Wat vooraf ging.....

Een hele tijd geleden hadden we beslist om de eerste week van september naar Belgie te vertrekken . Het was al bijna 3 jaar geleden en Clauke wilde zo graag hare papa nog eens knuffelen. En dat is een gevoel dat ik zeker ook ken..Mijn schatten van dochters en ook onze Bram knuffelen mij ook altijd zo hartelijk.

Ok.....Tickets bestellen voor de vlieger en dan vertrekken. Van 3 tot zondag 7 september.Langer kan niet want de 8ste moet Yetteke naar school. We vergaderen in huis met ons gevieren, we stellen een schema op en.... we schrappen ook heel veel. Op die korte tijd kan je natuurlijk niet iedereen gaan bezoeken.

Maar voor het vertrek hadden we veel andere dingen te doen. In de Finca was het druk..restaurantje natuurlijk, plus zo een beetje de grote kuis na de vakantie.

Op een zeker moment zagen we via facebook dat we genomineerd waren voor de ALS ice bucket challenge. Peggy en Karel, 2 vrienden die met hun gezin met vakantie waren, hadden het op ons gemund. Maar niet gelaten...voor een goed doel, doen we alles. We hebben het weer mee , dus zo nen emmer ijswater...daar zullen we wel tegen kunnen. Zo gezegd zo gedaan... Wij nomineerden Kristel en Steph. Jean en Eva en Kim en Rob...

En dan was het zover...... Duikbrilleke op, zwemvliezen en de snorkelpijp..Het kan zo gek niet....

We hadden het zeker niet verwacht,..van de Steph toch niet...maar jawel, enkele uren later stonden deze 2 warme mooie mensen in de druilerige regen, 2000 km van de zon  klaar om een ijskoude emmer water over hun te kieperen. Ik had zeker gedacht dat Steph 100 euro zou moeten stortten, maar nee, na enig protest en aanmoediging van het vrouwtje , kieperde hij de emmer over zich heen...geweldig.

En dan de familie Jean...Gigantisch. Alle 4 met dezelfde bikini aan... origineler kon het niet

Wat hebben we gelachen.. Maar voor dit fijne initiatief hebben we alles over..

Bedankt Peggy en Karel voor de nominatie.. We hebben dank zij jullie toch een goed doel kunnen steunen en door onze nominatie hebben we ook kunnen zorgen dat de ketting blijft lopen....

Voor het vertrek naar bompa en meme gingen onze kinderen aan het knutselen. Ze maakten een collage van foto's van ons gezin, met de hondjes.

Bompa is dol op geschenken en heeft graag foto's in huis. Dus Yanneke en Yetteke aan het werk.

Op donderdag 28 augustus , vroeg in de morgen, merkte ik dat mijn scheenbeen een enorme bult had...Wat is dat?

In de loop van de namiddag werd mijn rechtervoet zo blauw als ne lap en dik... De zwelling van het scheenbeen was naar onder gezakt. Ik weet wel, als je wat ouder wordt, begint alles wat te zakken, maar dit was toch abnormaal

Op zaterdag 30 augustus kwam Roosje over de vloer. Ze zei me dat ik toch maar beter naar de dokter zou gaan, want zo een dikke voet en dan de druk in het vliegtuig...? Oei....hij zal daar toch zeker niet ontploffen...?

Dus,,,maandag 1 september toch maar naar de dokter. De voet was nog steeds dik en blauw....." Ole ...was da..."zei den doktoor... geinfecteerd. Zalfje , pilleke , antibiotica... Dat pilleke was voor den eventuele diaree. Want ik en antibiotica....das gegarandeerd diaree. "Bij deze niet,,," en inderdaad , na 10 dagen is de voet terug dun, geen blauwe plekken meer, geen diaree gehad...maar wel nog een bult op mijn scheenbeen...

Belangrijk....Ik mocht gerust gaan vliegen van de dokter.. Al maar goed dat ik de wijze raad van Roosje heb opgevolgd...maar het is ook een goeike he.

3 September. Om 9 uur een flink ontbijt, want het kan een lange dag worden. Het vliegtuig vertrekt on 14 uur. Rond 12 uur moeten we aan de vlieghaven zijn, en naar San Javier is het een 50 minuten rijden. Dus on 11 uur vertrekken. Aan tafel worden er nog wat verhalen verteld over de vliegreizen die mama en papa samen hebben gemaakt en vooral de reizen door de wereld die Clauke in haar turnperiode deed.

11 uur .....Deurtjes toe...stekkers uitgetrokken, je weet maar nooit, en traliehekken toe .

Bagage inladen en de vuilzak mee nemen om seffes in de vuilcontainer te kieperen...en ook een zakje ..kaka van de honden. Iedere dag wordt dat opgekuist en weggegooid in een of andere vuilcontainer.

Afscheid nemen van de honden...Die zijn straks in goede handen. Er is toezicht en er wordt goed voor gezorgd. Dus, daar zijn we vrij gerust in.

En dan gaat de poort voor enkele dagen dicht.

Online hadden we een parking geboekt. 4 dagen de auto parkeren, met een busje naar de vlieghaven. Bij thuiskomst staat de wagen klaar aan de luchthaven...en gepoetst. 30 euro..Daar kan ne mens niet voor sukkelen.

Rond half 1 waren we er. De kinderen aten nog een boterhammetje en dan was het inchekken. Alles wat vloeibaar is in zakjes en dan voorbij de douane.. Dat liep allemaal vlekkeloos.

En nu maar wachten tot half 2 om in te stappen en dan om 2 uur de lucht in te gaan.

Ding Dong... de vlucht naar Eindhoven heeft 1 uur vertraging...

Lap... Daar Jean ons kwam halen in Eindhoven, hebben we snel een sms gedaan dat we een uur later zouden zijn..."Das normaal..ze hebben te weinig volk om de kaasbollen in te laden" ..kregen we terug via sms.. Wij weer lachen natuurlijk.

Maar goeg, rond kwart na 2 kwam dan de grote vogel uit de lucht op aarde..Daar is hij dan.. Alles terug in de rugzak en de valies en op weg naar het vliegtuig.

Iedereen toch wel een klein beetje nerveus. Niet alleen om de vlucht, maar ook om straks weer al de vrienden te zien.

Klaar om te vertrekken...duimen omhoog....en

De rest is dan voor morgen....