En de strijd gaat maar door.

 Angel had ons gisteren gebeld om te zeggen dat hij richting Leiva nog een huis wist. Gisteren hadden we er echt geen zin meer in. We hadden voor vanmorgen afgesproken. Om half 10, na de kinderen naar school te hebben gebracht en na de tonnen wijn in de bodega te laten vullen en na een koffie bij Luis, zijn we naar het huis getrokken.

Onderweg vroeg hij ons om een mening over gisteren. De man van de 2^de optie kan alleen maar verkopen als al de grond erbij is. Het heeft n iets met verkavelen te maken, maar met een Spaanse wet, die zegt dat er enkel een huis in agrarisch gebied mag staan als het gebied vanaf 2 ha is. Als het gebied drinkbaar water heeft en ook een wateropvangbekken voor het land. Anders mag er niet gebouwd worden. Op dit stuk land is dat er wel allemaal, maar je kunt het niet verkavelen.

We hebben de derde optie bekeken. Het is een nieuw huis met alle comfort en alles erop en eraan om ons ding te doen. De prijs is in verhouding correct, maar… Ik heb geen “wauw” gevoel en evenmin Claudia. Bij het tweede is er meer werk, maar het is dat wat we willen.

Nu wil het toeval, dat we tijdens ons bezoek de telefoon van Angel hoorden. Hij nam op, en het was de eigenaar van de finca. Hij had ons in Mazarron gezien. En vroeg of we een voorstel wilden doen. We hadden zoiets van..Hij wil echt verkopen. We hadden gisteren al enkele voorstellen op papier gedaan. Ik heb tegen Angel voorgelegd wat ons voorstel is. Angel is na ons bezoek aan de derde optie dadelijk naar de eigenaar van de finca gereden. Wij hebben ondertussen iets gedronken op een terrasje. Na 10 minuten was Angel terug bij ons. De man moest het eerst met zijn vrouw en zoon bespreken. Maar straks zullen we het wel weten.

Claudia en ik zijn naar het strand gegaan om uit te waaien. Verdorie toch, het wil maar niet lukken hé.

Maar ik moet eerlijkheidshalve toch zeggen dat Claudia er alleen maar het positieve in ziet. Ze zegt me aan het strand dat ze het gevoel heeft dat de eigenaar met ons voorstel akkoord gaat.

Tegen 2 uur werd het dringend tijd om de kinderen gaan te halen. Vandaag 15 mei is het internationale familiedag of gezinsdag. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

14 dagen geleden, kregen we een briefje van de school, dat de kinderen op 15 mei familiedag zouden vieren. Eerst dachten we dat het een soort schoolfeest was. We moesten 4€ betalen, maar wisten eigenlijk niet goed waarom.
De kinderen hadden een zeer mooi geschenk bij en er werd gezegd dat we de geschenken tijdens de siësta mochten openen.
Zelfgemaakt broodmandje en onderleggertjes
Echt knap.
We hebben, zoals de traditie het dan wil, samen met de kinderen tapas gegeten en aperitief gedronken.
Er werd echt onwaarschijnlijk veel moeite gedaan voor deze dag van het gezin.

Tijdens het openen van de geschenken en het eten van de tapa’s kregen we telefoon. Gelieve morgen een klein voorschot te betalen. Want morgen wordt het contract van de aankoop van de finca getekend. Dus…Yes, we hebben de finca. Maar nu met de volledige grond van 2 Ha. De eigenaar was dus, samen met zijn gezin akkoord over ons ultieme voorstel.

Morgen wordt er een voorschot contract gemaakt bij de advocaat, en wellicht kunnen we donderdag al starten met de werken. Hier in Spanje, kan je op een week tijd alles klaar hebben om een woning te kopen. Men zegt wel eens van administratieve vereenvoudiging, maar hier, als je geen lening nodig hebt en alle papieren zijn in orde, gaat alles zeer vlot.

De internationale dag van het gezin heeft voor ons alleen maar vreugde en vooral eindelijk een huis opgebracht. We hebben uitgebreid onze vreugde gedeeld met Bram en Sabeth via skype en natuurlijk ook met onze (zus en broer) beste maatjes Annick en Tom uit Indonesië.

We gaan echt ons best doen om deze droom waar te maken en om te zorgen dat onze gasten kunnen zeggen:”Wel daar bij Buen Gusto wordt je verwend en krijg je waar voor je geld”.