Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
12-09-2014
Bezoek aan Belgie deel 2
Voila se ...de mise en place voor vanavond is gedaan....dus weer wat tijd om het vervolg van onze 5 daagse vakantie in Belgie . te noteren.
De planning was dus om rond 2 uur te vertrekken, doch het werd 3 uur.Stralende zon in Murcia. En wat zou het worden in Belgie?
Voor al de zekerheid hadden we een extra valies...zon...meegenomen. Kwestie van geen afkick verschijnselen te krijgen.
Stip om 3 uur begon de vogel met zijn vleugels te slaan en scheurden we door de lucht, richting Eindhoven.
We vlogen over Ibiza, Mallorca , de Pyreneen, waar we onze allereerste woonplaats in Le Fossat , zagen....grapje dus..
Yetteke en Clauke, die het niet zo voor vliegen hebben, zaten beurtelings aan het raam. Voor Clauke een hele geruststelling , dat ze alles kon volgen. Pracht weer om te vliegen. Geen turbulentie...kortom een perfecte vlucht.
De laatste keer dat we samen met Yetteke hadden gevlogen, was ze echt ziek...Eigenlijk een beetje haar eigen schuld. De avond voordien had ze teveel gesnoept en te veel ijsjes geeten. Deze keer was het allemaal ..peis en vree..in haar buikje.
De hele vlucht was ze vrolijk gezind en had van niets last.
Van bij het vertrek , tot bij de landing , heb ik naar een concert van Sting geluisterd. Live in Berlin... Wel al heel dikwijls gehoord, zelf live gezien in het sportpalijs, maar toch blijft het fantastische muziek.
De mensen voor , achter en naast mij zullen bij momenten gedacht hebben dat ik ze allemaal niet meer had... Bij de goeie muziek, kan ik niet stil zitten. Al maar goed dat het vliegtuig daarvan niet gaat wiebelen.
Van op een hoogte kan je bij helder weer toch veel zien. Ik weet nog vroeger als we over de Antwerpse ring reden, zag je borden met Haven en dokken nr ..... Maar vanuit de lucht merk je pas hoe groot de haven van Antwerpen wel is.
Rond kwart na 5 zijn we in Eindhoven geland. En jawel...het zonneke scheen..
Jean, je kent hem nog wel uit eerdere verhalen, dus Jean van Eva kwam ons ophalen. We zouden ook de eerste nacht bij hen overnachtten. Tijdens de rit hebben we veel gezien...Gras, groen...koeien..tja die zijn hier niet, daar er ook geen gras is. Huizen..veel en zeer kort bij elkaar..heel veel auto's ..en druk
In die 3 jaar dus nog niets veranderdt. Druk druk druk.
Terwijl we naar Balen reden wist Jean te vertellen dat we bij Kim en Rob zouden gaan eten. " Omdat er zo een 15 man komt, allemaal mensen die jullie willen zien, is het bij ons thuis te klein. "
15 man.... Amaai.. das al een heel feest.
Bij Jean aangekomen was het eerste wat ik kreen..nen jupiler.. Nu had ik gedacht dat dit bier toch wel veeel beter zou zijn dan het Spaanse bier. Doch ...na 3 jaar zijn we de producten zo gewoon, dat ik de jupiler zeker niet beter vond.
Jean , Eva, Rob en Kim hadden voor ons , en voor de rest natuurlijk , gekookt.
Spaghetti, Farfale en nog veel lekkers.
Kim had voor de soep gezorgd, Jean voor de pasta en Rob voor het dessert.
15 man...kinderen inbegrepen. Maar ik telde op dat moment maar 12... Wie waren dan die andere 3 nog.
Met 5 kinderen waren ze ..En, allemaal meisjes...Gegiechel , veel lawaai en gekres en vooral veel plezier. Dat was feest voor onze kids. Na bijna 3 maanden vakantie was het toch al wel een tijdje geleden dat ze met andere kids hadden gespeeld. Tja, we leven in de campo en het is wat afgelegen. Er zijn wel kinderen komen spelen en die van ons zijn ook wel ergens gaan spelen, maar dit was allezinds toch heel plezant.
Kim had de tafel voor 16 man gedekt. De echtgenoot van Liesbeth had zich geexcuseerd , dus 1 bord te veel. Maar toch...Ik telde nog steeds maar 12 mensen..Kids inbegrepen.
Wie waren dan de 3 andere? Raadsel
Wat een verassing.
Speciaal van Strombeek Bever naar Mol. Ze zijn bijna 2 uur onderweg geweest, speciaal om bij de plezante bende van in Spanje te zijn. Kristel, Steph en Tinne ,,,wat een verassing.
Het was een blij weerzien. We hadden dit mooi koppel leren kennen bij ons aan de Finca...heel per toeval. En het klikte van het eerste uur.
Vrienden....
Kim had dus voor de soep gezorgd. Ik zou durven denken dat het aspergesoep was, doch durfde het eigenlijk niet goed vragen. Ze zouden nog al denken dat de chef van de Finca er niets van weet. Maar gelukkig was ik niet alleen...We kregen het niet geraden, maar het was wel heeeel lekker.
Kim zei ons dat het camembertsoep was...Ja hoor...een soep voor in de winter bij ons in de Finca...
En dan hopen pasta ...veel te veel... maar wel lekker.
Liesbeth , inschepper van dienst, zorge ervoor dat we echt niets te kort kwamen...
En de grote chef zag dat het goed was.
Pasta met een lekkere tomatensaus....Farfale met kaassaus en hesp ...veel te veel dus , maar we mochten niets te kort komen.
Het was echt een heerlijke avond. Fijne verhalen..alweer , goed gelachen en gedronken en zeker goed geeten.
Bij het donker worden, werd het ook een beetje kouder.
We zijn onder een afdak gaan zitten en hebben nog heel lang nagepraat.
Rob , die had ook nog een verassing....Desserts
Chocomouse, rijspap, tiramissou...het kon niet op. Om vingers van af te likken...nietwaar Yanneke...
Ik denk dat het al bijna middernacht was. Steph en Kristel waren al vertrokken.. Ja, morgen werken ,,, en/of naar school...
Ook Kim moest er vroeg uit...Dus , wij van Mol terug naar Balen.
Nog een slaapmutsje en dan slapen...
Een goeie rustige vlucht en een heerlijke avond ..
Bedankt allemaal...voor dit alleen zouden we er over denken om nog eens terug te komen.
Maar ja, nu komen jullie maar eens .....Iets zekerder van het zonneke...
Een hele tijd geleden hadden we beslist om de eerste week van september naar Belgie te vertrekken . Het was al bijna 3 jaar geleden en Clauke wilde zo graag hare papa nog eens knuffelen. En dat is een gevoel dat ik zeker ook ken..Mijn schatten van dochters en ook onze Bram knuffelen mij ook altijd zo hartelijk.
Ok.....Tickets bestellen voor de vlieger en dan vertrekken. Van 3 tot zondag 7 september.Langer kan niet want de 8ste moet Yetteke naar school. We vergaderen in huis met ons gevieren, we stellen een schema op en.... we schrappen ook heel veel. Op die korte tijd kan je natuurlijk niet iedereen gaan bezoeken.
Maar voor het vertrek hadden we veel andere dingen te doen. In de Finca was het druk..restaurantje natuurlijk, plus zo een beetje de grote kuis na de vakantie.
Op een zeker moment zagen we via facebook dat we genomineerd waren voor de ALS ice bucket challenge. Peggy en Karel, 2 vrienden die met hun gezin met vakantie waren, hadden het op ons gemund. Maar niet gelaten...voor een goed doel, doen we alles. We hebben het weer mee , dus zo nen emmer ijswater...daar zullen we wel tegen kunnen. Zo gezegd zo gedaan... Wij nomineerden Kristel en Steph. Jean en Eva en Kim en Rob...
En dan was het zover...... Duikbrilleke op, zwemvliezen en de snorkelpijp..Het kan zo gek niet....
We hadden het zeker niet verwacht,..van de Steph toch niet...maar jawel, enkele uren later stonden deze 2 warme mooie mensen in de druilerige regen, 2000 km van de zon klaar om een ijskoude emmer water over hun te kieperen. Ik had zeker gedacht dat Steph 100 euro zou moeten stortten, maar nee, na enig protest en aanmoediging van het vrouwtje , kieperde hij de emmer over zich heen...geweldig.
En dan de familie Jean...Gigantisch. Alle 4 met dezelfde bikini aan... origineler kon het niet
Wat hebben we gelachen.. Maar voor dit fijne initiatief hebben we alles over..
Bedankt Peggy en Karel voor de nominatie.. We hebben dank zij jullie toch een goed doel kunnen steunen en door onze nominatie hebben we ook kunnen zorgen dat de ketting blijft lopen....
Voor het vertrek naar bompa en meme gingen onze kinderen aan het knutselen. Ze maakten een collage van foto's van ons gezin, met de hondjes.
Bompa is dol op geschenken en heeft graag foto's in huis. Dus Yanneke en Yetteke aan het werk.
Op donderdag 28 augustus , vroeg in de morgen, merkte ik dat mijn scheenbeen een enorme bult had...Wat is dat?
In de loop van de namiddag werd mijn rechtervoet zo blauw als ne lap en dik... De zwelling van het scheenbeen was naar onder gezakt. Ik weet wel, als je wat ouder wordt, begint alles wat te zakken, maar dit was toch abnormaal
Op zaterdag 30 augustus kwam Roosje over de vloer. Ze zei me dat ik toch maar beter naar de dokter zou gaan, want zo een dikke voet en dan de druk in het vliegtuig...? Oei....hij zal daar toch zeker niet ontploffen...?
Dus,,,maandag 1 september toch maar naar de dokter. De voet was nog steeds dik en blauw....." Ole ...was da..."zei den doktoor... geinfecteerd. Zalfje , pilleke , antibiotica... Dat pilleke was voor den eventuele diaree. Want ik en antibiotica....das gegarandeerd diaree. "Bij deze niet,,," en inderdaad , na 10 dagen is de voet terug dun, geen blauwe plekken meer, geen diaree gehad...maar wel nog een bult op mijn scheenbeen...
Belangrijk....Ik mocht gerust gaan vliegen van de dokter.. Al maar goed dat ik de wijze raad van Roosje heb opgevolgd...maar het is ook een goeike he.
3 September. Om 9 uur een flink ontbijt, want het kan een lange dag worden. Het vliegtuig vertrekt on 14 uur. Rond 12 uur moeten we aan de vlieghaven zijn, en naar San Javier is het een 50 minuten rijden. Dus on 11 uur vertrekken. Aan tafel worden er nog wat verhalen verteld over de vliegreizen die mama en papa samen hebben gemaakt en vooral de reizen door de wereld die Clauke in haar turnperiode deed.
11 uur .....Deurtjes toe...stekkers uitgetrokken, je weet maar nooit, en traliehekken toe .
Bagage inladen en de vuilzak mee nemen om seffes in de vuilcontainer te kieperen...en ook een zakje ..kaka van de honden. Iedere dag wordt dat opgekuist en weggegooid in een of andere vuilcontainer.
Afscheid nemen van de honden...Die zijn straks in goede handen. Er is toezicht en er wordt goed voor gezorgd. Dus, daar zijn we vrij gerust in.
En dan gaat de poort voor enkele dagen dicht.
Online hadden we een parking geboekt. 4 dagen de auto parkeren, met een busje naar de vlieghaven. Bij thuiskomst staat de wagen klaar aan de luchthaven...en gepoetst. 30 euro..Daar kan ne mens niet voor sukkelen.
Rond half 1 waren we er. De kinderen aten nog een boterhammetje en dan was het inchekken. Alles wat vloeibaar is in zakjes en dan voorbij de douane.. Dat liep allemaal vlekkeloos.
En nu maar wachten tot half 2 om in te stappen en dan om 2 uur de lucht in te gaan.
Ding Dong... de vlucht naar Eindhoven heeft 1 uur vertraging...
Lap... Daar Jean ons kwam halen in Eindhoven, hebben we snel een sms gedaan dat we een uur later zouden zijn..."Das normaal..ze hebben te weinig volk om de kaasbollen in te laden" ..kregen we terug via sms.. Wij weer lachen natuurlijk.
Maar goeg, rond kwart na 2 kwam dan de grote vogel uit de lucht op aarde..Daar is hij dan.. Alles terug in de rugzak en de valies en op weg naar het vliegtuig.
Iedereen toch wel een klein beetje nerveus. Niet alleen om de vlucht, maar ook om straks weer al de vrienden te zien.
Ik heb eeb oproep gedaan via facebook en de blog om het probleem van de foto,s op te lossen.
Heel wat reacties , waarvoor dank.
Aan de webmaster van bloggen.be deed ik hetzelfde verhaal...
Citaat........ Beste,
Al enige tijd heb ik het probleem dat al mijn foto's op mijn blog niet meer te zien zijn.
Dit is enkel op mijn pc. Als iemand de blog opent zien ze wel foto's , maar ikzelf als schrijver en beheerder van mijn eigen blog zie niets.
Wat zou de oorzaak kunnen zijn.
Alvast bedankt
Eric Philips...
De blog heeft ook een forum, en ook daar stelde ik de vraag, helaas zonder antwoord. Maar dit volgende was het antwoord van de webmaster Pepe
Beste,
Het is onnodig uw probleem op 2 verschillende plaatsen uit te leggen.
Gezien jij alleen de afbeeldingen niet ziet, ligt de oorzaak zeker niet bij bloggen.be maar meer dan waarschijnlijk aan uw computer.
MVG Pépe
Tja , en dan weten we het zeker !!!!
Mijn eerste antwoord was dan vooral kort en bondig
Pepe,
Dit is nu echt is geen commercieel antwoord
In heel Spanje kan niemand nog de foto's zien van eender welke blog
Eric
In de volgende uren werd ik heel goed geholpen door Anja , Kim en Hilde waarvoor hartelijk dank. Helaas bracht het geen oplossing.
Tot Lieven me een bericht stuurde via Fb...
Hoi Eric, de enige logische verklaring zou zijn dat de afbeelding van een andere web server komen dan de rest van de inhoud en dat deze server vanuit Spanje niet bereikbaar is of geblokkeerd. Ik heb het eens getest en inderdaad, de blog staat op de server "http://www.bloggen.be/..." en de afbeeldingen komen van een andere server "http://blogimages.bloggen.be/...". En die laatste blijkt dus in Spanje geblokkeerd te zijn. Hoe dat kan weet ik ook niet. Ik zou eens contact opnemen met de technische ondersteuning van die site, als die al te vinden is. En anders eens informeren bij je eigen provider waarom die site onbereikbaar is.In de zomer had ik een gelijkaardig probleem. We moesten nog diensten cheques valideren, maar die site was onbestaande en onbereikbaar vanuit Spanje.
Ik heb dit doorgestuurd naar deze Pepe , vooral om deze piste misschien te onderzoeken...Helaas......geen antwoord.
En ja, om een blog te schrijven zonder dat er foto's bij zijn, is ook maar niets. Daarom....zolang het niet opgelost is , stopt het hier.
We zijn voor 4 dagen naar Belgie geweest. Een test voor ons na bijna 3 jaar Spanje. Het was ontzettend fijn en plezant. Blij dat we vele vrienden mochten terug zien...maar , na de derde dag waren we alle 4 al aan het zeggen...Yep...morgen terug
We hebben dus echt onze thuis gevonden ...en....aan iedereen ...Welkom bij ons ..thuis..
Al van 1 september kan ik geen foto's op de blog zetten.Enkel tekst. En het rare is, dat al de foto's niet meer te zie zijn. De foto's van het begin van de blog, tot nu.
Wij waren afgelopen 5 dagen in Belgie . We hebben fijne dagen gehad en veel foto's genomen. Wel, en dat zouden we graag willen delen met jullie.
Toen we in Belgie waren hebben we enkele bloglezers gezien, en die lieten me de blog zien, met foto's. Doc, hier in huis, zowel op de pc van Yanneke, Yetteke, Clauke en die van mij staan op de blog geen foto's meer.
Het spookt in Finca Buen Gusto....
Alleez zeg nu zelf, niet normaal he
Wie kan ons helpen...We hebben nog zoveel te vertellen.
Ik heb wat mails nagekeken en ben blij verrast dat er veel mensen gereageerd hebben op het gegeven dat het geleden is van 1 september dat er nog iets op de blog geschreven werd..... Maar dat heeft zo zijn reden. We waren op bezoek in Belgie en daar we nergens internet hadden ....geen blog. Maar vanaf morgen....een relaas van ons blitz..bezoek
De wet van Murphy, toegeschreven aan Edward A. Murphy (19181990), luidt "if theres any way they can do it wrong, they will" of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (vrij in het Nederlands vertaald: als iets mis kan gaan, dan gaat het ook een keer mis).
Hoewel de wet van Murphy in de volksmond nogal eens verward wordt met de wet van bedrog als iets mis kan gaan, dan gaat het mis op het slechtst denkbare moment heeft Murphy's zoon Robert Murphy aangegeven dat zijn vaders werkelijke adagium als volgt luidde: "if there's more than one way to do a job and one of those ways will end in disaster, then somebody will do it that way". De wet van Murphy geeft echter de reden aan: al is de kans op een ernstige menselijke fout heel klein, als het risico maar vaak genoeg wordt gelopen, dan maakt er vroeg of laat iemand een fout.
Vanwege zijn bijzonder aansprekende formulering, is de wet van Murphy meer als een grap onder wetenschappers dan als een echte wet gaan leven, al blijft de ernstige ondertoon. Er zijn vele afgeleiden van, en commentaren op deze wet. Een greep uit het aanbod:[3]
Als er bij een experiment iets fout kan gaan, zal het ook daadwerkelijk fout gaan.
De fout gebeurt altijd op het onaangenaamste moment (soms ook de wet van bedrog of wet van Finagle genoemd).
Succes wordt door slechts weinig mensen gezien, terwijl falen altijd volop in de schijnwerpers staat.
De constante van Murphy: de schade aan een voorwerp is recht evenredig aan de waarde ervan.
Edward A. Murphy heeft dus, zonder zich bewust te zijn van het gevolg, slechts een algemene uitspraak gedaan waaruit anderen zijn wet hebben afgeleid.
Hoewel luchtig bedoeld, zit er toch een ernstige kant aan de wetten van Murphy. Experimenteel werk kan het geduld van onderzoekers namelijk danig op de proef stellen. Iemand die daar niet bijvoorbeeld aan de hand van de wetten van Murphy het grappige van kan inzien, zal het als experimentator zelden lang volhouden. Wat dat betreft onderstreept de wet van Murphy eerder een psychologische wetmatigheid dan een natuurwetenschappelijke.
Geen traantjes dag maar wel kraantjesdag in Finca Buen Gusto.
Er zouden vandaag heel wat kranen vervangen worden . Dit in het kader van de toekomstige werken in de badkamer. De buitenkraan heeft zijn dienst bewezen en lekt een beetje. Dat wil zeggen....vervangen.
Na het vervangen is het natuurlijk testen of er geen lekken zijn.En ja hoor ...het water loopt uit het darmpje .
Aan de buitenmuur van de B&B hebben we een warmwater en een koudwater aansluiting. Vandaar gaan we water aftappen en een nieuwe kraan installeren voor het bad dat we gaan plaatsen in de badkamer.
Van die kraantjes die je kan aansluiten aan de hoofdkraan van het bad. Indien er iets zou zijn met een kraan..bv veel kalk, dan hoef je de hoofdkraan niet af te sluiten , maar zet je gewoon dit kraantje toe.
En dan nog een waterkraan..... Alles geplaatst en dan testen op lekken. Yanneke heeft de hoofdkraan toegedraaid. Papa kan op gemak de kranen vervangen en plaatsen. Alles klaar ...Yanneke!!!Zet de hoofdkraan maar open....
Niets. Geen drup water....
Heb je de hoofdkraan wel opgezet?? Ja papa.... Dus papa gaat eens controleren...niks..geen drup
Ik ben al eens aan de straatkant gaan kijken , daar waar de hoofdleiding binnenkomt. Niets abnormaals... Alleez wat kan dat toch zijn.
Tijden het eerste uur proberen we natuurlijk op verschillende manieren te achterhalen wat er aan de hand is. Via facebook naar mensen die hier wonen en natuurlijk ook bellen naar Aqualia
Enkele mensen zeggen via facebook dat er ergens een grote lek is, enkele zeggen dat er niets aan de hand is en dan Aqualia...Bureaucratie ten top... We geraken binnen. We vragen of er wat is met het water...en dan krijgen we 4 keer iemand anders aan de lijn. De laatste vraagt ons naar onze factuurgegevens. Als we die willen geven....leggen ze af. En dat tot 4 x toe.
Ons zwembad is ten top...Ph gehalte is goed, chloorgehalte is goed....we kunnen nog effe door met zuiver water dus...
Toeval of niet ....We zetten het water af, doen wat herstellingen en dan willen we het water weer opzetten...niets...de wet van Murphy
Rond half 6 ....het water loopt terug uit de kraan.....Oef....
Ergens rond begin juli kregen we een lijst van de scholen van Yanneke en Yetteke om schoolboeken aan te kopen.
De plaatselijke...fun...of drukker...of moderna....liet ons weten dat we die boeken rond half augustus konden ophalen.
En vandaag was het dan zover. De boeken van Yanneke...
Ze heeft er verschillende voor elk vak . Engels Frans en Spaans , en nog vanalles waar wij niet goed aan uit kunnen. En het zou Yanneke niet zijn...de boekenwurm.... of ze heeft de halve dag niets anders gedaan dan geneusd en gelezen in haar nieuwe boeken.
Ok yetteke heeft er wat..Niet zoveel want in het 5de leerjaar gaan ze echt heel veel les geven via de computer.
Engels, Frans en Spaans staat natuurlijk ook op haar programma.
Daarstraks zat ze in de zetel een boek van wiskunde in te piepen. Spontaan schoot ik wat in de lach. Je had haar gezicht moeten zien....zo van ...Wa is da allemaal!!!
Toen we de boeken gekocht hadden, was de meneer van de winkel zo vriendelijk om ons Clauke ook wat te geven... Een..... boodschappenlijstpapierinvuldingmeteenmagneet.....
Een boekje dus met een voorgedrukt lijstje om de nodige boodschappen op te schrijven. En voorzien van een magneet om aan de frigo te plakken.
Maar , zoals de kinderen al zeiden tegen die meneer....niets voor de mama, wel voor de papa....
Elena is jarig..hiep hiep hoera..Eigenlijk is ze nog niet jarig , maar het is haar naamfeest. Iedere mens verjaart in hetzelfde jaar...Mijn grootmoeder zei dit eens en ze meende het nog wel. Doch niet in Spanje. Daar verjaar je 2x per jaar. De dag dat je geboren bent wordt dus ieder jaar herdacht, en de dag van je naamfeest wordt ook gevierd zoals een verjaardag......Gelukzakken...of toch. Noem maar eens Yanneke! Wanneer zou de Heilige Yanneke zijn? Wachten dus tot een of ander paus , later. ons Yanneke Heilig verklaard. ....Als ze braaf is tenminste....Braaf!!!! Vele Heilige Pausen uit de middeleeuwen, die nu Heilig zijn, waren toen ook niet braaf...Alleez....wie weet ...Oooit nog eens de feestdag ...en nen dag verlof ...voor de Heilige Yanneke.
Elena geeft een feestje aan het strand van Mazarron. Badpakken en t-shirts meebrengen en handdoeken natuurlijk en...jawel...een cadeautje.
Er staat een beetje wind, maar dat is niet zo erg , voor de rest is het nog zo een 36 graden in de zon. De kids zullen in het water op een speciaal luchtkasteel hun kuren kunnen te boven halen. Een hapje en een drankje is er natuurlijk ook bij en enkele ouders die een oogje in het zeil houden. Ik ben er gerust in. Er is een reddingspost vlakbij en de kids ..Moeten...een zwemvest aandoen.
Maar eerst het cadeau.
Yanneke kocht op de markt een hele mooie handtas..Jaja..die meisjes worden al kleine madammekes. We zien dat ten huize van...al heel duidelijk.
In de verte zien we een toren op een rotshelling staan. Heel toepasselijk voor vandaag...De toren van Sinte Elena.
Daar we niet op het feestje blijven, maken we gebruik om de uitstap naar de toren te doen. Op naar La Azohia.
Het dorp La Azohia ligt ten oosten van Mazarron.Het is een aardig ritje met mooie baaien en zeezichten.De toren van St Elena is gebouwd in de laatste jaren van de 16de eeuw gedurende de regeringsperiode van PhilipsII...(Ja ja...mijne bedoveroverover...)om de lokale vissers te waarschuwen tegen piraten. Door de hoogte van 70 meter kon je de Piet piraat dus goed zien aankomen.
De toren is gerenoveerd in 1987 en is nu dus een trekpleister voor toeristen...en zoals wij...lokalen.
En wijle weg.
La Azohia...pittoresk vissersdorpje. Door het jaar heel aangenaam om er te wandelen, in de zomer iets drukker dan normaal... Eigenlijk een beetje het Knokke van Cartagena...
Boven het dorpje La Azohia is er een wandelpad aangelegd richting de toren.
Op de weg naar de toren kom je verschillende vervallen gebouwen en putten tegen. Mijn gedacht zijn het nog overblijfselen van de tijd dat de Romeinen het hier voor het zeggen hadden.
La Bahia de Mazarron...prachtig
En dit ook..... Doornroosje , ontwaakt en terug fit. Gevlucht uit haar toren waar ze 100 jaar heeft geslapen nadat ze haar had geprikt aan de naald van haar Bernina naaimachien.
Onder de toren zijn de overblijfselen te zien van een militaire installatie. Een zoeklicht dat gebouwd is na de Spaanse burgeroorlog van 1936 tot 1939.Het doel van het zoeklicht was om de schepen te verlichten die s'nachts de kanonnen van Cabo Tinoso wilden naderen.
Na de fikse en mooie wandeling is het tijd voor een pintje...En jaja... sin alcohol...we moeten de kids nog halen en nog effe rijden met den auto...
En die Kids, die vervelen hun geen moment.
Glijden, duiken en springen van een Luchtkasteel op het water... Een goed idee om hier te doen bij een verjaardag van een van de kids. Alleen, ze zullen misschien nooit in het water terrecht komen. Zwembad is iets te klein voor zo een groot kasteel.
Het koelt af. Bewolkt, veel wind uit het oosten, maar toch nog steeds 30 graden in de schaduw rond 4 uur. Het koelt af...zeggen ze.
Met dit weer kom je dan niet buiten.Dus binnen werken.
Nog een maand vakantie voor Yanneke.Tijd om kleding die niet meer passen uit de kast te halen en in zakken te steken
Clauke houdt een oogje in het zeil daar ze , bij het bekijken van de kleedjes en rokjes, ideen opdoet. Kleedjes die te kort zijn geworden worden op professionele manier vermaakt tot rokjes. Ik geloof zelfs dat ze er gisteren een stuk of 5 heeft gemaakt. Daar Yanneke volgens schooljaar naar het humaniora gaat, heeft ze, zoals voorbije 3 jaar , geen schooluniform. Het zal wat worden.
We hebben afgesproken dat de meisjes , s'avonds , hun kleding moeten klaarleggen. Zo wordt er s'morgens niet getreuzeld en is er ook geen discussie.
3 tot 4 zakken vol.
We hebben 2 mogelijkheden. Ofwel gooien we de zakken in een kledingcontainer, ofwel geven we het hier aan de plaatselijke organisatie Noa's Arc.
In beide gevallen wordt de kledij verkocht. Bij de kledingcontainer weet ik niet waar het geld naartoe gaat. Bij Noa's Arc wordt het geld gebruikt om voeding en dergelijke te kopen voor de arme mensen in Spanje en deels ook naar voeding en verzorging voor verwaarloosde dieren.
En terwijl het vrouwenwerk aan de gang is, is mijn werk....zorgen voor de innerlijke mens. Wat staat er op het menu...Pasta met pesto en....mosselen.
Het is wel niet een maand met een ...R..., maar hier zijn ze van bijzondere kwaliteit op het moment. Niet zoals in Belgie uit de Lidl of Aldi..hier vers van de boer. Dat wil dan wel weer zeggen dat je er wat meer werk aan hebt om ze te kuisen. Nu vraag ik me af wat de mosselen per kilo in Belgie geprijst staan ? 1,68 euro de kilo bij onze visboer.
Als de mosselkes gekuist zijn, dan moet er nog brood worden gebakken. Als het kan, laat ik bloem meebrengen van Belgie. Cereform althans. Witte bloem wordt hier gekocht, maar meergranen en de speciallekes zijn hier veel te duur. Ik kocht ooit , bij een bakker, 5 kilo meergranenbloem. 20 euro.
Jean en Eva brachten me laats nog een zak van 25 kg mee uit Belgie en Niels bracht eergisteren ook nog een 30 kg mee.We kunnen er weer een tijdje tegen he.
Voila se ...em mijn broodje is weer gebakken...of wat dacht je..
Vandaag hebben we hier in huis allemaal het zotteke in. Ligt zeker aan het minder goeie weer.
Schudden met die kastrol!!! roept ons Yetteke ...en gezichten trekken....
Selfie van ....me en mijne sous...
Voor er in het restaurant aan klanten iets geserveerd wordt, hebben we in huis 2 ongelooflijke strenge voorproevers. Zeer professioneel wordt er naar het bord gekeken, geoordeeld en geproefd... In dit geval kon het niet fout. Lekker en genoeg...dus...
En den deze zei niets.... en dat zegt al genoeg.
Als de avond is gevallen en de rust is weergekeerd, is het nog effe genieten en ontspannen .
Genieten doet onze Sting alvast,,, We dronken nog een glas wijn op het terras. Opeens is er een hond, welke weet ik niet, die een glas omstoot. Al de witte wijn op het tafeltje en op de grond. Gelukkig geen glasscherven.
En dan maar likken.....
Om nadien ..zo zat als nen hond....in slaap te vallen.
Bij Carmen......of hoe een liedje uit de oude doos weer een hit wordt.
Eerst dacht ik nog een massagetafel te hebben gezien, maar toen mijn lenzen iets helderder fonkelden, zag ik een groot licht boven de stoel, met daaronder boren, tangen en slangetjes waar lucht uit kwam en waar lucht in gezogen werd.
Ik kreeg zowaar een bavet rond mijne nek....Dan toch kreeft op het menu..!!! Wat kan een droom toch heerlijk zijn.
Bezoek bij Carmen ...Mijn gerief om vlees stuk te bijten moest nog eens ontdaan worden van plak , wijn en koffieresten.
Voor een zelfstandige in Spanje...helemaal voor niks , dus 2 x per jaar een con trole en effe bijpoetseen.
Welgeteld heb ik met open mond een 40 minuten gelegen .
De slurpende geluiden van het stofzuigertje in mijn bek liet me wegdromen. Er ontstond door de geluiden van het ding dat de plak van mijn tanden schgraapt en het stofzuigertje een melodie.
De aanraking van het grote lijf van Carmen tegen mijn tengere borstkas en schouder, lieten af en toe mijn voeten meetrillen op het muziekje dat ik terplaatse bedacht.
Nostalgie kwam bovendrijven....Kleinkunst uit de jaren 70 ... Boudewijn de groot.... En ja , de song werd geboren op de tandartsstoel met boven mij ......Grote Carmen.
Ja tante Carmen, ik lijk alweer veel ouder, Ik speel piano als je wi lmaar haal je borsten van mijn schouder....
En dan was het liedje uit...Wat heb ik genoten ...en innerlijk gelachen en..gevoeld..
Zondag middag hadden we nog enkele mensen voor de lichte lunch en de avond was voorzien voor een BBQ enkel voor ons..
We hadden een meisje ten huize Finca Buen Gusto, die de tafel op professionele manier gedekt had. Ze zorgde voor de aperitief en het hapje.
Zelf mocht de chef voor het avondmaal zorgen. Eigenlijk heeft heel het gezin er wel voor gezorgd. BBQ voor mij, Clauke de koude patatjes en groenten, Yetteke de tafel, de apero en het hapje en Yanneke heeft alles mee opgegeten.. Kwestie van alles goed verdeeld te hebben.
Lekker buiten eten tot de zon achter de bergen verdween en de volle maan achte een ander berg tevoorschijn kwam.
Gisteren hadden we weer een leuke maandag. Een huwelijksverjaardag . Gezellige mensen, fijne kinderen en...het werd alweer 2 uur voor we in het bedje lagen.
Vandaag is het hot.
We klagen niet te vlug, maar te warm is te warm. Binnen enkele weken zullen Clauke en de kids, en ikke natuurlijk ook, een kleine reis ondernemen. We trekken weg uit de zwoele zomer en daarom moet er nu al een klein beetje gewinkeld worden. We hebben hier enkel een paar shorten, marcellekes, sandalen en...dat is het zo wat.
Dus wij naar de puerto.
Eerlijk, ...veel te warm. Het zweet kwam zo uit de porien gestroomd zonder er veel voor te doen. En als je dan nog wat water zou drinken , was het alleen maar erger. Aangekomen bij het strand, stond daar een grote groep mensen te dansen op het strand op zwoele zuiderse muziek. Een kerel op het podium die met een micro rond zijn hoofd , instructies gaf aan jonge en oudere dames ..Heupwiegend, springend en huppelend. Een rode draad in dit verhaal...allemaal een rooie kop van de warmte. Alleen al bij het zien,werd mijn T-shirt natter en natter....van 't zweet.
Ansjovis in een blik...natuurlijk..hitte, zweet, dus veel zoutafzetting op het lichaam en dan ook nog bijna rug tegen rug of buik tegen buik op het strand onder moeders paraplu... Stel je voor... En binnen een maand, als de temperaturen heerlijk zijn en je vrij in de zee kan zwemmen, zie je geen kat meer... Spanje is met verlof in augustus... zwoele temperaturen..dat hebben ze graag, want straks als het maar 27 graden is, trekken ze een bloesje bij aan...
En dat bloesje en broekje gingen we dan passen in onze vaste kledingwinkel.
Indische mode..lekker alles los.. Hopelijk beschermd dit genoeg tegen de temperaturen die we nu 's nachts nog niet kennen.
En zo gaat het allemaal maar zijne gang.
Werken voor te overleven en af en toe ons wat te permiteren.
Verjaardagsfeesten, huwelijksverjaardagen, romantische etentjes...we bieden het allemaal aan en genieten van de mensen die ..genieten..
Zondag 27 juli , rond de klok van 8 , ben ik bezig met het bakken van vlees op de BBQ. Jean en Eva komen eten. Kim Rob en Doro-lita zijn net door Jean naar het vliegveld gebracht. Jean heeft onze auto meegekregen en wij hebben Eva met hunne mobieldinges naar de finca gebracht. ... Wat nen uitleg.
Jean komt het land opgereden , gevolgd door een wagen met Belgische nummerplaat. 4 Mensen stappen uit en zeggen... Kunnen we hier een tonneke wijn kopen? De eigenaars , waarvan we het huis huren, hebben gezegd dat we de grote baan over moeten en naar het rode huis moeten om de wijn te halen. Gevat zoals ons Clauke is, ...Ja dat kan, enkel met een gerecht, want we zijn een restaurant. Dat komt goed uit, schrijf ons dan maar in voor de volgende dag.
We hebben een soort rood huis dat wel, wijn hebben we ook, maar een bodega zijn we niet.
Dat was de eerste kennismaking met de familie Van Listenborgh-Zenner en kids.We hebben nog wat getetterd en gekletst, tot dat ons Clauke zei... Die stem ken ik van ergens. Het is precies of jet Lits bent van de soap familie op VTM. Dat is hij ook zegt Kristel, de vrouw van Steph. En ikke nadien.. Och kom, Lits van familie,,...Wat zou diene mens hiet toch komen doen!!
Maar wat de volgende dagen zou gebeuren en plaatsvinden, dat hebben we zelden meegemaakt.
Het is en was dus wel degelijk den echte Lits van Familie... Grappig vond ik wel hetgeen hij me de eerste avond zei... Alle acteerprestaties waren vergoed , maar wel allemaal officieel.. Hola pola... tegen mij hoef je je niet te verantwoorden hoor.. Kzen niet van de belastingen. Er werd verder wat gepraat over Familie en VTM en dan was dat hoofdstuk ook afgesloten. Steph ,Kristel , Tars en Tinne waren bij ons als fijne , babbelgrage en pleziermakende klanten.
De eerste avond samen met de hele bende... En het werd alsmaar later en later... Maar ja , wat maakt het uit voor die ene keer..........................................dachten we...
Op die eerste avond, hadden de kinderen al dadelijk vreugde en plezier met Tars en Tinne. Ze maakten maskers , echte , maar ook van de servietten die op tafel lagen.Het was me een gezellig sfeertje en we voelden precies of we dit gezin al jaren kenden. Je maakt het niet vlug mee, maar je hebt zo van die mensen waar je je dadelujk thuis mee voelt.
Steph en Kristel mochten er natuurlijk ook aan geloven om deel te nemen aan de uitbukker hadden. undigheid van de kids. De service in het restaurant ging maar door. Het moest ook nog eens lukken dat we de volgende dagen het alsmaar drukker hadden. Voor ons een belangrijk iets...iedereen die aanwezig was , zat in een goede sfeer. Het restaurant was gevuld met een en al positiviteit. En zo hoort het ook
Achter de schermen werd geproefd van de overschot. We eten meestal rond 3 uur. Soms wat de pot van het restaurant biedt, maar soms ook andere dingen. Schiet er wat over als de borden gevuld zijn, dan gebeurd er dit.....
Proeven uit de kom...
En de chef krijgt ook een hapje. Hoewel ik al veel geproefd heb voor het op het bord komt.
Er gaan dagen voorbij en ..(.zo noemen wij hen onder ons gezinneke.) lits... komt regelmatig over de vloer. Heerlijke gesprekken. Wederzijdse dialogen waar je iets van opsteekt..... Late avonden ,...weinig slaap.... dus...toch geen geisoleerd moment van weinig slaap. Maar... het is iedere keer weer echt uitkijken naar hun bezoek. Wat een fijn gezin en wat een positieve invloed op ons.
Steppegras....Was da ???
Dus doen we steppegras.
Patatten fijn snijden ...spoelen...voorbakken....biefstuk van bijna 400gr per persoon...lekkere saus door Clauke gemaakt...( we zijn een team he ) en dan de service,,,
Clauke neemt een foto...maar niemand die zijne kop omhoog steekt.. Kan ook niet. zo lekker.
En dan de prijsvraag.....Wat knijpt Lits nu uit!!!!!
En tot slot , iets wat elke chef wil meemaken.... Bordje lik....het grootste compliment voor een chef.
En gelukkig heeft dit niets te maken met etikette of beleefdheid,,,neen, het is een gevolg dat het lekker was en dat je je thuis voelt.... 1-0 voor ons.
...
Nadat het weeral laat werd, hielden de kinderen het heel rustig de volgende dag..
Zijn ze van deze tijd of ouderwets....het zal ons worst wezen...maar dit hebben ze echt wel van de mama geleerd...breien.
Wat een gezin...wat een fijn gezin. Iedereen is wel echt met elkaar begaan en al dat positieve geven ze zomaar door. Je voelt je er echt happy mee.
De Litsen hebben een voetafdruk op ons hart gezet. Wie weet, komen we ze ooit nog tegen. Wie weet komt dit nooit meer, maar 1 ding staat vast.. We hebben lange dagen en korte nachten gehad.... en het eerste wat we zo terug willen, zijn deze lange dagen en korte nachten. Trots mogen ze zijn met zulke fijne kinderen. Trots mogen ze zijn dat ze ons weer zo gelukkig hebben gemaakt. Trots mogen ze zijn dat ze ons weer hebben duidelijk gemaakt dat we zo moeten verder doen als dat we bezig zijn...
Dit was echt uniek....zuiver....puur
En Kristel...Wat ne knuffelaar ben je toch.....Heerlijk.
Hier heb ik weer een maatje bij ...een BV...Bijzonder Vriend..
Konden we de klok maar even terug naar 27 juli zetten...dan mochtten we dit nog eens meemaken...
Uit het oog....maar zeker niet uit het hart.
En deze toekomst...doe zo verder allemaal....echt goe bezig... houen zo...
En toen waren ze weg... enkel uit ons gezichtsveld.
We kregen nog een aandenken......
En verder zonder commentaar...
De wereld is een grote toverbol.
Helaas niet voor iedereen een positieve en aangename planeet om op te wonen. Maar toch zijn er altijd zo van die mensen die er voor kunnen zorgen dat je ...begot...weet waarvoor je leeft.
Ze geven je kracht, moed en vooral veel blijheid.
Niet alleen de Litsen zijn in ons leven gekomen. Ook de Schreuders en Hermansen,Geuens, Danielsen en nog zoveel meer... Een hechte familie ....
Merci , omdat we ook dankzij U een fijn leven hebben.
En..... dat tonneke wijn heeft de Lits dan toch ergens anders moeten kopen
Je mag Spanje niet verlaten als je geen paella gegeten hebt..............zeggen ze.
In vele variaties kan je overal in Spanje paella eten. Vers, uit den diepvries , vacuum verpakt of zelfs 4 dagen oud... uit de frigo.Ze durven het allemaal aan te bieden.
Op vraag mocht ik gisteren een BuenGusto paella maken. Ik heb er mijn methode voor, rekening houdend met bepaalde ingredienten die sommige klanten wel of niet lustten.
We starten met vis te bakken in de pan. Na het bijna gaar bakken, haal ik de vis eruit en leg er de varkenscarbonade in.
Al de ingredienten.
De vis en calamares zijn gebakken. In dit aanbaksel wordt dan het varkensvlees gelegd .
Dan is het de buurt aan de kippenblokjes . Kruiden met Kerkuma zodat deze al een wat gele kleur krijgen.
Ondertussen zijn de gasten aangekomen en genieten van een aperitief. Nu begint het echte werk. Het vlees, kip en de vis heb ik al op voorhand gebakken, omdat het anders te lang duurt. En het moet goed zijn, daar we de klanten toelaten om te zien hoe de paella wordt gemaakt.Het is een belevenis die je tijdens de vakantie niet al te snel meemaakt.
Voorheel waren de groenten reeds gesneden, dus deze worden nu gestoofd in de pan. Rode en groene paprika, ui, look en cougette.
En terwijl alles staat te pruttelen, wordt er flink getetterd en gelachen. De risottorijst wordt meegebakken met de groenten. Er wordt kippenbouillon overgegoten tot alles onder staat.
Wanneer de rijst bijna gaar is, doen we al de , voordien gebakken producten, er bij. De vis, het vlees, mosseltjes, erwten .
De paella wordt dan afgewerkt met gamba's en de voorgebakken kippenboutjes.
Voila en klaar is ..kee...paella Buen Gusto.
Je kan deze dus nog heel anders maken met vele andere ingredienten, maar zo hebben we het deze keer gedaan.
Nog even onder zilverpapier laten rusten, tijd dus om wat op te ruimen en dan...bikken.
Genoeg voor iedereen. We starten op zo een avond met een aperitief en een hapje. Een voorgerecht doen we niet, omdat we vele malen terug kunnen gaan naar de paellaschotel
Het is hier de laatste dagen en eigenlijk weken al wat geweest.
s'Morgens opstaan, naar de vroegmarkt en de winkel..Voorbereidingen voor de avondshift...s'Middags klanten voor spaghetti en croques ...effe zwemmen en dan beginnen aan de avond.
En ze blijven hangen... Regelmatig zien we de klok op 2 uur staan...Amaai, vermoeiend en druk, maar ons hoor je echt niet klagen. Het mag , nu het vakantie is , wel tegen 300 per uur gaan.. Als we dood zijn , kunnen we nog lang genoeg rusten....
Het is daarom ook dat ik de blog wat heb verwaarloosd. Maar zeg zelf...Als je niets beleefd, wat moet je dan elke dag schrijven..?
Vandaag is het iets rustiger. We hebben wel enkele tafels, maar niet zoals de voorbije dagen. Dus is er tijd voor wat anders ook.
s'Morgens vroeg , als de zon nog in het oosten staat en het nog maar 27 graden is, dan is het tijd om verse vijgen te plukken. We gaan ze vandaag en morgen gebruiken bij het voorgerecht.
Vijgen met spek en geitenkaas, uit de oven.
Altijd een beetje voorzichtig werken , zodat je de vijgen niet stuk nijpt. Ik moet ook wat opletten. Een vijg, als je die afknipt, geeft een melkachtige sap. Ik heb al ondervonden , als ik die sap op mijn handen of armen krijg, dat het dan verschrikkelijk begint te jeuken. Een allergische reactie veronderstel ik.
Ons Clauke haar dagelijks werk betaat uit de planten en bloemen water geven. Of wel vroeg in de morgen, ofwel rond 7 uur 's avonds. Maar dat lukt dan meestal niet omdat de klanten komen .
En dan is het tijd om brood te bakken. Ook weer een bijna dagelijks item . We geven huisgemaakt brood bij de voorgerechtjes en de spaghetti.
Cereform..bestaat uit heel veel verschillende soorten granen en mais ,alsook rijst. Kneden wordt nog altijd met de hand gedaan. Een kwartiertje rijzen en dan in de bakjes doen
Elk brood weegt ongeveer 850 gr. als we het deeg in de bakjes doen. 45 minuten laten rijzen en dan in een voorverwarmde oven van 200 graden een half uur bakken.
Na het rijzen in de bakjes krijgen de broden al de vorm van hoe ze er zullen uitzien als ze gebakken zijn.
Terwijl de broden in de oven zitten is het tijd om de spaghettisaus te maken.
Wanneer deze klaar is, gaan die , afgekoeld, in bakjes van 500cc . 1 Portie dus.
Na 30 minuten kunnen de broden uit de oven en zijn dan weer lekker klaar om opgegeten te worden.
De spaghettisaus is klaar, de broden zijn klaar...en dan effe papierwerk doen. Al de facturen sorteren, berekenen, de daginkomsten natellen en alles verzamelen om straks naar de boekhouder te doen.
Je ziet...toch nog veel te doen op een rustige maandag.
Wie heeft er niet of nooit naar gekeken. Het begon allemaal ergens in de jaren 90... FAMILIE...
Het is momenteel erg druk in de Finca , en dat is ook de reden dat er weinig andere dingen gebeuren dan, winkelen, koken en veel afwassen.
Klanten reserveren meestal telefonisch, maar soms komen ze overdag tot hier, en slaam dan nog een babbeltje.
Zondag kwam er een wagen aangereden met Belgische nummerplaat. Een gezin, vader moeder , grote zoon en grote dochter...
"Ze...hebben me verteld dat ik hier een tonneke wijn kan kopen !".
Sorry meneer , maar dat zal wel ergens anders zijn, we zijn een klein restaurant. Ooh maar dat komt goed uit, dan willen we wel wat eten, Sorry meneer, maar voor de menu , reserveer je best 1 dag op voorhand. Spaghetti en croque kan, pannenkoeken ook. Dan reserveren we voor dinsdag.Ok... Dat gezicht en die stem komt me toch zo bekend voor , wist Clauke te zeggen.. Het is juist Lits van familie.. Die politieman... Dat is hij ook zegt zijn vrouw.. In het echt Steph Van Litsenborgh.. in Familie Jef Lits..
Alleez seg.. nen BV aan de finca.
Gisteren is dit gezin dan komen eten.
Het was een drukke service , de zaal zat vol en zo rond 10 uur had ik de kans om de klanten goeie dag te zeggen en een babbelke te slaan. Ook met lits en familie.
In het echte leven commisaris te Vilvoorde , toneelspeler en gewezen acteur bij Familie, F.C. de Kampioenen , Studio 100 en Witse.
Hij had daarover een heel verhaal.
Maar na het verhaal hadden we een zeer intens en interessant gesprek met hem en de familie...
Om half 2 vanmorgen deden we de deur dicht....Pfff...
En natuurlijk nog even op de foto... Het was een fijne avond.
Normaal schrijf ik niet over de klanten, maar met toestemming van Lits, mocht ik dit wel eens publiceren.
Het is de eerste keer dat we , sinds we in Spanje wonen, tijdens de grote vakantie naar het strand gaan. Naar de zee moeten we zeggen, want we zijn niet de mensen die tussen al de andere gaan liggen
Nog vroeg in de ochtend zijn we vertrokken. Zoals verwacht was er al een pak volk aan het strand...Niets voor ons dus, we rijden verder en zoeken wat, waar bijna geen mens komt.
Eindeloos ver kijken, en verlaten omgevingen. Je kan met wat moeite zulke plekken nog vinden.
En dat zijn de plaatsen waar wij naartoe willen.
En het water was goed.. Het koelt niet echt meer af , maar het deed vooral deugd.
De enige bezoekers die we hebben zijn de bootjes die voorbij varen.
Je kan het zien, waar de kinderen zitten, effe de rots over en je hebt al een deel meer volk. Reden, wij zitten op een rots , met onder ons gedroogd zeewier en de massa zit en ligt op een zandstrand.
Geloof het of niet, tijdens de vakantiemaanden moeten we rekening houden met families met kinderen.
En ze weten ons wonen. De meeste mensen moeten naar een restaurant aan de Puerto en kunnen dan maar kiezen uit een gewone menu.
Reden..!!!
Heel simpel. De meeste Spaanse kinderen worden groot gebracht met al de recepten die de grote mensen eten. Niets fout mee. Eigenlijk alleen maar positief. Onze girls , die lusten immers ook alles wat wij klaar maken. We hebben hen ook nooit , qua eten, als kind behandeld. Ze moesten eten wat de pot schaftte. Daardoor kunnen we met hen altijd wel ergen terrecht , op restaurant. Er is altijd wel iets op de kaart wat ze graag hebben.
We hebben hier al klanten gehad , met kinderen, die ook alles lustten en waar we geen uitzondering voor hoeven te maken. Maar er zijn ook speciallekes.
Geen probleem.. We passen ons aan aan wat de ouders vragen. We stellen zelfs enkele menu's voor waar van we zeker zijn, dat de kids het lustten.
We hebben een kindermenu
Een amuse of aperitiefhapje is altijd gemaakt op kindermaat. Iets met een tomaatje, worstjes en komkommer. Ze lustten het altijd , omdat het ..speels..is
Voor de grote mensen is het dan natuurlijk wat anders. Bv.. Huisgemaakte tonijnsla op een , in look en olijfolie getrokken rode paprikapunt.
Als voorgerecht deden we deze keer voor de kids een mimi huisgemaakte hamburger , met een klein broodje en wat salade en ketchup.
Als Clauke afruimt, brengt ze lege borden mee..Dus, het werd en wordt gesmaakt.
Mosselsoep gemaakt van sinaasappelsap en saffraan met witte selderstengel en ajuin...da's voor de grote mensen.
De kids , deze keer, hadde pasta gevraagd. Neen..niets uit een potteke, alles vers.. Een rijk gevulde saus met paprika's, courgette, ajuin, champignons en tomaten + gemengd gehakt
En dat alles bij elkaar getoverd door... tu cheffe
Finca Buen Gusto een Belgisch restaurant in Spanje...en dat moet je laten zien he...
Vraagje... Wat eet de chef en zijn gezin , voor de service... Wel, meestal eten we een deel van de menu die wordt klaargemaakt, maar we houden s'middags meestal ook een siesta. Niet dat we gaan maffen..neen, we eten , in dit geval een panpizza en daarna zwemmen . Nu eerder afkoelen.
...
