Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
03-07-2021
Vispaleis Bredene
Er hangt onweer in de lucht, maar dit weerhoudt elf Placora-Vispaleizers er niet van om de fiets op te kruipen. De uitschakeling van de Rode Duivels is verteerd, Vive le Vélo!
Er wacht ons een bijzondere rit, want we eindigen voor een keer niet in het vertrouwde lokaal. Doel wordt het nieuwe Vispaleis in Bredene, een prachtige realisatie van onze mede-sponsor. Maar eerst moet er gefietst worden.
We zijn nog niet goed en wel vertrokken of uw dienaar moet voet aan de grond zetten vanwege een platte achterband. Een diepe put in het Leffingse wegdek is de boosdoener. Gelukkig zijn Rich en Steve Flitser er om technische bijstand te verlenden.
Vanaf dan is het genieten geblazen. IJzeren Kurt heeft een route uitgestippeld van zon 80 km die een bijna volmaakte cirkel maakt. Via Koekelare rijden we naar Wijnendaele waar we net op tijd de afspanning Het Stadhuis bereiken om er te schuilen voor een fikse plensbui.
IJzeren Kurt is jarig en trakteert de hele groep; ondertussen proberen Zorro en Pilot Pascal om bewegende beelden van de Tour te toveren op de café-tv. Het is wachten tot uiteindelijk de waard binnenkomt voor dit lukt
Nadat we gelaafd zijn zetten we onze weg verder; sommigen hebben regenjekjes aangetrokken, maar buiten enig gedruppel houden we het droog.
Geert GPS en IJzeren Kurt houden het tempo strak maar doenbaar. Uw dienaar bekijkt het van op de achterste rij en ziet dat het goed was.
Net voor sluitingstijd komen we aan bij het nieuwe Vispaleis. Wat een schitterende winkel, zeker uw bezoek waard. Gianni trakteert ons op een drankje, waarna we huiswaarts / lokaalwaarts rijden. Voorwaar een leuke rit!
De hele ochtend valt het hemelwater met bakken naar beneden. Er is maar weinig hoop dat er gereden zal kunnen worden. Even voor de middag klaart het een beetje op, en onmiddellijk schiet WhatsApp in gang.
Aanvankelijk valt er weinig enthousiasme te bespeuren onder de Placora-Vispaleizers. De vrees voor een nat pak overheerst. Neem daarbij de start van de Tour en het EK voetbal en u begrijpt dat de lokroep van de televisiezetel bijzonder groot is.
Zo ook bij uw dienaar, die zich pas op het laatste moment vermant en de koersplunje aantrekt. Op de parking van Bel & Bo treft hij Steve Flitser, JP Bakker, Zorro en Remi aan. Geert GPS heeft rendez-vous gegeven in Leffinge.
Op aangeven van onze huisfotograaf gaat de rit naar Christiane aan de schreve. Voor de liefhebbers wacht er een Picon. De hoop om het droog te houden moeten we al vlug laten varen. In Nieuwpoort krijgen we al een lichte douche. Maar de temperatuur valt best mee, dus zo erg is dit niet. Dat de fiets opnieuw aan een poetsbeurt toe zal zijn staat dan al vast.
We rijden door Veurne en Bulskamp om niet op tijd ons doel te bereiken. Vlak op de schreef bevindt zich de afspanning Le Bureau, een oud douanekantoor dat nu dienst doet als gelagzaal. Een PCR-test hebben net niet van doen. We zitten nog niet goed en wel neer of een stortbui spoelt de fietsen schoon. Picon, Hommel en camembert versterken de innerlijke mens.
Op de terugweg moeten we afrekenen met wat tegenwind. In eerste instantie nemen Steve Flitser en uw dienaar de leiding; in het laatste deel voeren JP Bakker en Geert GPS het commando. Vooral deze laatste maakt indruk door ons pelotonnetje aan een strak tempo huiswaarts te leiden.
We zijn net op tijd in het lokaal om de laatste tien kilometer van de Tourrit te bekijken. Iedereen tevreden over zichzelf dat hij de rit gereden heeft. Het was best gezellig! Check de bewegende beelden ophttps://youtu.be/rsQSPBSSoZY
Volgens weerman Frank Deboosere zijn de lage temperaturen van afgelopen dagen normaal. Schaapscheerderskou is de term waarmee hij dit fenomeen omschrijft. Een paar graadjes meer ware niettemin welgekomen.
Edoch, geen schaap te bespeuren op de startplaats. De toeloop van Placora-Vispaleizers is ook beperkt; slechts zes eenheden hebben hun koerstenue aangetrokken. We stellen hierbij vast dat alle aanwezigen de mouwstukken uit de kast hebben gehaald. Rich, Danny G., Denis, Zorro, JP Bakker en uw dienaar staan klaar voor de klassieke 55 km.
Remik heeft in extremis verstek moeten geven. In een bui van huishoudelijke ijver heeft hij zijn voet gestoten tegen de deurstijl wat een pijnlijke kleine teen als resultaat gaf. Hij stuurt via WhatsApp ten bewijze een foto van zijn geblesseerde voetpink. Locomotieven zijn er evenmin, dus zal boven vernoemd zestal het allemaal zelf moeten doen.
We vertrekken aan een matig tempo met de wind in de rug. De snelheidsmeter schommelt tussen de 30 en 33 km per uur. Het kopwerk wordt netjes verdeeld, en dit zal ook voor de rest van de rit het geval zijn.
Eens het keerpunt voorbij hebben we af te rekenen met tegenwind. De kopbeurten worden korter, de snelheid blijft dezelfde. Even voor Rattevallebrug moeten we vol in de remmen wanneer een tractor in volle vaart door een blinde bocht raast. Het is toch onvoorstelbaar hoe sommige van die chauffeurs zich op de weg gedragen. Iedere rit doen er zich dergelijke incidenten voor.
Shaken but not stirred zetten we onze weg verder. Denis zijn knie begint op te spelen waardoor hij moet laten lopen. Zorro houdt hem solidair gezelschap. De overige vier houden het tempo aan voor de laatste tien kilometer. Een leuke, pittige rit, ware het niet dat Danny G. ter hoogte van MacDonalds bijna van de sokken werd gereden door een haastige chauffeur die de drive-in kwam uitgestoven
Gelukkig is er het lokaal waar we kunnen bekomen van de doorstane emoties. Remik komt er ook bij, de blessure zal wel meevallen. We volgen de ontwikkelingen van het EK op het tv-scherm, dat sinds lang opnieuw dienst doet. Het is dan ook over tienen wanneer uw dienaar huiswaarts trekt. Lichtjes zijn nog net niet nodig Tot zaterdag!
We hadden er zo lang naar uitgekeken: de eerste dagrit. Doel wordt de Sint-Bernardusbrouwerij in Watou. Geert GPS heeft een route uitgestippeld voor een tocht van zon 130 km.
Wanneer uw dienaar s morgens de gordijnen opentrekt wordt hij begroet door het ochtendgrijs. En wanneer hij naar de bakker rijdt merkt hij dat er een druilregen valt. Weinig opfleurend, maar niet genoeg om hem te weerhouden de fietsbanden op te pompen.
Zo denken de ploegmakkers er ook over. Butler Ronny, Noël, Rich, Remik, Danny G., JP Bakker, IJzeren Kurt, Renaud, Zorro en Steve Flitser zoeken rond halfnegen beschutting op de parking van Bel & Bo. Leo en Denis zijn er ook om ons uit te wuiven.
We rijden via Leffinge waar Geert GPS bij de groep aansluit. Samen met Ijzeren Kurt neemt hij de kop en voert ons langs rustige landwegen richting Diksmuide. De Schotse mist maakt het wegdek nat en glad, het is oppassen geblazen.
Gezien de afstand die moet afgelegd worden houden we er een gematigd tempo op na. Ruim gelegenheid om het EK voetbal en het BK wielrennen te analyseren. In de wijk De drie Musschen gekomen moet JP Bakker voet aan de grond zetten. Zijn linker pedaal is los komen te zitten.
Steve Flitser stelt vast dat er een Umbraco 10 nodig is dit probleem op te lossen. Niemand heeft dit stuk gereedschap in zijn bezit, goede raad is duur. Ondertussen toont onze onfortuinlijke ploegmaat dat hij een toekomst heeft voor deelname aan de paralympics. Met één pedaal gaat het blijkbaar ook. We gaan aanbellen in de buurt en bij het vierde adres hebben we geluk. De heer des huizes is de trotse bezitter van een umbraco nr.10 en leent deze volgaarne even uit. JP Bakker kan verder!
Dan gaat het mobieltje van uw dienaar af. Er is een thuiscrisis en hij moet de groep verlaten. Uiteindelijk zal blijken dat alles best meevalt, maar voor hij dat weet moet hij eerst een solo-rit langs de Ijzer de rijden. De hartslag toont aan dat hoeveel lastiger alleen rijden is dan in peloton.
Over het vervolg van de rit moet u terecht bij de meldingen van de ploegmakkers. Ze bereiken zonder verdere problemen Bar Bernard waar ze zich te goed doen aan lekker stoofvlees. Ook de terugweg verloopt zonder incidenten zodat ze om 16u00 terug zijn in het lokaal.
Uw dienaar komt ook langs want er is nog het traditionele maatjesfestijn, aangeboden door Leo en Het Vispaleis. Ik kan u verzekeren, waarde lezer, de Hollandse kleinoden smelten als boter op de tong.
Alle lof voor Geert GPS voor het prachtige parcours. We kijken nu al uit naar de volgende daguitstap onder zijn leiding!
De eerste echte zomerhitte heeft zo zijn gevolgen. Uw dienaar krijgt pas toestemming van eega te starten als hij op zijn puur zieltje belooft het rustig aan te doen. Het spreekt vanzelf dat hij zijn belofte nakomt.
We staan met negen Placora-Vispaleizers te puffen op de Bel & Bo-parking. Alleen Renaud vindt dat we niet moeten trunten omwille van een beetje warmte. De gedachte af te slaan aan de kinderboerderij aan de Rattevalle moeten we ook opbergen, wegens gesloten.
Danny G., Renaud, Denis en Zorro nemen in de eerste helft van de rit het kopwerk voor hun rekening. De cruisecontrole is ingesteld op 32 per uur, een ideaal tempo. Uw dienaar houdt zich netjes schuil in de buik van het peloton.
Al bij al valt de temperatuur nog mee. Regelmatig een slok nemen van de drinkbus is de boodschap.
Op de terugweg nemen IJzeren Kurt, Steve Flitser en JP Bakker het commando over. En nog steeds rijdt schrijver dezes in het zog van zijn makkers. Benieuwd wat de ritanalyse zal zeggen over het hartritme!
De versnelling over de brug van de autostrada komt er aan; Denis toont zich daar de snelste. Tussen Wilskerke en Leffinge gaat het gewoontegetrouw ook wat harder, niemand moet de rol lossen.
Van een eindspurt is er niet echt sprake. We houden een strak tempo aan en bollen zo richting lokaal waar de PDF ons opwacht! Een leuke rit. En wat hartslag betreft: gemiddeld 109 slagen per minuut. Heel gezapig, dus.
De pintjes smaken en de laatste voorbereidingen voor de dagrit van komende zaterdag worden getroffen. We vertrekken om 9u30 en hopen rond 16u terug te zijn voor de maatjes. Waard Samir zal voor een extra verrassing zorgen!
Remik: De wind zit verkeerd. Heb geen zin om 45 km wind tegen te rijden op de terugweg.
Uw dienaar: Waar gaan we dan naar toe?
Remik: Lissewege
Rich: Met wind uit NW heb je dan ook wind tegen op de terugweg.
Uw dienaar: Bulskamp?
Steve Flitser: De Panne, met Picon.
Rich: Terras te klein.
IJzeren Kurt: Picon aan de schreve.
Om u maar duidelijk te maken, waarde lezer, dat het leven van een wielertoerist niet zo eenvoudig is als de wind uit het verkeerde gat waait.
De opkomst valt in vergelijking met vorige woensdag als massaal te omschrijven. We staan met dertien Placora-Vispaleizers aan de start. En uiteindelijk besluiten we bij ons oorspronkelijk plan te blijven en naar Hooglede te rijden.
Na enkele kilometers pikt Johan Dikke Poten Van Raepenbusch aan; hij zal de rest van de rit als gastrijder het peloton aanvullen.
Geert GPS zorgt opnieuw voor een prachtige route; samen met Pilot Pascal onderhoudt hij een perfect tempo, genieten geblazen! Een kleine smet op de pret wanneer Rich in een put rijdt met een platte achterband als gevolg. Samen met gastrijder Johan weet hij het euvel fluks te herstellen en kunnen we verder.
Met het doel in zicht komen we in een glooiend landschap terecht. Remik, Butler Ronny en Noël kunnen zich nu volop uitleven.
Vlak aan de Hoogleedse kerk kunnen we terecht op een prachtig terras. JP Bakker is jarig en trakteert ter dezer gelegenheid het ganse gezelschap! De Kwaremont smaakt, en dus drinken we er nog een. Op één been is het immers moeilijk staan.
De gevolgen laten zich raden: een tiental kilometer op de terugweg moet er een pi(t)stop worden ingelast. Voor het overige geen problemen; even voor halfzes bereiken we het lokaal. We vinden binnen een plaatsje en kunnen er de hydratatie aanvatten.
Volgende week zaterdag is de eerste dagrit van het seizoen gepland. We rijden onder leiding van Geert GPS naar Bar St. Bernard in Watou. We hopen op hetzelfde weer als vandaag!
Ondanks het schitterende zomerweer moeten we helaas gewag maken van een magere opkomst. Noël, Champ Denis, Remik, Zorrootje en uw dienaar hebben de klikpedalen omgebonden, de overige ploegmakkers geven verstek om uiteenlopende redenen. IJzeren Kurt en Steve Flitser zijn op verkenning in het Heuvelland om er de Kem(m)elberg te bedwingen; Rich en Geert GPS begeleiden Remco op de moto in de Baloise, waar Wimco zorgt voor straatbeschildering die zijn idool aan de overwinning moet helpen. Rookie Alain zit in Osijek om er gymnasten te jureren aan de hoge bar, naar verluidt zijn specialiteit. Anderen moeten werken of liggen gewoon te zonnen op het strand.
We laten het niet aan ons hart komen en vertrekken met goede moed. Het is heerlijk fietsen, ook al missen we een locomotief. Eens de vaart bereikt draaien we een molentje zodat iedereen zijn deel van het kopwerk verricht. Aan de Rattevallebrug lonken we even naar rechts in de hoop dat maar helaas, de kinderboerderij heeft de deuren al gesloten. Het zal dus voor een andere keer zijn.
Oude gewoontes roesten niet, en dus is het niet verwonderlijk dat wanneer Noël de leiding neemt de snelheidsmeter met vier eenheden de hoogte ingaat. Zorro bekijkt het hoofdschuddend en haalt de schouders op. We zullen hem nooit veranderen.
Iedereen rijdt vlotjes mee, tot we op de terugweg de brug over de autostrada overrijden. Noëls tempoversnellingen hebben Zorro de das om gedaan waardoor hij even moet passen. De inzinking is maar van korte duur en allengs rijden we opnieuw aan 30 plus richting lokaal; tussen Wilskerke en Leffinge wordt nog eens flink doorgetrokken en dan is het spurten geblazen.
Aan Spegelaere toont Champ Denis zich de rapste; uw dienaar probeert hem nog te remonteren maar draait een tandje te klein. We haalden een gemiddelde van 30+, wat niet slecht is. In het lokaal worden we verwelkomd door Rich en Geert GPS. In de rand vermelden we dat Remik op dieet is waardoor hij bedankt voor de lekkere frietjes met bitterballen die waard Samir ons voorschotelt.
We maken van de gelegenheid gebruik om de rit van volgende zaterdag voor te bereiden. We trekken waarschijnlijk richting Hooglede-Gits waar een mooi terras is en waar Steve Flitser van een heerlijke sangria kan genieten.
Grijze wolken, frisse temperatuur. We moeten opnieuw de kleerkast induiken op zoek naar mouw- en beenstukken. Negen Placora-Vispaleizers staan paraat op de Bel & Bo-parking. Er staat een redelijke noordwester, het is dus trappen geblazen.
We vertrekken onder leiding van Renaud en Geert GPS . Laat ik u nu al melden, waarde lezer, dat deze laatste zowat de hele rit het kopwerk voor zijn rekening zal nemen. Pas is de laatste hectometers zal hij zich laten uitzakken, voorwaar een puike prestatie!
Er wordt stevig doorgereden. De snelheidsmeter schommelt rond de 32 per uur. We trekken naar de geboortestreek van onze nestor Leo, die er jammer genoeg niet kan mij zijn. Zijn herstel verloopt voorspoedig, dus hopen we hem binnenkort opnieuw in ons peloton te mogen ontmoeten.
En we missen hem, want we slagen er in om een verkeerde afslag te nemen zodat we verplicht zijn om op onze passen terug te keren. Gelukkig vinden we spoedig het juiste spoor en kunnen we plaatsnemen op het terras aan Lo-brug waar de waard van dienst ons voorziet van blonde St. Bernardus.
Op de terugweg geen meldenswaardige feiten, tenzij dat het genieten is zoals u in bijgaand filmpje kunt ontdekken. Even na vijven bereiken we het lokaal en doet de frisse pint meer dan deugd.
De weersvoorspelling voor de komende week is bijzonder gunstig. Er zal dus veel gereden kunnen worden!
U stelt zich misschien de vraag, waarde lezer, waar het ritverslag van afgelopen woensdag is gebleven. Uw dienaar moet u helaas melden dat hij met materiaalpech had af te rekenen. Na het grondig poetsen van zijn fiets draaide tijdens de testrit in de straat de derailleur in het achterwiel met desastreuze gevolgen. Gelukkig was fietshersteller Norbert Vandewalle bij de hand om binnen de kortste keren en tegen een schappelijke prijs de carbonnen bolide opnieuw rijklaar te maken.
Frank en Sabine hun weersvoorspelling is uitgekomen en dus schijnt de zon volop en waait er een licht briesje van uit het noordoosten. Twaalf Placora-Vispaleizers staan in korte broek en de meesten ook in korte mouwen op de afspraak. Steve Flitser heeft een rit richting Middelburg en de Nederlandse grens voorbereid, we zien het allemaal zitten.
Onder het commando van Wimco, al redelijk bekomen van de Remco-tribulaties, en Geert GPS fietsen we op aanwijzingen van Steve Flitser naar Brugge. Wanneer we langs de ringvaart rijden weerklinkt er plotseling een hevig gekraak achteraan ons groepje, gevolgd door luid geschreeuw. We denken eerst aan een valpartij of botsing, gelukkig niets daarvan. JP Bakker heeft zijn ketting doorgetrapt! Handige handen weten dit euvel vlug te herstellen met een magisch tussenstukje zodat we onze weg kunnen voortzetten.
De route brengt ons door het centrum van Brugge wat ons heel wat bekijks oplevert. En wij kunnen genieten van enkele mooie gezichten. Met een rustige 30 per uur houden we er een goed tempo op na. Na een kleine twee uur rijden bereiken we het keerpunt. We vinden er een mooi terras en genieten van een deugdoende verfrissing. Wat was dit lang geleden!
Wanneer iedereen gelaafd is vatten we de terugweg aan. We spreken af om de kortste weg te nemen zodat we nog op tijd in het lokaal zijn. En dan gebeurt het. We rijden achter elkaar op een verhoogd fietspad wanneer Nestor Leo verkeerd de stoep oprijdt en hard tegen het asfalt terecht komt.
Het is onmiddellijk duidelijk dat dit er niet goed uitziet. Danny G. ontfermt zich over de onfortuinlijke die zelfs even buiten westen is. De 112 wordt opgebeld en binnen de kortste keren staan de hulpdiensten ter plaatse. In de rand vermelden we dat er ook verschillende bezorgde mensen zich melden, wat hartverwarmend is.
Ondertussen is Leo weer enigszins bij zijn positieven. Hij wordt afgevoerd naar het ziekenhuis waar een hersenschudding zal worden vastgesteld. Een nachtje in observatie is zijn deel. Nog dit: zijn fietshelm is gebroken wat de waarde van dit object nogmaals onderstreept.
Het hoeft geen betoog dat de stemming in de groep bedrukt is. We zetten onze weg verder en hebben de resterende kilometers nodig om van de doorstane emoties te bekomen. Het is al na zessen wanneer we Oostende binnenrijden. De pint in het lokaal is meer dan nodig om alles door te spoelen.
Zaterdagmorgen: het regent afwisselend pijpenstelen en oude wijven. Van fietsen zal er vandaag niet veel in huis komen. Gelukkig is er nog Remco en de Zoncolan. Edoch, kort na de middag gaan de hemelsluizen dicht en priemt er zelfs een voorzichtig zonnetje door de wolken. Zou het dan toch
WhatsApp schiet onmiddellijk in gang. Zullen we? Durven we? Afspraak om 14u00 aan Bel & Bo. Zes Placora-Vispaleizers dagen op: Remik, Rich, IJzeren Kurt, Pilot Pascal, Steve Flitser en uw dienaar. Op advies van Rich zullen we onder de kust blijven en hopen zo onverwachte regenbuien te ontwijken.
Onder leiding van IJzeren Kurt, Pilot Pascal en Rich rijden we richting Franse grens. De wind valt al bij al mee, of zijn we dit gewoon geworden? Geen meldenswaardige incidenten, Rich toont ons feilloos de weg.
Op de terugweg hebben we wind in de rug wat Pilot Pascal doet besluiten om alle zeilen bij te zetten. Even ophef wanneer onze zeebonk slachtoffer is van een grondzee waardoor het hele peloton dreigt water te maken. Remik zijn ketting gaat er af; hij krijgt bijstand van Steve Flitser om de averij te herstellen.
De wolken worden almaar dreigender, nu en dan valt er een druppel. We schakelen een versnelling hoger, de snelheidsmeter wijst 40 per uur. Een uur nadat we het keerpunt bereikt hadden staan we opnieuw aan het lokaal! En net op tijd, want de regen komt opnieuw met bakken naar beneden. Gelukkig is Waard Samirs tentzeil waterbestendig en kunnen we in het droge de laatste kilometers van de lijdende Remco volgen.
Iedereen content dat we toch hebben kunnen rijden; hopelijk wordt het volgende week warmer en kunnen we eindelijk in korte broek en dito mouwen rijden.
We besluiten met heuglijk nieuws: Renaud is opa geworden van Alba, een flinke meid. Proficiat aan de trotse grootjes, en natuurlijk ook aan mama en papa!
