Nog 2 huizen hebben onze voorkeur. Het huis in Gañuelas met de 1Ha land, had zeker onze voorkeur. We zouden hier perfect een project op kunnen uitbouwen. We hadden enkele dagen geleden een bod gedaan, maar volgens onze tolk Angel was ons bod niet bespreekbaar.

Deze morgen om half 9, toen we de kinderen naar school brachten, stond de temperatuurmeter op 21°. Het beloofd een warme dag te worden. Doch, na het brengen van de kinderen, zijn Claudia en ik gaan lopen in de dessert van Bolnueva. Inderdaad was het warm, maar het ging vrij goed. Wat een prachtig parcours. Langs het strand, over de bergheuvels en de diepe kliffen. Wat een zegen. Ondanks dat het vrij bewolkt was, was het toch qua temperatuur warmer dan de andere dagen.

Thuis gekomen, weer de dagelijkse dingen. Palmbomen water geven, en het zwembad kuisen. Claudia maakt vandaag de spaghetti saus. Beter dan dat zij die kan maken, kan ik niet. En voor mij eens een rustdagje wat betreft koken.

Rond half 12 beslisten we om nog eens naar het pand te gaan.

 Gewoon kijken.

Daar aangekomen, hoorden we een jeep afkomen. Het was de zoon van de eigenaar. De eigenaar is een man van ver in de 70 of zelfs 80 jaar. De zoon begon ons te vertellen, maar helaas was dit een Spaans dialect dat we echt niet verstonden. Opeens vroeg hij of we Frans verstonden. Dit was het geschenk uit de hemel. Hij vertelde dat zijn vader akkoord was over het bod dat we hadden gedaan. We vielen bijna achterover van het verschieten. HOLA POLA. Hij gaat akkoord over ons bod. HOLA POLA, daar verschoten we toch even van. Claudia en ik vlogen elkaar echt in de armen. De arme man wist niet wat hij zag. We vroegen hem om al de papieren klaar te maken, zodat we deze aan onze advocaat kunnen laten zien. Ok. Geen probleem, binnen enkele dagen gaan we die hebben en kunnen we verder. We hebben echt grootse plannen met dit pand en vooral met de grond.

Om een tipje van de sluier op te lichten.. Peter, maak uwe mobilhome maar gereed.

Nu spannend afwachten of alles wat de man verkoopt, legaal is.

Het is vandaag ook een echte warme dag. Zie foto. Wat gaat dat in de zomer zijn. Toen de kinderen van school kwamen, zijn ze regelrecht uit hun kleren gestapt en in het zwembad gesprongen. Wij trouwens ook. Als we uit het zwembad kwamen, droogden we zeer snel op en begon de zon echt te branden. Oppassen dus. Het is nu kwart voor 8 en het is nog steeds 26°.

Wat zullen we een beetje ongerust slapen…Voor de eerste keer sinds lang voel ik een beetje stress.

09-05-2012 om 19:59 geschreven door eric

3 Huizen hebben onze voorkeur.

Vandaag is het eerste huis afgevallen. Claudia en ik hebben gerekend, geteld en overwogen. Het huis is perfect bewoonbaar. 1Kamer, met badkamer was er in overschot, dus we konden dit eigenlijk dadelijk verhuren. Plaats om ons klein restaurantje uit te baten, is er. Een zwembad is er. Een grote kelderverdieping, met een ingangsdeur en ramen zijn er. Waarom dan niet?.

Een zeer raar verhaal, wat ik jullie zeker wil vertellen. Vorige week vertelde onze Spaanse vriend, die in Houthalen is geboren, het volgende. Ik heb een huis met zwembad, dat je kunt huren. We gingen er op in en maakten een afspraak om het te bezoeken. Vorige donderdag zijn we verschillende huizen gaan bezoeken, doch niet( en laat het me een blauw huis noemen) dat huurhuis. Zondag zijn we weer een ander huis gaan bezoeken en ook het blauwe huis. Doch, eigenlijk was het verhuurd aan Engelsen. Maar er was nog geen contract getekend. Dit huis was ook te koop. We hebben onderhandeld over de prijs, en zouden vandaag een antwoord geven. Maar ook waren we geinteresseerd om het tehuren.Doch , dat kon niet , want de Engelsen waren het eerst. Eigenlijk ook normaal, vonden we.

Maar gisterenavond, kreeg ik een mail van een immo kantoor uit Mazarron. Ze hadden voor ons een huurhuis gevonden. In de mail waren er foto’s. Het blauwe huis. Ik dacht, ik ga het spelleke mee spelen. We mailden dadelijk terug dat we dit wel wilden huren. Vandaag telefoon van het kantoor of we het huis wilden bezichtigen. Ik vertelde Paulina, van het immo kantoor, dat we het huis al hadden gezien. We konden dan direct het contract tekenen. Zoals we zijn, hebben we haar eerlijk verteld hoe de vork in de steel zat. Ze heeft met de eigenaar gebeld, en na een uur kregen we telefoon.Het huis werd niet aan ons verhuurd. Ergens toch weer iets niet juist. Dus kopen?? Ook niet dan. Ik heb Angel vandaag gebeld met mijn antwoord dat we het huis niet zouden kopen en vooral dat hij geen spellekes moest spelen. Het was even stil aan de andere kant. Benieuwd of ze echt wel een huurder hebben en of ze nog willen verhuren aan ons.

We zijn ook langs de bank geweest. Afspraak gemaakt met Ivan. Gewoon om te weten of de bank oor heeft voor ons project, dat we willen uitbouwen. En tot onze verbazing, en ondanks de crisis in Spanje, heeft de bank wel degelijk oor en vooral interesse in ons project.

Wat is dan het project? Dat vertellen we later wel. Anders gaan ze misschien lopen met ons idee hé.

In ieder geval hebben we op het 2^de huis, met 1 HA grond, een bod gedaan. Nu nog afwachten of ze het bod willen aanvaarden.

Voor de rest blijft alles zoals eerder. Kinderen, na de school, zwemmen, huiswerk maken, eten, spelen en vooral zot doen. Het zal door de zon komen denk ik.

08-05-2012 om 20:31 geschreven door eric

Vandaag een belangrijke dag.

 Er zijn momenteel 3 huizen die voor ons bespreekbaar zijn om aan te kopen. Alle 3 de huizen liggen echt in het Spaanse binnen gebied. Tussen de Spanjaarden. Dus niet op een ‘urbanisation’ waar enkel Duitsers, Engelsen en Nederlanders wonen. Voor al de 3 huizen moet je echt, ofwel door de bergen ofwel door de velden. Alle 3 hebben ze een mooi uitzicht en hebben ze veel potentieel. Claudia en ik zijn quasi 100% zeker dat we voor 1 van de 3 gaan, maar dan moet er serieus gepraat en onderhandeld worden.

Om 10.30 uur hadden we de eerste afspraak. Het huis dat we daar hebben is echt een comfortabel huis met zwembad, mooi uitzicht, en zoveel meer. Echter staat er natuurlijk ook een prijskaartje tegen. We gaan bewust geen foto’s meer plaatsen van de huizen. Om de spanning en de verassing erin te houden. Samen met de eigenaar en zijn echtgenote, en onze tolk Angel hebben we het één en het ander doorgepraat. Wat blijkt, we moeten alles doorgeven aan onze advocaten. Het is namelijk zo dat wij buitenlanders zijn en dat de wetten in Spanje iets anders zijn dan in België betreffende erfenis. Dus voor dit huis, weten we pas morgen of overmorgen, of de aankoop voor ons gunstig zal zijn.

We zijn na het gesprek wel enorm verwend. Jenever, cognac, schnaps, wijn, hesp, brood, amandelkoeken tomaten in zelfgemaakte olijfolie. En we moesten van de vrouw des huizes maar ‘ Comerren—eten ‘!

Op de terugweg naar huis, rijden we door velden die vol serres staan. Je ziet er serres die oud en versleten zijn en waar niets meer in staat. Je ziet er die in opmaak zijn. Palen en touwen. En je ziet enorme velden met druivenlaren. Druiven worden gekweekt op hoge stam. Speciaal gedaan , zodat de plukkers hun niet hoeven te bukken. De druiven zijn voor de gewone consumptie. Niet voor wijn .

Moesten ze de serres weglaten, zou alles er behoorlijk groen uit zien. De serres zijn niet uit plastiek, maar het is een soort gaas. Ze doen het vooral voor de vogels . Als het wat warmer zal worden, binnen enkele weken, dan gooien ze er nog donkere doeken over(groene ) om de zonnewarmte wat tegen te houden.

Als het wat warmer wordt !!! Zie de foto, rond 12.30 uur was het al 32°.

07-05-2012 om 19:49 geschreven door eric

Het is vandaag in Spanje, in de regio Murcia althans, Moederdag.

Spanje heeft al de mama’s verwend met een zeer zonnige en warme dag. Rond 9 uur, toen de kinderen wakker waren, hebben we een lekker ontbijt klaargemaakt voor de mama. Lekker vers gebakken brood. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ons Yetteke eigenlijk met een zeer ochtend humeur was opgestaan. Doch had ze voor Claudia een mooi kaartje gemaakt, met een ‘broche ‘

Felicidades Mama Para la mejor mama del mundo..Las flores mas bonitos

Voor de rest van de dag hadden we afgesproken om thuis te blijven, te genieten van het mooie weer en te knutselen voor de school. Yanneke heeft muziek gespeeld, op haar gitaar en op de blokfluit. Yetteke heeft gebromd. Waarom ???

Claudia heeft op Moederdag heel het huis gepoetst en de lakens gewassen. En ik heb geknutseld. Van een stuk hout, schelpjes en ringen van blikjes, moest ik een rammelaar maken. Die dient om in de school, muziek te maken. Daar we wat schelpjes tekort kwamen, hadden Claudia en ik er niet beter op gevonden om wat blikjes te ledigen en een fles cava te ledigen. Over gans de dag wel te verstaan hé.

Daarna, terug naar de jaren 60. Een echte authentieke windvogel maken. Wel niet met gazettenpapier, maar met crêpe papier. Maar van een stuk hout en touw, een kruis gemaakt, met daar rond een touw gespannen. Dan het papier er rond, de nodige koordjes en een staart met strikjes.

En dan uitproberen. En ja hoor, het werkt. Met het beetje wind, dat er was is hij toch maar ferm de lucht ingegaan.

Zondag, Moederdag…dus zelfgemaakte frieten. Met daarbij kip gyros. Ook zelf gemaakt.

We hebben echt een luie zondag gehad. Veel gezwommen, geknutseld, wat gepoetst en gewassen.Lekker gegeten en vooral weer veel gepraat. Morgen is het voor ons vanaf half 11 een belangrijke dag. Het wordt een ja of een nee. Maar morgen hierover meer.

Graag wil ik nog graag iets laten zien. Heb je al ooit gehoord van een wolkentsunami? Dat is een grote wolk, die net als een golf over een bergtop rolt. De foto is genomen toen we terugreden van San Javier naar Mazarron. Het is al enkele dagen geleden, maar ik wilde het toch graag delen.

Eén zaak staat vast…volgende zondag is het in België Moederdag. We gaan dit hier opnieuw vieren.

06-05-2012 om 19:28 geschreven door eric

Het is weekend en dan kan er uitgeslapen worden. Om half 6 was bie bieke al uit de veren. Claudia is wat verkouden en heeft een verstopte neus. Gevolg, ze snurkt. Het is niet echt snurken wat ze doet, het is meer, diep in haar keel, klakken. “klak….klak….klak”. En mi esposa ofte echtgenote slaapt dan met haar gezichtje naar mijn oortjes, en op den duur ben je wakker hé. Iedere zaterdag rond 8 uur komt er dan wat beweging in huis. Meestal komt Yetteke de trap af. Daarna Claudia die opstaat en Yanneke, die slaapt altijd het langst.

In de streek van Mazarron, schijnt de zon ongeveer 320 dagen per jaar. Dat hoorden we vandaag nog van een Spanjaard, die hier geboren en getogen is, zeggen. Dus 45 dagen per jaar schijnt ze niet en kan het regenen of druppen. Vandaag hadden we zo een dag. Rond half 10 was het fel bewolkt, maar de temperatuur zat goed. Windstil en droog. Heerlijk om al enkele baantjes te trekken in het zwembad. Na het ontbijt deeg maken voor het dagelijks brood en dan naar de Bodega in Mazarron voor mijn tonnekes rosé. In Mazarron staat een klein kerkje. De kinderen hebben steeds gevraagd om die te bezoeken. Claudia en ik waren er al eens geweest. Zie mijn eerdere blog. Toen we in het kerkje waren, ging opeens de gsm. Het was Angel, onze Spaanse immo man. Hij wou per se vandaag met ons naar een huis gaan kijken met veel grond en een prachtig uitzicht. In Gañuelas, ongeveer een 3 km van waar we nu wonen. Maar eerst nog over de markt lopen, naar de apotheek en de parfumerie. Morgen is het in Spanje Moederdag. En dat verdient toch een cadeautje. Thuis gekomen was het dan weer tijd om het deeg voor de 2^de maal te laten rijzen in de bakjes en daarna af te bakken. Terwijl de dames hier, het veld introkken om rechte dunne stokken, heb ik tapas klaargemaakt. Waarom dunne stokken. Yetteke moet voor de school een echte windvogel maken. Morgen doen we dat. We hebben stokken, papier, een aardappel gekookt, voor de lijm. En papier, niet te dik, om de windvogel af te maken. Het is zeer lang geleden dat ik nog zo een windvogel heb gemaakt, maar zoiets verleer je niet. Tapas, zie foto met de nodige uitleg. Dan vertrekken om het huis te zien. Langs de serres met druiven rijden, om dan in een klein, typisch Spaans dorpje te komen. Een kerkje, een schooltje en enkele huizen. Het huis dat we zagen, zag er echter zeer klein uit. Maar toen we binnen kwamen, stonden we te kijken hoe groot het wel was.

Vele mogelijkheden om uit te bouwen tot een Casa Rural en zelfs een appartementje of studio aan te maken. Zelfs ruimte voor een camping. Het heeft enorm potentieel, en de prijs…tja daar moesten we toch nog een hartig woordje over praten. We zullen wel zien.

Het was alweer half 7 toen we thuis kwamen. De meisjes, alle 3, hadden zin in pizza. Ik heb die vlug gemaakt en we hebben er weer van gesmuld.

Ondertussen is het alweer avond. De dagen vliegen voorbij, de weken ook en het is alweer volle maan. Straks om 12 uur komen de weerwolven. Hopelijk brengen ze goed nieuws.

05-05-2012 om 23:05 geschreven door eric

Van 9 tot 2 huizen kijken en gronden bezoeken. Je wordt er tam en ellendig van.

We hadden afgesproken met een Spanjaard, die in immo deed, die een beetje Vlaams praatte en die zich vooral in het Duits kon uitdrukken. Hij is van Mazarron en kent de plaatsen en de huizen die te koop zijn.

Eerst naar El Alamillo iets buiten de Puerto de Mazarron. Een gigantisch stuk grond, met olijfbomen, amandelbomen en veel rommel. En daar tussen iets wat op een huis leek. Het eerste wat ik zag, toen we aan het huis kwamen, was een vos. In de Ardennen zijn de vossen ros. Deze was grijs van kleur. Alles wat we goed vonden aan het bezoek, was het uitzicht. Niets voor ons. Dan verder naar Isla Plana. Een stuk grond van 600 m² tussen 2 huizen, met zicht op zee. Maaar, je mag er geen huis op zetten. Misschien binnen een jaar of 3 maar momenteel mag enkel een caravan of een houten huis. Dus….Weer niks voor ons.

Dan naar Bolnuevo. Een stuk van ongeveer 6 are. Kostprijs 120.000 €. Maar er kon nog wat aan de prijs gedaan worden.110.000 € zou aanvaarbaar zijn. Tja, die heb ik dan nog liever in mijne portefeuille zitten dan aan dat stuk te geven. Ik heb de moeite niet gedaan om een foto te nemen.

Verder naar Mazarron. Richting La Pinilla. Een stuk grond met olijfbomen, amandelbomen, vijgenbomen en een huis. Zelfs een groot waterreservoir voor de bomen en de planten. De man die ons ontving was net papa geworden. Helaas deed dat niks aan de prijs. Een mooi groot stuk land van ongeveer 2 hectare. Prachtig. Tot we bij het huis kwamen. Tja, eigenlijk was dit niet echt een huis, zei de man. Zijn vader verbleef hier enkel om de grond te onderhouden. Dus ..weer geen huis.

Dan enkele honderden meter verder.

Verassing alom.

We kwamen aan een grote poort. Deze ging automatisch open. Dan een basketveld, gevolgd door een tennisveld. Daarachter een gigantische tuin. Overdekt met een speciaal gaas om de vogels tegen te houden. Aardbeien, druiven, sla, artisjokken, selder, uien, alles wat er in een moestuin geoogst kan worden, zag je er. Fruitbomen, appels, appelsienen, mandarijnen, citroenen, wat een fruitwinkel nog heeft, heeft de man hier. En dan de dieren. 2 mooie honden, soort Duitse staanders. Prachtige beesten. Kippen, kalkoenen, zelfs een varken. Gewoon te gek. De man is een aannemer. Maar als hobby doet hij dit allemaal zelf. Zij kunnen zelf leven van hun oogst en diertjes, zonder een winkel te moeten raadplegen. Er was ook een zeer grote hangaar te zien. Daar stond al zijn materiaal in, die hij nodig heeft voor zijn werk. Ook daar zat een zeer mooie hond, Mastin España met haar puppies

En dan gingen we naar het huis. Waar is het huis? Enkel de stalen hangaar. Waar is dan dat huis?

Achter de stalen platen van de hangaar, zat een zeer mooi en geriefelijk en vooral een groot huis verborgen. Nog niet in gebruik. Onze mond viel echt open. Dat is het. Hier kunnen we, en table d’hote doen, en een overdekte speeltuin voor kinderen, en kinderfeestjes, en B&B, en zelfs een kleine kinderboerderij. En nog vanalles. Claudia met een blauwe overal en een rode met witte bollekes flaar op haar hoofd en botten aan. Elke dag de diertjes verzorgen en de grote moestuin onderhouden. Ja, dat is het.

We kennen de prijs en hebben een voorstel gedaan. Nu maar duimen en afwachten.
De eigenaar zit wat in de problemen, van werven die niet betaald werden en moet dringend geld hebben. Hij beloofde zelfs , op papier, dat, indien we dit kopen, hij er een zwembad bij zet.
Om 2 uur was hde eerste reeks bezoeken gedaan. We moeste de kinderen van school halen. En daar kregen we weer een mooie verassing te lezen. Zie de foto van de agenda.

04-05-2012 om 21:01 geschreven door eric

Toen ik nog een klein manneke was, had mijn grootvader zaliger een merel. Hij had deze uit het nest genomen en helpen opgroeien. Suskewiet, werd de merel genoemd. Ik heb het heel mijn leven onthouden. Ik heb er zelfs nog een foto van, waar mijn grootvader, mijn vader en mijn broer en ik opstaan. Op de achtergrond, tegen het muurtje van de veranda stond de kooi met ‘Suskewiet ‘ in. E als hij floot, vernoemde hij zijn naam; “suskewiet, suskewiet “ Vanaf dat moment heb ik iets met merels. Het is precies of ze mij volgen. In mijn studententijd is het me beginnen opvallen dat er altijd een merel in mijn buurt was. Tijdens mijn legerdienst, in Stal, in Heusden en overal waar ik kwam, zag ik een merel. In Heusden was er zelfs eentje met een grijze nek. We noemden hem “ Vokke “.

Toen we in Frankrijk gingen wonen, heeft het weken geduurd voor we de eerste merel zagen. Maar hij was er. We zijn nu al van de 1^ste maart in Spanje. Ik had de moed al opgegeven..maar deze morgen heb ik er 4 gezien. Tja, normaal zeker hé.Het is ook zo een 2100 km van Stal.

Toen we gingen lopen, vanmorgen, stond er opeens, kort bij onze auto een grijs, zwart gevlekte windhond. Mager, vermoeid en hij had een beetje schrik. We zijn gaan lopen en toen we terug aan de auto kwamen, lag hij er nog. Ik heb een paar foto’s genomen en getracht om hem te lokken. Helaas is hij er op zijn gemakje vandoor gegaan. Je hoort wel eens verhalen van windhonden die verwaarloosd worden. Wel dat is hier een pest. De honden hebben hun plicht gedaan bij de windhondenrennen en als ze dan niet meer presteren, worden ze aan hun lot over gelaten. Je ziet hier honden, alle rassen, alle leeftijden. Gewoon op straat of in de velden of in de bergen. Het is echt een pest. Mochten we kunnen momenteel, we zouden ze allemaal vangen en een goed leven geven.

Daarna komen we thuis en wat ligt er op de grond!! Een piepklein vogeltje. Dood.

Dierenleed.

Vandaag hebben we echt niks gedaan. We hebben een grote wandeling gemaakt, heel fijn gebabbeld en plannen gemaakt voor het komende zomerseizoen. Lekker aperitiefhapje gemaakt op basis van avocado en de kinderen weer geholpen met huiswerk. Het maken van hapjes en het koken is echt in functie van het komende zomerseizoen.

Morgen hebben we afgesproken om met een Spaanse meneer wat huizen te bekijken.

We verwachten er veel van.

03-05-2012 om 20:40 geschreven door eric

Spanje.

Velen denken aan, zon, strand, paella, sangria en lui lekker niks doen. Gelijk hebben ze.

Zon is er, strand is er, paella hebben we gisteren nog ..zelf gemaakt en gegeten, sangria is er ook maar hoe straf het ook mag klinken, dat hebben we hier nog niet gedronken. En lui lekker niks doen, kan hier ook wel, maar dat is niet aan ons besteed.

En woensdag uit ons leven.

7.15 uur. Koffie wordt gezet, tafel gedekt en de kinderen worden gewekt. De kinderen roepen de mama op. Ze knuffelen nog even graag. Maar om 7.30 zitten we met zijn allen aan tafel. Ik opgewekt. Soms tot ergernis van mijn dames aan tafel. Yanneke behoorlijk opgewekt. Heeft ze van de papa. Mama moet een half uur hebben om wakker te worden. Dan kan je ook beter niks zeggen of niks vragen. En Yetteke heeft een heel uur nodig. Soms een voormiddag, maar soms ook maar een minuutje. Als je in haar kaarten spreekt en doet is ze snel opgewekt. Maar, dat wordt niet altijd gedaan en dus heeft ze meestal een uurtje ochtendhumeur.

8.30 uur. Vertrek naar de school. 18 km rijden. Kinderen afzetten en dan tegen 9.15 uur naar de Mercadonna en deze keer naar de apotheek om fysiologisch water. De kinderen hebben regelmatig een verstopte neus en dat spul spuiten we er dan in en de neus is terug open.

9.30 uur. Terug thuis. Dagelijks brood bakken. We hebben een oven die vrij goed zijn temperatuur houdt. Maar je moet hem telkens goed dicht plakken daar hij anders altijd open valt. Dat is natuurlijk niet goed als je brood bakt. Terwijl het deeg aan her rijzen is, voor de eerste keer, begin ik aan mijn dagelijkse schoonmaakbeurt van het zwembad. Ik weet dat het hier niet echt nodig is om dit dagelijks te doen, maar …We waren ooit in Spanje bij een oudere iemand op vakantie voor 14 dagen. Hij vertelde dat zijn zwembad optimaal was. Toch kregen onze 2 dochters na enkele dagen al een oorontsteking en mochten ze van de dokter niet meer zwemmen. De PH niet goed. Ik kon het weten want ik heb stiekem, bij zijn afwezigheid de PH gemeten. Dus hier wordt elke dag gezwommen en ik controleer alles en poets dus dagelijks. Tot nu toe, niemand met een oorontsteking. Als de tweede rijs van het deeg begint, geef ik de palmbomen en de reuze yuca’s water. Het terras wordt gekeerd en mooi opgeruimd. Terwijl het brood nu bakt, is Claudia bezig met de was. Wassen gebeurt buiten. De machine staat buiten. Een droogkast is hier niet echt nodig. De was droogt waarschijnlijk sneller dan dat in een droogkast kan. Het brood wordt uitgehaald. Groentjes worden gesneden voor de spagetti saus. Claudia werkt de saus verder af en ik leg alles klaar om de auto te wassen. Terwijl Claudia de strijk doet, buiten in de zon, was ik de auto. Gisteren hebben we een strand dag gehad en daarvoor moesten we door de dessert. Dus heel de auto vol stof. Er wordt ook nog geskypt met Indonesië.

12.30uur. De was gedaan, de strijk gedaan, de auto gewassen en alles wordt opgeruimd. Tijd om even te ontspannen. Zwemmen. Daarna nog even in de zon liggen en wat bijpraten. Vandaag geen huizen bezoek.

13.30 uur. Vertrek naar de school. Het is tijd om de kinderen af te halen. Om 2 uur is de school uit. Tegen half 3 zijn we dan weer terug thuis.

14.30 uur. Terug thuis. Omkleden en zwemmen. Terwijl maken wij het aperitief klaar. Beetje chips, olijfjes en nog enkele andere kleinigheden. Nog wat zwemmen, met ons vieren, wat met de bal spelen in het water en dan tijd om het eten klaar te maken.

16.00 uur. Soms wat vroeger, soms wat later, wordt er gegeten. De maaltijden gebeuren hier steeds op een zeer rustig tempo. Rond 5 uur beginnen de kinderen aan hun huiswerk. O f Claudia helpt of ik of wij soms ook samen. Vandaag was het niet te veel, dus waren we rond 6 uur klaar.

18.00 uur. Speeltijd voor de kinderen en voor papa en mama. Zwemmen, skaten, steppen en nog in de zon liggen.Skypen met Bram en Sabeth. Om een uur of 8 douchen. Het is momenteel half 9. Iedereen is gedoucht, ingesmeerd en heeft de pyjama aan. Om 9 uur gaan de meisjes slapen en wij internetten nog wat, drinken een glas wijn en rond 11 uur kruipen we ook onder de ….Geen wol, te warm, maar lakens.

02-05-2012 om 20:43 geschreven door eric

1 Mei.

Voor mij is de maand mei nog steeds de mooiste maand van het jaar. Vooral begint de lente volop op gang te raken, de blaadjes aan de bomen, de vogels die ’s morgens zingen en bezig zijn een nest te bouwen. Dit jaar is alles toch iets anders. Half februari zagen we de bloesems al aan de amandelbomen bloeien en 1 maart waren de eerste groene blaadjes al te zien. De spreeuwen vlogen al rond en floten hun ziel al uit hun lijf. De zwaluwen scheerden door de lucht, dan hoog, dan laag. De eerste nesten kwamen tevoorschijn tegen de dakranden. Primavera of de lente is hier al vroeger in het land dan in België.

Om een indruk te geven, Wij zijn al aan het zwemmen vanaf 22 maart. Temperaturen, in de zon van 24 graden en soms een heel pak meer. Het kan nog veel waaien, maar al bij al, wij moeten echt niet om vitamine D bij de apotheek.

Vandaag, 1 mei, weer zo een prachtige dag. Een stranddagje. We hadden het ons ook echt voorgenomen dat we vandaag naar de kust zouden gaan. Met onze frigobox. In Bolnuevo weten we een klein baaike. We zijn er nog al geweest.Toen hebben we Charel leren kennen. Al 20 jaar hier, maar oorspronkelijk van Zwartberg afkomstig. Vandaag was hij er weer. We hebben gezwommen in de zee, met de bal gespeeld, strand tennis en vooral krabjes gezocht.

Die krabben zijn sterk. Als je een stokje tussen de scharen steekt, laten ze die echt niet meer los. Er was zelfs een krab die een poot van een ander afknipte. Ocharme, was de reactie van Yanneke en Yetteke. Maar geen erg, we zetten de krabben terug in zee en de poot groeit terug aan. Een koppeltje, Spaans, ging vanaf dit strandje duiken. 15 meter diep zijn ze geweest. Gewoon aan de rotskant. De man wist te vertellen dat ze metingen hadden gedaan in de Middellandse zee. 4000 meter diep hadden ze gemeten, maar ze denken dat de zee nog dieper is. Dat had ik nooit kunnen denken dat die zee zo diep was.

Rond 6 uur zijn we terug naar huis gereden. Gewassen, want we hingen vol zand en zout, en dan een lekker paëllake gemaakt.

1Mei. Wat een mooie dag. Veel zon en geen wind aan het strand. We hebben weer een klets gehad, zeggen ze dan.

01-05-2012 om 22:10 geschreven door eric

In Nederland, Koninginnedag. In België een brugdag. In Spanje een mooie dag en een brugdag.

Lang slapen, de kinderen althans. Laat ontbijten en nog voor 10 uur mijn baantjes getrokken in het zwembad. Tijdens het ontbijt kregen we telefoon van een Spanjaard. Het ging erover dat we een huis zouden gaan bekijken. We wisten dat er iemand zou bellen, maar daar we al zoveel contacten met Spanjaarden hebben, wisten we eigenlijk niet goed bij wie het nu was. En die mannen praten zo snel, en slikken zoveel delen van de woorden in dat je alles maar half of zelfs niet verstaat. MAAAR…dan hebben we een hulpmiddel. Yanneke. Die neemt de telefoon over en spreekt een uur en een plaats af. Om 11 uur hadden we afgesproken voor de Nederlandse supermarkt. Zelf op Koninginnedag open. Tot onze grote verassing was het een Spaanse man die Nederlands sprak. Weliswaar gebroken, maar verstaanbaar. Hij woonde tot zijn 14^de in Houthalen, Meulenberg. Hij was al veel van de taal vergeten, maar sprak, ter compensatie, voortreffelijk Duits. Dat was de kerel die we moesten hebben. Hij wist voor ons een woning. Wij er naar toe. Wat bleek! Daar waren we al eens geweest. Wij hebben dan uitgelegd wat we wilden en hij gaat nu voor ons op zoek. Woensdag of donderdag zullen we meer weten.

Dan weer wat zwemmen en wat zonnen. Tja, het is een verlofdag, dus profiteren we mee. Morgen is het 1 mei en dan moet de huur betaald worden. Cash. Dus wij nog naar de Puerto om centen uit de muur te halen. Daar was de markt. Middeleeuwse markt. Kraampjes met snuisterijen, eten, snoep en roofdieren. Voor de rest zagen we al wat meer mensen aan het strand liggen. De toeristen beginnen met mondjesmaat aan te komen. Nog één maand en dan is het hier volle bak.

Claudia heeft de smaak dus echt te pakken. Gisteren avond, ik was weer aan het puzzelen, heeft ze weer een schilderij gemaakt. Wie weet staat ze volgend jaar ook op de (middeleeuwse ) markt.

Morgen hebben we een stranddag gepland, met picknick. Hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind. Maar dat zal wel zeker…

30-04-2012 om 20:50 geschreven door eric

Zoals een zondag hoort, is het begin van de dag traag en lui. Rond 10 uur was hier in huis iedereen uit zijn bed. Het zonneke scheen, geen wind, dus heerlijk om buiten te ontbijten. Gisteren heb ik vergebakken stokbroden gekocht. Die heb ik in de vriezer gelegd, en een kwartier voor dat we zouden ontbijten heb ik die er uit gehaald. De stokbroden zijn even vers en krokant alsof je ze ’s morgens bij de bakker koopt. Dus mannen, je kunt zondagmorgen lekker blijven liggen in bed als je op zaterdag de broodjes of stokbroden al gehaald hebt.

Maar ook hier in Spanje heb je wisselvallige momenten. Vandaag hadden we zin om niks te doen. Mar dan ook niks. Ik heb me zelfs nog niet geschoren. Toen ik vanmorgen het zwembad gekuist had, is het weer wat omgeslagen. Zo erg zelfs 18°, dat we binnen zijn gebleven, met de deuren toe. Claudia heeft wat gerust, ik heb teksten vertaald en de kinderen geholpen met huiswerk. Daarna naar muziek geluisterd, aperitief met tapa’s genoten en daarna alles klaargemaakt voor het avondeten. Samen met Claudia natuurlijk.

In de late namiddag, rond 6 uur, kwam de zon er terug door. Tijd dus om ribbekes op de BBQ te leggen. Terwijl die aan het bakken waren, en Claudia de kartoffelsalade voor morgen aan het maken was, begon het zowaar te regenen. Typisch. Dan begin je te bakken, en dan begint het ook te regenen. Nu erg is dat niet, want ik kan de BBQ toedekken. Maar toch, het is niet gezellig. We hebben zelfs binnen moeten eten. En na het eten, zo snel als de regen is gekomen, was het alweer weg. Spanje op zijn best. We hopen dat jullie in België of de rest van de wereld, mooi weer hebben gehad. Wij hadden vandaag een luie dag, een, voor ons, koude dag, bewolkte en regendag.

Maar morgen wordt het weer een stralende dag. Bruiner als we al zijn kunnen we niet meer worden, maar een warm zonnestraaltje op je rug en in je gezicht, kan je altijd goed verdragen.

29-04-2012 om 21:07 geschreven door eric

Voor een zaterdag, en het begin van een lang weekend, was het wel vroeg opstaan. Half 7 ging de wekker. De kinderen uit bed halen, ontbijten, stevig, en klaarmaken voor de “Campeonato Regional de Atletismo’ Of het provinciaal scholenkampioenschap te Murcia. Om 10 voor 8 vertrok de bus aan school. 16 Kinderen gingen mee. Het was dan ook de kleinste afvaardiging tussen al de scholen. Ik dacht 34, maar volgens ons Yanneke waren er in de veertig. Alleen Andrew, de klusjesman van de school, en Claudia en ik gingen met de bus mee. We werden dus dadelijk gebombardeerd tot helper, fotograaf en oppas.

Om 9 uur kwamen we in het universitair stadion van Murcia.’Estadio Monte Romero’.Volk dat er was, niet te doen. Zoals bij grote sportmanifestaties moesten we, met een naambord van de school, rond de piste lopen. Kippevel krijg je er van als iedereen applaudisseert en je naam afroept.

En dan begon de competitie. Hoogspringen, verspringen, kogelstoten en loopwedstrijden. Eerst de 500 meter voor meisjes van 2002. Twee reeksen. De beste tijd 1-2 en 3 in de reeksen was de winnaar. Yanneke vertrok, naar mijn gevoel veel te snel. In de helft liet ze haar afzakken van de eerste plaats naar de 5^de. Maar in de laatste bocht was ze weer derde in de laatste rechte lijk versnelde ze en kwam als eerste aan. Daar ze van de 2 reeksen de beste tijd had, kreeg ze dus GOUD. Provinciaal kampioen van de Spaanse provincie Murcia. Ons klein frêle meisje. Al de deelnemers van hun school, de directeur en de sportleraar met dan nog ouders die er nadien bijgekomen waren, gingen uit de bol. Ook bij de 500 meter voor de jongens, had onze school een medaille. Zilver.

En dan ons Yetteke. Ze is van 2004 en mocht eigenlijk niet meedoen. Maar de sportleraar had gevraagd of ze wou invallen voor een ander. 60 Meter sprint. 5 reeksen. Ze was enorm zenuwachtig. Na het startschot vertrok ze als een pijl uit een boog. 2^de Plaats. Maar helaas was haar tijd net niet genoeg voor een medaille. Bij de jongens was er dan wel weer een medaille. De derde van de dag. Dus, als school, met de minste kandidaten, hadden we in verhouding, de meeste medailles.

En dan was er nog de 4 x 60 meter. Yanneke, Yetteke, Marina en Natalia vormden voor onze school, de meisjesploeg. 6 Reeksen, en ook daar weer de 3 beste tijden voor een medaille. Ze vertrokken. Eerst Marina, die had al dadelijk een beetje achterstand op de rest. Dan Yanneke, zij maakte die achterstand volledig goed en had zelfs zo een grote voorsprong dat Natalia op haar gemak de voorsprong kon behouden. En dan ons Yetteke. Nog nooit gezien, zo rap…Resultaat..Gewonnen..

Ook bij de jongens 2002 ging het zeer vlot. Ook zij haalden de eerste prijs.

Conclusie; zeer sportieve school. Maar ze besteden er ook behoorlijk genoeg tijd aan. En dat is goed, voor lichaam en geest.

Over de organisatie, zeer goed. Rond 1 uur kregen we allemaal belegde broodjes, water, fruitsap, bananen. Petjes voor de zon. Nooit heb ik dat gezien. En dan de discipline van de kinderen. Er werd niet massaal rondgelopen, De piste werd goed vrij gehouden en er was vooral enorm veel sfeer.

Rond 4 uur was alles afgelopen en keerden we met een zak vol medailles naar huis. Bij thuiskomst waren de kinderen behoorlijk moe, maar na een lekkere douche waren ze weer springlevend. Als afsluiter van de dag, zijn we samen gezellig bij de Chinees nog lekker gaan eten. En om 10 uur was hun kaarsje uit en was het dodokes doen..

Provinciaal kampioen van Murcia….Wat zijn we weer fier op die 2.

29-04-2012 om 09:36 geschreven door eric

28-04-2012 om 18:07 geschreven door eric

Voor dat ik aan mij dagelijkse blog begin, wil ik toch even kwijt dat ik zojuist 2 overheerlijke DUVELS, echte Belgische, heb mogen proeven en ervan genieten. Met dan aan de gulle schenker.

Vandaag zijn de verwachtingen hoog. Om 3 uur hebben we een afspraak met een eigenaar van een huis, die ons beide zeer fel aanstaat en dat ook zeer goed in ons budget past. Maar eerst het verloop van de dag.

Om half 8 is het weer opstaan en ontbijten om daarna de kinderen naar school te helpen. Bij een plaatselijke groenteboer in Mazarron, kopen we speciale aardappelen à 90 cent de kilo, wat vrij duur is, om frieten te bakken. Om niet in detail te treden, want frieten zelf maken en bakken is voor ons Belgen geen specialiteit, viel het me op dat we pas om 5 uur klaar waren met het middagmaal. Echt zoals het hier in Spanje gaat. Onbewust en heel spontaal beginnen we de leef gewoontes en de tijden van eten over te nemen.

We zouden voor 3 uur een stapje door Mazarron doen. Eerst hebben we vanuit de auto lang gekeken hoe de zwaluwen bezig zijn om een nest te bouwen. Moet gezegd, in mei legt elke vogel zijn ei. Ondanks dat de bloesems en de blaadjes aan de bomen hier 2 maanden eerder bloeien, maken de zwaluwen en de mussen hun nestje gewoon, tegen de maand mei, klaar. We zijn dan naar Mazarron gereden. Onze auto geparkeerd en dan te voet op pad. Wist je trouwens dat een mus, ook zoals een zwaluw, zijn nest tegen de gevel maakt? Alleen doet hij het veel slordiger.

Mazarron. De winkels, het museum. Tentoonstelling over 440 jaar Mazarron, het gemeentehuis. In Frankrijk, hotel de ville of Mairie. Hier moet je uw tong 7 x omdraaien om het te kunnen uitspreken. “ AYUNTAMIENTO “  pfff… Veel repeteren, en dan nog moeilijk. Eigenlijk wel een mooie stad. We hebben er zelfs een winkel van Ronny Oyen gevonden. Voor die het niet kennen, Ronny Oyen is in Heusden Berkenbos een winkel waar je wasmachines en droogkasten en tv’s en koffiezetten kan kopen. In België maakten we nog koffie zonder koffiezet. Met kokend water door een filter gieten rechtstreeks in de thermos. Dus, zelf hadden we zo geen ding, Het werd dus tijd om er één te kopen.

Verder cultureel uitstapje. Op het marktplein van Mazarron, waar ook de ‘Bodega’ ligt, staat een armzalig zielig kerkje. We zijn al heel dikwijls in de bodega geweest, maar het kerkje hebben we altijd naast ons gelaten. Vandaag niet. Onze monden vielen gewoon open van wat we in die kerk zagen. Mooi, goud, vele beelden, kortom….

En dan werd het 3 uur. Ik moet zeggen dat we tot op vandaag al altijd correct en op tijd behandeld werden door de Spaanse mensen. Afspraak om 3 uur! Wel ze zijn er dan ook. Dit kunnen we echt niet zeggen van de Engelsen of de Fransen.

Het huis, past in ons budget, veel grond en genoeg leefruimte. Ja wadde. De grond is er, maar het huis moet nog gebouwd worden. In 6 maanden is het klaar…..Foute reclame op het net. Doch een zeer vriendelijke man. Toevallig gaan zijn kinderen naar school waar de onze gaan. We hebben terug afgesproken op maandag. Het is een optie om een nieuw huis te bouwen, maar dat bespreken we maandag wel. Huren voor een jaar. Hier is het 11 maanden en 30 dagen, en ondertussen bouwen.

En morgen is het D-day voor de kids. Murcia, los nieños flamencos vienen…

27-04-2012 om 21:20 geschreven door eric

Gisteren ben ik de blog rats vergeten te schrijven. Dat komt, omdat ik ben beginnen te puzzelen, rond 7 uur ’s avonds. Ik kreeg de klok in het oog en het was al middernacht. Nu is het leven hier voor mij en Claudia, als de kinderen slapen, iets anders dan vroeger in België. We kijken weinig of geen tv. We luisteren naar muziek en, ofwel leren we Spaans, of Face booken wat, of zoeken van alles op het internet. En dat met een lekker glaasje Cava of een blikje bier.

Eigenlijk genieten we hier veel meer van, dan vroeger samen in de zetel met de blik op het rechthoekig kaske en de hele avond staren, zonder vijf woorden te hebben gezegd. Nu, dat kan natuurlijk ook wel fijn zijn na een stresdag, maar eerlijk gezegd, stresdagen hebben we hier nog niet gekend.

Gisteren hebben we ons loop parcour wat verlegd. We zijn aan zee gaan joggen. Het was er windstil, vlak en zeer warm. Ik denk dat we binnen enkele maanden al om 6 uur ’s morgens of ’s avonds laat moeten gaan joggen. Anders is het qua temperatuur niet te doen.

En daarna weer op huizenjacht. Tussen de Country club en Campasol, ligt een dorpje van ongeveer 10 huizen. El Saladillo. Enkele daarvan zijn particulier te koop. Knap. Alleen er geraken is een avontuur. Voor we de weg hadden gevonden om in het dorpje te geraken, hebben we zowat een halfuur rondgereden. Je verwacht dat er op een plaats waar huizen staan, en elektriciteitspalen ook een verharde straat ligt. Niets is minder waar. Langs de verharde baan ligt een restaurant, en daarnaast een zandweg. Die moesten we nemen. Vanaf de hoofdweg is er niets te zien dat op een dorp lijkt, maar als je Google Earth gebruikt, zie je dat er wel degelijk een dorp is. We hebben ontdekt dat er vroeger zelfs een publiek zwembad, een café, een speeltuin en een kerk stond. Het staat er nog allemaal, maar alles is vergane glorie. Veel staat leeg en is vervallen. Het huis waar wij voor gingen, was helaas juist verkocht. Er stond nog een ander, van een Duitser, maar voor wat het was veel te duur. De Duitser had het vele jaren geleden gekocht en is van mening dat het vandaag nog steeds hetzelfde is als 10 jaar terug. Wat de economie betreft althans.

Vandaag was het winkelen geblazen. Je voelt dat het hier iedere dag en zelfs ’s nachts al warmer wordt. Voorbeeld, het is nu 20 uur en in de zon is het nog 25°. Claudia heeft al haar zomerspullen in de container in België liggen. Dus moesten er wat nieuwe topjes en schorten gekocht worden. Wij dus vlug naar Aguilas. Mooi, nieuw winkelcentrum met ook een C&A. Claudia in het pashokje en ik heb alles gekozen. Zo gaat dat altijd als de kinderen er niet bij zijn. Ik ken haar maat en haal zo een stuk of 30 kledingstukken van de rekken en breng dat naar het pashokje. Claudia heeft de winkel eigenlijk niet gezien. Ik ken haat goesting, en zo gaat het vooruit. In Aguilas hebben ze ook een Aldi. Ik moet zeggen, de eerste en de laatste keer. Veel duurder dan de Mercadonna en veel minder keuze.

De leraar sport kwam vandaag naar ons toe. Yanneke moet zaterdag in het stadion van Murcia 500m lopen.Een scholencompetitie van de provincie Murcia. Nu is ons Yetteke ook geselecteerd voor de 60 meter sprint. Hij kwam dus vragen of wij akkoord waren dat Yetteke ook meedeed. Natuurlijk. We kunnen ook met de bus mee, dus dat is voor zaterdag ook alweer geregeld.

En morgen is het vrijdag. We staan voor een lang weekend. Morgen weer zelfgemaakte frieten en een bufsteekske met salaat en tomatten ….hmmmm

26-04-2012 om 20:22 geschreven door eric

Eerst stilte, en iets later nog steeds stilte. En dan weer wat later een traan. Ik weet dat ik zelf op zo een moment echt niks moet zeggen. In stilte ontbijten. Wij met ons vieren. Dan wassen en aankleden, klaarmaken voor de school. Op weg naar school, terug stilte. Kinderen naar de speelplaats brengen en daarna terug naar huis. Weer stilte, en weer een traan. Thuis gekomen, Claudia de strijk, ikke het zwembad kuisen en de palmstruiken water geven. Maar nog altijd stilte. Tot 11 uur en dan opeens!!: ”Ik mis ze nu al, dat ze maar vlug terugkomen.” En dan is het dipje voorbij. Gisteravond hebben we via de site van Brussel Charleroi luchthaven, de vlucht van Bram en Sabeth gevolgd. Rond half 11 zijn ze veilig geland.

Maar het leven gaat voort. Wij zaten in een regelmaat van opzoekwerk naar huizen en bezoeken aan immo kantoren en panden om een zaak uit te bouwen. Deze regelmaat werd nu onderbroken door het bezoek van Bram en om de draad opnieuw op te nemen is een beetje moeilijk. Maar het moet. Ieder zijn leven en ieder zijn ding. Augustus of begin september beleven we misschien weer andere avonturen en zal een bezoek van de kinderen er weer anders gaan uitzien.

Waar we vandaag ook veel plezier aan hebben gehad, zijn de vele reacties op de blog en via facebook. We zullen iedereen zeker van antwoord dienen, en voor sommige is dit al gebeurd.

Maar het huizen zoeken gaat verder. Vandaag zijn we vanaf de autovia naar Mazarron richting El Pareton gereden. Tussen de serres waar allemaal, volgens wat ik kon zien, druivenplanten stonden. Natuurlijk had ik weer mijn fototoestel niet bij. We hebben wat huizen te koop zien staan, maar toch niet diegene die we zoeken. Dan richting Leiva. En ja hoor, daar stond een huis met wat grond en veel olijfbomen, te koop. Niet via een immo, maar particulier. Nadat de kinderen thuis waren van de school, en we gegeten hadden, hebben we gebeld. Niemand thuis. Een uurtje later ging onze telefoon. We mochten vandaag nog gaan kijken, rond half 7

Rond half 7 werden we ontvangen door Juan. 73 jaar en pijn in zijne rug en wat hartklachten. Een hele uitleg.11.000m² grond. Casa van 130m² met 3 slaapkamers en een grote garage, buiten BBQ, drinkbaar water en een opvangbekken met grondwater, een volledige pompinstallatie en een bevloeiingssysteem om al zijn olijfbomen van water te voorzien.

Alleen de prijs 370.000€ Maar door de crisis is hij al gezakt tot 250.000€. Teveel voor het huis. Het staat op landbouwgrond. Eerst had hij er een chalet opstaan, maar hij vertelde dat hij al de papieren van Mazarron en Murcia had, waarmee hij kon aantonen dat hij alles legaal gebouwd had. Een gewezen militair, die langs de hele Europese kust gevaren had en ook nog in Somalië gevochten zou hebben. Den Juan. Het huis op zich was netjes en er was zeker wat mee te doen. De grond, veel te veel en dan al die olijfbomen? Maar belangrijk !! Eerst moet er, samen met een advocaat uitgezocht worden, of alles inderdaad legaal gezet is. En dan het belangrijkste, de prijs. Daar moeten we dan nog eens ferm over klappen met den Juan.

En zo zijn we weer vertrokken sé.

En wat die stilte en die traan betreft…. Het was allemaal weer terug gewoon.

Maar goed!!

24-04-2012 om 19:55 geschreven door eric

Terwijl ik dit schrijf, zitten ze al in de lucht en landen ze normaal om 22.45 in Charleroi. Momenteel is het een pak stiller in huis. Ondanks dat het weer een mooie avond is, zitten we toch terug binnen. Wat schrijven op de computer, in pyjama, en op de achtergrond een mooi muziekje. Wat is het weekend weer voorbij gevlogen. Wat hebben we genoten van ons bezoek. Wat heeft Bram een pracht van een meisje. Sabeth kenden we al van korte bezoekjes, maar nu hebben we haar veel beter leren kennen. Ze eet alles mee, ze drinkt alles mee, ze maakt mee grapjes, ze is fijn voor de kinderen, ze heeft een knuffelgehalte, ze werkt ongevraagd aan alles mee, ..ze is het deksel dat past op het potje van Bram. Dat hij ze maar gaai slaat( vernederlands dialect).

Maar wat over de dag.

De kinderen hadden vandaag zoals gewoonlijk terug school. Vandaag stond alles in het teken van ‘hulp aan de arme kinderen in de wereld’ Ze moesten bladwijzers maken en kleuren en dan verkopen voor 1 €. Als ze er 4 konden verkopen aan vrienden of familie, kregen ze een diploma. Ons Yetteke  en ons Yanneke hadden helemaal geen probleem om er 4 te verkopen. Dus beiden ook een diploma.

Toen ik terug van school kwam, rond 9 uur, ben ik nog vlug gaan tanken. Wat valt op, op één week is de diesel hier met enkele centen in prijs gedaald. Het is me vorige week al opgevallen en nu weer. 1,356€ Hoe zit dat eigenlijk in België? We hebben onder ons vieren lekker ontbeten en daarna een grote wandeling gemaakt. Om 12 uur waren we pas terug thuis. Hoog tijd om naar de mercadonna te gaan. Bram wil olijven, cava en dergelijke mee naar huis nemen. Dus, familie en vrienden van Bram, je weet waar je moet zijn hé. Dan kinderen van school halen. Onze meisjes moesten aan al hun klasgenootjes vertellen dat die grote jongen hun hermana (broer) is. Iedereen stond er natuurlijk bij. We hoorden sommige fluisteren zo van, hoe is zijn naam en hij ziet zo wit en wie is dat meisje? Grappig.

Thuis gekomen en voor het eten was het met zijn allen ravotten in het zwembad. Bram en ik hebben alles en iedereen nat gemaakt, tot dat ze allemaal in het zwembad waren. En dan stoeien.

Tegen 5 uur was het valiezen maken en om half 6 op naar San Javier. Vliegveld. Voor Claudia viel het afscheid toch een beetje zwaar. Er vloeiden enkele traantjes. Bij de meisjes natuurlijk ook. En ik, ik heb ze allebei eens goed vast gepakt. Ik heb tegen Bram nog gezegd dat zijn vrouwke serieus goed moet verzorgen, want ze is het waard.

En ..zoals ik begonnen ben, Het is nu stil in huis. Misschien tot in augustus of begin september. We zullen wel zien.

De kamer is terug vrij, de lakens zijn gewassen, dus kom maar af hé….

23-04-2012 om 21:48 geschreven door eric

Na een lekker ontbijt, besloten we vandaag naar de zondagsmarkt in de Puerto te gaan. Het is een typische Spaanse markt, met veel schoenen, textiel groenten en fruit. In de vorige afleveringen, heb ik al eens foto’s van de markt op de blog gezet. We kochten 1 kg aardbeien, voor 1,5 € Een kilo aubergines, tomaten, paprika, en nog wat spul, en dan een rond Spaans brood, en we waren 5 € lichter.

Dan verder naar La Azohia om op een terras, met zicht op zee een lekker pintje te gaan drinken. Iedereen had dorst.Het was vandaag ook een dorstig weer. Toen we verder gingen, en aan de auto kwamen, was het 32 ° in de zon. Iedereen had wandelschoenen bij, daar we een flinke wandeling in de bergen gingen maken.

In de bergen van La Azohia heb je een oude legerkazerne staan. Deze is precies dit jaar 100 jaar geworden. De kazerne heeft op de toppen van de bergen gigantische grote kanonnen. Momenteel staat er nog een uitkijkpost met radar installatie. Deze dient om vluchtelingenbootjes op te sporen, die van Marokko, Libië of Tunesië, komen. Er rijdt constant een politiewagen rond in het domein. Dat is het enige toezicht op dit gigantisch groot en mooi domein. Er loopt een weg van aan de zee, naar boven. Je mag er niet komen. Verboden. Ik denk dat het nu een smokkelwegje is voor drugtrafiek of dergelijke. Heel de weg is ommuurd en vanaf de berg boven, lijkt het zowat op de Chinese muur.

Het is een zeer mooi gebied. Je hebt zicht op de kust van Mazarron en aan de andere kant zie je de haven van Cartagena. De boten liggen te wachten op de loods ,om de haven binnen te varen.

Deze site is nog een overblijfsel van de vroegere dictator Franco. Nu vertellen de Spanjaarden hier in de streek, dat Franco vroeger geen enkele vat had op de mensen in dit gebied. Het was zoals vroeger met de Romeinen en het kleine dorpje Britania (dacht ik) van Asterix en Obelix.

Het valt ook op dat verschillende grote monumentale gebouwen, die onder Franco werden gebouwd, gewoon liggen te verkrotten. Zo heb je in de Puerto een zee gevangenis. Villa del Mar. Zeer mooi gebouw. Maar het staat er maar. Ook de site die we bezochten. Het staat allemaal te verkrotten. Er lopen veel mensen rond, en je zou zeggen dat ze er inkomsten uit zouden halen. Nee, alles wat Franco heeft achtergelaten, laten ze verkrotten. Hier waren ze naar het schijnt, in deze streek, ook zeer blij met de dood van die man.

Al bij al is het de moeite om te zien. Een hele mooie wandeling. Bij thuiskomst,nog wat zwemmen en rusten. Lekker eten. We hadden Merluza gekocht. Twee vissen van ongeveer 70 cm lang met een hoofd en tanden zoals een snoek. In België noemen ze dat Heep. Dar wat penné  bij en een lekker verse groenten sausje.

Na dat de kinderen in bed lagen , hebben we buiten, via internet de wedstrijd Genk-Standard gevolgd.

En dan slapen. Morgen wordt het voor Bram en Sabeth een lange dag.

Maar morgen meer.

23-04-2012 om 08:12 geschreven door eric

De eerste echte dag, vakantiedag, van ons bezoek. Ze hadden beide zeer goed geslapen. Tot 9 uur. We hebben het ontbijt klaargemaakt. Lekker buiten in het zonneke. Windstil en volgens de thermometer was het al 25°. Bram en Sabeth hadden graag de zee willen zien. Dus wij eerst naar Bolnuevo en dan gezellig wandelen aan zee. Wat een verschil zeiden ze steeds. Gisteren nog in 6° in de regen en de kou, en nu op het strand. Met de auto een 2100 km en in vogelvlucht amper 1500 km.

We zijn dan verder naar de Puerto gereden om daar langs de vissershaven en de boulevard te wandelen. Lekker wijntje op een terras en dan terug naar huis.

Na het eten van een lekkere koude pasta salade was het tijd voor de siësta. Wat een leven hoorde we de kinderen zeggen. Maar ja, dat is natuurlijk nu, omdat ze met vakantie zijn. Toch heb ik stiekem kunnen zien dat Bram en Sabeth hun oogjes toe hadden. Rond 4 uur zijn Bram en ik een toerke gaan lopen. Het was geleden van in Heusden, dat we samen nog eens gelopen hebben. Ik moet zeggen, dat Bram veel beter loopt dan toen. Ofwel word ik wat ouder, ofwel ligt zijn tempo iets hoger dan de mijne. Al bij al, na 3 km zat ik in mijne 2^de adem, en liep het vlot. We hebben 8,5 km gelopen, 1043 calorieën verbruikt en een hoogteverschil van 125 m overlopen. Bram loopt namelijk met een toestel dat al die gegevens registreert. Tijdens het lopen, is er nog iets voorgevallen, maar dat houd ik in de familie. Wel kan ik zeggen, dat ik me bijna een breuk gelachen heb, en toen ik dit vertelde aan het gezin, hebben die allemaal , voor de rest van de avond gelachen en plezier gehad. Het is en blijft nen patat, onze Bram. Na het lopen een potje waterpolo in het zwembad. Dan douchen en beginnen aan de paella.

Het recept voor deze paella komt recht uit Murcia. Ik had het opgezocht op het net. Na een goed uurtje konden we aan tafel. Het was lekker, en alles was op.

Samen met onze kinderen hebben wat zitten praten over de kindertijd van Bram. Onze meisjes waren erg geïnteresseerd in die verhalen. Zo erg dat het lang geleden was dat ze nog zo stil waren.

Op het einde van de avond, heb ik nog wat op de gitaar gespeeld. Al mijn instrumenten liggen nog in de container te Brussel. Bram heeft een iPod  en kan daar gitaar op zetten. Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar het kampvuur gevoel is er toch.

Het was een erg leuke en warme dag. Morgen nog van dat.

22-04-2012 om 08:02 geschreven door eric

Eindelijk is het dan zover. Ons eerste bezoek is er. Bram en Sabeth. Onze grote zoon  en broer.

Voor onze meisjes was het een lange dag. Zoals altijd s’  morgens naar school. Daarna huiswerk maken en veel zagen…Hoe laat is het, moeten we nog niet vertrekken? Zit Bram al in het vliegtuig ?

Voor ons is de dag omgevlogen. Claudia en ik hebben heel het huis een poetsbeurt gegeven. De logeer en badkamer voor de gasten in orde gemaakt , gaan joggen, wat gezwommen en gaan winkelen. Het moet weeral gezegd worden, dat het hier in Spanje qua voedsel goedkoop is. We hebben gewinkeld voor 6 personen 4 dagen eten en drinken. De winkelkar puilde uit. Wijn, cava, vis, vlees , alles hadden we mee. Ik zei nog in de winkel tegen Claudia:” Dat gaat nogal wat kosten “ In de colruyt zal deze kar zo een 250 euro kosten. Hier , de helft.

Het huiswerk van Yetteke ging weer moeilijk. Ze zit in het tweede en leert hier al vermenigvuldigen  zo met cijfers onder elkaar . 285 x 56 . Ik herinner me dat Yanneke in het tweede de tafels leerde, maar dat ze zo moest leren vermenigvuldigen heb ik echter nooit gezien. Maar goed. Na lang oefenen had ze het ineens door. Geweldig toch. In het Spaans , en dan al zo moeilijk voor zo een kind.

Om kwart voor 8 zou Bram landen. Rond 6 uur zijn we vertrokken naar San Javier. Via Cartagena en door de bergen. We hadden toch tijd genoeg. Yetteke , moe van al het cijferwerk , viel dadelijk in slaap. Geen zicht. Yanneke niet, die was superblij en bleef , zoals gewoonlijk, maar door tetteren. Rond kwart na zeven kwamen we aan de kleine luchthaven. Ze waren er al. Net geland. Wat een meevaller. Wind in de rug waarschijnlijk. Op dat moment was het nog 23 graden buiten. Dus voor Bram en Sabeth een groot temperatuurverschil. Toen ze uit de aankomsthall kwamen, waren onze meisjes over hun toeren. Het was trouwens geleden van 17 december vorig jaar, dat ze hun broer nog gezien hadden.

Eerst nog een pintje drinken, en dan naar huis.

Thuisgekomen , werden er geschenken uitgedeeld. Ook onze bestelling was erbij. Dweilen.  Dweilen zijn hier nergens te vinden. We hebben al in alle winkels gezocht , maar altijd zonder resultaat. Hier wordt gepoetst met van die moppen. Heel nat. En dan zetten ze een bord met als titel, “Opgepast voor schuiven “ Wanneer de vloer droog is , doen ze het bord weer weg. En dan Zeisner curry ketchup. Speciaal voor Claudia. Hier is er curry ketchup. Ik lust die wel, maar Claudia niet. Andalouse en vooral veel boeken voor Yanneke en Yetteke. Het is belangrijk voor hen dat ze Nederlands blijven lezen. Bram had in de kringloopwinkel een tiental boeken gekocht. Yanneke was weer niet te houden en in een mum van tijd had ze reeds 10 bladzijden gelezen. Maar de meisjes hadden ook een geschenk. Voor Bram en Sabeth , die in een nieuw huis wonen, hadden ze een schilderij gemaakt.

We hebben daarna nog spaghetti gegeten en nog lang nagepraat met een goed glas wijn. Buiten natuurlijk.

Het zal een fijn weekend worden.

21-04-2012 om 07:50 geschreven door eric