|
1 Mei.
Voor mij is de maand
mei nog steeds de mooiste maand van het jaar. Vooral begint de lente volop op
gang te raken, de blaadjes aan de bomen, de vogels die s morgens zingen en
bezig zijn een nest te bouwen. Dit jaar is alles toch iets anders. Half
februari zagen we de bloesems al aan de amandelbomen bloeien en 1 maart waren
de eerste groene blaadjes al te zien. De spreeuwen vlogen al rond en floten hun
ziel al uit hun lijf. De zwaluwen scheerden door de lucht, dan hoog, dan laag.
De eerste nesten kwamen tevoorschijn tegen de dakranden. Primavera of de lente
is hier al vroeger in het land dan in België.
Om een indruk te
geven, Wij zijn al aan het zwemmen vanaf 22 maart. Temperaturen, in de zon van
24 graden en soms een heel pak meer. Het kan nog veel waaien, maar al bij al,
wij moeten echt niet om vitamine D bij de apotheek.
Vandaag, 1 mei, weer
zo een prachtige dag. Een stranddagje. We hadden het ons ook echt voorgenomen
dat we vandaag naar de kust zouden gaan. Met onze frigobox. In Bolnuevo weten
we een klein baaike. We zijn er nog al geweest.Toen hebben we Charel leren kennen.
Al 20 jaar hier, maar oorspronkelijk van Zwartberg afkomstig. Vandaag was hij
er weer. We hebben gezwommen in de zee, met de bal gespeeld, strand tennis en
vooral krabjes gezocht.
Die krabben zijn
sterk. Als je een stokje tussen de scharen steekt, laten ze die echt niet meer
los. Er was zelfs een krab die een poot van een ander afknipte. Ocharme, was de
reactie van Yanneke en Yetteke. Maar geen erg, we zetten de krabben terug in
zee en de poot groeit terug aan. Een koppeltje, Spaans, ging vanaf dit strandje
duiken. 15 meter diep zijn ze geweest. Gewoon aan de rotskant. De man wist te
vertellen dat ze metingen hadden gedaan in de Middellandse zee. 4000 meter diep
hadden ze gemeten, maar ze denken dat de zee nog dieper is. Dat had ik nooit
kunnen denken dat die zee zo diep was.
Rond 6 uur zijn we
terug naar huis gereden. Gewassen, want we hingen vol zand en zout, en dan een
lekker paëllake gemaakt.
1Mei. Wat een mooie
dag. Veel zon en geen wind aan het strand. We hebben weer een klets gehad,
zeggen ze dan.
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
 Die krab laat het stokje echt niet los. Sterk dat die kerel is . Je hoopt maar als je aan het zwemmen bent, dat je zo een schaar nergens voelt waar je hem niet wil voelen.
 Op zijne rug, want de onderkant ziet nog niet bruin. We hebben hem mooi terug in het water gelegd hoor .Ik zou Gaja hier niet over de vloer willen.
 Geen woorden voor. Yip en Yanneke , Als ze maar zot kunnen doen.
 Misschien kan deze foto zorgen voor inspiratie . Een nieuw schilderij voor ons Claudia.
 Ze kwamen van Atlantis en vroegen: "Wanneer komt den Norbert mee duiken?"
|
