Vandaag is het zondag. Gisteren een mooie service gekend in de Finca, iedereen tevreden, dus vandaag mogen we wat uitrusten.

Na het ontb ijt , een marktje doen in de Puerto...wat rondwandelen...slaatje eten en thuis nog wat baantjes trekken in het zwembad. Daarna mosselen kuisen, want vandaag is het mosselen met pasta - pesto, en dan nu tijd om de blog te schrijven.

Deel 4 al , en het vervolg van onze trip.

(vrijdag 5 september...nog altijd )
Van de school reden we naar nonkel Daniel en Tante Anita. Nonkel Daniel, de enige broer van Claudia haar mama.

Nu moest het toch wel lukken zeker.. Tante Anita was de dag voordien , met een vriendin, vertrokken naar Alicante... Alicante zeg...zo een 120 km van bij ons... Die moet dan zeker langskomen.

We hebben haar trouwens enkele keren gebeld, maar zonder resultaat. Tja, als ze ons Spaans nummer zou zien op hare gsm , wat een vreemde nummer voor haar is, dan is het vanzelfsprekend dat ze niet opneemt.

Maar niet tegenstaande dat Daniel alleen thuis was, zijn we er hartelijk ontvangen. Hij had zelfs een lekkere appelvlaai in huis gehaald.. 2 Lekkere duvels gedronken en onzettend fijn bij gepraat.

En dan door naar Heusden dorp.

We moesten vandaag Lut nog zien en Nill. maar straks meer daarover.

In Heusden is en een bloemist waarvan de zaakvoerster en hare man ons dierbaar zijn. Zeer fijne mensen...Zijn trouwens al 2 x in onze B&B geweest.  Ze wisten echt niet dat we gingen langskomen.

Bloemenatelier Bopha ...bij Greta en Raf......

Oei, dat was effe verschieten...langs 2 kanten...

Greta had niet verwacht dat wij daar zomaar zouden binnen vallen , en wij waren van het ...ferm lijntje ...van Greta verschoten.

In maart van dit jaar , zijn Greta en Raf ons komen opzoeken. Ze had geen speciale wensen qua menu, maar wist me te vertellen dat ze een dieet aan het volgen was.

Voor ons is dit geen bezwaar...In de Finca wordt namelijk gekookt naar de wensen van de klant..Volg je een dieet, dan koken we uw dieet, ben je alergisch voor iets, dan houden we er rekening mee. Eet je glutenvrij of vegetarisch, veganistisch of diabetic,,....dan doen we dat.

En Ja hoor..Greta heeft volgehouden en het resultaat was om...U...tegen te zeggen.

We kochtten nog snel een bloemstukje , want we moesten weer door naar de volgende....Bijna stress...weer een ervaring die we hier niet kennen.

Dan naar bompa...de bompa van Clauke. volgend jaar 90...woont nog alleen...leest zonder bril...stapt gelijk nen 20tiger...kortom....Sterke mens en grappenmaker.

Wat was bompa verschrokken om ons te zien.

We kwamen binnen en hij zat in de zetel naar tv. te kijken... OOH mein God....Ja , bompa is van Duitse afkomst...

Wat hebben we die man gelukkig gemaakt met ons bezoek.

Bompa hield maar niet op met vertellen. Tegen de kinderen had hij een wijze raad...Blijf vooral in Spanje wonen, want hier op de cite deugd het niet meer...en daar heb je de zon, de natuur...en blijf vooral altijd lachen...Dat doe ik ook . En dat hebben we geweten.

90 Jaar en nog zo een humor dat die man heeft...Dit was een van de fijnste bezoeken van de dag...Beste lezer, versta ons niet verkeerd, alles was super fijn, maar dit stak er toch boven uit.

Respect voor onze bompa...

Vroeger hadden we naast onze zaak een tapasbar en cafe en een duiveltje doe al... Chez Paco...Spaans bloed..

Toen we van bompa kwamen, was het nog te vroeg om naar Lut te gaan. Eerst zijn we , zoals gisteren geschreven nog langs Peter en Eske gereden, maar die waren niet thuis. Dus...naar Paco.

Ook dat was weer top...Hij doet het nog steeds voortreffelijk in zijn zaak . En ja , dat hoor ik graag.

Toen Yanneke nog in Berkenbos naar school ging had ze een zeer goede vriendin...Nill.. Ze zijn in die drie jaar ook altijd contact blijven houden via FB en sms.

Daar Nill vlak bij Lut woont, ziojn we er toch heel vlug langs gereden.

We moesten eigenlijk rond 6 uur bij Lut zijn.

Rond 8 uur zijn we bij Nill vertrokken. We werden daar onthaald, van het kan niet meer...lekkere koeken, wijn...het kon niet op..

En dan naar mijne ...soulmate....

Sinds onze kindertijd zijn we al bevriend met elkaar. We hebben een zeer groot deel van onze jeugd samen doorgebracht...Toneel, voordracht...poppenkast..volksdansen..speelpleinwerking...

Vreugde en verdriet gedeeld..Kortom..Wijn noemen elkaar broer en zus...en dat voelt ook zo.

Voila..nu weten jullie wie Lut is.

Claudia kende Lut niet echt en dat was wederzijds. Ze , Clauke, heeft het altijd een beetje vreemd gevonden dat wij 2 zo een contact hadden. Tot vorig jaar. Toen is lut hiet bij ons voor een 10tal dagen geweest.

Die 2 konden het ferm met elkaar vinden. Clauke zegt nu nog steeds,,,Nu versta ik je vriendschap met zo een ferm madam..en dat heb ik Lut ook al horen zeggen over Clauke.(schrijven toch)

Lut had ons uitgenodigd om te komen eten... De kinderen maakten er nog een grapje over in de auto...hopelijk gene spaghetti....

Kervelsoep...hmmm lekker

en daarna ....spa...lasagne... maar echt heel speciaal gemaakt en vooral ...heel lekker.

Voila se ...en hier de grote beer met zij ..grote zus...

Yanneke, dierenarts in spee...zegt ze nog altijd... heeft de hele avond met de hond gespeelt...

En dan was het weer afscheid nemen... Trouwens, we moesten nog een goed uurtje rijden en het was al bijna 11 uur.

Maar het was een heerlijke dag... Iedereen die we graag wilden zien, hebben we gezien. Helaas van Peter en Eske, maar wie weet...

Rond middernacht waren we terug in Borgloon.

Clauke en ik lagen nog wat na te praten in bed en weet je wat we eigenlijk bijna op hetzelfde moment tegen elkaar zeiden...." kunnen we nog niet terug naar de Finca...?"

Als we dit al tegen elkaar ,samen, zeggen..dan ben ik er zeker van dat we de goede keuze hebben gemaakt...

Tot morgen...ik ga mosselen koken...