Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
03-09-2023
Het land van de zon.......mijn gedacht
Om kwart voor 9 vertrokken voor een tocht van plus minus 500 km....
Altans dat is de planning.
Op de buienradar zien we dat we regen krijgen onderweg, maar waar we stoppen zal het droog zijn.
De voet van de Pyreneen...ik ben wat zenuwachtig omdat ikm deze weg nog nooit heb gedaan en niet weet wat er me te wachten staat ,om met een camper door de bergen te rijden.
En we zijn er aan begonnen....
Het is droog weer en we hebben zelfs een flauw zonnetje.
Prachtig...Wat een mooie natuur...en hoe goed zijn deze wegen, maar belangrijk ook ,,,geen verkeer.
Na een tocht van een 30 tal kilometer komen we bij een tunnel van 7 km lang...ook een ervaring om daar door te rijden
Claudia en Yetteke hebben het daar niet op.... beetje hrtkloppingen.
Maar het vlot ....We naderen het einde van de tunnel en geloof het of niet ...we zijn in Spanje
Spanje ,,,op naar de zon en vergeten dat we bijna 2 maanden , iedere dag wat regen hebben gehad.
Mijn gedacht ....het regent.
Dikke druppels ...
Voorbij Zaragossa rijden we over een col..maar zien er niets van door de hele dichte mist...De rit gaat als een slakkengangetje.
Heel de rit regen en als we richting Valencia zijn krijgen we zowaar een wolkbreuk. We moeten stoppen.
Maar laat me eerlijk zijn.
Heel af en toe stopt het en genieten we van het uitzicht.
Ook in Spanje rijden we langs gigantische wijnvelden in de streek van Valdepenas.
We zoeken op zo een 100 km van Alicante een camperstop... Maar vinden niets.
Regen en een roze lucht...Sahara zand .
Het is half 5 en beslissen om door te rijden naar huis , naar Mazarron.
Volgens mijn berekening zullen we rond 8 uur aankomen.
Het stopt met regenen als we ter hoogte zijn van Alicante, maar die zandlucht hangt nog steeds boven ons.
Het is 8 uur en we komen aan... Eindelijk terug thuis ...
Onze huisoppasser opent de poort en begroet ons.....
Dit verhaal is voor morgen ...... al moet ik goed denken hoe is dat zal schrijven.
Wat een weer en wat een temperatuur . Maximum vandaag was 14 graden. Iets warmer dan de frigo.
Mijn knoken verlangen naar de zon
Vitamine D ....
We hebben dan maar alles klaargemaakt om morgenvroeg te vertrekken naar Bertrix.
Jep terug naar Bertrix/
Yanneke haar laatste dag daar en vrijdagmorgen richting het zuiden.
Yetteke maakt haar laatste vandaag.
Als de regen dan toch voor even weg was hebben we het oud brood aan de eendjes gegeven en hebben we eindelijk eens uitgetest hoe we van de eethoek een bed maken.
Want ja..... van vrijdag op zaterdag slapen we weer met 4
De koudste maand in Mazarron is voor ons wel februari.
De temperatuur daalt in de avond en de nacht tot wel 5 graden, maar eens 10 uur voorbij in de voormiddag kan het oplopen tussen de 17 en soms 25 graden.
Deze morgen om half 1o was het hier amper 11 graden en het is zeer vochtig.
We voelen het aan de knoken.
Tijdens de dag werd het vandaag ook niet meer dan 16 a 17 graden.
Dan maar , na het ontbijt, bewegen.
Wandelschoenen aan , en inplaats van t-shirt en short, een dikke fleeze en joggingbroek.
We wandelden uit het dal en aan het eerste bankje werd er gerust. Niet zozeer om de vermoeidheid, maar om te genieten van het Oostenrijks landschap.
Maar het belangrijkste was...het zonneke kwam er flauwtjes door en het werd enkele graden warmer dan in het dal.
Nog 3 dagen en we vertrekken , hopelijk terug naar de zon , maar vooral naar warmere temperaturen.
We liepen op verschillende paden , maar telkens liepen die paden dood tegen een wei aan met dikke stieren en bruine koeien.Vanwaar we kwamen moesten we dan alweer terug.
Uiteindelijk hebben we 12 km gewandeld , maar zijn we nooit 3 km van ons vertrekpunt verwijderd geweest.
Dan vonden we een pad dat we nog kende van vroeger toen we hier met onze eerste dalmatier kwamen wandelen.
In het dichte bos vonden we de eerste sporen van een camping. Gemaakte hutten van dorre takken.
Maar het ging natuurlijk om jeugdkampen gebouwd door de kids van de camping.
Vanuit het bos zagen we tenslotte 1 van de 3 zwembaden, en wisten we dat we juist zaten.
Morgen dinsdag en we gaan iets doen wat ons Clauke al zo lang heeft willen doen.....
