Het is vandaag wel zondag, maar dat betekent niet dat we niks doen. Een zondag, zoals vroeger in België stond in het teken van de rust en de kinderen. Hier in Spanje is dat het zelfde. Alleen, de rust hebben we lang genoeg gehad. Zou je denken. Als je al 5 maanden op zoek bent naar een geschikte woning, heb je toch ergens een soort van” stress”. Ach, stress is een groot woord. Je begint alleen te verlangen naar je eigen spullen en vooral naar een thuis.

Die thuis, kunnen we zeggen, hebben we gevonden. Vandaag zijn we naar de finca getrokken, na, weer mijn ochtendlijke jogging. We hebben weer allerlei klussen geklaard. Ik heb een heel pak foto’s genomen om later, ..  een voor ..en ..een na ..te publiceren, op de blog. Die foto’s ga ik vandaag niet publiceren. Wat de kinderen betreft, ze leven hun uit op de finca en het gebied er rond. Ik mag zeggen dat ik ze tijdens onze werken niet hoor of bijna ook niet zie. Ze vervelen hun geen minuut. Fijn is, als ik ze roep, hoor ik ze dadelijk. Dus ze zijn altijd in de buurt.

Die eigen spullen, is een ander paar mouwen. Onze spullen staan in Brussel-Laken. We hebben een vrachtwagen gevonden, hier in Spanje die de spullen wil gaan halen. De vrachtwagen moet vol naar België en komt normaal leeg terug. De firma in België doet nu echt moeilijk. Broodroof en contractbreuk, zeggen ze. Ze hebben me een boete aangesmeerd, die duurder is dan dat hun zelf de meubels moeten brengen. Begrijpen wie begrijpen kan!! Wel, voor ons eenvoudig. Dat ze de meubels maar brengen. Maar het zal in orde moeten zijn. Ik wil altijd het spel eerlijk spelen en indien de tegenstander het spel niet eerlijk speelt, ben ik een ongelooflijke, moeilijke tegenspeler. Dit verhaal wordt zeker vervolgd.

We hebben tot 13 uur gewerkt in de finca. Omdat we de kinderen en onszelf nog een zondag willen gunnen, zijn we zo snel gestopt. Maar een andere reden is dat we werden uitgenodigd door een familie, die voor ons een lekkere Spaanse paella wilden maken. Tja, en zoiets kunnen we niet afslaan. Vroeger zouden we zeggen, 3frieten kunnen we wel elke dag eten” maar hier, met de juiste ingrediënten, kunnen we bijna elke dag paella eten.

Uit beleefdheid had ik een fles cava mee. De dochter van de gastvrouw en de kleinzoon waren ook aanwezig. We hadden van hen al veel gehoord, maar in levenden lijve was het een zeer fijn gezelschap. Oppassen, de kleinzoon wist openlijk te zeggen dat hij verliefd op ons Yetteke was. Zij 8 jaar, hij…4.

Dan aan tafel.. Voorgerecht, mosseltjes en venusschelpjes op een bedje van olijfolie en look, met een lookbroodje.

Gekker kunnen ze het mij niet maken. Daar ben ik dus zot van. Dus, (hobby)kok een eerste dikke pluim. Smaak en taste: 10 op 10.

Daarna verscheen de kok met een pan, met daar een handdoek over. TERRééé…. De handdoek eraf en zie foto een heerlijke paella.

En, uit de grond van mijn hart…..lekker lekker lekker….Voor morgen helaas geen overschot.

Tijdens het napraten, begon het toch wel te regenen zeker. Dat is, denk ik, de 4^de keer sinds we hier wonen, dat het regent.

Rond 6 uur zijn we huiswaarts gelopen. Het was een zeer fijne, culinaire namiddag. Zeer lekker gegeten in een zeer fijn gezelschap. En, er zijn 2 slachtoffers gevallen….zie foto.

 

 

20-05-2012 om 19:40 geschreven door eric

En we zijn vertrokken.

Na mijn ochtend loop van een 10 tal km, voor Bram, hij ligt er niet meer , en na het ontbijt, hadden we al het eerste probleem. Wat doen we aan om te werken. We hebben niet veel zomerspullen en zeker al geen werkkledij. Tja, dan maar afstand doen van de oudste korte broek en een T-shirt dat ik het minst aan heb gehad.

Voor Claudia nog moeilijker. Zij kan van niks afstand doen. Is er veel vuil werk te doen, wel dan wordt het die short en dat topje. Weet je wat schatje, doe jij vandaag het zwembad. Lekker in de zon en dat kan perfect met een topje en een shortje.

Allee, dat is opgelost. De remork hebben we aangehangen en ongeveer 3 km verder getrokken naar de Finca. Het voordeel van hier is dat het zeer weinig regent. Je kunt gemakkelijk een half jaar alles op de remork laten. Het uitladen was zo gebeurt. De eerste kamer die ik onderhanden neem, is de kinderkamer. Deze is zo groot en heeft een ‘mezzanine ‘

Een mezzanine, ook wel entresol of platform genoemd, is een tussenvloer waarvan de structuur is opgebouwd met metalen profielen waarop een houten dekvloer ligt. Onze kinderen zulle de mazzanine als speelkamer gebruiken en onder de mezzanine kunnen ze slapen en studeren. Er zij 4 slaapkamers in de finca, maar ze wille de grote kamer delen. De muren van de kamer vertonen enkele barsten. Niet te groot, maar het is toch beter om ze te dichten alvorens we gaan verven. Ook de gaten van de haakjes waar schilderijen aanhingen, maken we terug dicht. Claudia heeft eerst de muren afgestoft en dan ben ik begonnen om de barsten te dichten.

Ondertussen is Pedro langs gekomen. Hij is de persoon die het zwembad heeft geplaatst. Hij komt ons uitleggen, hoe we het zwembad moeten leegmaken en kuisen. De werking van de pomp, enz.

Onze meubels staan in Laken, dat wisten jullie al hé. Ik zal even duidelijk schrijven, wat de kostprijs is voor het vervoer van de meubels, van Brussel naar Mazarron. +/- 8000 €. Maandag vertrekt hier een vrachtwagen, vol van Mazarron naar Brussel. Hij moet leeg terug komen. Als hij in Laken de meubels ophaalt en die naar ons brengt, kost me dat 2100 €. Juist geteld 1€ per kilometer. Wat zouden we doen, denk je? Maar de firma in België doet daar moeilijk om. Waarom? Dat ze dan hunne prijs menselijk maken hé.

Claudia heeft voor de rest van de dag gewerkt aan de badkamer. Die is terug spic en span en daarna het zwembad. Daar gaan we morgen mee verder en ik weet ook wat te doen. Maar morgen meer.

Terwijl wij werken, schuilen de kinderen onder een oude olijvenboom in de remork voor het zonneke.

Wat een zaligheid om na 7 maanden terug aan de slag te kunnen.

En nu ribbekes op de BBQ  en voor morgen …qua eten een fijne verassing.

19-05-2012 om 18:43 geschreven door eric

Vandaag hebben Claudia en ik een planning gemaakt om de werken aan de Finca, snel en goed te laten verlopen. We hebben ook nieuws over onze meubels. De meubels staan in Laken in een verwarmde en droge loods. De prijs van de verhuis is behoorlijk veel.Als we hier iemand vinden die ..vol naar België moet en leeg terug komt, scheelt dat een pak geld. We hebben een firma gevonden, hier in Mazarron, die iedere week vol naar België en leeg terug naar Spanje reist. Maandag morgen vertrekt de chauffeur en is dinsdag in Brussel. Hij kan waarschijnlijk donderdag terug zijn, en we kunnen vrijdag lossen. Hopelijk althans. Ik heb geprobeerd om contact op te nemen met de verhuisfirma, maar helaas. In Spanje kennen ze op donderdag 17 mei geen Hemelvaartdag. Dat wordt op zondag gevierd. Dus hier wordt gewerkt en is er school, bij jullie is het een brugdag. Maar goed. Hopelijk de volgende week de meubels, anders de week erop.

Alles valt als een puzzel in elkaar. 1juni moeten we uit het huis en 1 juni verhuizen we officieel naar de finca. Als de meubels er zijn kunnen we door. Koelkast, diepvries enz…dat staat allemaal op de vrachtwagen. Stel de vrachtwagen heeft vertraging, ook geen probleem. Voor de B&B kamers moeten we toch bedden kopen en voor het restaurantje, porselein en bestek.

Morgen beginnen we te werken. Het water moet uit het zwembad. Ontsmetten en zeer goed reinigen. Binnen in enkele kamers moet er wat bijgewerkt worden, en dan verven.

Zouden we dat nog wel kunnen? Werken. Het is van 24 oktober geleden dat we nog iets hebben gedaan.

Vandaag was het winkelen geblazen. Kuisgerief, mortel, een (Truwielke) een plekspaan.. kortom we hebben al heel wat om morgen vroeg aan de slag te gaan.

Belangrijk zal morgen een gevulde frigobox zijn. In de finca staat wel een mooie keuken, maar geen koelkast.

En het is hier al behoorlijk warm…

18-05-2012 om 21:17 geschreven door eric

Paraje El Polon  de nr weten we nu wel en het is 5, en dan 30870 El Saladillo Mazarron Murcia Espana

Vandaag hebben we eindelijk, het voor elkaar gekregen, om een beurtrol te maken qua vervoer van en naar school. Op de Country club, waar we momenteel wonen, zijn er nog kinderen die naar de zelfde school gaan, als de onze. Sinds 2 maanden en half rijden we praktisch iedere dag ’s morgens en ’s avonds naar de school. We merken dan op dat ouders van andere kinderen voor of achter ons rijden, met dezelfde eindbestemming.

Gisteren heb ik mijn stoute schoenen aangedaan, en heb al de ouders samen getrommeld om te vragen of ze akkoord zouden gaan met een beurtrol. En ja hoor. Deze morgen zijn wij thuis gebleven en hebben we de kids met een andere ouder meegegeven.

Gisteren zijn we nog naar de Puerto gegaan om een internetaansluiting. Ons huis ligt echt in de “Campo”. Het is daarom niet echt makkelijk om een vast internetaansluiting te krijgen. We mogen al blij zijn met drinkbaar water en elektriciteit. Maar met een satelliet aansluiting zal het toch wel gaan. In de Puerto wisten ze ons te vertellen dat we 2 maanden moesten wachten om een aansluiting. Dat is me wat te lang. Wat moeten mijn beste blog lezers wel niet denken?

Vandaag zijn we naar Camposol gereden. Met dezelfde vraag. De dame die ons hielp heeft een zeer interessante uitleg gegeven.Als we willen hebben we morgen internet met satelliet. Morgen is voor ons goed, maar doe het toch maar maandag. Dus maandag, rond 10 uur op post aan de finca voor internet.

Om half 10 deze morgen hadden we afgesproken om de sleutel van de finca te krijgen. Om 9 uur waren we er en hebben nog eens rustig rondgekeken. Claudia, met haar groene vingers is al dadelijk begonnen met onkruid te trekken en een klimop te leiden. Om half 10 hebben we de sleutel gekregen. Angel is nog langs geweest met een aannemer om prijs te maken voor enkele belangrijke veranderingen. We willen een pergola voor het restaurant en een badkamer voor de gastenkamer.

Morgen, ten laatste zaterdag hebben we de offerte en op 30 juni zou alles af zijn.

Ben benieuwd of het niet ….mañana ….is.

17-05-2012 om 17:33 geschreven door eric

Om half 10 hadden we een afspraak bij de bank. Geld moeten we hebben. We willen snel een voorschotcontract en betalen, zodat de eigenaar niet meer kan terugkrabbelen.

In België heb ik jaren lang niets anders gedaan dan gronden en huizen verkocht. Ik durf te zeggen dat ik een voorschotfactuur of een voorschotcontract wel kan maken en formuleren. Hier in Spanje gaat alles eigenlijk op dezelfde manier als in België.

Om 10 uur hadden we afgesproken op het bureel van de zoon van de eigenaar. Het contract, in het Spaans, want daar hadden we al voor gezorgd, werd aanvaard. Nog wat gepraat en afgesproken en dan het voorschot betaald.

Paraje El Polon  de nr weten we nog niet, en dan 30870 El Saladillo Mazarron Murcia Espana

Dit is ons adres voor de volgend 100 jaar. Hopen we.

Tja, en nu begint het hé. Water, elektriciteit is er maar geen telefoon en internet. We hebben geen vaste telefoon nodig omdat we beiden een gsm hebben(0034666090801)maar wel internet. We kunnen naar Telefónica gaan, maar het zou kunnen dat we dan een kabel aansluiting van een 110 meter ver moeten betalen. Een andere optie is via de satelliet. Kostprijs, ongeveer 25€ per maand. Wij dus in Puerto de Mazarron naar de winkel. 2 maanden wachten voor een aansluiting. “Tja madammeke, da’s te lang hé “ Zie je, nu begint het hé. Doch we kunnen er echt om lachen. We hebben een huis en dat is het belangrijkste.

Daarna zijn we gaan uitwaaien aan de kust. Uitwaaien is een slecht woord, want er was geen wind.

Mazarron heeft een geschiedenis en daar zie je verschillende overblijfselen van.

Mazarrón ligt in een wijde baai aan de middellandse zee en heeft een kustlijn van 35 km. Het heeft twee belangrijke stedelijke centra: de haven en de hoofdstad, vijf kilometer van de kust. Sinds zijn oorsprong is de naam van Mazarrón verbonden met de mijnbouw in zijn berggebieden, met een rijkdom aan zink, zilver, ijzer, aluminium en rode oker. In Feniciësche, Punische en Romeinse tijden, werd veel werk in de mijnen uitgevoerd, waardoor er een schat aan archeologisch materiaal is achtergebleven. De Arabieren vestigden ook zich in het gebied, aangetrokken door zijn mineraalrijkdom. Na de christelijke Herovering in de 15de eeuw ontstond de plaats, bekend als Casas de Los Alumbres de Almazarrón, tengevolge van de net geopende mijnen. Zijn strategische positie maakt het tot een bastion van verdediging voor de naburige gebieden van Lorca en Cartagena, waarvan het bewijs nog steeds te zien is in de vorm van de vele wachttorens langs de kust.

Mazarrón werd heel belangrijk aan het einde van de 19de eeuw en het begin van de 20ste, toen ijzer en galenite werden gedolven. Vanaf het moment dat de rijkdom van de mijnen minderde, ontwikkelde Mazarrón zich als een belangrijke toeristen- en landbouwindustrie en bevorderde tegelijkertijd zijn zeevarende en vissende traditie. Deze activiteit kan in de haven gezien worden, met zijn vismarkt en vissersboten. Als het resultaat van zijn rijke geschiedenis bevatten de straten van Mazarrón interessante monumenten. Van speciale betekenis zijn het Gemeentehuis en het voormalige culturele centrum, dat van Art nouveau stijl is en aanwijzingen geeft van de rijkdom aan het begin van de eeuw. Achter het gemeentehuis is de kerk van San Andrés (16de eeuw), met een mooi plafond in Mudejar stijl en nabijgelegen, het klooster van La Purísima (de patroonheilige van de stad). Het is ook mogelijk om de ruïnes van het kasteel van de Vélez familie te bezoeken. Buiten de stad zijn ook andere torens, zoals de Torre de Vieja de la Cumbre (17de eeuw) in de haven, de Toren van Los Caballos en de Toren van Santa Isabel in Bolnuevo en, op de heuvel van El Molinete, een uitkijktoren met een cirkelvormige indeling.

Behalve de rijkdom van monumenten biedt Mazarrón mooie plaatsen die liggen langs de 35 km lange kustlijn en kan men genieten van 315 dagen zonneschijn per jaar met een gemiddelde temperatuur van 20ºC. Stranden zoals La Reya, Bahía, Nares of El Castellar en maagdelijke baaitjes zoals Cala Amarilla, La Grúa Strand, Parazuelos, Covaticas, Ballenato, Percheles enz. bieden ideale omstandigheden voor strand en zee liefhebbers of voor degenen die genieten van lange wandelingen langs de zeekust. Tegenover het strand van Bolnuevo is een van de spectaculairste landschappen van het gebied. Op deze plaats heeft erosie van wind en water uit het witte zandsteen mooie vormen gebeeldhouwd (Ciudad Encantada).

Mazarrón is ook de ideale plaats voor het genieten van een volledig scala aan vrijetijdsmogelijkheden en watersporten. De Mazarrón jachthaven heeft 200 ankerplaatsen. In zijn regatta club is competitie gecombineerd met cursussen voor beginners en gevorderden. Het is ook mogelijk om te roeien, zee-paragliding of waterskiën of met een speedboot te racen. Duikers kunnen ook vele clubs vinden die cursussen van alle niveaus aanbieden of u kunt deelnemen aan een duikexcursie die u meeneemt naar de prachtige rotsbodems of de spectaculaire onderwatergrotten.

Voila sé, wat reclame voor de toeristen die eventueel bij ons wille logeren. Prijzen volgen nog

Eén ding staat vast. Morgen de sleutel van het huis, vrijdag inkopen, zaterdag en zondag voor de kinderen en maandag aan de slag. Dank, je allemaal hierboven. We hebben in Mazarron een kaarsje aangestoken en hopelijk werkt het ook.

16-05-2012 om 19:17 geschreven door eric

En de strijd gaat maar door.

 Angel had ons gisteren gebeld om te zeggen dat hij richting Leiva nog een huis wist. Gisteren hadden we er echt geen zin meer in. We hadden voor vanmorgen afgesproken. Om half 10, na de kinderen naar school te hebben gebracht en na de tonnen wijn in de bodega te laten vullen en na een koffie bij Luis, zijn we naar het huis getrokken.

Onderweg vroeg hij ons om een mening over gisteren. De man van de 2^de optie kan alleen maar verkopen als al de grond erbij is. Het heeft n iets met verkavelen te maken, maar met een Spaanse wet, die zegt dat er enkel een huis in agrarisch gebied mag staan als het gebied vanaf 2 ha is. Als het gebied drinkbaar water heeft en ook een wateropvangbekken voor het land. Anders mag er niet gebouwd worden. Op dit stuk land is dat er wel allemaal, maar je kunt het niet verkavelen.

We hebben de derde optie bekeken. Het is een nieuw huis met alle comfort en alles erop en eraan om ons ding te doen. De prijs is in verhouding correct, maar… Ik heb geen “wauw” gevoel en evenmin Claudia. Bij het tweede is er meer werk, maar het is dat wat we willen.

Nu wil het toeval, dat we tijdens ons bezoek de telefoon van Angel hoorden. Hij nam op, en het was de eigenaar van de finca. Hij had ons in Mazarron gezien. En vroeg of we een voorstel wilden doen. We hadden zoiets van..Hij wil echt verkopen. We hadden gisteren al enkele voorstellen op papier gedaan. Ik heb tegen Angel voorgelegd wat ons voorstel is. Angel is na ons bezoek aan de derde optie dadelijk naar de eigenaar van de finca gereden. Wij hebben ondertussen iets gedronken op een terrasje. Na 10 minuten was Angel terug bij ons. De man moest het eerst met zijn vrouw en zoon bespreken. Maar straks zullen we het wel weten.

Claudia en ik zijn naar het strand gegaan om uit te waaien. Verdorie toch, het wil maar niet lukken hé.

Maar ik moet eerlijkheidshalve toch zeggen dat Claudia er alleen maar het positieve in ziet. Ze zegt me aan het strand dat ze het gevoel heeft dat de eigenaar met ons voorstel akkoord gaat.

Tegen 2 uur werd het dringend tijd om de kinderen gaan te halen. Vandaag 15 mei is het internationale familiedag of gezinsdag.

14 dagen geleden, kregen we een briefje van de school, dat de kinderen op 15 mei familiedag zouden vieren. Eerst dachten we dat het een soort schoolfeest was. We moesten 4€ betalen, maar wisten eigenlijk niet goed waarom.
De kinderen hadden een zeer mooi geschenk bij en er werd gezegd dat we de geschenken tijdens de siësta mochten openen.
Zelfgemaakt broodmandje en onderleggertjes
Echt knap.
We hebben, zoals de traditie het dan wil, samen met de kinderen tapas gegeten en aperitief gedronken.
Er werd echt onwaarschijnlijk veel moeite gedaan voor deze dag van het gezin.

Tijdens het openen van de geschenken en het eten van de tapa’s kregen we telefoon. Gelieve morgen een klein voorschot te betalen. Want morgen wordt het contract van de aankoop van de finca getekend. Dus…Yes, we hebben de finca. Maar nu met de volledige grond van 2 Ha. De eigenaar was dus, samen met zijn gezin akkoord over ons ultieme voorstel.

Morgen wordt er een voorschot contract gemaakt bij de advocaat, en wellicht kunnen we donderdag al starten met de werken. Hier in Spanje, kan je op een week tijd alles klaar hebben om een woning te kopen. Men zegt wel eens van administratieve vereenvoudiging, maar hier, als je geen lening nodig hebt en alle papieren zijn in orde, gaat alles zeer vlot.

De internationale dag van het gezin heeft voor ons alleen maar vreugde en vooral eindelijk een huis opgebracht. We hebben uitgebreid onze vreugde gedeeld met Bram en Sabeth via skype en natuurlijk ook met onze (zus en broer) beste maatjes Annick en Tom uit Indonesië.

We gaan echt ons best doen om deze droom waar te maken en om te zorgen dat onze gasten kunnen zeggen:”Wel daar bij Buen Gusto wordt je verwend en krijg je waar voor je geld”.

15-05-2012 om 20:07 geschreven door eric

Vrijdag laatst leden, zijn we weer enkele huizen gaan bekijken. Eén ervan is ons bijgebleven. Het is een finca met een zwembad, een boomgaard van olijfbomen en een mooi en prachtig uitzicht. Het is gelegen tussen Camposol en Country club. Twee respectievelijke urbanisaties. Veel volk rond de deur dus. De finca ligt naast een weg tussen Mazarron en Totana. Dit is een belangrijke weg, want op die weg wordt op 31 mei het startschot gegeven voor de bouw van Paramount Park. De finca heeft al de mogelijkheden en eigenschappen om een B&B uit te baten. Grond genoeg om nog enkele chalets bij te zetten en al een zwembad. De finca is eigendom van een boer die in El Saladillo zomaar even 35 Ha grond heeft. Er is zelfs sprake, en er zijn al plannen, dat er in de buurt een waterpretperk komt.

Claudia en ik hebben dus voor dit huis een bod in gedachte. We kennen de prijs, maar we moeten commercen hé.

Zaterdag zijn we nog eens terug gaan kijken. Heel kritisch. Doch Claudia is overtuigd en ik ook natuurlijk. We hebben gebeld om te vragen of we zondag nog eens terug mochten binnen kijken. Geen probleem.

Zondag zijn we met de kinderen terug geweest en tot onze grote verbazing, had de eigenaar het hele huis leeg gehaald. Alle meubels weg, en voor een heel stuk opgekuist. Dit gaf ons natuurlijk nog een beter gevoel. Hij zou ook het zwembad onder handen nemen, want deze was al lange tijd niet meer gebruikt, en het water ziet vuil. Meubels weg, en opgeruimd, betekend voor mij dat ze waarschijnlijk bereidt zijn om aan onze voorwaarden te verkopen.

We hebben, na lang kijken en samen met elkaar, Claudia, de kinderen en ik, ons voorstel aan hen gedaan. De eigenaar met zijn 2 zonen waren aanwezig. Enkel de echtgenote moest nog gecontacteerd worden.

Zondag in de vooravond, rond 5 uur, kregen we een verlossend telefoontje. Het bod is aanvaard.

Vandaag, maandag konden we de papieren bij de notaris gaan halen, en bij onze notaris laten controleren of alles in orde is.

Half 11. Papieren bij de notaris. De finca staat op 2 HA grond, maar zoveel moeten we niet. We hadden afgesproken dat we tevreden waren met 50 are. De rest van de grond was weide en boomgaard. In de 50 are, het huis, het zwembad en nog een groot deel boomgaard. De notaris zei ons dat we naar het kadaster moesten om te zien hoe de grond verdeeld kon worden. Wij naar het kadaster. Alles werd opgezocht en daar kregen we de plannen van de grond mee. Vandaar naar een Andre afdeling op het gemeentehuis.

En dan…Een klap in ons gezicht. De eigenaar mag de finca verkopen. Alles is legaal en in orde. Maar….Hij mag de grond niet verkavelen. Dus, dat wil zeggen, dat momenteel de verkoop niet door gaat. De eigenaar wil de volledige 2 Ha niet kwijt en dan nog, is dit voor ons financieel niet haalbaar.

We zijn er allebei de kop van in. De kinderen trouwens ook. Ze hadden in de school rond 11 uur zo voor ons geduimd. Het is precies aan ons niet besteed. Morgen hebben we een onderhoud met de mensen. We hebben al enkele voorstellen in ons achterhoof. Misschien kunnen we oplossingen vinden.

Wie weet.

Maar !!! de zon maakt hier alles goed…we strijden verder ..zoals Don Cichoté…

14-05-2012 om 18:01 geschreven door eric

13-05-2012 om 18:41 geschreven door eric

Zoals gisteren geschreven, gingen we, na het afzetten van Yanneke, naar een bijeenkomst van Nederlandstaligen. Enkele personen kenden we al. Ivan en Sophia. Ivan is bediende bij onze bank, en helpt ons wanneer we met financiële vragen zitten. Hij is afkomstig uit de Nederlandse Antillen. Getrouwd met Sophia, die ook privé Spaanse les geeft. Ze hebben 2 schattige kinderen ( zo melkchocolade kindjes), die in dezelfde school gaan als de onze. Marcel en Trini. Al 16 jaar in Mazarron. Marcel is hier voor zijn werk gekomen en blijven hangen. Trini is Spaans.Ze hebben één zoon, Mitchel. Ook zij kennen we al van de school. Dan was er nog een Marcel met vrouw en kinderen. Die Marcel is een vroegere triatlon atleet, maar is hier een kleine aannemer. Zijn vrouw is lang secretaresse geweest, maar is ontslagen wegens de crisis in Spanje. En dan nog een Marcel met vrouw en kinderen. Hij is huisman en heeft enkele jaren zelf zijn huis gerenoveerd en zij, Heleen voert uit Nederland bloemen in voor Ikea. Dus, de echte Hollanders heten bijna allemaal Marcel.

Afgesproken hadden we aan het speeltuintje van het hotel Playa Grande. We hebben kennis gemaakt, en ik moet zeggen, dat het hartelijk was. Claudia en ik hebben jaren in de Ardennen met Nederlandse vrienden samen geleefd. Dat was hartelijk, maar nu kon je het verschil merken. Deze mensen zijn, en of al lang hier, of zijn getrouwd met een Spaanse en ze hebben de hartelijke mentaliteit van Spanje volledig overgenomen.

De kinderen waren, zoals wij zeggen, direct eigen. Ze hebben gespeeld en gezwommen, gedronken en ijsjes gegeten. De vrouwen hebben heerlijk samen gekletst en de mannen hebben avonturen verteld. Het was voor Claudia een echte openbaring. Ze is zoveel te weten gekomen over de school, de vakantie en de zomerschool. Wat we ook weten is, dat de eerste communie hier gedaan wordt als de kinderen 10 jaar zijn en de plechtige is tussen 16 en 18 jaar. Voor de eerste en de plechtige communie, moeten de kinderen 2 jaar les volgen in de kerk. We zijn van de speeltuin, naar een strandpaviljoen gegaan, waar we op het strand gespeeld hebben, pintjes gedronken, gelachen, en hoe later het werd hoe harder gezwansd.

De bijeenkomst was normaal tussen 5 en 7, maar het was voorbij 9 uur toen we naar huis gingen. Iedereen was het erover eens dat we snel terug samen zouden komen.

In de school was er ook nog een circus voorstelling van het middelbaar. Helaas hebben we dat gemist. We moesten nog eten en hebben vlug een hap gegeten bij de Chinees. 11uur kwamen we thuis. Een fijne avond.

Ons Yanneke zijn we tegen 13 uur gaan halen. En dan zijn we met de kinderen naar een huis gaan kijken, het huis wat we gisteren hebben gezien. Als de kinderen het ook eens zijn met de woning, en ze willen daar in dat gebied wonen, dan gaan we verder met het huis.

Yanneke was pas slapen om 3 uur, deze nacht. Normaal met allemaal meisjes van haar leeftijd. Die tetteren de hele nacht door. We zijn aan het huis geweest, maar Yanneke had er geen zin in. Te moe. We vergeven het haar, maar morgen gaan we terug.

We hebben vanavond lekker gegeten. Veel gezwansd onder mekaar. Terwijl ik aan het afwassen was, hebben mijn 3 meisjes aan de rand van het zwembad wat bij gekletst. Als ik dat zo zie allemaal , zie ik dat we allemaal heel gelukkig zijn n.. toch geld waard hé.

12-05-2012 om 21:07 geschreven door eric

Toen we einde februari van Frankrijk naar Spanje verhuisden, sliepen we ’s nachts nog met een dubbel donsdeken en flanellen lakens. Lekker warm. Dra we de eerste nacht in Spanje hadden doorgemaakt, bleven de flanellen lakens liggen, maar werd één donsdeken verwijderd. We zijn nu een stuk in mei, de flanellen lakens zijn al geruime tijd vervangen door lichtere lakens, en deze nacht hebben we het donsdeken er ook nog eens uitgehaald. Veel te warm!Maar het blijft toch altijd gezellig dat je onder een laken kan kruipen. Als ik ’s morgens de kinderen oproep, liggen ze ofwel naast hun laken ofwel er bovenop. Ook daar is het dons al een tijdje weg. En het is hier nog maar ‘ primavera’!

Na de teleurstellende dag van gisteren, zijn we vandaag weer opnieuw op pad getrokken. Eerst de kinderen naar school, en dan “Bij Luiz” een ‘koffie americano’ drinken. Angel, onze man, zou tegen half 10 bij ons aankomen. Wat opvalt hier in Spanje, is, dat de meeste vrouwen, nadat ze de kinderen naar school brachten, een koffie gaan drinken. Er wordt ook veel gerookt, dat betekend dat de terrassen vol rokende vrouwen zit. Om niet naar binnen te moeten, hebben de meeste cafés een raam die constant open staat. Je moet er zelf gaan bestellen.

We hebben weer wat huizen gezien, en één ervan staat ons weer aan. Maar we gaan niet hopen, niet dromen, geen plannen maken. (Hoewel ). We zullen eerst afwachten of alles in orde is, of het de moeite is om een bod te doen enz.…

Wat ik ook nog even kwijt wil! Een tijd geleden, vertelde iemand me waarom de Spanjaarden een siësta houden tussen 2 en 5. Ze nemen in die tijd hun zwaarste maaltijd van de dag. En daarna laten ze het eten zakken door rustig onderuit te zakken in een zetel. Het nieuws op tv, wordt hier ook uitgezonden tijdens de siësta. Ze doen het ook om tijdens die uren uit de zon te blijven. En we kunnen het beamen. Tussen 2 en 5, dan brandt die zon verschrikkelijk. Claudia en ik hebben al meerdere keren geprobeerd om in de zon te zitten, rond 3 à 4 uur, maar de laatste dagen kan je dat gewoon niet uithouden.

Vandaag is het vrijdag en er staat nog het één en het ander op het programma. Om 5 uur moeten we Yanneke naar een slaapfeestje brengen. In haar klas zitten zo een 4 tal meisjes, van haar kaliber, waar ze mee optrekt. Het zijn zo echte knuffelmeisjes. Ze zijn altijd samen, ze giebelen en tetteren constant, het zijn echte vriendinnen. Vandaag is Neria jarig. Neria woont in het centrum van Mazarron en geeft vanavond haar verjaardagsfeestje. De meisjes blijven er slapen. Als het er van komt ten minste. Neria en Natalia Spaans, Mia Engels en Yanneke Vlaams. Maar ze praten altijd Spaans tegen elkaar.

Als we Yanneke hebben afgezet, moeten wij door naar een Nederlandse samenkomst. Het gaat niet om allemaal mensen uit Nederland, maar uit Nederlandssprekende mensen. Ze doen dit, samen met de kinderen, zodat er wat kan gepraat worden, en zodat de kinderen nog een volop met de Nederlandstalige kinderen kunnen spelen en praten.

Morgen geef ik een uitgebreid verslag, met foto’s.

11-05-2012 om 00:00 geschreven door eric

Gisterenavond belde Angel, om langs te komen. Geen probleem. Hij kwam eigenlijk om een voorschot op de woning met 1 Ha grond. Ik vertelde hem, dat ik eerst al de papieren moest hebben, van de grond en het huis, en dat ik dit zou natrekken, of alles legaal is. Geen probleem, Angel had de papieren van het huis en de grond al bij. We vertelde hem dat we zeker moesten zijn of we onze plannen, die we voor ogen hebben, daar mogen doen. Geen probleem voor Angel. Morgen om half 11 naar het gemeentehuis en de notaris.

Vandaag weer een heerlijke ochtend. Zonneschijn, niet te veel wind, het beloofd een prachtige dag te worden. Om half 9 de kinderen naar school en daarna, ben ik, in functie van de nieuwe business, een financieel plan aan het maken. Claudia werkt verder aan haar 8^ste schilderij. Om half 10 gaat de telefoon. In het Engels. De school. Eén van onze meisjes is hard gevallen en we moeten snel komen.

Wij in allerijl naar de school. Yetteke was hard gevallen, en haar knie en arm lagen open. Veel pijn en wenen. Ze moest mama en papa hebben. De leerkrachten hadden haar al verzorgd, en al bij al was het eigenlijk meer toneel dan echte pijn. We hebben haar, met onze auto E.H.B.O.- kit wat verzorgd en het euvel was geschied. Dan in allerijl naar het gemeentehuis. We hadden om half 11 trouwens afgesproken met Angel. Iets later waren we dan in het gemeentehuis, afdeling Kadaster.

Kan er op de grond een project uitgebouwd worden?

De vrouw die ons zou helpen, was er niet. We zouden bij een andere persoon soelaas vinden, maar ook daar moesten we even wachten. Dan eerst naar de notaris.

De vrouw aan het loket wist ons te vertellen dat de papieren op het eerste zicht in orde waren. Ze zou ons de kadastergegevens opzoeken, maar dit kon nog een half uurtje duren. Dus wij terug naar de gemeente. De vrouw was er niet, maar de man, waar we moesten zijn wel. Het project dat we wilden doen, kon voor een deel. Het belangrijkste deel kon uitgevoerd worden met een vergunning, maar het andere? Ja, ik weet het, maar ik geef nog niet alles prijs. Daar zouden we een vergunning voor moeten hebben. Vergunning kon 6 maanden duren en per project zou dat 1700 € kosten.

Kan ik dan nu een voorschot hebben van 3000€ vroeg Angel opeens. Ik bleef daar echt rustig om, want ik had me voorgenomen, om alles tot in detail uit te pluizen, zonder een cent te betalen. Neen, dat doe ik niet. Dan is de kans groot, dat je het project gaat verliezen. Dan is dat maar zo, maar voor ik alles weet, geen cent. Zijn gedrag, van behulpzame kerel, veranderde een heel stuk. Dus, voor mij, iets niet juist. Op dat moment kwam die vrouw binnen waar we een eerste afspraak mee hadden. Angel vertelde heel wat aan haar en zij antwoordde heel wat terug. Helaas voor hen, verstaan we al wel wat en toen Angel ons vertaalde wat de vrouw had verteld, bleek toch niet alles te zijn wat ze had verteld. Op dat moment heb ik me in mijn beste Spaans gezegd, wat we wilde. Angel heeft nog wat gezegd, en we zagen direct dat de vrouw een andere mening had. Ze nam afscheid, en ze was weg.

Dan terug naar de notaris. Zonder Angel, want die had opeens een afspraak. Maar toen hij hoorde dat ik het allemaal allesbehalve vond, en dat ik me een beetje opwond en vertelde dat mijne portemonnee pas opgaat als alles in orde is, kwam hij op zijn stappen terug. Doch hij zou eerst zijn auto halen en wij moesten al dadelijk doorgaan naar de notaris. Onderweg zei ik nog tegen Claudia, ik ruik hier wat str…nd.

Bij de notaris aangekomen, keken ze al raar op dat Angel er niet bij was. We mochten bij de notaris zelf komen. Hij was bezig om alles op te zoeken. Wij vonden dat hij over bepaalde zinnen in de akte bleef stilstaan en wenkbrauwen fronste. Op dat moment kwam onze Angel binnen. Gelukkig een tolk, maar ik had toch iets van…??? Er werd gepraat en gefronst en neen geschud en…. Resultaat. De notaris zei ons vlakaf. Niet kopen.

Blijkt nu dat alles wel legaal is, maar 1ha grond is maar 50 aren. Het huis is legaal, het 2^de huisje niet. Als hij de grond en het huis wil verkopen, moet de eigenaar eerst alles laten meten door een landmeter, licenties aanvragen en notarieel alles laten beschrijven en dan de verschillende aktes samenvoegen. Duur van het proces. Op zijn minst 2 jaar.

Dag 2^de optie… en weer bij ons.

Maar gelukkig. We hebben niets getekend, geen geld uitgegeven, alleen..al heel veel geleerd.

Maar we staan weer even ver. Zaterdag wilden we op prospectie in Elche gaan. Dat zal dan voor een andere keer zijn.

Maar ook het goede nieuws. Er is nog een 3^de optie. We gaan eerst uitpluizen en daarna een bod doen. Ondertussen is het hier tussen 2 en 5 een beetje puffen. Je komt beter niet buiten. Daarom is de blog al af.

10-05-2012 om 17:33 geschreven door eric

Nog 2 huizen hebben onze voorkeur. Het huis in Gañuelas met de 1Ha land, had zeker onze voorkeur. We zouden hier perfect een project op kunnen uitbouwen. We hadden enkele dagen geleden een bod gedaan, maar volgens onze tolk Angel was ons bod niet bespreekbaar.

Deze morgen om half 9, toen we de kinderen naar school brachten, stond de temperatuurmeter op 21°. Het beloofd een warme dag te worden. Doch, na het brengen van de kinderen, zijn Claudia en ik gaan lopen in de dessert van Bolnueva. Inderdaad was het warm, maar het ging vrij goed. Wat een prachtig parcours. Langs het strand, over de bergheuvels en de diepe kliffen. Wat een zegen. Ondanks dat het vrij bewolkt was, was het toch qua temperatuur warmer dan de andere dagen.

Thuis gekomen, weer de dagelijkse dingen. Palmbomen water geven, en het zwembad kuisen. Claudia maakt vandaag de spaghetti saus. Beter dan dat zij die kan maken, kan ik niet. En voor mij eens een rustdagje wat betreft koken.

Rond half 12 beslisten we om nog eens naar het pand te gaan.

 Gewoon kijken.

Daar aangekomen, hoorden we een jeep afkomen. Het was de zoon van de eigenaar. De eigenaar is een man van ver in de 70 of zelfs 80 jaar. De zoon begon ons te vertellen, maar helaas was dit een Spaans dialect dat we echt niet verstonden. Opeens vroeg hij of we Frans verstonden. Dit was het geschenk uit de hemel. Hij vertelde dat zijn vader akkoord was over het bod dat we hadden gedaan. We vielen bijna achterover van het verschieten. HOLA POLA. Hij gaat akkoord over ons bod. HOLA POLA, daar verschoten we toch even van. Claudia en ik vlogen elkaar echt in de armen. De arme man wist niet wat hij zag. We vroegen hem om al de papieren klaar te maken, zodat we deze aan onze advocaat kunnen laten zien. Ok. Geen probleem, binnen enkele dagen gaan we die hebben en kunnen we verder. We hebben echt grootse plannen met dit pand en vooral met de grond.

Om een tipje van de sluier op te lichten.. Peter, maak uwe mobilhome maar gereed.

Nu spannend afwachten of alles wat de man verkoopt, legaal is.

Het is vandaag ook een echte warme dag. Zie foto. Wat gaat dat in de zomer zijn. Toen de kinderen van school kwamen, zijn ze regelrecht uit hun kleren gestapt en in het zwembad gesprongen. Wij trouwens ook. Als we uit het zwembad kwamen, droogden we zeer snel op en begon de zon echt te branden. Oppassen dus. Het is nu kwart voor 8 en het is nog steeds 26°.

Wat zullen we een beetje ongerust slapen…Voor de eerste keer sinds lang voel ik een beetje stress.

09-05-2012 om 19:59 geschreven door eric

3 Huizen hebben onze voorkeur.

Vandaag is het eerste huis afgevallen. Claudia en ik hebben gerekend, geteld en overwogen. Het huis is perfect bewoonbaar. 1Kamer, met badkamer was er in overschot, dus we konden dit eigenlijk dadelijk verhuren. Plaats om ons klein restaurantje uit te baten, is er. Een zwembad is er. Een grote kelderverdieping, met een ingangsdeur en ramen zijn er. Waarom dan niet?.

Een zeer raar verhaal, wat ik jullie zeker wil vertellen. Vorige week vertelde onze Spaanse vriend, die in Houthalen is geboren, het volgende. Ik heb een huis met zwembad, dat je kunt huren. We gingen er op in en maakten een afspraak om het te bezoeken. Vorige donderdag zijn we verschillende huizen gaan bezoeken, doch niet( en laat het me een blauw huis noemen) dat huurhuis. Zondag zijn we weer een ander huis gaan bezoeken en ook het blauwe huis. Doch, eigenlijk was het verhuurd aan Engelsen. Maar er was nog geen contract getekend. Dit huis was ook te koop. We hebben onderhandeld over de prijs, en zouden vandaag een antwoord geven. Maar ook waren we geinteresseerd om het tehuren.Doch , dat kon niet , want de Engelsen waren het eerst. Eigenlijk ook normaal, vonden we.

Maar gisterenavond, kreeg ik een mail van een immo kantoor uit Mazarron. Ze hadden voor ons een huurhuis gevonden. In de mail waren er foto’s. Het blauwe huis. Ik dacht, ik ga het spelleke mee spelen. We mailden dadelijk terug dat we dit wel wilden huren. Vandaag telefoon van het kantoor of we het huis wilden bezichtigen. Ik vertelde Paulina, van het immo kantoor, dat we het huis al hadden gezien. We konden dan direct het contract tekenen. Zoals we zijn, hebben we haar eerlijk verteld hoe de vork in de steel zat. Ze heeft met de eigenaar gebeld, en na een uur kregen we telefoon.Het huis werd niet aan ons verhuurd. Ergens toch weer iets niet juist. Dus kopen?? Ook niet dan. Ik heb Angel vandaag gebeld met mijn antwoord dat we het huis niet zouden kopen en vooral dat hij geen spellekes moest spelen. Het was even stil aan de andere kant. Benieuwd of ze echt wel een huurder hebben en of ze nog willen verhuren aan ons.

We zijn ook langs de bank geweest. Afspraak gemaakt met Ivan. Gewoon om te weten of de bank oor heeft voor ons project, dat we willen uitbouwen. En tot onze verbazing, en ondanks de crisis in Spanje, heeft de bank wel degelijk oor en vooral interesse in ons project.

Wat is dan het project? Dat vertellen we later wel. Anders gaan ze misschien lopen met ons idee hé.

In ieder geval hebben we op het 2^de huis, met 1 HA grond, een bod gedaan. Nu nog afwachten of ze het bod willen aanvaarden.

Voor de rest blijft alles zoals eerder. Kinderen, na de school, zwemmen, huiswerk maken, eten, spelen en vooral zot doen. Het zal door de zon komen denk ik.

08-05-2012 om 20:31 geschreven door eric

Vandaag een belangrijke dag.

 Er zijn momenteel 3 huizen die voor ons bespreekbaar zijn om aan te kopen. Alle 3 de huizen liggen echt in het Spaanse binnen gebied. Tussen de Spanjaarden. Dus niet op een ‘urbanisation’ waar enkel Duitsers, Engelsen en Nederlanders wonen. Voor al de 3 huizen moet je echt, ofwel door de bergen ofwel door de velden. Alle 3 hebben ze een mooi uitzicht en hebben ze veel potentieel. Claudia en ik zijn quasi 100% zeker dat we voor 1 van de 3 gaan, maar dan moet er serieus gepraat en onderhandeld worden.

Om 10.30 uur hadden we de eerste afspraak. Het huis dat we daar hebben is echt een comfortabel huis met zwembad, mooi uitzicht, en zoveel meer. Echter staat er natuurlijk ook een prijskaartje tegen. We gaan bewust geen foto’s meer plaatsen van de huizen. Om de spanning en de verassing erin te houden. Samen met de eigenaar en zijn echtgenote, en onze tolk Angel hebben we het één en het ander doorgepraat. Wat blijkt, we moeten alles doorgeven aan onze advocaten. Het is namelijk zo dat wij buitenlanders zijn en dat de wetten in Spanje iets anders zijn dan in België betreffende erfenis. Dus voor dit huis, weten we pas morgen of overmorgen, of de aankoop voor ons gunstig zal zijn.

We zijn na het gesprek wel enorm verwend. Jenever, cognac, schnaps, wijn, hesp, brood, amandelkoeken tomaten in zelfgemaakte olijfolie. En we moesten van de vrouw des huizes maar ‘ Comerren—eten ‘!

Op de terugweg naar huis, rijden we door velden die vol serres staan. Je ziet er serres die oud en versleten zijn en waar niets meer in staat. Je ziet er die in opmaak zijn. Palen en touwen. En je ziet enorme velden met druivenlaren. Druiven worden gekweekt op hoge stam. Speciaal gedaan , zodat de plukkers hun niet hoeven te bukken. De druiven zijn voor de gewone consumptie. Niet voor wijn .

Moesten ze de serres weglaten, zou alles er behoorlijk groen uit zien. De serres zijn niet uit plastiek, maar het is een soort gaas. Ze doen het vooral voor de vogels . Als het wat warmer zal worden, binnen enkele weken, dan gooien ze er nog donkere doeken over(groene ) om de zonnewarmte wat tegen te houden.

Als het wat warmer wordt !!! Zie de foto, rond 12.30 uur was het al 32°.

07-05-2012 om 19:49 geschreven door eric

Het is vandaag in Spanje, in de regio Murcia althans, Moederdag.

Spanje heeft al de mama’s verwend met een zeer zonnige en warme dag. Rond 9 uur, toen de kinderen wakker waren, hebben we een lekker ontbijt klaargemaakt voor de mama. Lekker vers gebakken brood. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ons Yetteke eigenlijk met een zeer ochtend humeur was opgestaan. Doch had ze voor Claudia een mooi kaartje gemaakt, met een ‘broche ‘

Felicidades Mama Para la mejor mama del mundo..Las flores mas bonitos

Voor de rest van de dag hadden we afgesproken om thuis te blijven, te genieten van het mooie weer en te knutselen voor de school. Yanneke heeft muziek gespeeld, op haar gitaar en op de blokfluit. Yetteke heeft gebromd. Waarom ???

Claudia heeft op Moederdag heel het huis gepoetst en de lakens gewassen. En ik heb geknutseld. Van een stuk hout, schelpjes en ringen van blikjes, moest ik een rammelaar maken. Die dient om in de school, muziek te maken. Daar we wat schelpjes tekort kwamen, hadden Claudia en ik er niet beter op gevonden om wat blikjes te ledigen en een fles cava te ledigen. Over gans de dag wel te verstaan hé.

Daarna, terug naar de jaren 60. Een echte authentieke windvogel maken. Wel niet met gazettenpapier, maar met crêpe papier. Maar van een stuk hout en touw, een kruis gemaakt, met daar rond een touw gespannen. Dan het papier er rond, de nodige koordjes en een staart met strikjes.

En dan uitproberen. En ja hoor, het werkt. Met het beetje wind, dat er was is hij toch maar ferm de lucht ingegaan.

Zondag, Moederdag…dus zelfgemaakte frieten. Met daarbij kip gyros. Ook zelf gemaakt.

We hebben echt een luie zondag gehad. Veel gezwommen, geknutseld, wat gepoetst en gewassen.Lekker gegeten en vooral weer veel gepraat. Morgen is het voor ons vanaf half 11 een belangrijke dag. Het wordt een ja of een nee. Maar morgen hierover meer.

Graag wil ik nog graag iets laten zien. Heb je al ooit gehoord van een wolkentsunami? Dat is een grote wolk, die net als een golf over een bergtop rolt. De foto is genomen toen we terugreden van San Javier naar Mazarron. Het is al enkele dagen geleden, maar ik wilde het toch graag delen.

Eén zaak staat vast…volgende zondag is het in België Moederdag. We gaan dit hier opnieuw vieren.

06-05-2012 om 19:28 geschreven door eric

Het is weekend en dan kan er uitgeslapen worden. Om half 6 was bie bieke al uit de veren. Claudia is wat verkouden en heeft een verstopte neus. Gevolg, ze snurkt. Het is niet echt snurken wat ze doet, het is meer, diep in haar keel, klakken. “klak….klak….klak”. En mi esposa ofte echtgenote slaapt dan met haar gezichtje naar mijn oortjes, en op den duur ben je wakker hé. Iedere zaterdag rond 8 uur komt er dan wat beweging in huis. Meestal komt Yetteke de trap af. Daarna Claudia die opstaat en Yanneke, die slaapt altijd het langst.

In de streek van Mazarron, schijnt de zon ongeveer 320 dagen per jaar. Dat hoorden we vandaag nog van een Spanjaard, die hier geboren en getogen is, zeggen. Dus 45 dagen per jaar schijnt ze niet en kan het regenen of druppen. Vandaag hadden we zo een dag. Rond half 10 was het fel bewolkt, maar de temperatuur zat goed. Windstil en droog. Heerlijk om al enkele baantjes te trekken in het zwembad. Na het ontbijt deeg maken voor het dagelijks brood en dan naar de Bodega in Mazarron voor mijn tonnekes rosé. In Mazarron staat een klein kerkje. De kinderen hebben steeds gevraagd om die te bezoeken. Claudia en ik waren er al eens geweest. Zie mijn eerdere blog. Toen we in het kerkje waren, ging opeens de gsm. Het was Angel, onze Spaanse immo man. Hij wou per se vandaag met ons naar een huis gaan kijken met veel grond en een prachtig uitzicht. In Gañuelas, ongeveer een 3 km van waar we nu wonen. Maar eerst nog over de markt lopen, naar de apotheek en de parfumerie. Morgen is het in Spanje Moederdag. En dat verdient toch een cadeautje. Thuis gekomen was het dan weer tijd om het deeg voor de 2^de maal te laten rijzen in de bakjes en daarna af te bakken. Terwijl de dames hier, het veld introkken om rechte dunne stokken, heb ik tapas klaargemaakt. Waarom dunne stokken. Yetteke moet voor de school een echte windvogel maken. Morgen doen we dat. We hebben stokken, papier, een aardappel gekookt, voor de lijm. En papier, niet te dik, om de windvogel af te maken. Het is zeer lang geleden dat ik nog zo een windvogel heb gemaakt, maar zoiets verleer je niet. Tapas, zie foto met de nodige uitleg. Dan vertrekken om het huis te zien. Langs de serres met druiven rijden, om dan in een klein, typisch Spaans dorpje te komen. Een kerkje, een schooltje en enkele huizen. Het huis dat we zagen, zag er echter zeer klein uit. Maar toen we binnen kwamen, stonden we te kijken hoe groot het wel was.

Vele mogelijkheden om uit te bouwen tot een Casa Rural en zelfs een appartementje of studio aan te maken. Zelfs ruimte voor een camping. Het heeft enorm potentieel, en de prijs…tja daar moesten we toch nog een hartig woordje over praten. We zullen wel zien.

Het was alweer half 7 toen we thuis kwamen. De meisjes, alle 3, hadden zin in pizza. Ik heb die vlug gemaakt en we hebben er weer van gesmuld.

Ondertussen is het alweer avond. De dagen vliegen voorbij, de weken ook en het is alweer volle maan. Straks om 12 uur komen de weerwolven. Hopelijk brengen ze goed nieuws.

05-05-2012 om 23:05 geschreven door eric

Van 9 tot 2 huizen kijken en gronden bezoeken. Je wordt er tam en ellendig van.

We hadden afgesproken met een Spanjaard, die in immo deed, die een beetje Vlaams praatte en die zich vooral in het Duits kon uitdrukken. Hij is van Mazarron en kent de plaatsen en de huizen die te koop zijn.

Eerst naar El Alamillo iets buiten de Puerto de Mazarron. Een gigantisch stuk grond, met olijfbomen, amandelbomen en veel rommel. En daar tussen iets wat op een huis leek. Het eerste wat ik zag, toen we aan het huis kwamen, was een vos. In de Ardennen zijn de vossen ros. Deze was grijs van kleur. Alles wat we goed vonden aan het bezoek, was het uitzicht. Niets voor ons. Dan verder naar Isla Plana. Een stuk grond van 600 m² tussen 2 huizen, met zicht op zee. Maaar, je mag er geen huis op zetten. Misschien binnen een jaar of 3 maar momenteel mag enkel een caravan of een houten huis. Dus….Weer niks voor ons.

Dan naar Bolnuevo. Een stuk van ongeveer 6 are. Kostprijs 120.000 €. Maar er kon nog wat aan de prijs gedaan worden.110.000 € zou aanvaarbaar zijn. Tja, die heb ik dan nog liever in mijne portefeuille zitten dan aan dat stuk te geven. Ik heb de moeite niet gedaan om een foto te nemen.

Verder naar Mazarron. Richting La Pinilla. Een stuk grond met olijfbomen, amandelbomen, vijgenbomen en een huis. Zelfs een groot waterreservoir voor de bomen en de planten. De man die ons ontving was net papa geworden. Helaas deed dat niks aan de prijs. Een mooi groot stuk land van ongeveer 2 hectare. Prachtig. Tot we bij het huis kwamen. Tja, eigenlijk was dit niet echt een huis, zei de man. Zijn vader verbleef hier enkel om de grond te onderhouden. Dus ..weer geen huis.

Dan enkele honderden meter verder.

Verassing alom.

We kwamen aan een grote poort. Deze ging automatisch open. Dan een basketveld, gevolgd door een tennisveld. Daarachter een gigantische tuin. Overdekt met een speciaal gaas om de vogels tegen te houden. Aardbeien, druiven, sla, artisjokken, selder, uien, alles wat er in een moestuin geoogst kan worden, zag je er. Fruitbomen, appels, appelsienen, mandarijnen, citroenen, wat een fruitwinkel nog heeft, heeft de man hier. En dan de dieren. 2 mooie honden, soort Duitse staanders. Prachtige beesten. Kippen, kalkoenen, zelfs een varken. Gewoon te gek. De man is een aannemer. Maar als hobby doet hij dit allemaal zelf. Zij kunnen zelf leven van hun oogst en diertjes, zonder een winkel te moeten raadplegen. Er was ook een zeer grote hangaar te zien. Daar stond al zijn materiaal in, die hij nodig heeft voor zijn werk. Ook daar zat een zeer mooie hond, Mastin España met haar puppies

En dan gingen we naar het huis. Waar is het huis? Enkel de stalen hangaar. Waar is dan dat huis?

Achter de stalen platen van de hangaar, zat een zeer mooi en geriefelijk en vooral een groot huis verborgen. Nog niet in gebruik. Onze mond viel echt open. Dat is het. Hier kunnen we, en table d’hote doen, en een overdekte speeltuin voor kinderen, en kinderfeestjes, en B&B, en zelfs een kleine kinderboerderij. En nog vanalles. Claudia met een blauwe overal en een rode met witte bollekes flaar op haar hoofd en botten aan. Elke dag de diertjes verzorgen en de grote moestuin onderhouden. Ja, dat is het.

We kennen de prijs en hebben een voorstel gedaan. Nu maar duimen en afwachten.
De eigenaar zit wat in de problemen, van werven die niet betaald werden en moet dringend geld hebben. Hij beloofde zelfs , op papier, dat, indien we dit kopen, hij er een zwembad bij zet.
Om 2 uur was hde eerste reeks bezoeken gedaan. We moeste de kinderen van school halen. En daar kregen we weer een mooie verassing te lezen. Zie de foto van de agenda.

04-05-2012 om 21:01 geschreven door eric

Toen ik nog een klein manneke was, had mijn grootvader zaliger een merel. Hij had deze uit het nest genomen en helpen opgroeien. Suskewiet, werd de merel genoemd. Ik heb het heel mijn leven onthouden. Ik heb er zelfs nog een foto van, waar mijn grootvader, mijn vader en mijn broer en ik opstaan. Op de achtergrond, tegen het muurtje van de veranda stond de kooi met ‘Suskewiet ‘ in. E als hij floot, vernoemde hij zijn naam; “suskewiet, suskewiet “ Vanaf dat moment heb ik iets met merels. Het is precies of ze mij volgen. In mijn studententijd is het me beginnen opvallen dat er altijd een merel in mijn buurt was. Tijdens mijn legerdienst, in Stal, in Heusden en overal waar ik kwam, zag ik een merel. In Heusden was er zelfs eentje met een grijze nek. We noemden hem “ Vokke “.

Toen we in Frankrijk gingen wonen, heeft het weken geduurd voor we de eerste merel zagen. Maar hij was er. We zijn nu al van de 1^ste maart in Spanje. Ik had de moed al opgegeven..maar deze morgen heb ik er 4 gezien. Tja, normaal zeker hé.Het is ook zo een 2100 km van Stal.

Toen we gingen lopen, vanmorgen, stond er opeens, kort bij onze auto een grijs, zwart gevlekte windhond. Mager, vermoeid en hij had een beetje schrik. We zijn gaan lopen en toen we terug aan de auto kwamen, lag hij er nog. Ik heb een paar foto’s genomen en getracht om hem te lokken. Helaas is hij er op zijn gemakje vandoor gegaan. Je hoort wel eens verhalen van windhonden die verwaarloosd worden. Wel dat is hier een pest. De honden hebben hun plicht gedaan bij de windhondenrennen en als ze dan niet meer presteren, worden ze aan hun lot over gelaten. Je ziet hier honden, alle rassen, alle leeftijden. Gewoon op straat of in de velden of in de bergen. Het is echt een pest. Mochten we kunnen momenteel, we zouden ze allemaal vangen en een goed leven geven.

Daarna komen we thuis en wat ligt er op de grond!! Een piepklein vogeltje. Dood.

Dierenleed.

Vandaag hebben we echt niks gedaan. We hebben een grote wandeling gemaakt, heel fijn gebabbeld en plannen gemaakt voor het komende zomerseizoen. Lekker aperitiefhapje gemaakt op basis van avocado en de kinderen weer geholpen met huiswerk. Het maken van hapjes en het koken is echt in functie van het komende zomerseizoen.

Morgen hebben we afgesproken om met een Spaanse meneer wat huizen te bekijken.

We verwachten er veel van.

03-05-2012 om 20:40 geschreven door eric

Spanje.

Velen denken aan, zon, strand, paella, sangria en lui lekker niks doen. Gelijk hebben ze.

Zon is er, strand is er, paella hebben we gisteren nog ..zelf gemaakt en gegeten, sangria is er ook maar hoe straf het ook mag klinken, dat hebben we hier nog niet gedronken. En lui lekker niks doen, kan hier ook wel, maar dat is niet aan ons besteed.

En woensdag uit ons leven.

7.15 uur. Koffie wordt gezet, tafel gedekt en de kinderen worden gewekt. De kinderen roepen de mama op. Ze knuffelen nog even graag. Maar om 7.30 zitten we met zijn allen aan tafel. Ik opgewekt. Soms tot ergernis van mijn dames aan tafel. Yanneke behoorlijk opgewekt. Heeft ze van de papa. Mama moet een half uur hebben om wakker te worden. Dan kan je ook beter niks zeggen of niks vragen. En Yetteke heeft een heel uur nodig. Soms een voormiddag, maar soms ook maar een minuutje. Als je in haar kaarten spreekt en doet is ze snel opgewekt. Maar, dat wordt niet altijd gedaan en dus heeft ze meestal een uurtje ochtendhumeur.

8.30 uur. Vertrek naar de school. 18 km rijden. Kinderen afzetten en dan tegen 9.15 uur naar de Mercadonna en deze keer naar de apotheek om fysiologisch water. De kinderen hebben regelmatig een verstopte neus en dat spul spuiten we er dan in en de neus is terug open.

9.30 uur. Terug thuis. Dagelijks brood bakken. We hebben een oven die vrij goed zijn temperatuur houdt. Maar je moet hem telkens goed dicht plakken daar hij anders altijd open valt. Dat is natuurlijk niet goed als je brood bakt. Terwijl het deeg aan her rijzen is, voor de eerste keer, begin ik aan mijn dagelijkse schoonmaakbeurt van het zwembad. Ik weet dat het hier niet echt nodig is om dit dagelijks te doen, maar …We waren ooit in Spanje bij een oudere iemand op vakantie voor 14 dagen. Hij vertelde dat zijn zwembad optimaal was. Toch kregen onze 2 dochters na enkele dagen al een oorontsteking en mochten ze van de dokter niet meer zwemmen. De PH niet goed. Ik kon het weten want ik heb stiekem, bij zijn afwezigheid de PH gemeten. Dus hier wordt elke dag gezwommen en ik controleer alles en poets dus dagelijks. Tot nu toe, niemand met een oorontsteking. Als de tweede rijs van het deeg begint, geef ik de palmbomen en de reuze yuca’s water. Het terras wordt gekeerd en mooi opgeruimd. Terwijl het brood nu bakt, is Claudia bezig met de was. Wassen gebeurt buiten. De machine staat buiten. Een droogkast is hier niet echt nodig. De was droogt waarschijnlijk sneller dan dat in een droogkast kan. Het brood wordt uitgehaald. Groentjes worden gesneden voor de spagetti saus. Claudia werkt de saus verder af en ik leg alles klaar om de auto te wassen. Terwijl Claudia de strijk doet, buiten in de zon, was ik de auto. Gisteren hebben we een strand dag gehad en daarvoor moesten we door de dessert. Dus heel de auto vol stof. Er wordt ook nog geskypt met Indonesië.

12.30uur. De was gedaan, de strijk gedaan, de auto gewassen en alles wordt opgeruimd. Tijd om even te ontspannen. Zwemmen. Daarna nog even in de zon liggen en wat bijpraten. Vandaag geen huizen bezoek.

13.30 uur. Vertrek naar de school. Het is tijd om de kinderen af te halen. Om 2 uur is de school uit. Tegen half 3 zijn we dan weer terug thuis.

14.30 uur. Terug thuis. Omkleden en zwemmen. Terwijl maken wij het aperitief klaar. Beetje chips, olijfjes en nog enkele andere kleinigheden. Nog wat zwemmen, met ons vieren, wat met de bal spelen in het water en dan tijd om het eten klaar te maken.

16.00 uur. Soms wat vroeger, soms wat later, wordt er gegeten. De maaltijden gebeuren hier steeds op een zeer rustig tempo. Rond 5 uur beginnen de kinderen aan hun huiswerk. O f Claudia helpt of ik of wij soms ook samen. Vandaag was het niet te veel, dus waren we rond 6 uur klaar.

18.00 uur. Speeltijd voor de kinderen en voor papa en mama. Zwemmen, skaten, steppen en nog in de zon liggen.Skypen met Bram en Sabeth. Om een uur of 8 douchen. Het is momenteel half 9. Iedereen is gedoucht, ingesmeerd en heeft de pyjama aan. Om 9 uur gaan de meisjes slapen en wij internetten nog wat, drinken een glas wijn en rond 11 uur kruipen we ook onder de ….Geen wol, te warm, maar lakens.

02-05-2012 om 20:43 geschreven door eric

1 Mei.

Voor mij is de maand mei nog steeds de mooiste maand van het jaar. Vooral begint de lente volop op gang te raken, de blaadjes aan de bomen, de vogels die ’s morgens zingen en bezig zijn een nest te bouwen. Dit jaar is alles toch iets anders. Half februari zagen we de bloesems al aan de amandelbomen bloeien en 1 maart waren de eerste groene blaadjes al te zien. De spreeuwen vlogen al rond en floten hun ziel al uit hun lijf. De zwaluwen scheerden door de lucht, dan hoog, dan laag. De eerste nesten kwamen tevoorschijn tegen de dakranden. Primavera of de lente is hier al vroeger in het land dan in België.

Om een indruk te geven, Wij zijn al aan het zwemmen vanaf 22 maart. Temperaturen, in de zon van 24 graden en soms een heel pak meer. Het kan nog veel waaien, maar al bij al, wij moeten echt niet om vitamine D bij de apotheek.

Vandaag, 1 mei, weer zo een prachtige dag. Een stranddagje. We hadden het ons ook echt voorgenomen dat we vandaag naar de kust zouden gaan. Met onze frigobox. In Bolnuevo weten we een klein baaike. We zijn er nog al geweest.Toen hebben we Charel leren kennen. Al 20 jaar hier, maar oorspronkelijk van Zwartberg afkomstig. Vandaag was hij er weer. We hebben gezwommen in de zee, met de bal gespeeld, strand tennis en vooral krabjes gezocht.

Die krabben zijn sterk. Als je een stokje tussen de scharen steekt, laten ze die echt niet meer los. Er was zelfs een krab die een poot van een ander afknipte. Ocharme, was de reactie van Yanneke en Yetteke. Maar geen erg, we zetten de krabben terug in zee en de poot groeit terug aan. Een koppeltje, Spaans, ging vanaf dit strandje duiken. 15 meter diep zijn ze geweest. Gewoon aan de rotskant. De man wist te vertellen dat ze metingen hadden gedaan in de Middellandse zee. 4000 meter diep hadden ze gemeten, maar ze denken dat de zee nog dieper is. Dat had ik nooit kunnen denken dat die zee zo diep was.

Rond 6 uur zijn we terug naar huis gereden. Gewassen, want we hingen vol zand en zout, en dan een lekker paëllake gemaakt.

1Mei. Wat een mooie dag. Veel zon en geen wind aan het strand. We hebben weer een klets gehad, zeggen ze dan.

01-05-2012 om 22:10 geschreven door eric