Toen we einde februari van Frankrijk naar Spanje verhuisden, sliepen we ’s nachts nog met een dubbel donsdeken en flanellen lakens. Lekker warm. Dra we de eerste nacht in Spanje hadden doorgemaakt, bleven de flanellen lakens liggen, maar werd één donsdeken verwijderd. We zijn nu een stuk in mei, de flanellen lakens zijn al geruime tijd vervangen door lichtere lakens, en deze nacht hebben we het donsdeken er ook nog eens uitgehaald. Veel te warm!Maar het blijft toch altijd gezellig dat je onder een laken kan kruipen. Als ik ’s morgens de kinderen oproep, liggen ze ofwel naast hun laken ofwel er bovenop. Ook daar is het dons al een tijdje weg. En het is hier nog maar ‘ primavera’!

Na de teleurstellende dag van gisteren, zijn we vandaag weer opnieuw op pad getrokken. Eerst de kinderen naar school, en dan “Bij Luiz” een ‘koffie americano’ drinken. Angel, onze man, zou tegen half 10 bij ons aankomen. Wat opvalt hier in Spanje, is, dat de meeste vrouwen, nadat ze de kinderen naar school brachten, een koffie gaan drinken. Er wordt ook veel gerookt, dat betekend dat de terrassen vol rokende vrouwen zit. Om niet naar binnen te moeten, hebben de meeste cafés een raam die constant open staat. Je moet er zelf gaan bestellen.

We hebben weer wat huizen gezien, en één ervan staat ons weer aan. Maar we gaan niet hopen, niet dromen, geen plannen maken. (Hoewel ). We zullen eerst afwachten of alles in orde is, of het de moeite is om een bod te doen enz.…

Wat ik ook nog even kwijt wil! Een tijd geleden, vertelde iemand me waarom de Spanjaarden een siësta houden tussen 2 en 5. Ze nemen in die tijd hun zwaarste maaltijd van de dag. En daarna laten ze het eten zakken door rustig onderuit te zakken in een zetel. Het nieuws op tv, wordt hier ook uitgezonden tijdens de siësta. Ze doen het ook om tijdens die uren uit de zon te blijven. En we kunnen het beamen. Tussen 2 en 5, dan brandt die zon verschrikkelijk. Claudia en ik hebben al meerdere keren geprobeerd om in de zon te zitten, rond 3 à 4 uur, maar de laatste dagen kan je dat gewoon niet uithouden.

Vandaag is het vrijdag en er staat nog het één en het ander op het programma. Om 5 uur moeten we Yanneke naar een slaapfeestje brengen. In haar klas zitten zo een 4 tal meisjes, van haar kaliber, waar ze mee optrekt. Het zijn zo echte knuffelmeisjes. Ze zijn altijd samen, ze giebelen en tetteren constant, het zijn echte vriendinnen. Vandaag is Neria jarig. Neria woont in het centrum van Mazarron en geeft vanavond haar verjaardagsfeestje. De meisjes blijven er slapen. Als het er van komt ten minste. Neria en Natalia Spaans, Mia Engels en Yanneke Vlaams. Maar ze praten altijd Spaans tegen elkaar.

Als we Yanneke hebben afgezet, moeten wij door naar een Nederlandse samenkomst. Het gaat niet om allemaal mensen uit Nederland, maar uit Nederlandssprekende mensen. Ze doen dit, samen met de kinderen, zodat er wat kan gepraat worden, en zodat de kinderen nog een volop met de Nederlandstalige kinderen kunnen spelen en praten.

Morgen geef ik een uitgebreid verslag, met foto’s.

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />