|
Toen ik nog een klein
manneke was, had mijn grootvader zaliger een merel. Hij had deze uit het nest
genomen en helpen opgroeien. Suskewiet, werd de merel genoemd. Ik heb het heel
mijn leven onthouden. Ik heb er zelfs nog een foto van, waar mijn grootvader,
mijn vader en mijn broer en ik opstaan. Op de achtergrond, tegen het muurtje
van de veranda stond de kooi met Suskewiet in. E als hij floot, vernoemde
hij zijn naam; suskewiet, suskewiet Vanaf dat moment heb ik iets met merels.
Het is precies of ze mij volgen. In mijn studententijd is het me beginnen
opvallen dat er altijd een merel in mijn buurt was. Tijdens mijn legerdienst,
in Stal, in Heusden en overal waar ik kwam, zag ik een merel. In Heusden was er
zelfs eentje met een grijze nek. We noemden hem Vokke .
Toen we in Frankrijk
gingen wonen, heeft het weken geduurd voor we de eerste merel zagen. Maar hij
was er. We zijn nu al van de 1ste maart in Spanje. Ik had de moed al
opgegeven..maar deze morgen heb ik er 4 gezien. Tja, normaal zeker hé.Het is
ook zo een 2100 km van Stal.
Toen we gingen lopen,
vanmorgen, stond er opeens, kort bij onze auto een grijs, zwart gevlekte
windhond. Mager, vermoeid en hij had een beetje schrik. We zijn gaan lopen en
toen we terug aan de auto kwamen, lag hij er nog. Ik heb een paar fotos
genomen en getracht om hem te lokken. Helaas is hij er op zijn gemakje vandoor
gegaan. Je hoort wel eens verhalen van windhonden die verwaarloosd worden. Wel
dat is hier een pest. De honden hebben hun plicht gedaan bij de
windhondenrennen en als ze dan niet meer presteren, worden ze aan hun lot over
gelaten. Je ziet hier honden, alle rassen, alle leeftijden. Gewoon op straat of
in de velden of in de bergen. Het is echt een pest. Mochten we kunnen
momenteel, we zouden ze allemaal vangen en een goed leven geven.
Daarna komen we thuis
en wat ligt er op de grond!! Een piepklein vogeltje. Dood.
Dierenleed.
Vandaag hebben we
echt niks gedaan. We hebben een grote wandeling gemaakt, heel fijn gebabbeld en
plannen gemaakt voor het komende zomerseizoen. Lekker aperitiefhapje gemaakt op
basis van avocado en de kinderen weer geholpen met huiswerk. Het maken van
hapjes en het koken is echt in functie van het komende zomerseizoen.
Morgen hebben we
afgesproken om met een Spaanse meneer wat huizen te bekijken.
We verwachten er veel
van.
 Eenzaam, mager, vermoeid en veel honger. Nochtans een zeer mooie hond. Niet kwaad of... Helaas had hij schrik. We konden hem niet overtuigen om mee te nemen.Hij had anders , Claudia kennende , een zeer mooi leven gekregen.
 Deze Cava is speciaal voor Annick. Bij deze wensen we je nu al een zeer leuke verjaardag. Voor de eerste keer zllen we er niet live bij zijn, maar wij drinken alvast op je gezondheid.Dikke kussen van ons allemaal en vooral van je metekindje.
 En dan er nog een hapje bij ...Kan niet meer stuk Annick.
|
