Vrijdag laatst leden, zijn we weer enkele huizen gaan bekijken. Eén ervan is ons bijgebleven. Het is een finca met een zwembad, een boomgaard van olijfbomen en een mooi en prachtig uitzicht. Het is gelegen tussen Camposol en Country club. Twee respectievelijke urbanisaties. Veel volk rond de deur dus. De finca ligt naast een weg tussen Mazarron en Totana. Dit is een belangrijke weg, want op die weg wordt op 31 mei het startschot gegeven voor de bouw van Paramount Park. De finca heeft al de mogelijkheden en eigenschappen om een B&B uit te baten. Grond genoeg om nog enkele chalets bij te zetten en al een zwembad. De finca is eigendom van een boer die in El Saladillo zomaar even 35 Ha grond heeft. Er is zelfs sprake, en er zijn al plannen, dat er in de buurt een waterpretperk komt.

Claudia en ik hebben dus voor dit huis een bod in gedachte. We kennen de prijs, maar we moeten commercen hé.

Zaterdag zijn we nog eens terug gaan kijken. Heel kritisch. Doch Claudia is overtuigd en ik ook natuurlijk. We hebben gebeld om te vragen of we zondag nog eens terug mochten binnen kijken. Geen probleem.

Zondag zijn we met de kinderen terug geweest en tot onze grote verbazing, had de eigenaar het hele huis leeg gehaald. Alle meubels weg, en voor een heel stuk opgekuist. Dit gaf ons natuurlijk nog een beter gevoel. Hij zou ook het zwembad onder handen nemen, want deze was al lange tijd niet meer gebruikt, en het water ziet vuil. Meubels weg, en opgeruimd, betekend voor mij dat ze waarschijnlijk bereidt zijn om aan onze voorwaarden te verkopen.

We hebben, na lang kijken en samen met elkaar, Claudia, de kinderen en ik, ons voorstel aan hen gedaan. De eigenaar met zijn 2 zonen waren aanwezig. Enkel de echtgenote moest nog gecontacteerd worden.

Zondag in de vooravond, rond 5 uur, kregen we een verlossend telefoontje. Het bod is aanvaard.

Vandaag, maandag konden we de papieren bij de notaris gaan halen, en bij onze notaris laten controleren of alles in orde is.

Half 11. Papieren bij de notaris. De finca staat op 2 HA grond, maar zoveel moeten we niet. We hadden afgesproken dat we tevreden waren met 50 are. De rest van de grond was weide en boomgaard. In de 50 are, het huis, het zwembad en nog een groot deel boomgaard. De notaris zei ons dat we naar het kadaster moesten om te zien hoe de grond verdeeld kon worden. Wij naar het kadaster. Alles werd opgezocht en daar kregen we de plannen van de grond mee. Vandaar naar een Andre afdeling op het gemeentehuis.

En dan…Een klap in ons gezicht. De eigenaar mag de finca verkopen. Alles is legaal en in orde. Maar….Hij mag de grond niet verkavelen. Dus, dat wil zeggen, dat momenteel de verkoop niet door gaat. De eigenaar wil de volledige 2 Ha niet kwijt en dan nog, is dit voor ons financieel niet haalbaar.

We zijn er allebei de kop van in. De kinderen trouwens ook. Ze hadden in de school rond 11 uur zo voor ons geduimd. Het is precies aan ons niet besteed. Morgen hebben we een onderhoud met de mensen. We hebben al enkele voorstellen in ons achterhoof. Misschien kunnen we oplossingen vinden.

Wie weet.

Maar !!! de zon maakt hier alles goed…we strijden verder ..zoals Don Cichoté…

14-05-2012 om 18:01 geschreven door eric

13-05-2012 om 18:41 geschreven door eric

Zoals gisteren geschreven, gingen we, na het afzetten van Yanneke, naar een bijeenkomst van Nederlandstaligen. Enkele personen kenden we al. Ivan en Sophia. Ivan is bediende bij onze bank, en helpt ons wanneer we met financiële vragen zitten. Hij is afkomstig uit de Nederlandse Antillen. Getrouwd met Sophia, die ook privé Spaanse les geeft. Ze hebben 2 schattige kinderen ( zo melkchocolade kindjes), die in dezelfde school gaan als de onze. Marcel en Trini. Al 16 jaar in Mazarron. Marcel is hier voor zijn werk gekomen en blijven hangen. Trini is Spaans.Ze hebben één zoon, Mitchel. Ook zij kennen we al van de school. Dan was er nog een Marcel met vrouw en kinderen. Die Marcel is een vroegere triatlon atleet, maar is hier een kleine aannemer. Zijn vrouw is lang secretaresse geweest, maar is ontslagen wegens de crisis in Spanje. En dan nog een Marcel met vrouw en kinderen. Hij is huisman en heeft enkele jaren zelf zijn huis gerenoveerd en zij, Heleen voert uit Nederland bloemen in voor Ikea. Dus, de echte Hollanders heten bijna allemaal Marcel.

Afgesproken hadden we aan het speeltuintje van het hotel Playa Grande. We hebben kennis gemaakt, en ik moet zeggen, dat het hartelijk was. Claudia en ik hebben jaren in de Ardennen met Nederlandse vrienden samen geleefd. Dat was hartelijk, maar nu kon je het verschil merken. Deze mensen zijn, en of al lang hier, of zijn getrouwd met een Spaanse en ze hebben de hartelijke mentaliteit van Spanje volledig overgenomen.

De kinderen waren, zoals wij zeggen, direct eigen. Ze hebben gespeeld en gezwommen, gedronken en ijsjes gegeten. De vrouwen hebben heerlijk samen gekletst en de mannen hebben avonturen verteld. Het was voor Claudia een echte openbaring. Ze is zoveel te weten gekomen over de school, de vakantie en de zomerschool. Wat we ook weten is, dat de eerste communie hier gedaan wordt als de kinderen 10 jaar zijn en de plechtige is tussen 16 en 18 jaar. Voor de eerste en de plechtige communie, moeten de kinderen 2 jaar les volgen in de kerk. We zijn van de speeltuin, naar een strandpaviljoen gegaan, waar we op het strand gespeeld hebben, pintjes gedronken, gelachen, en hoe later het werd hoe harder gezwansd.

De bijeenkomst was normaal tussen 5 en 7, maar het was voorbij 9 uur toen we naar huis gingen. Iedereen was het erover eens dat we snel terug samen zouden komen.

In de school was er ook nog een circus voorstelling van het middelbaar. Helaas hebben we dat gemist. We moesten nog eten en hebben vlug een hap gegeten bij de Chinees. 11uur kwamen we thuis. Een fijne avond.

Ons Yanneke zijn we tegen 13 uur gaan halen. En dan zijn we met de kinderen naar een huis gaan kijken, het huis wat we gisteren hebben gezien. Als de kinderen het ook eens zijn met de woning, en ze willen daar in dat gebied wonen, dan gaan we verder met het huis.

Yanneke was pas slapen om 3 uur, deze nacht. Normaal met allemaal meisjes van haar leeftijd. Die tetteren de hele nacht door. We zijn aan het huis geweest, maar Yanneke had er geen zin in. Te moe. We vergeven het haar, maar morgen gaan we terug.

We hebben vanavond lekker gegeten. Veel gezwansd onder mekaar. Terwijl ik aan het afwassen was, hebben mijn 3 meisjes aan de rand van het zwembad wat bij gekletst. Als ik dat zo zie allemaal , zie ik dat we allemaal heel gelukkig zijn n.. toch geld waard hé.

12-05-2012 om 21:07 geschreven door eric

Toen we einde februari van Frankrijk naar Spanje verhuisden, sliepen we ’s nachts nog met een dubbel donsdeken en flanellen lakens. Lekker warm. Dra we de eerste nacht in Spanje hadden doorgemaakt, bleven de flanellen lakens liggen, maar werd één donsdeken verwijderd. We zijn nu een stuk in mei, de flanellen lakens zijn al geruime tijd vervangen door lichtere lakens, en deze nacht hebben we het donsdeken er ook nog eens uitgehaald. Veel te warm!Maar het blijft toch altijd gezellig dat je onder een laken kan kruipen. Als ik ’s morgens de kinderen oproep, liggen ze ofwel naast hun laken ofwel er bovenop. Ook daar is het dons al een tijdje weg. En het is hier nog maar ‘ primavera’!

Na de teleurstellende dag van gisteren, zijn we vandaag weer opnieuw op pad getrokken. Eerst de kinderen naar school, en dan “Bij Luiz” een ‘koffie americano’ drinken. Angel, onze man, zou tegen half 10 bij ons aankomen. Wat opvalt hier in Spanje, is, dat de meeste vrouwen, nadat ze de kinderen naar school brachten, een koffie gaan drinken. Er wordt ook veel gerookt, dat betekend dat de terrassen vol rokende vrouwen zit. Om niet naar binnen te moeten, hebben de meeste cafés een raam die constant open staat. Je moet er zelf gaan bestellen.

We hebben weer wat huizen gezien, en één ervan staat ons weer aan. Maar we gaan niet hopen, niet dromen, geen plannen maken. (Hoewel ). We zullen eerst afwachten of alles in orde is, of het de moeite is om een bod te doen enz.…

Wat ik ook nog even kwijt wil! Een tijd geleden, vertelde iemand me waarom de Spanjaarden een siësta houden tussen 2 en 5. Ze nemen in die tijd hun zwaarste maaltijd van de dag. En daarna laten ze het eten zakken door rustig onderuit te zakken in een zetel. Het nieuws op tv, wordt hier ook uitgezonden tijdens de siësta. Ze doen het ook om tijdens die uren uit de zon te blijven. En we kunnen het beamen. Tussen 2 en 5, dan brandt die zon verschrikkelijk. Claudia en ik hebben al meerdere keren geprobeerd om in de zon te zitten, rond 3 à 4 uur, maar de laatste dagen kan je dat gewoon niet uithouden.

Vandaag is het vrijdag en er staat nog het één en het ander op het programma. Om 5 uur moeten we Yanneke naar een slaapfeestje brengen. In haar klas zitten zo een 4 tal meisjes, van haar kaliber, waar ze mee optrekt. Het zijn zo echte knuffelmeisjes. Ze zijn altijd samen, ze giebelen en tetteren constant, het zijn echte vriendinnen. Vandaag is Neria jarig. Neria woont in het centrum van Mazarron en geeft vanavond haar verjaardagsfeestje. De meisjes blijven er slapen. Als het er van komt ten minste. Neria en Natalia Spaans, Mia Engels en Yanneke Vlaams. Maar ze praten altijd Spaans tegen elkaar.

Als we Yanneke hebben afgezet, moeten wij door naar een Nederlandse samenkomst. Het gaat niet om allemaal mensen uit Nederland, maar uit Nederlandssprekende mensen. Ze doen dit, samen met de kinderen, zodat er wat kan gepraat worden, en zodat de kinderen nog een volop met de Nederlandstalige kinderen kunnen spelen en praten.

Morgen geef ik een uitgebreid verslag, met foto’s.

11-05-2012 om 00:00 geschreven door eric

Gisterenavond belde Angel, om langs te komen. Geen probleem. Hij kwam eigenlijk om een voorschot op de woning met 1 Ha grond. Ik vertelde hem, dat ik eerst al de papieren moest hebben, van de grond en het huis, en dat ik dit zou natrekken, of alles legaal is. Geen probleem, Angel had de papieren van het huis en de grond al bij. We vertelde hem dat we zeker moesten zijn of we onze plannen, die we voor ogen hebben, daar mogen doen. Geen probleem voor Angel. Morgen om half 11 naar het gemeentehuis en de notaris.

Vandaag weer een heerlijke ochtend. Zonneschijn, niet te veel wind, het beloofd een prachtige dag te worden. Om half 9 de kinderen naar school en daarna, ben ik, in functie van de nieuwe business, een financieel plan aan het maken. Claudia werkt verder aan haar 8^ste schilderij. Om half 10 gaat de telefoon. In het Engels. De school. Eén van onze meisjes is hard gevallen en we moeten snel komen.

Wij in allerijl naar de school. Yetteke was hard gevallen, en haar knie en arm lagen open. Veel pijn en wenen. Ze moest mama en papa hebben. De leerkrachten hadden haar al verzorgd, en al bij al was het eigenlijk meer toneel dan echte pijn. We hebben haar, met onze auto E.H.B.O.- kit wat verzorgd en het euvel was geschied. Dan in allerijl naar het gemeentehuis. We hadden om half 11 trouwens afgesproken met Angel. Iets later waren we dan in het gemeentehuis, afdeling Kadaster.

Kan er op de grond een project uitgebouwd worden?

De vrouw die ons zou helpen, was er niet. We zouden bij een andere persoon soelaas vinden, maar ook daar moesten we even wachten. Dan eerst naar de notaris.

De vrouw aan het loket wist ons te vertellen dat de papieren op het eerste zicht in orde waren. Ze zou ons de kadastergegevens opzoeken, maar dit kon nog een half uurtje duren. Dus wij terug naar de gemeente. De vrouw was er niet, maar de man, waar we moesten zijn wel. Het project dat we wilden doen, kon voor een deel. Het belangrijkste deel kon uitgevoerd worden met een vergunning, maar het andere? Ja, ik weet het, maar ik geef nog niet alles prijs. Daar zouden we een vergunning voor moeten hebben. Vergunning kon 6 maanden duren en per project zou dat 1700 € kosten.

Kan ik dan nu een voorschot hebben van 3000€ vroeg Angel opeens. Ik bleef daar echt rustig om, want ik had me voorgenomen, om alles tot in detail uit te pluizen, zonder een cent te betalen. Neen, dat doe ik niet. Dan is de kans groot, dat je het project gaat verliezen. Dan is dat maar zo, maar voor ik alles weet, geen cent. Zijn gedrag, van behulpzame kerel, veranderde een heel stuk. Dus, voor mij, iets niet juist. Op dat moment kwam die vrouw binnen waar we een eerste afspraak mee hadden. Angel vertelde heel wat aan haar en zij antwoordde heel wat terug. Helaas voor hen, verstaan we al wel wat en toen Angel ons vertaalde wat de vrouw had verteld, bleek toch niet alles te zijn wat ze had verteld. Op dat moment heb ik me in mijn beste Spaans gezegd, wat we wilde. Angel heeft nog wat gezegd, en we zagen direct dat de vrouw een andere mening had. Ze nam afscheid, en ze was weg.

Dan terug naar de notaris. Zonder Angel, want die had opeens een afspraak. Maar toen hij hoorde dat ik het allemaal allesbehalve vond, en dat ik me een beetje opwond en vertelde dat mijne portemonnee pas opgaat als alles in orde is, kwam hij op zijn stappen terug. Doch hij zou eerst zijn auto halen en wij moesten al dadelijk doorgaan naar de notaris. Onderweg zei ik nog tegen Claudia, ik ruik hier wat str…nd.

Bij de notaris aangekomen, keken ze al raar op dat Angel er niet bij was. We mochten bij de notaris zelf komen. Hij was bezig om alles op te zoeken. Wij vonden dat hij over bepaalde zinnen in de akte bleef stilstaan en wenkbrauwen fronste. Op dat moment kwam onze Angel binnen. Gelukkig een tolk, maar ik had toch iets van…??? Er werd gepraat en gefronst en neen geschud en…. Resultaat. De notaris zei ons vlakaf. Niet kopen.

Blijkt nu dat alles wel legaal is, maar 1ha grond is maar 50 aren. Het huis is legaal, het 2^de huisje niet. Als hij de grond en het huis wil verkopen, moet de eigenaar eerst alles laten meten door een landmeter, licenties aanvragen en notarieel alles laten beschrijven en dan de verschillende aktes samenvoegen. Duur van het proces. Op zijn minst 2 jaar.

Dag 2^de optie… en weer bij ons.

Maar gelukkig. We hebben niets getekend, geen geld uitgegeven, alleen..al heel veel geleerd.

Maar we staan weer even ver. Zaterdag wilden we op prospectie in Elche gaan. Dat zal dan voor een andere keer zijn.

Maar ook het goede nieuws. Er is nog een 3^de optie. We gaan eerst uitpluizen en daarna een bod doen. Ondertussen is het hier tussen 2 en 5 een beetje puffen. Je komt beter niet buiten. Daarom is de blog al af.

10-05-2012 om 17:33 geschreven door eric

Nog 2 huizen hebben onze voorkeur. Het huis in Gañuelas met de 1Ha land, had zeker onze voorkeur. We zouden hier perfect een project op kunnen uitbouwen. We hadden enkele dagen geleden een bod gedaan, maar volgens onze tolk Angel was ons bod niet bespreekbaar.

Deze morgen om half 9, toen we de kinderen naar school brachten, stond de temperatuurmeter op 21°. Het beloofd een warme dag te worden. Doch, na het brengen van de kinderen, zijn Claudia en ik gaan lopen in de dessert van Bolnueva. Inderdaad was het warm, maar het ging vrij goed. Wat een prachtig parcours. Langs het strand, over de bergheuvels en de diepe kliffen. Wat een zegen. Ondanks dat het vrij bewolkt was, was het toch qua temperatuur warmer dan de andere dagen.

Thuis gekomen, weer de dagelijkse dingen. Palmbomen water geven, en het zwembad kuisen. Claudia maakt vandaag de spaghetti saus. Beter dan dat zij die kan maken, kan ik niet. En voor mij eens een rustdagje wat betreft koken.

Rond half 12 beslisten we om nog eens naar het pand te gaan.

 Gewoon kijken.

Daar aangekomen, hoorden we een jeep afkomen. Het was de zoon van de eigenaar. De eigenaar is een man van ver in de 70 of zelfs 80 jaar. De zoon begon ons te vertellen, maar helaas was dit een Spaans dialect dat we echt niet verstonden. Opeens vroeg hij of we Frans verstonden. Dit was het geschenk uit de hemel. Hij vertelde dat zijn vader akkoord was over het bod dat we hadden gedaan. We vielen bijna achterover van het verschieten. HOLA POLA. Hij gaat akkoord over ons bod. HOLA POLA, daar verschoten we toch even van. Claudia en ik vlogen elkaar echt in de armen. De arme man wist niet wat hij zag. We vroegen hem om al de papieren klaar te maken, zodat we deze aan onze advocaat kunnen laten zien. Ok. Geen probleem, binnen enkele dagen gaan we die hebben en kunnen we verder. We hebben echt grootse plannen met dit pand en vooral met de grond.

Om een tipje van de sluier op te lichten.. Peter, maak uwe mobilhome maar gereed.

Nu spannend afwachten of alles wat de man verkoopt, legaal is.

Het is vandaag ook een echte warme dag. Zie foto. Wat gaat dat in de zomer zijn. Toen de kinderen van school kwamen, zijn ze regelrecht uit hun kleren gestapt en in het zwembad gesprongen. Wij trouwens ook. Als we uit het zwembad kwamen, droogden we zeer snel op en begon de zon echt te branden. Oppassen dus. Het is nu kwart voor 8 en het is nog steeds 26°.

Wat zullen we een beetje ongerust slapen…Voor de eerste keer sinds lang voel ik een beetje stress.

09-05-2012 om 19:59 geschreven door eric

3 Huizen hebben onze voorkeur.

Vandaag is het eerste huis afgevallen. Claudia en ik hebben gerekend, geteld en overwogen. Het huis is perfect bewoonbaar. 1Kamer, met badkamer was er in overschot, dus we konden dit eigenlijk dadelijk verhuren. Plaats om ons klein restaurantje uit te baten, is er. Een zwembad is er. Een grote kelderverdieping, met een ingangsdeur en ramen zijn er. Waarom dan niet?.

Een zeer raar verhaal, wat ik jullie zeker wil vertellen. Vorige week vertelde onze Spaanse vriend, die in Houthalen is geboren, het volgende. Ik heb een huis met zwembad, dat je kunt huren. We gingen er op in en maakten een afspraak om het te bezoeken. Vorige donderdag zijn we verschillende huizen gaan bezoeken, doch niet( en laat het me een blauw huis noemen) dat huurhuis. Zondag zijn we weer een ander huis gaan bezoeken en ook het blauwe huis. Doch, eigenlijk was het verhuurd aan Engelsen. Maar er was nog geen contract getekend. Dit huis was ook te koop. We hebben onderhandeld over de prijs, en zouden vandaag een antwoord geven. Maar ook waren we geinteresseerd om het tehuren.Doch , dat kon niet , want de Engelsen waren het eerst. Eigenlijk ook normaal, vonden we.

Maar gisterenavond, kreeg ik een mail van een immo kantoor uit Mazarron. Ze hadden voor ons een huurhuis gevonden. In de mail waren er foto’s. Het blauwe huis. Ik dacht, ik ga het spelleke mee spelen. We mailden dadelijk terug dat we dit wel wilden huren. Vandaag telefoon van het kantoor of we het huis wilden bezichtigen. Ik vertelde Paulina, van het immo kantoor, dat we het huis al hadden gezien. We konden dan direct het contract tekenen. Zoals we zijn, hebben we haar eerlijk verteld hoe de vork in de steel zat. Ze heeft met de eigenaar gebeld, en na een uur kregen we telefoon.Het huis werd niet aan ons verhuurd. Ergens toch weer iets niet juist. Dus kopen?? Ook niet dan. Ik heb Angel vandaag gebeld met mijn antwoord dat we het huis niet zouden kopen en vooral dat hij geen spellekes moest spelen. Het was even stil aan de andere kant. Benieuwd of ze echt wel een huurder hebben en of ze nog willen verhuren aan ons.

We zijn ook langs de bank geweest. Afspraak gemaakt met Ivan. Gewoon om te weten of de bank oor heeft voor ons project, dat we willen uitbouwen. En tot onze verbazing, en ondanks de crisis in Spanje, heeft de bank wel degelijk oor en vooral interesse in ons project.

Wat is dan het project? Dat vertellen we later wel. Anders gaan ze misschien lopen met ons idee hé.

In ieder geval hebben we op het 2^de huis, met 1 HA grond, een bod gedaan. Nu nog afwachten of ze het bod willen aanvaarden.

Voor de rest blijft alles zoals eerder. Kinderen, na de school, zwemmen, huiswerk maken, eten, spelen en vooral zot doen. Het zal door de zon komen denk ik.

08-05-2012 om 20:31 geschreven door eric

Vandaag een belangrijke dag.

 Er zijn momenteel 3 huizen die voor ons bespreekbaar zijn om aan te kopen. Alle 3 de huizen liggen echt in het Spaanse binnen gebied. Tussen de Spanjaarden. Dus niet op een ‘urbanisation’ waar enkel Duitsers, Engelsen en Nederlanders wonen. Voor al de 3 huizen moet je echt, ofwel door de bergen ofwel door de velden. Alle 3 hebben ze een mooi uitzicht en hebben ze veel potentieel. Claudia en ik zijn quasi 100% zeker dat we voor 1 van de 3 gaan, maar dan moet er serieus gepraat en onderhandeld worden.

Om 10.30 uur hadden we de eerste afspraak. Het huis dat we daar hebben is echt een comfortabel huis met zwembad, mooi uitzicht, en zoveel meer. Echter staat er natuurlijk ook een prijskaartje tegen. We gaan bewust geen foto’s meer plaatsen van de huizen. Om de spanning en de verassing erin te houden. Samen met de eigenaar en zijn echtgenote, en onze tolk Angel hebben we het één en het ander doorgepraat. Wat blijkt, we moeten alles doorgeven aan onze advocaten. Het is namelijk zo dat wij buitenlanders zijn en dat de wetten in Spanje iets anders zijn dan in België betreffende erfenis. Dus voor dit huis, weten we pas morgen of overmorgen, of de aankoop voor ons gunstig zal zijn.

We zijn na het gesprek wel enorm verwend. Jenever, cognac, schnaps, wijn, hesp, brood, amandelkoeken tomaten in zelfgemaakte olijfolie. En we moesten van de vrouw des huizes maar ‘ Comerren—eten ‘!

Op de terugweg naar huis, rijden we door velden die vol serres staan. Je ziet er serres die oud en versleten zijn en waar niets meer in staat. Je ziet er die in opmaak zijn. Palen en touwen. En je ziet enorme velden met druivenlaren. Druiven worden gekweekt op hoge stam. Speciaal gedaan , zodat de plukkers hun niet hoeven te bukken. De druiven zijn voor de gewone consumptie. Niet voor wijn .

Moesten ze de serres weglaten, zou alles er behoorlijk groen uit zien. De serres zijn niet uit plastiek, maar het is een soort gaas. Ze doen het vooral voor de vogels . Als het wat warmer zal worden, binnen enkele weken, dan gooien ze er nog donkere doeken over(groene ) om de zonnewarmte wat tegen te houden.

Als het wat warmer wordt !!! Zie de foto, rond 12.30 uur was het al 32°.

07-05-2012 om 19:49 geschreven door eric

Het is vandaag in Spanje, in de regio Murcia althans, Moederdag.

Spanje heeft al de mama’s verwend met een zeer zonnige en warme dag. Rond 9 uur, toen de kinderen wakker waren, hebben we een lekker ontbijt klaargemaakt voor de mama. Lekker vers gebakken brood. In alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ons Yetteke eigenlijk met een zeer ochtend humeur was opgestaan. Doch had ze voor Claudia een mooi kaartje gemaakt, met een ‘broche ‘

Felicidades Mama Para la mejor mama del mundo..Las flores mas bonitos

Voor de rest van de dag hadden we afgesproken om thuis te blijven, te genieten van het mooie weer en te knutselen voor de school. Yanneke heeft muziek gespeeld, op haar gitaar en op de blokfluit. Yetteke heeft gebromd. Waarom ???

Claudia heeft op Moederdag heel het huis gepoetst en de lakens gewassen. En ik heb geknutseld. Van een stuk hout, schelpjes en ringen van blikjes, moest ik een rammelaar maken. Die dient om in de school, muziek te maken. Daar we wat schelpjes tekort kwamen, hadden Claudia en ik er niet beter op gevonden om wat blikjes te ledigen en een fles cava te ledigen. Over gans de dag wel te verstaan hé.

Daarna, terug naar de jaren 60. Een echte authentieke windvogel maken. Wel niet met gazettenpapier, maar met crêpe papier. Maar van een stuk hout en touw, een kruis gemaakt, met daar rond een touw gespannen. Dan het papier er rond, de nodige koordjes en een staart met strikjes.

En dan uitproberen. En ja hoor, het werkt. Met het beetje wind, dat er was is hij toch maar ferm de lucht ingegaan.

Zondag, Moederdag…dus zelfgemaakte frieten. Met daarbij kip gyros. Ook zelf gemaakt.

We hebben echt een luie zondag gehad. Veel gezwommen, geknutseld, wat gepoetst en gewassen.Lekker gegeten en vooral weer veel gepraat. Morgen is het voor ons vanaf half 11 een belangrijke dag. Het wordt een ja of een nee. Maar morgen hierover meer.

Graag wil ik nog graag iets laten zien. Heb je al ooit gehoord van een wolkentsunami? Dat is een grote wolk, die net als een golf over een bergtop rolt. De foto is genomen toen we terugreden van San Javier naar Mazarron. Het is al enkele dagen geleden, maar ik wilde het toch graag delen.

Eén zaak staat vast…volgende zondag is het in België Moederdag. We gaan dit hier opnieuw vieren.

06-05-2012 om 19:28 geschreven door eric

Het is weekend en dan kan er uitgeslapen worden. Om half 6 was bie bieke al uit de veren. Claudia is wat verkouden en heeft een verstopte neus. Gevolg, ze snurkt. Het is niet echt snurken wat ze doet, het is meer, diep in haar keel, klakken. “klak….klak….klak”. En mi esposa ofte echtgenote slaapt dan met haar gezichtje naar mijn oortjes, en op den duur ben je wakker hé. Iedere zaterdag rond 8 uur komt er dan wat beweging in huis. Meestal komt Yetteke de trap af. Daarna Claudia die opstaat en Yanneke, die slaapt altijd het langst.

In de streek van Mazarron, schijnt de zon ongeveer 320 dagen per jaar. Dat hoorden we vandaag nog van een Spanjaard, die hier geboren en getogen is, zeggen. Dus 45 dagen per jaar schijnt ze niet en kan het regenen of druppen. Vandaag hadden we zo een dag. Rond half 10 was het fel bewolkt, maar de temperatuur zat goed. Windstil en droog. Heerlijk om al enkele baantjes te trekken in het zwembad. Na het ontbijt deeg maken voor het dagelijks brood en dan naar de Bodega in Mazarron voor mijn tonnekes rosé. In Mazarron staat een klein kerkje. De kinderen hebben steeds gevraagd om die te bezoeken. Claudia en ik waren er al eens geweest. Zie mijn eerdere blog. Toen we in het kerkje waren, ging opeens de gsm. Het was Angel, onze Spaanse immo man. Hij wou per se vandaag met ons naar een huis gaan kijken met veel grond en een prachtig uitzicht. In Gañuelas, ongeveer een 3 km van waar we nu wonen. Maar eerst nog over de markt lopen, naar de apotheek en de parfumerie. Morgen is het in Spanje Moederdag. En dat verdient toch een cadeautje. Thuis gekomen was het dan weer tijd om het deeg voor de 2^de maal te laten rijzen in de bakjes en daarna af te bakken. Terwijl de dames hier, het veld introkken om rechte dunne stokken, heb ik tapas klaargemaakt. Waarom dunne stokken. Yetteke moet voor de school een echte windvogel maken. Morgen doen we dat. We hebben stokken, papier, een aardappel gekookt, voor de lijm. En papier, niet te dik, om de windvogel af te maken. Het is zeer lang geleden dat ik nog zo een windvogel heb gemaakt, maar zoiets verleer je niet. Tapas, zie foto met de nodige uitleg. Dan vertrekken om het huis te zien. Langs de serres met druiven rijden, om dan in een klein, typisch Spaans dorpje te komen. Een kerkje, een schooltje en enkele huizen. Het huis dat we zagen, zag er echter zeer klein uit. Maar toen we binnen kwamen, stonden we te kijken hoe groot het wel was.

Vele mogelijkheden om uit te bouwen tot een Casa Rural en zelfs een appartementje of studio aan te maken. Zelfs ruimte voor een camping. Het heeft enorm potentieel, en de prijs…tja daar moesten we toch nog een hartig woordje over praten. We zullen wel zien.

Het was alweer half 7 toen we thuis kwamen. De meisjes, alle 3, hadden zin in pizza. Ik heb die vlug gemaakt en we hebben er weer van gesmuld.

Ondertussen is het alweer avond. De dagen vliegen voorbij, de weken ook en het is alweer volle maan. Straks om 12 uur komen de weerwolven. Hopelijk brengen ze goed nieuws.

05-05-2012 om 23:05 geschreven door eric

Van 9 tot 2 huizen kijken en gronden bezoeken. Je wordt er tam en ellendig van.

We hadden afgesproken met een Spanjaard, die in immo deed, die een beetje Vlaams praatte en die zich vooral in het Duits kon uitdrukken. Hij is van Mazarron en kent de plaatsen en de huizen die te koop zijn.

Eerst naar El Alamillo iets buiten de Puerto de Mazarron. Een gigantisch stuk grond, met olijfbomen, amandelbomen en veel rommel. En daar tussen iets wat op een huis leek. Het eerste wat ik zag, toen we aan het huis kwamen, was een vos. In de Ardennen zijn de vossen ros. Deze was grijs van kleur. Alles wat we goed vonden aan het bezoek, was het uitzicht. Niets voor ons. Dan verder naar Isla Plana. Een stuk grond van 600 m² tussen 2 huizen, met zicht op zee. Maaar, je mag er geen huis op zetten. Misschien binnen een jaar of 3 maar momenteel mag enkel een caravan of een houten huis. Dus….Weer niks voor ons.

Dan naar Bolnuevo. Een stuk van ongeveer 6 are. Kostprijs 120.000 €. Maar er kon nog wat aan de prijs gedaan worden.110.000 € zou aanvaarbaar zijn. Tja, die heb ik dan nog liever in mijne portefeuille zitten dan aan dat stuk te geven. Ik heb de moeite niet gedaan om een foto te nemen.

Verder naar Mazarron. Richting La Pinilla. Een stuk grond met olijfbomen, amandelbomen, vijgenbomen en een huis. Zelfs een groot waterreservoir voor de bomen en de planten. De man die ons ontving was net papa geworden. Helaas deed dat niks aan de prijs. Een mooi groot stuk land van ongeveer 2 hectare. Prachtig. Tot we bij het huis kwamen. Tja, eigenlijk was dit niet echt een huis, zei de man. Zijn vader verbleef hier enkel om de grond te onderhouden. Dus ..weer geen huis.

Dan enkele honderden meter verder.

Verassing alom.

We kwamen aan een grote poort. Deze ging automatisch open. Dan een basketveld, gevolgd door een tennisveld. Daarachter een gigantische tuin. Overdekt met een speciaal gaas om de vogels tegen te houden. Aardbeien, druiven, sla, artisjokken, selder, uien, alles wat er in een moestuin geoogst kan worden, zag je er. Fruitbomen, appels, appelsienen, mandarijnen, citroenen, wat een fruitwinkel nog heeft, heeft de man hier. En dan de dieren. 2 mooie honden, soort Duitse staanders. Prachtige beesten. Kippen, kalkoenen, zelfs een varken. Gewoon te gek. De man is een aannemer. Maar als hobby doet hij dit allemaal zelf. Zij kunnen zelf leven van hun oogst en diertjes, zonder een winkel te moeten raadplegen. Er was ook een zeer grote hangaar te zien. Daar stond al zijn materiaal in, die hij nodig heeft voor zijn werk. Ook daar zat een zeer mooie hond, Mastin España met haar puppies

En dan gingen we naar het huis. Waar is het huis? Enkel de stalen hangaar. Waar is dan dat huis?

Achter de stalen platen van de hangaar, zat een zeer mooi en geriefelijk en vooral een groot huis verborgen. Nog niet in gebruik. Onze mond viel echt open. Dat is het. Hier kunnen we, en table d’hote doen, en een overdekte speeltuin voor kinderen, en kinderfeestjes, en B&B, en zelfs een kleine kinderboerderij. En nog vanalles. Claudia met een blauwe overal en een rode met witte bollekes flaar op haar hoofd en botten aan. Elke dag de diertjes verzorgen en de grote moestuin onderhouden. Ja, dat is het.

We kennen de prijs en hebben een voorstel gedaan. Nu maar duimen en afwachten.
De eigenaar zit wat in de problemen, van werven die niet betaald werden en moet dringend geld hebben. Hij beloofde zelfs , op papier, dat, indien we dit kopen, hij er een zwembad bij zet.
Om 2 uur was hde eerste reeks bezoeken gedaan. We moeste de kinderen van school halen. En daar kregen we weer een mooie verassing te lezen. Zie de foto van de agenda.

04-05-2012 om 21:01 geschreven door eric

Toen ik nog een klein manneke was, had mijn grootvader zaliger een merel. Hij had deze uit het nest genomen en helpen opgroeien. Suskewiet, werd de merel genoemd. Ik heb het heel mijn leven onthouden. Ik heb er zelfs nog een foto van, waar mijn grootvader, mijn vader en mijn broer en ik opstaan. Op de achtergrond, tegen het muurtje van de veranda stond de kooi met ‘Suskewiet ‘ in. E als hij floot, vernoemde hij zijn naam; “suskewiet, suskewiet “ Vanaf dat moment heb ik iets met merels. Het is precies of ze mij volgen. In mijn studententijd is het me beginnen opvallen dat er altijd een merel in mijn buurt was. Tijdens mijn legerdienst, in Stal, in Heusden en overal waar ik kwam, zag ik een merel. In Heusden was er zelfs eentje met een grijze nek. We noemden hem “ Vokke “.

Toen we in Frankrijk gingen wonen, heeft het weken geduurd voor we de eerste merel zagen. Maar hij was er. We zijn nu al van de 1^ste maart in Spanje. Ik had de moed al opgegeven..maar deze morgen heb ik er 4 gezien. Tja, normaal zeker hé.Het is ook zo een 2100 km van Stal.

Toen we gingen lopen, vanmorgen, stond er opeens, kort bij onze auto een grijs, zwart gevlekte windhond. Mager, vermoeid en hij had een beetje schrik. We zijn gaan lopen en toen we terug aan de auto kwamen, lag hij er nog. Ik heb een paar foto’s genomen en getracht om hem te lokken. Helaas is hij er op zijn gemakje vandoor gegaan. Je hoort wel eens verhalen van windhonden die verwaarloosd worden. Wel dat is hier een pest. De honden hebben hun plicht gedaan bij de windhondenrennen en als ze dan niet meer presteren, worden ze aan hun lot over gelaten. Je ziet hier honden, alle rassen, alle leeftijden. Gewoon op straat of in de velden of in de bergen. Het is echt een pest. Mochten we kunnen momenteel, we zouden ze allemaal vangen en een goed leven geven.

Daarna komen we thuis en wat ligt er op de grond!! Een piepklein vogeltje. Dood.

Dierenleed.

Vandaag hebben we echt niks gedaan. We hebben een grote wandeling gemaakt, heel fijn gebabbeld en plannen gemaakt voor het komende zomerseizoen. Lekker aperitiefhapje gemaakt op basis van avocado en de kinderen weer geholpen met huiswerk. Het maken van hapjes en het koken is echt in functie van het komende zomerseizoen.

Morgen hebben we afgesproken om met een Spaanse meneer wat huizen te bekijken.

We verwachten er veel van.

03-05-2012 om 20:40 geschreven door eric

Spanje.

Velen denken aan, zon, strand, paella, sangria en lui lekker niks doen. Gelijk hebben ze.

Zon is er, strand is er, paella hebben we gisteren nog ..zelf gemaakt en gegeten, sangria is er ook maar hoe straf het ook mag klinken, dat hebben we hier nog niet gedronken. En lui lekker niks doen, kan hier ook wel, maar dat is niet aan ons besteed.

En woensdag uit ons leven.

7.15 uur. Koffie wordt gezet, tafel gedekt en de kinderen worden gewekt. De kinderen roepen de mama op. Ze knuffelen nog even graag. Maar om 7.30 zitten we met zijn allen aan tafel. Ik opgewekt. Soms tot ergernis van mijn dames aan tafel. Yanneke behoorlijk opgewekt. Heeft ze van de papa. Mama moet een half uur hebben om wakker te worden. Dan kan je ook beter niks zeggen of niks vragen. En Yetteke heeft een heel uur nodig. Soms een voormiddag, maar soms ook maar een minuutje. Als je in haar kaarten spreekt en doet is ze snel opgewekt. Maar, dat wordt niet altijd gedaan en dus heeft ze meestal een uurtje ochtendhumeur.

8.30 uur. Vertrek naar de school. 18 km rijden. Kinderen afzetten en dan tegen 9.15 uur naar de Mercadonna en deze keer naar de apotheek om fysiologisch water. De kinderen hebben regelmatig een verstopte neus en dat spul spuiten we er dan in en de neus is terug open.

9.30 uur. Terug thuis. Dagelijks brood bakken. We hebben een oven die vrij goed zijn temperatuur houdt. Maar je moet hem telkens goed dicht plakken daar hij anders altijd open valt. Dat is natuurlijk niet goed als je brood bakt. Terwijl het deeg aan her rijzen is, voor de eerste keer, begin ik aan mijn dagelijkse schoonmaakbeurt van het zwembad. Ik weet dat het hier niet echt nodig is om dit dagelijks te doen, maar …We waren ooit in Spanje bij een oudere iemand op vakantie voor 14 dagen. Hij vertelde dat zijn zwembad optimaal was. Toch kregen onze 2 dochters na enkele dagen al een oorontsteking en mochten ze van de dokter niet meer zwemmen. De PH niet goed. Ik kon het weten want ik heb stiekem, bij zijn afwezigheid de PH gemeten. Dus hier wordt elke dag gezwommen en ik controleer alles en poets dus dagelijks. Tot nu toe, niemand met een oorontsteking. Als de tweede rijs van het deeg begint, geef ik de palmbomen en de reuze yuca’s water. Het terras wordt gekeerd en mooi opgeruimd. Terwijl het brood nu bakt, is Claudia bezig met de was. Wassen gebeurt buiten. De machine staat buiten. Een droogkast is hier niet echt nodig. De was droogt waarschijnlijk sneller dan dat in een droogkast kan. Het brood wordt uitgehaald. Groentjes worden gesneden voor de spagetti saus. Claudia werkt de saus verder af en ik leg alles klaar om de auto te wassen. Terwijl Claudia de strijk doet, buiten in de zon, was ik de auto. Gisteren hebben we een strand dag gehad en daarvoor moesten we door de dessert. Dus heel de auto vol stof. Er wordt ook nog geskypt met Indonesië.

12.30uur. De was gedaan, de strijk gedaan, de auto gewassen en alles wordt opgeruimd. Tijd om even te ontspannen. Zwemmen. Daarna nog even in de zon liggen en wat bijpraten. Vandaag geen huizen bezoek.

13.30 uur. Vertrek naar de school. Het is tijd om de kinderen af te halen. Om 2 uur is de school uit. Tegen half 3 zijn we dan weer terug thuis.

14.30 uur. Terug thuis. Omkleden en zwemmen. Terwijl maken wij het aperitief klaar. Beetje chips, olijfjes en nog enkele andere kleinigheden. Nog wat zwemmen, met ons vieren, wat met de bal spelen in het water en dan tijd om het eten klaar te maken.

16.00 uur. Soms wat vroeger, soms wat later, wordt er gegeten. De maaltijden gebeuren hier steeds op een zeer rustig tempo. Rond 5 uur beginnen de kinderen aan hun huiswerk. O f Claudia helpt of ik of wij soms ook samen. Vandaag was het niet te veel, dus waren we rond 6 uur klaar.

18.00 uur. Speeltijd voor de kinderen en voor papa en mama. Zwemmen, skaten, steppen en nog in de zon liggen.Skypen met Bram en Sabeth. Om een uur of 8 douchen. Het is momenteel half 9. Iedereen is gedoucht, ingesmeerd en heeft de pyjama aan. Om 9 uur gaan de meisjes slapen en wij internetten nog wat, drinken een glas wijn en rond 11 uur kruipen we ook onder de ….Geen wol, te warm, maar lakens.

02-05-2012 om 20:43 geschreven door eric

1 Mei.

Voor mij is de maand mei nog steeds de mooiste maand van het jaar. Vooral begint de lente volop op gang te raken, de blaadjes aan de bomen, de vogels die ’s morgens zingen en bezig zijn een nest te bouwen. Dit jaar is alles toch iets anders. Half februari zagen we de bloesems al aan de amandelbomen bloeien en 1 maart waren de eerste groene blaadjes al te zien. De spreeuwen vlogen al rond en floten hun ziel al uit hun lijf. De zwaluwen scheerden door de lucht, dan hoog, dan laag. De eerste nesten kwamen tevoorschijn tegen de dakranden. Primavera of de lente is hier al vroeger in het land dan in België.

Om een indruk te geven, Wij zijn al aan het zwemmen vanaf 22 maart. Temperaturen, in de zon van 24 graden en soms een heel pak meer. Het kan nog veel waaien, maar al bij al, wij moeten echt niet om vitamine D bij de apotheek.

Vandaag, 1 mei, weer zo een prachtige dag. Een stranddagje. We hadden het ons ook echt voorgenomen dat we vandaag naar de kust zouden gaan. Met onze frigobox. In Bolnuevo weten we een klein baaike. We zijn er nog al geweest.Toen hebben we Charel leren kennen. Al 20 jaar hier, maar oorspronkelijk van Zwartberg afkomstig. Vandaag was hij er weer. We hebben gezwommen in de zee, met de bal gespeeld, strand tennis en vooral krabjes gezocht.

Die krabben zijn sterk. Als je een stokje tussen de scharen steekt, laten ze die echt niet meer los. Er was zelfs een krab die een poot van een ander afknipte. Ocharme, was de reactie van Yanneke en Yetteke. Maar geen erg, we zetten de krabben terug in zee en de poot groeit terug aan. Een koppeltje, Spaans, ging vanaf dit strandje duiken. 15 meter diep zijn ze geweest. Gewoon aan de rotskant. De man wist te vertellen dat ze metingen hadden gedaan in de Middellandse zee. 4000 meter diep hadden ze gemeten, maar ze denken dat de zee nog dieper is. Dat had ik nooit kunnen denken dat die zee zo diep was.

Rond 6 uur zijn we terug naar huis gereden. Gewassen, want we hingen vol zand en zout, en dan een lekker paëllake gemaakt.

1Mei. Wat een mooie dag. Veel zon en geen wind aan het strand. We hebben weer een klets gehad, zeggen ze dan.

01-05-2012 om 22:10 geschreven door eric

In Nederland, Koninginnedag. In België een brugdag. In Spanje een mooie dag en een brugdag.

Lang slapen, de kinderen althans. Laat ontbijten en nog voor 10 uur mijn baantjes getrokken in het zwembad. Tijdens het ontbijt kregen we telefoon van een Spanjaard. Het ging erover dat we een huis zouden gaan bekijken. We wisten dat er iemand zou bellen, maar daar we al zoveel contacten met Spanjaarden hebben, wisten we eigenlijk niet goed bij wie het nu was. En die mannen praten zo snel, en slikken zoveel delen van de woorden in dat je alles maar half of zelfs niet verstaat. MAAAR…dan hebben we een hulpmiddel. Yanneke. Die neemt de telefoon over en spreekt een uur en een plaats af. Om 11 uur hadden we afgesproken voor de Nederlandse supermarkt. Zelf op Koninginnedag open. Tot onze grote verassing was het een Spaanse man die Nederlands sprak. Weliswaar gebroken, maar verstaanbaar. Hij woonde tot zijn 14^de in Houthalen, Meulenberg. Hij was al veel van de taal vergeten, maar sprak, ter compensatie, voortreffelijk Duits. Dat was de kerel die we moesten hebben. Hij wist voor ons een woning. Wij er naar toe. Wat bleek! Daar waren we al eens geweest. Wij hebben dan uitgelegd wat we wilden en hij gaat nu voor ons op zoek. Woensdag of donderdag zullen we meer weten.

Dan weer wat zwemmen en wat zonnen. Tja, het is een verlofdag, dus profiteren we mee. Morgen is het 1 mei en dan moet de huur betaald worden. Cash. Dus wij nog naar de Puerto om centen uit de muur te halen. Daar was de markt. Middeleeuwse markt. Kraampjes met snuisterijen, eten, snoep en roofdieren. Voor de rest zagen we al wat meer mensen aan het strand liggen. De toeristen beginnen met mondjesmaat aan te komen. Nog één maand en dan is het hier volle bak.

Claudia heeft de smaak dus echt te pakken. Gisteren avond, ik was weer aan het puzzelen, heeft ze weer een schilderij gemaakt. Wie weet staat ze volgend jaar ook op de (middeleeuwse ) markt.

Morgen hebben we een stranddag gepland, met picknick. Hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind. Maar dat zal wel zeker…

30-04-2012 om 20:50 geschreven door eric

Zoals een zondag hoort, is het begin van de dag traag en lui. Rond 10 uur was hier in huis iedereen uit zijn bed. Het zonneke scheen, geen wind, dus heerlijk om buiten te ontbijten. Gisteren heb ik vergebakken stokbroden gekocht. Die heb ik in de vriezer gelegd, en een kwartier voor dat we zouden ontbijten heb ik die er uit gehaald. De stokbroden zijn even vers en krokant alsof je ze ’s morgens bij de bakker koopt. Dus mannen, je kunt zondagmorgen lekker blijven liggen in bed als je op zaterdag de broodjes of stokbroden al gehaald hebt.

Maar ook hier in Spanje heb je wisselvallige momenten. Vandaag hadden we zin om niks te doen. Mar dan ook niks. Ik heb me zelfs nog niet geschoren. Toen ik vanmorgen het zwembad gekuist had, is het weer wat omgeslagen. Zo erg zelfs 18°, dat we binnen zijn gebleven, met de deuren toe. Claudia heeft wat gerust, ik heb teksten vertaald en de kinderen geholpen met huiswerk. Daarna naar muziek geluisterd, aperitief met tapa’s genoten en daarna alles klaargemaakt voor het avondeten. Samen met Claudia natuurlijk.

In de late namiddag, rond 6 uur, kwam de zon er terug door. Tijd dus om ribbekes op de BBQ te leggen. Terwijl die aan het bakken waren, en Claudia de kartoffelsalade voor morgen aan het maken was, begon het zowaar te regenen. Typisch. Dan begin je te bakken, en dan begint het ook te regenen. Nu erg is dat niet, want ik kan de BBQ toedekken. Maar toch, het is niet gezellig. We hebben zelfs binnen moeten eten. En na het eten, zo snel als de regen is gekomen, was het alweer weg. Spanje op zijn best. We hopen dat jullie in België of de rest van de wereld, mooi weer hebben gehad. Wij hadden vandaag een luie dag, een, voor ons, koude dag, bewolkte en regendag.

Maar morgen wordt het weer een stralende dag. Bruiner als we al zijn kunnen we niet meer worden, maar een warm zonnestraaltje op je rug en in je gezicht, kan je altijd goed verdragen.

29-04-2012 om 21:07 geschreven door eric

Voor een zaterdag, en het begin van een lang weekend, was het wel vroeg opstaan. Half 7 ging de wekker. De kinderen uit bed halen, ontbijten, stevig, en klaarmaken voor de “Campeonato Regional de Atletismo’ Of het provinciaal scholenkampioenschap te Murcia. Om 10 voor 8 vertrok de bus aan school. 16 Kinderen gingen mee. Het was dan ook de kleinste afvaardiging tussen al de scholen. Ik dacht 34, maar volgens ons Yanneke waren er in de veertig. Alleen Andrew, de klusjesman van de school, en Claudia en ik gingen met de bus mee. We werden dus dadelijk gebombardeerd tot helper, fotograaf en oppas.

Om 9 uur kwamen we in het universitair stadion van Murcia.’Estadio Monte Romero’.Volk dat er was, niet te doen. Zoals bij grote sportmanifestaties moesten we, met een naambord van de school, rond de piste lopen. Kippevel krijg je er van als iedereen applaudisseert en je naam afroept.

En dan begon de competitie. Hoogspringen, verspringen, kogelstoten en loopwedstrijden. Eerst de 500 meter voor meisjes van 2002. Twee reeksen. De beste tijd 1-2 en 3 in de reeksen was de winnaar. Yanneke vertrok, naar mijn gevoel veel te snel. In de helft liet ze haar afzakken van de eerste plaats naar de 5^de. Maar in de laatste bocht was ze weer derde in de laatste rechte lijk versnelde ze en kwam als eerste aan. Daar ze van de 2 reeksen de beste tijd had, kreeg ze dus GOUD. Provinciaal kampioen van de Spaanse provincie Murcia. Ons klein frêle meisje. Al de deelnemers van hun school, de directeur en de sportleraar met dan nog ouders die er nadien bijgekomen waren, gingen uit de bol. Ook bij de 500 meter voor de jongens, had onze school een medaille. Zilver.

En dan ons Yetteke. Ze is van 2004 en mocht eigenlijk niet meedoen. Maar de sportleraar had gevraagd of ze wou invallen voor een ander. 60 Meter sprint. 5 reeksen. Ze was enorm zenuwachtig. Na het startschot vertrok ze als een pijl uit een boog. 2^de Plaats. Maar helaas was haar tijd net niet genoeg voor een medaille. Bij de jongens was er dan wel weer een medaille. De derde van de dag. Dus, als school, met de minste kandidaten, hadden we in verhouding, de meeste medailles.

En dan was er nog de 4 x 60 meter. Yanneke, Yetteke, Marina en Natalia vormden voor onze school, de meisjesploeg. 6 Reeksen, en ook daar weer de 3 beste tijden voor een medaille. Ze vertrokken. Eerst Marina, die had al dadelijk een beetje achterstand op de rest. Dan Yanneke, zij maakte die achterstand volledig goed en had zelfs zo een grote voorsprong dat Natalia op haar gemak de voorsprong kon behouden. En dan ons Yetteke. Nog nooit gezien, zo rap…Resultaat..Gewonnen..

Ook bij de jongens 2002 ging het zeer vlot. Ook zij haalden de eerste prijs.

Conclusie; zeer sportieve school. Maar ze besteden er ook behoorlijk genoeg tijd aan. En dat is goed, voor lichaam en geest.

Over de organisatie, zeer goed. Rond 1 uur kregen we allemaal belegde broodjes, water, fruitsap, bananen. Petjes voor de zon. Nooit heb ik dat gezien. En dan de discipline van de kinderen. Er werd niet massaal rondgelopen, De piste werd goed vrij gehouden en er was vooral enorm veel sfeer.

Rond 4 uur was alles afgelopen en keerden we met een zak vol medailles naar huis. Bij thuiskomst waren de kinderen behoorlijk moe, maar na een lekkere douche waren ze weer springlevend. Als afsluiter van de dag, zijn we samen gezellig bij de Chinees nog lekker gaan eten. En om 10 uur was hun kaarsje uit en was het dodokes doen..

Provinciaal kampioen van Murcia….Wat zijn we weer fier op die 2.

29-04-2012 om 09:36 geschreven door eric

28-04-2012 om 18:07 geschreven door eric

Voor dat ik aan mij dagelijkse blog begin, wil ik toch even kwijt dat ik zojuist 2 overheerlijke DUVELS, echte Belgische, heb mogen proeven en ervan genieten. Met dan aan de gulle schenker.

Vandaag zijn de verwachtingen hoog. Om 3 uur hebben we een afspraak met een eigenaar van een huis, die ons beide zeer fel aanstaat en dat ook zeer goed in ons budget past. Maar eerst het verloop van de dag.

Om half 8 is het weer opstaan en ontbijten om daarna de kinderen naar school te helpen. Bij een plaatselijke groenteboer in Mazarron, kopen we speciale aardappelen à 90 cent de kilo, wat vrij duur is, om frieten te bakken. Om niet in detail te treden, want frieten zelf maken en bakken is voor ons Belgen geen specialiteit, viel het me op dat we pas om 5 uur klaar waren met het middagmaal. Echt zoals het hier in Spanje gaat. Onbewust en heel spontaal beginnen we de leef gewoontes en de tijden van eten over te nemen.

We zouden voor 3 uur een stapje door Mazarron doen. Eerst hebben we vanuit de auto lang gekeken hoe de zwaluwen bezig zijn om een nest te bouwen. Moet gezegd, in mei legt elke vogel zijn ei. Ondanks dat de bloesems en de blaadjes aan de bomen hier 2 maanden eerder bloeien, maken de zwaluwen en de mussen hun nestje gewoon, tegen de maand mei, klaar. We zijn dan naar Mazarron gereden. Onze auto geparkeerd en dan te voet op pad. Wist je trouwens dat een mus, ook zoals een zwaluw, zijn nest tegen de gevel maakt? Alleen doet hij het veel slordiger.

Mazarron. De winkels, het museum. Tentoonstelling over 440 jaar Mazarron, het gemeentehuis. In Frankrijk, hotel de ville of Mairie. Hier moet je uw tong 7 x omdraaien om het te kunnen uitspreken. “ AYUNTAMIENTO “  pfff… Veel repeteren, en dan nog moeilijk. Eigenlijk wel een mooie stad. We hebben er zelfs een winkel van Ronny Oyen gevonden. Voor die het niet kennen, Ronny Oyen is in Heusden Berkenbos een winkel waar je wasmachines en droogkasten en tv’s en koffiezetten kan kopen. In België maakten we nog koffie zonder koffiezet. Met kokend water door een filter gieten rechtstreeks in de thermos. Dus, zelf hadden we zo geen ding, Het werd dus tijd om er één te kopen.

Verder cultureel uitstapje. Op het marktplein van Mazarron, waar ook de ‘Bodega’ ligt, staat een armzalig zielig kerkje. We zijn al heel dikwijls in de bodega geweest, maar het kerkje hebben we altijd naast ons gelaten. Vandaag niet. Onze monden vielen gewoon open van wat we in die kerk zagen. Mooi, goud, vele beelden, kortom….

En dan werd het 3 uur. Ik moet zeggen dat we tot op vandaag al altijd correct en op tijd behandeld werden door de Spaanse mensen. Afspraak om 3 uur! Wel ze zijn er dan ook. Dit kunnen we echt niet zeggen van de Engelsen of de Fransen.

Het huis, past in ons budget, veel grond en genoeg leefruimte. Ja wadde. De grond is er, maar het huis moet nog gebouwd worden. In 6 maanden is het klaar…..Foute reclame op het net. Doch een zeer vriendelijke man. Toevallig gaan zijn kinderen naar school waar de onze gaan. We hebben terug afgesproken op maandag. Het is een optie om een nieuw huis te bouwen, maar dat bespreken we maandag wel. Huren voor een jaar. Hier is het 11 maanden en 30 dagen, en ondertussen bouwen.

En morgen is het D-day voor de kids. Murcia, los nieños flamencos vienen…

27-04-2012 om 21:20 geschreven door eric

Gisteren ben ik de blog rats vergeten te schrijven. Dat komt, omdat ik ben beginnen te puzzelen, rond 7 uur ’s avonds. Ik kreeg de klok in het oog en het was al middernacht. Nu is het leven hier voor mij en Claudia, als de kinderen slapen, iets anders dan vroeger in België. We kijken weinig of geen tv. We luisteren naar muziek en, ofwel leren we Spaans, of Face booken wat, of zoeken van alles op het internet. En dat met een lekker glaasje Cava of een blikje bier.

Eigenlijk genieten we hier veel meer van, dan vroeger samen in de zetel met de blik op het rechthoekig kaske en de hele avond staren, zonder vijf woorden te hebben gezegd. Nu, dat kan natuurlijk ook wel fijn zijn na een stresdag, maar eerlijk gezegd, stresdagen hebben we hier nog niet gekend.

Gisteren hebben we ons loop parcour wat verlegd. We zijn aan zee gaan joggen. Het was er windstil, vlak en zeer warm. Ik denk dat we binnen enkele maanden al om 6 uur ’s morgens of ’s avonds laat moeten gaan joggen. Anders is het qua temperatuur niet te doen.

En daarna weer op huizenjacht. Tussen de Country club en Campasol, ligt een dorpje van ongeveer 10 huizen. El Saladillo. Enkele daarvan zijn particulier te koop. Knap. Alleen er geraken is een avontuur. Voor we de weg hadden gevonden om in het dorpje te geraken, hebben we zowat een halfuur rondgereden. Je verwacht dat er op een plaats waar huizen staan, en elektriciteitspalen ook een verharde straat ligt. Niets is minder waar. Langs de verharde baan ligt een restaurant, en daarnaast een zandweg. Die moesten we nemen. Vanaf de hoofdweg is er niets te zien dat op een dorp lijkt, maar als je Google Earth gebruikt, zie je dat er wel degelijk een dorp is. We hebben ontdekt dat er vroeger zelfs een publiek zwembad, een café, een speeltuin en een kerk stond. Het staat er nog allemaal, maar alles is vergane glorie. Veel staat leeg en is vervallen. Het huis waar wij voor gingen, was helaas juist verkocht. Er stond nog een ander, van een Duitser, maar voor wat het was veel te duur. De Duitser had het vele jaren geleden gekocht en is van mening dat het vandaag nog steeds hetzelfde is als 10 jaar terug. Wat de economie betreft althans.

Vandaag was het winkelen geblazen. Je voelt dat het hier iedere dag en zelfs ’s nachts al warmer wordt. Voorbeeld, het is nu 20 uur en in de zon is het nog 25°. Claudia heeft al haar zomerspullen in de container in België liggen. Dus moesten er wat nieuwe topjes en schorten gekocht worden. Wij dus vlug naar Aguilas. Mooi, nieuw winkelcentrum met ook een C&A. Claudia in het pashokje en ik heb alles gekozen. Zo gaat dat altijd als de kinderen er niet bij zijn. Ik ken haar maat en haal zo een stuk of 30 kledingstukken van de rekken en breng dat naar het pashokje. Claudia heeft de winkel eigenlijk niet gezien. Ik ken haat goesting, en zo gaat het vooruit. In Aguilas hebben ze ook een Aldi. Ik moet zeggen, de eerste en de laatste keer. Veel duurder dan de Mercadonna en veel minder keuze.

De leraar sport kwam vandaag naar ons toe. Yanneke moet zaterdag in het stadion van Murcia 500m lopen.Een scholencompetitie van de provincie Murcia. Nu is ons Yetteke ook geselecteerd voor de 60 meter sprint. Hij kwam dus vragen of wij akkoord waren dat Yetteke ook meedeed. Natuurlijk. We kunnen ook met de bus mee, dus dat is voor zaterdag ook alweer geregeld.

En morgen is het vrijdag. We staan voor een lang weekend. Morgen weer zelfgemaakte frieten en een bufsteekske met salaat en tomatten ….hmmmm

26-04-2012 om 20:22 geschreven door eric