreven door eric

Om 8 uur geen moleke. Geen lawaai van kloppen, slijpen of boren. Rust.

Zaterdag en de vrouwen hier in huis gaan uitslapen. Althans, we hadden afgesproken om op tijd op te staan, en om, na het ontbijt, in Bolnuevo te gaan snorkelen. Om half 9 stond ik klaar om te gaan zwemmen. Ons Claudia werd wakker en wist me te zeggen dat de kinderen maar moesten uitslapen. Dus, dan eerst een 50 tal lengtes zwemmen.

Na het zwemmen hebben we de tafel en de stoelen, tuinstoelen en tafel, die we uit België hebben verhuisd, naar de pergola gebracht. Ik heb koffie gezet en we hebben samen genoten van het eerste tasje koffie op ons terras. Buiten. Zonder stof en zonder lawaai.

Opeens zag ik op de zandweg een eenzame fietser afkomen. Nu komen er hier verschillende mountenbikers, per dag door. Ik begin dan razendsnel te denken. Fietsers, drinken, kassa. Bij deze fietser had ik ook zo iets van, Kom maar naar hier en we geven je met plezier een koffie of frisdrank….Ik hoor mijn kassa al rinkelen. En geloof het of niet, de fietser kwam ons ‘ Geleeg ‘ op. Ik ben hem tegemoet gegaan en wie bleek het te zijn!! Mijne maat Marcel. Daar gaat mijn kassa.Koffie, water en nog wat watervoor niks(Al goed dat we er om kunnen lachen hé)

Dat vonden Claudia en ik nu echt eens heerlijk Zo op het onverwachte een bezoekje krijgen van een goede vriend René en Lieve doen dat op geregeld tijdstip ook Dat is echt heerlijk We hebben het vandaag nog tegen elkaar gezegd “In Heusden konden we dat op één hand tellen, hoe dikwijls we zomaar eens een bezoekje kregen”

Na veel geleuter en gelachen is Marcel dan rond het middaguur weer vertrokken

We zijn dan aan het ontbijt begonnen Ja ja om  uur ontbijt Moet kunnen Voor het strand was het nu , niet te laat, maar te warm Dan maar wat rond de deur werken  Claudia , onder de bomen om al het onkruid en vuil te verwijderen Ik, met mijn grote hoed op, want dat helpt, al het puin van de werken opgeruimd en daarna den Jumpy wassen. Maandag morgen mag ik een familie uit België gaan halen op het vliegveld van Alicante En ik zou echt niet willen dat ze in een vuile wagen moeten zitten Dus, de jumpy wordt vanbinnen en van buiten grondig gewassen. Natuurlijk rijden wij ook graag in een propere wagen Daarna zwemmen en om 18 uur richting Al Kasar op het ressort Condado de Alhama een onderdeel van Polaris World.

Wat was me dat een urbanisation. Voor geen geld willen we daar wonen. Het is nog erger dan een Getto. Poorten met tralies en bewakers, controle hier en daar…..Maar we gingen voor de markt.  Mooi.   Fruit, groenten, klederen, en planten. En planten is wat we willen. Lavendel, munt, rozemarijn, basilicum, Alles voor de keuken kan je er bij één bepaald echt Spaans standje vinden. En Claudia zou en moest een appelsienenboom hebben. En die heeft ze ook gevonden . 8€ Voor een boom met al 3 vruchten.

Planten zijn vrij goedkoop hier in de streek.

De drie vrouwen van mij zijn op dit ogenblik : 21 uur , en terwijl ik aan het koken ben, aan het planten. Yetteke en Claudia , buiten in de tuin en Yanneke in haat serre.

De verse munt en basilicum, gebruik ik lekker in de keuken.

Tot morgen

30-06-2012 om 23:21 geschreven door eric

Het is ondertussen 2 uur in de namiddag. De werkmannen zijn naar huis en gaan het weekend inzetten. Ze hebben vandaag alles, het dak, dicht gelegd en hebben de muren een grondlaag bepleistering gegeven. Claudia en ik hebben bijna een uur mat de aannemer gepraat. Bij hem voelen we ons goed. Hij praat duidelijk en vooral traag. Zo kunnen we toch meer dan 2/3^de verstaan en weten we over wat we het hebben.

Via mail en via facebook, krijgen we, u ook al veel berichten binnen uit België. Vooral over het einde van het schooljaar en over de rapporten. Tot nu toe alleen maar positieve berichten. Claudia, Yanneke en Yetteke en ik, wensen iedereen die geslaagd is een dikke proficiat en wensen hen ook een zeer leuke vakantie toe. Voor zij die het iets minder hebben gedaan, kop op, geniet van de vrije dagen en zet je volgende keer wat meer in. Alles komt altijd goed als je er voor streeft.

Vandaag hebben we als tapa’s een panpizza gemaakt en gegeten natuurlijk. Wat is een panpizza. Een stokbrood in 3 dele gesneden, dan nog eens in de helft en daar een mousse van tomaten, of je kunt ook tomatenblokjes gebruiken, met peper en zout en oregano op. Hespenblokjes en gemalen kaas. Dat in een voorverwarmde oven van 180°C ongeveer 10 minuten.

De kinderen zijn er dol op.

Om 5 uur gaan we naar de Nederlandse Club in Campasol. Een beetje reclame voor onze finca maken kan nooit kwaad hé. Maar eerst heb ik ons Yetteke de opdracht gegeven om mijn blessen te snijden. 9 mm.

Best nu een hoed opzetten of met factor 20 insmeren.

29-06-2012 om 00:00 geschreven door eric

Wat ze vandaag aan de hand hebben weet ik niet. Om 8 uur stipt waren de jongens weer hier. Ze moesten nog zes potdallen slijpen en plaatsen. Gisterenavond was het te laat. Het puin hadden ze zelfs laten liggen, dus..Ik dacht dat ze deze morgen de potdallen zouden slijpen en dan plaatsen en dan was het voor ons eindelijk stofvrij. Alle gaten zijn gekapt en dan die potdallen nog. Claudia heeft al 2 weken, elke dag, ’s avonds gepoetst. Maar nee hoor. Ze zijn begonnen met de muur van de B&B te plakken, dan zijn ze beginnen te metsen aan de badkamer en nadien hebben ze de muur van het restaurant geplakt.

De grote baas is langs geweest, en ik heb hem met handen en voeten proberen uit te leggen, dat het beter was om vandaag nog die potdallen te slijpen en te leggen. Met handen en voeten dus, maar het heeft geen zoden aan de dijk gelegd.

Dan via internet maar. Google vertalen. Na veel vijven en zessen begreep hij het dan toch. Hij heeft de jongens wat verteld in een Spaans dialect en wij gelukkig.                  

Rond 5 uur zijn we gaan uchteren bij vrienden, en toen we terug thuis kwamen, was enkel het puin opgeruimd. De dallen liggen er nog en er is niets geslepen.

Mañana dan zeker deze keer.

Momenteel hebben we geen internet. Dus het kan zijn dat ik deze blog bladzijde pas morgen kan posten.

 We zien wel.

Wat de verhuis betreft , hebben we een lijstje gemaakt van wat er ontbreekt. Dit is nu definitief omdat we alles hebben uitgeladen en weggelegd of opgehangen.

1 zak met linnen: onderlakens en lakens

1 zak met herenkleding, mijn hemdjes en zoveel meer.

1 blauwe ton met buiten kinderspeelgoed

Tuingerief, zoals 2schoppen, een Bosch kantmaaier en een keerborstel. Ne stijve borstel zoals we zeggen

1 radio met cd speler

We hadden een zware doos met allemaal kaders . Op die doos stond ‘breekbaar’ al het glas van de kaders was stuk. Al de schilderijen waren mooi ingepakt, en die zijn los geleverd.

Een metalen trapladder.

Nogmaals een oproep, hoe kan ik deze firma in gebreke stellen?

28-06-2012 om 22:28 geschreven door eric

Je moet soms uit je doppen kijken en alert zijn. Niets dan goeds over mijn Spaanse aannemer. Toch, zoals ook in ons moederland, proberen deze mannen ook wat. Ik had een offerte. All In. Nu is het tijd om de elektriciteit te leggen. Komt een man naar mij en vraagt:…”Wat wil je allemaal” Ik zeg, zo goed en zo kwaad als ik kan in het Spaans, wat ik wil. Een paar uur later een offerte.520 €. In het Vlaams zeg ik dat ik vermoedens heb dat hij op zijne kop gevallen is. Verstaat die kerel dat toch zeker. Dus nieuwe offerte 300 en een beetje. Wat is een beetje 50 of 99 €! Dus weer een nieuwe offerte. 290€. Dat begint er al op te trekken. Je bent buitenlander, dus, we gaan proberen. Doen ze dat in België ook, met buitenlanders…..Tuurlijk. En die ALL in? Jaja, een lamp en een stopcontact, maar niet dat alles wat jij wilt! Kreeg ik als antwoord.

De man van den Electric werkt eigenlijk naar onze Belgische normen, zeer eigenaardig

 Hij heeft met blauwe verf de punten aangeduid waar lampen en stekkers moeten komen. Dan heeft hij een soort buizen en kastjes klaargelegd. De jongens die hier nu al 14 dagen werken, hebben moeten uitkappen en inmetsen. Morgen komt de elektrieker misschien terug en zal dan de draden trekken. Ik herinner me dat ze in België een soort van buizen met al de draden in, van de eerste keer leggen. 2 keer werk dus. Kan niet anders dan, dat dit geld kost. Maar enfin. We zijn overeengekomen betreffende de prijs, en we zien wel…

Vandaag kregen we bezoek van Hennie en Pierre. Lieve mensen uit Isla Plana . Ze wonen er al 10 jaar en zijn zeer trouwe bloglezers. Hennie schildert en geeft zelfs les aan iedereen die het maar wil. Pierre is hier om te genieten. Altijd een druk zakenman geweest en nu genieten. En weet je, hij gelijkt een beetje op de papa van Claudia. Oma en opa Spanje.

Van hen kregen we hun verhaal te horen. Zij hebben ons verhaal gehoord en zo deed het nog eens deugd om Vlaamse mensen over de vloer te krijgen.

Van ons mag dat wel iedere dag. Niet dat we het Vlaanderen missen. Neen hoor. Maar in Heusden zeggen ze ‘ Uchteren ‘ en dat doen we toch zo graag.

Dus, om zalig te Uchteren moet je bij ‘ Finca Buen Gusto zijn.

Ondertussen is het huis zo goed als ingericht. Nog enkele dingen en vooral wachten tot de pergola volledig klaar is. Daar kunnen we nog verschillende dingen kwijt.

Bij deze wil ik eigenlijk nog een oproep doen. Wat de verhuisfirma betreft. We hebben veel dingen stuk, er zijn veel dingen die ontbreken. Ik heb mijn goede wil getoond en heb alles correct betaald. Ik heb getekend voor ontvangst, maar heb ‘ in goede orde ‘ doorstreept. Ik kreeg vandaag een mail van de vertegenwoordiger, gericht naar zijne baas, dat een bepaalde klant heel tevreden was en dat de verhuizers een dikke fooi hebben gehad. Het kwam voor mij over als willen ze me een beetje jennen.

ACH JA ...niet vergeten ....Dank aan Trini voor de eerste les Spaans....Dank je en dikke kus.

Wie heeft raad en wie heeft een oplossing om deze firma in het daglicht te zetten in België. De pers of tv.

27-06-2012 om 19:24 geschreven door eric

Om 8 uur stipt hoorde ik deze morgen het moleke draaien. Ze zijn terug, mijn mannen. Waarom gisteren niet? Geen antwoord. Tot de grote baas kwam. De reden was dat we op ons gemak, onze spullen van de verhuis op zijn plaats konden zetten. Allee jong, vrijdag, zaterdag en zondag, hebben we niets anders gedaan dan spullen op zijn plaats gezet. OOOH? Jullie Belgen werken op zaterdag en zondag ook ??? en op vrijdag namiddag??  Het zal wel zijn..Maar goed, met al de goede bedoelingen van de jongens, kunnen we er toch hartelijk om lachen. Vandaag gaan ze het dak chappen. Tegen de regen. Bij de Belgen leggen ze plastiek folie op het dak, en dan panlatten en dan pannen. Hier een laag beton met een soort van kompaktuna, ongeveer 3 cm. En daarna de pannen, die ook nog eens in het beton gelegd worden. We kunnen straks met een tank over het dak rijden.

Laat ze maar doen, het zit in de prijs, het is bestand tegen aardbevingen en ze doen hun best.

Rond half 11 in de voormiddag hadden Claudia en de juf, Jolien, van het tweede leerjaar in Berkenbos afgesproken om te skypen met Yetteke. Ook de klas van Yanneke 4M van meester Marcel, kwamen op de skype. Al de vriendjes van vroeger kwamen één voor één op de skype.        Zowel Yanneke als Yetteke bloeide helemaal open. Ze vertelden wat ze allemaal deden en hadden meegemaakt, hier in Spanje. Er was zelfs een jongen van het tweede die vroeg aan Yetteke of ze nog verliefd op hem was. Dat kan toch niet hé, ik zit nu in Spanje, en hier zijn ook leuke jongens, wist Yetteke, als antwoord te geven. Het was echt lachen.

Het deed de meisjes echt nog eens deugd om de vroegere vriendjes terug te zien. Nadien vroeg ik of ze de kinderen niet mistten. In koor zeiden ze me dat ze echt niet meer terug wilden.

Dat zegt genoeg hé.

Claudia en ik hebben vandaag de hele dag weer uitgeladen. We hebben een dressingroom gemaakt, met rekken en kasten. Dat we zoveel spullen hadden, dat merken we nu pas. Er zijn natuurlijk veel dingen die misschien weg mogen. Maar we gaan de winter afwachten om te zien wat weg mag en wat niet. Het klimaat is hier vrij warm en je ziet aan al onze spullen dat ze dienen voor een vochtig en kouder klimaat.

Het is alweer 11 uur ’s avonds. Het eten is op, de afwas is gedaan, iedereen is gedoucht en de kinderen zijn slapen.

Nog als laatste …Mijn 3 vrouwen zijn vandaag voor het eerst hier in Spanje naar de kapper geweest. Puntjes eraf..meer niet. En zijn ze tevreden??? Neen dus..

26-06-2012 om 23:11 geschreven door eric

7 uur. Opstaan, koffie zetten en de internetkrant lezen. Tom Boonen, Italië met de voetbal, de kasteelmoord, Vlaams blok en zoveel meer. Eigenlijk veel dingen die me niet echt meer interesseren. Tegen 8 uur ga ik naar de B&B kamer om de elektriciteit aan te zetten. De werkmannen hebben dat nodig om hun betonmoleke te laten draaien. Onze mannen zijn altijd stipt. Maar om half 9 was er nog steeds geen geluid van een moleke dat draait. Oei, wat zou er schelen? Is er een heilige op de kalender die ik niet opgemerkt heb, of is er een spontane staking? Ik heb toch alles al betaald tot nog toe !!!

Om half 10 staat Claudia op. Half 10, en dat voor een maandag. Ach, ja…ze hebben iets gezegd dat ze vandaag niet zouden komen!!. Zucht zucht…Moest ik daar vroeg voor opstaan.

Na het ontbijt naar Cartagena. Leroy-Merlin. Rekken kopen voor de speelkamer van de kinderen. Ze hebben een ‘messina’ waar al hun speelgoed op staat. Maar geen rekken. En daar heb ik de aankoop van mijn huidig leven gedaan. Momenteel is het in de zon 44°C. Onze finca heeft heel dikke muren, maar door de deur open en toe en open en toe te doen, zit de warmte toch wat binnen. Dus, vermits we geen airco hebben, hebben we enkele ventilators gekocht. 13€ per stuk. Ge kunt ze er zelf niet voor maken.

Claudia heeft heel de namiddag, dozen leeg gemaakt. De kinderen hebben zoveel speelgoed. En het ergste van al is, ze kunnen van niets afstand doen. Zelfs niet van het kleinste papiertje.

Ik heb de hele namiddag rekken in elkaar gestoken. Kleine, grote en dan nog eens boxen, die we ooit in België hadden gemaakt, voor onze slaapkamer. De kartonnen dozen, die we met moeite in België hadden verzameld voor de verhuis, heb ik in stukken gescheurd om straks op de vuilnisbelt te gooien.

En ja, die verhuis! We blijven dingen ontbreken. Een volledige ton met buitenspeelgoed van de kinderen. Tuingerief, mijne kantensnijder. We hebben de firma al een mail gestuurd, maar ze reageren naar mijn gevoel, te gelaten.

Eén ding weet ik wel, ze kennen me nog niet….

Het is nu al weer na 10 uur ’s avonds. Het avondmaal hebben we genuttigd, de kinderen liggen in hun bedje. De speelkamer is volledig ingericht. De kinderen hunne kant is volledig in orde. Morgen nog wat schilderijen ophangen en zo komt alles stilletjes op zijn plaats.

25-06-2012 om 22:23 geschreven door eric