Beste lezer,
Welkom op onze blog
Om goed te kunnen volgen begin je best onderaan rond 17 oktober 2011
Je kan klikken aan de linkerzijde waar alle data staan , helemaal onderaan .
Veel leesgenot
ERIC
17-01-2013
Ik kan het niet laten
Ook al schreef ik gisteren dat het niet meer elke dag zou zijn, ik kan het niet laten. Er zijn 2 mogelijkheden. Ofwel schrijf ik over onze avonturen, ofwel laat ik mijn gevoelens eens gaan. Morgen krijgen we gasten in de B&B voor een ganse week. Heerlijk. Het is eens wat anders en we kunnen ze weer heerlijk verwennen. Toen we de B&B hebben opgestartt, kochten we een sopha, die we kunnen om bouwen tot een bed. De sopha heeft een matras en een stoffen overtrek. Maar.. In Spanje kan het ooit eens regenen. en dan wordt de overtrek nat. En daar heeft ons Clauke iets op gevonden. We hadden onze vrije dag vandaag. We hebben een Spaanse auto verzekering geregeld, de papieren voor de nummerplaat in orde gebracht. Nog wat gaan winkelen en dan naar de stoffen winkel. Claudia wilde een soort stof om de matras te beklkeden, die dus tegen de regen kan. En gevonden. Dus , voor het vallen van de avond was die klus ook al weer geklaard. Vandaag moest ik een brood bakken voor vrienden in Camposol. We zijn er naar toe gegaan om het brood te brengen en om nog enkele andere spullen op te halen die we kunnen gebruiken. Bij aankomst bleken er nog andere vrienden te zijn. Wijn, bier , cava...kortom .. het was weer een feestje... Vandaag moesten we nog wat bankzaken doen. Belangrijke vraag...We willen een terminal , zodat mensen met een bankkaart kunnen betalen. Bij aankomst bij de bank , moesten we even wachten, daar onze vertegenwoordiger met nog andere klanten in gesprek was. En nu even terzijde.. Jaren geleden, leerde ik iemand kennen. Het werd een ware , echte vriend, het was zowaar precies mijn broer. Ok.. ieder met zijn gebreken en fouten. Maar van een echte vriend kan je veel verdragen en veel door de vingers zien.. Veel dus. Ergens half september , vorig jaar, hielden we een openingsreceptie. Onze vriend was er natuurlijk ook. Die kon en mocht niet ontbreken. Op een gegeven moment zei hij, dat hij zich niet welkom voelde. Wij waren met verbazing geslagen. Als je veel mensen uitnodigd, dan moet je als gastheer en gastvrouw ook met veel mensen praten. Hij heeft de avond wel uit gedaan. Maar het viel op, toen de eerste vertrok, vertrok hij ook. Ik heb nadien nog gedacht dat mijn vriend, mijn ...broer.. zou komen om uit te leggen ...waarom. Helaas Tot vandaag...niks. Ik heb hem nog een mail gedaan om uitleg..maar ook daar..geen antwoord. Vandaag , bij de bank, was hij het die een afspraak had voor ons. Bij het buitengaan was er enkel een beleefde knikje en oogkontakt.. en dat was het.
Waarom...
Spanje.. een ander leven..iets relaxer dan ooit in België. De zon...Het maakt zoveel goed. Een beter humeur, actiever, spontaner, vriendelijker, blauwer, warmer,....etc.. Maar precies niet voor iedereen. Voor we vertrokken naar het buitenland , was mijn vriend bij ons in de zaak in België , samen met zijn broer. Zijn broer vertelde dat hij een gigantische zaak in Spanje had, die hij wou overdragen. Wij zouden die zaak overnemen. Toen we een jaar geleden , in februari, uit het vliegtuig stapte en samen met mijn vriend naar zijn huis reden, zei mijn vriend, dat zijn broer helemaal geen zaak had en dat heel het verhaal overdreven en zelfs gelogen was. Wel...mijn vriend zat er bij toen het gesprek plkaat vond.. Ik heb hem dat nooit kwalijk genomen. Hij had beter op het moment dat zijn broer zat te liegen, gereageerd. Vrienden zijn er toch om te vertrouwen dacht ik. Doch... En toch hebben we hem daar nooit over aangesproken. We hebben veel gedeeld. Onze huwelijksverjaardag. mijn verjaardag , op zijn verjaardag was hij alleem. Zijn partner moest naar België. Wij hebben op zijn verjaardag voor hem een feestje georganiseerd. En zoveel meer.. Het moet gezegd..Hij heeft ook veel voor ons gedaan. Contact met een mevrouw om onze NIE nummer Contact met de bank.. Ontvangen in zijn huis... Samen gaan winkelen.. De kost gedeeld.. Ons naar het vliegveld gebracht ..en zo meer.. Maar vandaag...een knikje...
Spijtig... Volwassen en toch....
foto's... Van een naakte sopha ....tot een relax canapé
Tussen twee shiften in heb ik nog een beetje tid gevonden om te schrijven. Beste lezer. Het moet me toch even van het hart. Het wordt alsmaar moeilijker om de blog te schrijven. Niet dat ik geen inspiratie heb hoor. Als ik zou willen, zou ik verhalen kunnen schrijven over de mensen in ons restaurant. Maar ik heb me van in het begin voorgenomen om dat zeker niet te doen. Klanten in de B&B en in het restaurant...dat is privé. Ik weet dat er heel wat klanten de blog lezen. Daarom. Iedere dag foto's van de gerechten op de blog zetten en vertellen dat het druk is geweest of niet, dat zal vlug gaan vervelen. Denk ik toch. Daarom heb ik besloten om stilletjes te stoppen met schrijven. We hebben na een jaar onze plek gevonden. We hebben onze B&B die draait en we hebben ons restaurant , op volle toeren. Dit hadden we echt niet verwacht. Een schot in de roos. We hadden een jaar geleden een uitdaging aan gegaan. Met vallen en opstaan zijn we nu gekomen tot wat we echt wilden. Maar er is één din en voor ons is dit het belangrijkste. Onze kinderen hebben echt hun draai gevonden. Ze doen hun best in school, ze spreken zeer vlot Spaans en al een hele mond Engels en Yanneke ook al wat Frans. Ze zijn echt gelukkig. Wij dan ook . Yetteke heeft zelfs een beker gewonnen. Ze moest lopen in Bolnuevo. Een scholenloop , zoals dat in België ieder jaar ook georganiseerd word. En ze heeft toch zeker gewonnen. De beker van Mazarron. We hadden gisteren Zwitserse klanten. En er was er eentje jarig. Als we dat op voorhand weten, verassen we de jarige met een soezentaart. Ik zal in de toekomst nog wel wat schrijven. Als het belangrijk is. Maar dagdagelijks...Daar is het leven hier te normaal voor geworden. Ik bedoel met normaal.. opstaan, naar school, koken en werken. Voor de rest is er niets spannends te beleven. We zijn echt content van onze beslissing die we een jaar geleden genomen hebben. Voor ons een nieuw en zonnig leven. Vooral zonnig. Bedankt iedereen om ons te volgen. Bedankt voor de reacties. Bedankt voor de steun Zoals gezegd, indien er iets is wat de moeite is om te schrijven...Je zal het lezen..
Het is weer enkele dagen geleden dat ik in de pen of het klavier gekropen ben. Vergeef me, maar vanaf vrijdag is het hier behoorlijk druk. Maar goed, we hebben er lang genoeg over gedaan om ons ding te doen. En wonder boven wonder, het begint zeer goed te lopen. Zelfs in de week. Zaterdag dacht ik nog: "Ik kan maandag of dinsdag op mijn gemakje naar de autokeuring gaan om de Spaanse nummerplaten aan te vragen. Ja ja ...denken. Ik ben vandaag tussen de hoofdschotel en het dessert naar Lorca vertrokken om de auto te laten keuren. En dan moet er ook nog gewinkeld worden. De dagen zijn echt mooi gevuld. Tijd is er natuurlijk ook nog om wat klussen te doen of gewoon om in de zon te zitten. Gelukkig maar. Maar op ..'Fin de semana '... is het 2 shiften en helaas is het 's avonds dan wat laat en schiet de blog over. Vandaag heeft het zeer fel gewaaid. De wind was koud . Hij kwam uit het noord westen. Zo hevig zelfs dat een deel van het doek dat we in de zomer rond het zwembad geplaats hebben, los is gekomen. Dat zal voor donderdag zijn. Als er niets tussen komt natuurlijk. Voor de Spaanse nummerplaten en om de wagen dus in te voeren, is bijna alles in orde. Het zal nog een kwestie van dagen zijn.
Onderstaande foto's laten ook eens wat zien ..achter de schermen.
We hebben als aperitief een tartaar met zalm gemaakt. Als voorgerecht een Zalm en croute met een notensla vinaigrette. Je ziet eerst de ruwe croute en daarna het afgewerkt produkt. Dan aten de klanten een Boeuf Bourgignon en om af te sluiten een Eclair.
Onderstaande foto's laten ook zien, dat we echt tussendoor moeten eten. Dat vinden wij eerlijk gezegd niet zo leuk, maar onze kinderen vinden het heerlijk. Ze zitten niet altijd even graag aan tafel en als ze dan zo , staande , kunnen eten,....tof. Reden is het volgende.We hadden een middagshift. Die was afgelopen om 5 uur en om 7 kregen we de avond over de vloer. Tussen door zouden we tijd nemen om te eten, doch..er kwam bezoek. Gelukkig is dit een samenloop van omstandigheden en eten we anders toch wel heel normaal.
