xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

 

 

 

Het is vandaag wel zondag, maar dat betekent niet dat we niks doen. Een zondag, zoals vroeger in België stond in het teken van de rust en de kinderen. Hier in Spanje is dat het zelfde. Alleen, de rust hebben we lang genoeg gehad. Zou je denken. Als je al 5 maanden op zoek bent naar een geschikte woning, heb je toch ergens een soort van” stress”. Ach, stress is een groot woord. Je begint alleen te verlangen naar je eigen spullen en vooral naar een thuis.

Die thuis, kunnen we zeggen, hebben we gevonden. Vandaag zijn we naar de finca getrokken, na, weer mijn ochtendlijke jogging. We hebben weer allerlei klussen geklaard. Ik heb een heel pak foto’s genomen om later, ..  een voor ..en ..een na ..te publiceren, op de blog. Die foto’s ga ik vandaag niet publiceren. Wat de kinderen betreft, ze leven hun uit op de finca en het gebied er rond. Ik mag zeggen dat ik ze tijdens onze werken niet hoor of bijna ook niet zie. Ze vervelen hun geen minuut. Fijn is, als ik ze roep, hoor ik ze dadelijk. Dus ze zijn altijd in de buurt.

Die eigen spullen, is een ander paar mouwen. Onze spullen staan in Brussel-Laken. We hebben een vrachtwagen gevonden, hier in Spanje die de spullen wil gaan halen. De vrachtwagen moet vol naar België en komt normaal leeg terug. De firma in België doet nu echt moeilijk. Broodroof en contractbreuk, zeggen ze. Ze hebben me een boete aangesmeerd, die duurder is dan dat hun zelf de meubels moeten brengen. Begrijpen wie begrijpen kan!! Wel, voor ons eenvoudig. Dat ze de meubels maar brengen. Maar het zal in orde moeten zijn. Ik wil altijd het spel eerlijk spelen en indien de tegenstander het spel niet eerlijk speelt, ben ik een ongelooflijke, moeilijke tegenspeler. Dit verhaal wordt zeker vervolgd.

We hebben tot 13 uur gewerkt in de finca. Omdat we de kinderen en onszelf nog een zondag willen gunnen, zijn we zo snel gestopt. Maar een andere reden is dat we werden uitgenodigd door een familie, die voor ons een lekkere Spaanse paella wilden maken. Tja, en zoiets kunnen we niet afslaan. Vroeger zouden we zeggen, 3frieten kunnen we wel elke dag eten” maar hier, met de juiste ingrediënten, kunnen we bijna elke dag paella eten.

Uit beleefdheid had ik een fles cava mee. De dochter van de gastvrouw en de kleinzoon waren ook aanwezig. We hadden van hen al veel gehoord, maar in levenden lijve was het een zeer fijn gezelschap. Oppassen, de kleinzoon wist openlijk te zeggen dat hij verliefd op ons Yetteke was. Zij 8 jaar, hij…4.

Dan aan tafel.. Voorgerecht, mosseltjes en venusschelpjes op een bedje van olijfolie en look, met een lookbroodje.

Gekker kunnen ze het mij niet maken. Daar ben ik dus zot van. Dus, (hobby)kok een eerste dikke pluim. Smaak en taste: 10 op 10.

Daarna verscheen de kok met een pan, met daar een handdoek over. TERRééé…. De handdoek eraf en zie foto een heerlijke paella.

En, uit de grond van mijn hart…..lekker lekker lekker….Voor morgen helaas geen overschot.

Tijdens het napraten, begon het toch wel te regenen zeker. Dat is, denk ik, de 4^de keer sinds we hier wonen, dat het regent.

Rond 6 uur zijn we huiswaarts gelopen. Het was een zeer fijne, culinaire namiddag. Zeer lekker gegeten in een zeer fijn gezelschap. En, er zijn 2 slachtoffers gevallen….zie foto.