Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
22-01-2012
Snipperdag
Gisteren
hebben we afgesproken om een luie zondag te houden. Dus uitslapen, op het gemak
ontbijten en de kinderen weer wat kookles geven. Voor als we met pensioen zijn
hé.
Gevolg:
Uitslapen !! Om 4 uur was uwe schrijver uit de veren. Klaar wakker.
Koffie
gezet, de krant gelezen op het internet en dan .Clijsters - Lee. Ik heb het me
niet beklaagd. Zo spannend.
Rond
half 9 zijn mijn vrouwen opgestaan. Eentje wilde gekookt eitje en 2 andere omelet.
Tja, dan weet je als papa wat je moet doen hé.
Deze
middag zou Yanneke ons verassen met pizza. Gewoon een hapje. En vanavond had
Yetteke beloofd om vegetarische lasagne te maken. Zo gezegd, zo gedaan.
Heerlijk
om zo enkele dochters te hebben.
Ondertussen
heeft Yanneke ook nog wat geskypt(nieuw werkwoord) met haar BFF best frend
forever (of zoiets), uit Indonesië. Ik heb met onze Bram gebeld, die in
Oostenrijk zit.
Emelie
maakt het daar ook zeer goed. Je ziet, kinderen passen zich behoorlijk vlug
aan.
Conclusie
van de dag..De pizza was zeer lekker. Naar het veldloop en veldrijden gekeken.
Naar buiten gekeken. Heerlijk weer, alleen wat koude wind, en als laatste een
overheerlijke lasagne uit den oven gegeten.
Dit
wou ik eigenlijk al een hele tijd zeggen. Bedankt dat er zo veel mensen onze
blog lezen. Soms ben ik wel een beetje verveeld als ik echt niet weet wat te
schrijven. Niet iedere dag maken we dingen mee die het vertellen waard zijn.
Dus sorry wanneer ik eens een dag oversla. Toch is het fijn wanneer we mails
krijgen of reacties op de blog.
Wees
zeker niet bevreesd om te reageren en /of te vragen over wat jullie toch nog
eens van ons wilden weten. Het is alleen maar motiverend voor ons als we ook
reacties krijgen. Maar toch, massaal, bijna 12.000 bezoekers ..bedankt.
Zoals
gezegd dus vandaag op huizenjacht in Castelnaudary.
Castelnaudary
is volgens onze tomtom, anderhalf uur rijden. Dus om 9 uur vertrokken om daar,
zoals afgesproken om half 11 te zijn. Het huis wat we zagen was mooi. Het heeft
echt vele mogelijkheden om chambres te verhuren, table dhote te organiseren en
zelfs voor Peter en Esmeralda is eer een leuke plek, aan het zwembad om hun
motorhome te zetten. Doch Het ligt tussen een oprit van een drukke péage en een
industrieterrein. Wij hadden zo direct iets van hier niet. Om stress te krijgen
kunnen we beter op de Koolmijnlaan gaan zitten, maar zeker niet hier. Dus niks.
We moeten wel zeggen dat we zeer fijn ontvangen zijn door de eigenaars. Maar
als je echt tussen de regels kon luisteren wat ze vertelden, vluchten ze ook
weg omwille van het kabaal.
Dan
verder naar Carcasonne.
We
rijden door de Longedoc-Roussillonstreek. Ook zeer mooi. Velen onder ons zien
de wijngaarden in de zomer in volle bloei. Maar in de winter, als de struiken
zonder bladeren zijn en mooi gesnoeid, geeft dat toch ook een prachtig beeld.
Ik
heb al heel mijn leven het gevoel gehad dat ik in een vorig leven, geboren ben
in de Cité van Carcasonne. Je gaat nu denken dat de schrijver hier te veel wijn
drinkt en begint te ijlen, maar nee. Carcasonne heeft me altijd op één of
andere manier aangetrokken. De stad, de Cité, de Tempeliers, boeken die ik heb
gelezen, kortom Carcasonne en de Katharen hebben is met mij. We zijn er naar
toe gereden, en het was precies of ik nooit ergens anders ben geweest. Een
grote stad, en vlot met de wagen naar de plek waar we wilden zijn. Zonder
tomtom. Onderweg vroeg ik aan Clauke of het haar wel interesseerde om zo een
oude stad te gaan bekijken. Het is jouw droom zei ze,Maar voor de rest wil
ik het wel eens zien. Tijdens onze wandeling in de Cité was Clauke de eerte
die zei: Mooi, hier komen we snel terug naar toe. Je ziet het hé, we passen
echt bij elkaar. We bezochten ook de mooie en indrukwekkende kathedraal met zijn spuwers en zeer mooie loodglazen.
Castelnaudary en de streek rond Carcasonne is
ook zeer bekend van de cassoulet.
Cassoulet is een regionale specialiteit van de Midi-Pyrénées, gebaseerd op bonen en
vlees. Drie steden strijden om het beste recept: Castelnaudary, Carcassonne en Toulouse.Wat
de cassoulet zo smeuïg maakt is het toegevoegde ganzenvet of eendenvet.De ingrediënten
bestaan onder andere uit: witte bonen ('Haricots lingots'), water,
tomatenpuree, zout, kruiden, gekonfijte eendenboutjes ('manchons de canard
confits'), worstjes ('saucisses de Toulouse grillées') en eenden-, ganzen- of
varkensvet.
Dus wij
konden niet anders dan in een plaatselijk restaurant te Carcasonne, dit te gaan
eten. Lekker.
Fijne dag,
lekker gegeten, mooie wandeling gemaakt. Een leuke uitstap
Vandaag,
geen zonnige dag. Het is te zeggen. Hoog op onze berg is het bewolkt. Heel af
en toe een bui, maar die stelt echt niks voor. We zien vanaf onze berg wel dat
het boven de toppen van de Pyreneeën zonnig is.
Vandaag
is het geen joggendag, maar een wandeldag. 2 uur wandelen, zal even goed doen
dan een uurtje joggen.
Gisteren
heeft Clauke een pand gevonden in Castelaudary. Ze heeft om meer informatie
gemaild met de eigenaar. Vanmorgen heeft die brave man een bericht
teruggestuurd dat we mochten bellen. Dus vanmorgen gebeld. Wat blijkt! Het
gesprek ging in het Duits.
Tja,
we leven in Europa hé. Morgen om half 11 hebben we afgesproken. Castelnaudary
ligt tussen Toulouse en Carcasonne. Zo een 60 km in vogelvlucht hier vandaan.
We zijn benieuwd, en vooral, Clauke en ik hebben er een goed gevoel bij..Dus,
morgen meer..
Spannend
hé.
Zoals
ik eerder schreef zijn we vandaag gaan stappen. Mooie vergezichten, een beetje
wind en af en toe een bui waar je eigenlijk niet nat van wordt.
De
natuur heeft hier ook zijn sterk vertraagd verkeer en zijn files. Zo kwamen we
een 9 koppige familie rupsen tegen die gezapig al slingerend over de weg
paradeerden. Mooi en netjes achter elkaar. Grappig.
En
dan .Het huis van onze dromen.Een
vervallen kerk. We waren al aan het fantaseren hoe we dit gebouw zouden
opknappen en inrichten. Alleen is er een kerkhofje bij. Maar ja zolang die ons
gerust laten
Op
één van de fotos zie je ook ons huis waar we nu wonen. Je ziet er onze auto
bij staan.
Om
half 6 zijn we de kinderen van school gaan halen. Die is uit om half 5 maar ze
willen zo graag nablijven om te spelen en om Frans te praten. Vandaag kregen ze
frieten met konijn en mosterdsaus. Voor de eerste keer heeft Yanneke geklaagd
over de saus. Ze vond het vies. In 1980 was ik bij het leger in Duitsland. Bij
elk gerecht kreeg je daar mosterdsaus. 8 maanden lang. Van toen af heb ik nooit
nog mosterdsaus gegeten.
Een
appel ..valt .
Vandaag
mocht ons Yetteke een mooi pakje van haar meter ontvangen. Het doet me denken
aan Elke op Facebook die het had over een meter en een peter. Wel supermeter!!!
Echt. Niet om het cadeautje, maar .gewoon .een supermeter.
En
die woont nog veel verder dan wij In naam van Yetteke dikke kus.
Ik
zei het vanmorgen al tegen Clauke. De lente hangt hier al in de lucht.
Tijdens
het joggen, merken we dat de boeren de velden al aan het bewerken zijn. We
horen het geroep van de kraaien, maar vooral van de roofvogels en de zingende
roodborstjes. Die zitten hier in overvloed. Roodborstjes, echte kraaien en vele
vele roofvogels. Kleinere valkjes en gigantische buizerds. Schrik hebben die
niet echt, want als je komt aanlopen, blijven die mannen gewoon op hunne tak
zitten.
De
lucht is helder en er is echt veel zuurstof.
Voor
de volgende dagen, uitgezonderd zaterdag geven ze echter regenweer. Het is eens
iets anders hé.
We
hebben het over een andere boeg gegooid wat betreft huizen zoeken. Een maand
aan de stuk hebben we zo een 15 km rond Artigat gezocht. Waarom, omdat onze
kinderen hier naar school gaan en omdat ze er goed zijn. Ze zijn vrolijk, goed
gezind en gaan graag naar de school. Maar dan danken we ook, nu kennen ze nog
niet al te veel Frans, dus wat maakt het uit om elders naar school te gaan.
Misschien egoïstisch, maar toch, het gaat om onze familie toekomst.
Dus
zijn we vandaag een aan de andere kant van Artigat gaan zoeken. Resultaat is er
niet echt, maar richting Carcasonne hebben we toch al iets gevonden. We houden
jullie op de hoogte.
Tegen
de kinderen waren we aan het zeggen, als papa en mama 25 jaar getrouwd zijn,
moeten ze zelf maar eens koken. Een goed idee. Vandaag was het dus de beurt aan
Yanneke om een lekker gerechtje te maken. Ze moeten ooit eens beginnen met te
leren koken hé. Gemengde sla met zonnebloemolie en wijnazijn, gebakken spekjes
en krokante scampi. Moesten we 3 maanden geleden olie en azijn op de sla doen,
ze zouden het niet opeten. Nu doen ze het zelf. Reden!! Dit krijgen ze in de
school als voorgerecht.
Terwijl
mama met Yetteke aan het oefenen is in de leesboek, is Yanneke geconsentreerd
aan het koken. Trouwens, Yetteke heeft een dictee gemaakt en ..0 fouten. Goed
hé..(moedig haar maar wat aan. yetteke@live.be
)
En
het was lekker. Alles op. Voor de kinderen te weinig. Voor ons genoeg. Ja ja,
niet alleen in de zomer eet je hier sla, neen, dit is hier bijna dagelijks
kost.
Je
moet de kinderen eens bezien, gezonde wangen en een gezonde kleur. Reden genoeg
om het hier niet op te geven.
Het
is woensdag, de kinderen hebben hun vrije dag, dus het wordt een luie dag.
Uitslapen, ontbijten, wassen en dan eerst nog wat Frans lezen en leren met de
kinderen.
Vandaag
gaan Clauke en ik ook afzonderlijk joggen. Er moet toch iemand bij de kinderen
blijven hé.
Het
is een luie dag. Mooi weer, volle zon. Onze geitjes en ezels liggen er ook lui
bij. Tja waarom niet hé.
Le
Fossat ligt enkele kilometers van het kunstenaarsdorpje Carla Bayle. Carla
Bayle ligt op de top van een berg en telt ongeveer 700 inwoners in de zomer. In
de winter is het leeg. De kunstenaars zijn er niet, Er is 1 restaurant wat
gesloten is en vooral geen cafées. Raar toch.
Het
is in de zomer zo toeristisch en toch geen café. (Als we dat hier eens beginnen
).
Aan
de voet van het stadje ligt een groot meer. In de zomer wordt er hier gezwommen
en aan watersport gedaan. Carla Bayle heeft een mediterraan klimaat. En je
voelt dat ook. 18 januari en tijdens de wandeling rond het meer zo een 17
graden. Er staat een klein beetje wind, en daarom voelt het kouder aan.
In
Carla Bayle hebben ze ook een school. Het is daar waar onze meisjes Franse les
volgen op donderdag.
Als je definitief ingeschreven wordt in Frankrijk, dan moet je ook naar de hoofdstad van de Ariège, en dat is Foix. Foix is ongeveer een half uurtje rijden.En daar is de préfecture. Dus , nadat we de kinderen hadden afgezet aan de school, zijn we doorgereden naar Foix. Het beloofd weer een zonnige en prachtige dag te worden. Onderweg schijnt de zon al fel en de toppen van de hoge Pyreneën zijn weer helder te zien. Als we bijna in Foix waren aangekomen,zagen we een zeer groot kasteel op de rotsen. Prachtig. Clauke wou niet alleen op zoek naar de préfectuur, maar, daar het hier ook solden zijn , wou ze gaan shoppen.
Ik had mijne jas thuis vergeten, maar ik had beter mijnen geldbeugel vergeten.
Maar geluk. De winkels gaan hier pas open om 10 uur. Dus wij waren nog iets te vroeg. Foix bestaat uit een oud stadsgedeelte en een nieuwe. Die nieuwe stelt helemaal niets voor. Banken, post etc.... maar geen winkelstraten zoals in Hasselt of Antwerpen. Het oude stadsgedeelte is wel mooi. Smalle steegjes met winkeltjes van allerlei. Zelfs een Belgische frituur. Met frikadel special, servela en stoofvlees. Maar niet open. En ja....ik mis het ook niet. Wij hadden onze wagen op een betaalparking gezet. Ook dat viel mee. 0,20 voor een uur. Van Foix naar Pamier. Want daar zijn wel kledingwinkels. Trouwens we moesten ook nog andere inkopen doen. s'Middags zijn we echte Franse Cassoulette gaan eten. Worst, spek, eendenbout en witte bonen in tomatensaus en een derde frans brood. Daarbij allebei nog een karaf rosé....17 Je kan het er zelf niet voor klaarmaken. Dat is hier in Frankrijk wel echt goedkoop...Uit eten.
Toen wij na het winkelen terug in de auto stapten, stond de temperatuurmeter op ....21°C.. Jawel, in de volle zon.
Dan naar huis. Clauke de strijk nog gedaan , ik effe huizen gezocht en dan de kinderen halen. Ook die stellen het goed. Ze eten zoals grote mensen en hebben , vooral , een goei kleur. Ze beginnen al enkele Franse zinnen te vormen en praten tegen mekaar al enkele woorden Frans.
En morgen... Dan is het woensdag en hebben ze weer een vrije dag.
Maandag. Weekend is gedaan, dus kinderen terug naar school. Zoals gebruikelijk beginnen we onze dag met een uurtje joggen. Clauke en ik hebben hier een parcour gedaan met hoogte verschillen van om en bij de 200 meter. Op 10 km lopen wij normaal 56 minuten.Nu doen we op 8 km 54 minuten. Maar de ene keer is het trappen doen, en de andere keer is het alsof we van een glijbaan lopen. Zo stijl naar boven en naar onder.
Daarna douchen, eten en dan weer op huizen jacht. Vandaag gaan we 3 huizen zien. Het eerste hebben we zelf gevonden. Er is hier een pad in een weide, en tussen de struiken staat een huis. We hadden dat al enkele keren gezien, maar vandaag besloten we om er ook echt naar toe te gaan. Aan de hand van de foto's zie je wat we hier vinden. Het zijn vervallen huizen met stallen en veel grond, die dan te koop staan voor om en bij de 100.000 . Daarna zijn we naar een dorpshuis geweest. Naast een sportveld. Helaas geen foto, maar een korte beschrijving.
Het huis heeft een kelder, gelijkvloers en een veranda, maar als je wil gaan slapen , moet je in je pyama naar buiten en de buitentrap naar boven nemen.110.000 met ongeveer 15 are grond. Niks voor ons dus.
Dan naar Artigat. Tijdens de oorlog lag hier een spoorweg en een stationsgebouw. Leuk en mooi en eigenlijk wel interessant.Maar zeer kort bij een drukke weg. De spoorlijnen zijn vervangen door de drukke weg. Prijs ???? Dat weet ik niet zegt de makelaar, maar doe een bod. Tja , voor een euro wil ik het dan wel !!!. Zo zie je , het is niet makkelijk.
Voor hetzelfde geld waren we de boerderij aan het opmaken die we eerder zouden gekocht hebben. Maar helaas kon dit volgens de expert toen niet doorgaan.