En we zijn vertrokken.

Na mijn ochtend loop van een 10 tal km, voor Bram, hij ligt er niet meer:-P:-P:wink::lol:, en na het ontbijt, hadden we al het eerste probleem. Wat doen we aan om te werken. We hebben niet veel zomerspullen en zeker al geen werkkledij. Tja, dan maar afstand doen van de oudste korte broek en een T-shirt dat ik het minst aan heb gehad.

Voor Claudia nog moeilijker. Zij kan van niks afstand doen. Is er veel vuil werk te doen, wel dan wordt het die short en dat topje. Weet je wat schatje, doe jij vandaag het zwembad. Lekker in de zon en dat kan perfect met een topje en een shortje.

Allee, dat is opgelost. De remork hebben we aangehangen en ongeveer 3 km verder getrokken naar de Finca. Het voordeel van hier is dat het zeer weinig regent. Je kunt gemakkelijk een half jaar alles op de remork laten. Het uitladen was zo gebeurt. De eerste kamer die ik onderhanden neem, is de kinderkamer. Deze is zo groot en heeft een ‘mezzanine ‘

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

Een mezzanine, ook wel entresol of platform genoemd, is een tussenvloer waarvan de structuur is opgebouwd met metalen profielen waarop een houten dekvloer ligt. Onze kinderen zulle de mazzanine als speelkamer gebruiken en onder de mezzanine kunnen ze slapen en studeren. Er zij 4 slaapkamers in de finca, maar ze wille de grote kamer delen. De muren van de kamer vertonen enkele barsten. Niet te groot, maar het is toch beter om ze te dichten alvorens we gaan verven. Ook de gaten van de haakjes waar schilderijen aanhingen, maken we terug dicht. Claudia heeft eerst de muren afgestoft en dan ben ik begonnen om de barsten te dichten.

Ondertussen is Pedro langs gekomen. Hij is de persoon die het zwembad heeft geplaatst. Hij komt ons uitleggen, hoe we het zwembad moeten leegmaken en kuisen. De werking van de pomp, enz.

Onze meubels staan in Laken, dat wisten jullie al hé. Ik zal even duidelijk schrijven, wat de kostprijs is voor het vervoer van de meubels, van Brussel naar Mazarron. +/- 8000 €. Maandag vertrekt hier een vrachtwagen, vol van Mazarron naar Brussel. Hij moet leeg terug komen. Als hij in Laken de meubels ophaalt en die naar ons brengt, kost me dat 2100 €. Juist geteld 1€ per kilometer. Wat zouden we doen, denk je? Maar de firma in België doet daar moeilijk om. Waarom? Dat ze dan hunne prijs menselijk maken hé.

Claudia heeft voor de rest van de dag gewerkt aan de badkamer. Die is terug spic en span en daarna het zwembad. Daar gaan we morgen mee verder en ik weet ook wat te doen. Maar morgen meer.

Terwijl wij werken, schuilen de kinderen onder een oude olijvenboom in de remork voor het zonneke.

Wat een zaligheid om na 7 maanden terug aan de slag te kunnen.

En nu ribbekes op de BBQ  en voor morgen …qua eten een fijne verassing.