Voor een zaterdag, en het begin van een lang weekend, was het wel vroeg opstaan. Half 7 ging de wekker. De kinderen uit bed halen, ontbijten, stevig, en klaarmaken voor de “Campeonato Regional de Atletismo’ Of het provinciaal scholenkampioenschap te Murcia. Om 10 voor 8 vertrok de bus aan school. 16 Kinderen gingen mee. Het was dan ook de kleinste afvaardiging tussen al de scholen. Ik dacht 34, maar volgens ons Yanneke waren er in de veertig. Alleen Andrew, de klusjesman van de school, en Claudia en ik gingen met de bus mee. We werden dus dadelijk gebombardeerd tot helper, fotograaf en oppas.

Om 9 uur kwamen we in het universitair stadion van Murcia.’Estadio Monte Romero’.Volk dat er was, niet te doen. Zoals bij grote sportmanifestaties moesten we, met een naambord van de school, rond de piste lopen. Kippevel krijg je er van als iedereen applaudisseert en je naam afroept.

En dan begon de competitie. Hoogspringen, verspringen, kogelstoten en loopwedstrijden. Eerst de 500 meter voor meisjes van 2002. Twee reeksen. De beste tijd 1-2 en 3 in de reeksen was de winnaar. Yanneke vertrok, naar mijn gevoel veel te snel. In de helft liet ze haar afzakken van de eerste plaats naar de 5^de. Maar in de laatste bocht was ze weer derde in de laatste rechte lijk versnelde ze en kwam als eerste aan. Daar ze van de 2 reeksen de beste tijd had, kreeg ze dus GOUD. Provinciaal kampioen van de Spaanse provincie Murcia. Ons klein frêle meisje. Al de deelnemers van hun school, de directeur en de sportleraar met dan nog ouders die er nadien bijgekomen waren, gingen uit de bol. Ook bij de 500 meter voor de jongens, had onze school een medaille. Zilver.

En dan ons Yetteke. Ze is van 2004 en mocht eigenlijk niet meedoen. Maar de sportleraar had gevraagd of ze wou invallen voor een ander. 60 Meter sprint. 5 reeksen. Ze was enorm zenuwachtig. Na het startschot vertrok ze als een pijl uit een boog. 2^de Plaats. Maar helaas was haar tijd net niet genoeg voor een medaille. Bij de jongens was er dan wel weer een medaille. De derde van de dag. Dus, als school, met de minste kandidaten, hadden we in verhouding, de meeste medailles.

En dan was er nog de 4 x 60 meter. Yanneke, Yetteke, Marina en Natalia vormden voor onze school, de meisjesploeg. 6 Reeksen, en ook daar weer de 3 beste tijden voor een medaille. Ze vertrokken. Eerst Marina, die had al dadelijk een beetje achterstand op de rest. Dan Yanneke, zij maakte die achterstand volledig goed en had zelfs zo een grote voorsprong dat Natalia op haar gemak de voorsprong kon behouden. En dan ons Yetteke. Nog nooit gezien, zo rap…Resultaat..Gewonnen..

Ook bij de jongens 2002 ging het zeer vlot. Ook zij haalden de eerste prijs.

Conclusie; zeer sportieve school. Maar ze besteden er ook behoorlijk genoeg tijd aan. En dat is goed, voor lichaam en geest.

Over de organisatie, zeer goed. Rond 1 uur kregen we allemaal belegde broodjes, water, fruitsap, bananen. Petjes voor de zon. Nooit heb ik dat gezien. En dan de discipline van de kinderen. Er werd niet massaal rondgelopen, De piste werd goed vrij gehouden en er was vooral enorm veel sfeer.

Rond 4 uur was alles afgelopen en keerden we met een zak vol medailles naar huis. Bij thuiskomst waren de kinderen behoorlijk moe, maar na een lekkere douche waren ze weer springlevend. Als afsluiter van de dag, zijn we samen gezellig bij de Chinees nog lekker gaan eten. En om 10 uur was hun kaarsje uit en was het dodokes doen..

Provinciaal kampioen van Murcia….Wat zijn we weer fier op die 2.

29-04-2012 om 09:36 geschreven door eric

28-04-2012 om 18:07 geschreven door eric

Voor dat ik aan mij dagelijkse blog begin, wil ik toch even kwijt dat ik zojuist 2 overheerlijke DUVELS, echte Belgische, heb mogen proeven en ervan genieten. Met dan aan de gulle schenker.

Vandaag zijn de verwachtingen hoog. Om 3 uur hebben we een afspraak met een eigenaar van een huis, die ons beide zeer fel aanstaat en dat ook zeer goed in ons budget past. Maar eerst het verloop van de dag.

Om half 8 is het weer opstaan en ontbijten om daarna de kinderen naar school te helpen. Bij een plaatselijke groenteboer in Mazarron, kopen we speciale aardappelen à 90 cent de kilo, wat vrij duur is, om frieten te bakken. Om niet in detail te treden, want frieten zelf maken en bakken is voor ons Belgen geen specialiteit, viel het me op dat we pas om 5 uur klaar waren met het middagmaal. Echt zoals het hier in Spanje gaat. Onbewust en heel spontaal beginnen we de leef gewoontes en de tijden van eten over te nemen.

We zouden voor 3 uur een stapje door Mazarron doen. Eerst hebben we vanuit de auto lang gekeken hoe de zwaluwen bezig zijn om een nest te bouwen. Moet gezegd, in mei legt elke vogel zijn ei. Ondanks dat de bloesems en de blaadjes aan de bomen hier 2 maanden eerder bloeien, maken de zwaluwen en de mussen hun nestje gewoon, tegen de maand mei, klaar. We zijn dan naar Mazarron gereden. Onze auto geparkeerd en dan te voet op pad. Wist je trouwens dat een mus, ook zoals een zwaluw, zijn nest tegen de gevel maakt? Alleen doet hij het veel slordiger.

Mazarron. De winkels, het museum. Tentoonstelling over 440 jaar Mazarron, het gemeentehuis. In Frankrijk, hotel de ville of Mairie. Hier moet je uw tong 7 x omdraaien om het te kunnen uitspreken. “ AYUNTAMIENTO “  pfff… Veel repeteren, en dan nog moeilijk. Eigenlijk wel een mooie stad. We hebben er zelfs een winkel van Ronny Oyen gevonden. Voor die het niet kennen, Ronny Oyen is in Heusden Berkenbos een winkel waar je wasmachines en droogkasten en tv’s en koffiezetten kan kopen. In België maakten we nog koffie zonder koffiezet. Met kokend water door een filter gieten rechtstreeks in de thermos. Dus, zelf hadden we zo geen ding, Het werd dus tijd om er één te kopen.

Verder cultureel uitstapje. Op het marktplein van Mazarron, waar ook de ‘Bodega’ ligt, staat een armzalig zielig kerkje. We zijn al heel dikwijls in de bodega geweest, maar het kerkje hebben we altijd naast ons gelaten. Vandaag niet. Onze monden vielen gewoon open van wat we in die kerk zagen. Mooi, goud, vele beelden, kortom….

En dan werd het 3 uur. Ik moet zeggen dat we tot op vandaag al altijd correct en op tijd behandeld werden door de Spaanse mensen. Afspraak om 3 uur! Wel ze zijn er dan ook. Dit kunnen we echt niet zeggen van de Engelsen of de Fransen.

Het huis, past in ons budget, veel grond en genoeg leefruimte. Ja wadde. De grond is er, maar het huis moet nog gebouwd worden. In 6 maanden is het klaar…..Foute reclame op het net. Doch een zeer vriendelijke man. Toevallig gaan zijn kinderen naar school waar de onze gaan. We hebben terug afgesproken op maandag. Het is een optie om een nieuw huis te bouwen, maar dat bespreken we maandag wel. Huren voor een jaar. Hier is het 11 maanden en 30 dagen, en ondertussen bouwen.

En morgen is het D-day voor de kids. Murcia, los nieños flamencos vienen…

27-04-2012 om 21:20 geschreven door eric

Gisteren ben ik de blog rats vergeten te schrijven. Dat komt, omdat ik ben beginnen te puzzelen, rond 7 uur ’s avonds. Ik kreeg de klok in het oog en het was al middernacht. Nu is het leven hier voor mij en Claudia, als de kinderen slapen, iets anders dan vroeger in België. We kijken weinig of geen tv. We luisteren naar muziek en, ofwel leren we Spaans, of Face booken wat, of zoeken van alles op het internet. En dat met een lekker glaasje Cava of een blikje bier.

Eigenlijk genieten we hier veel meer van, dan vroeger samen in de zetel met de blik op het rechthoekig kaske en de hele avond staren, zonder vijf woorden te hebben gezegd. Nu, dat kan natuurlijk ook wel fijn zijn na een stresdag, maar eerlijk gezegd, stresdagen hebben we hier nog niet gekend.

Gisteren hebben we ons loop parcour wat verlegd. We zijn aan zee gaan joggen. Het was er windstil, vlak en zeer warm. Ik denk dat we binnen enkele maanden al om 6 uur ’s morgens of ’s avonds laat moeten gaan joggen. Anders is het qua temperatuur niet te doen.

En daarna weer op huizenjacht. Tussen de Country club en Campasol, ligt een dorpje van ongeveer 10 huizen. El Saladillo. Enkele daarvan zijn particulier te koop. Knap. Alleen er geraken is een avontuur. Voor we de weg hadden gevonden om in het dorpje te geraken, hebben we zowat een halfuur rondgereden. Je verwacht dat er op een plaats waar huizen staan, en elektriciteitspalen ook een verharde straat ligt. Niets is minder waar. Langs de verharde baan ligt een restaurant, en daarnaast een zandweg. Die moesten we nemen. Vanaf de hoofdweg is er niets te zien dat op een dorp lijkt, maar als je Google Earth gebruikt, zie je dat er wel degelijk een dorp is. We hebben ontdekt dat er vroeger zelfs een publiek zwembad, een café, een speeltuin en een kerk stond. Het staat er nog allemaal, maar alles is vergane glorie. Veel staat leeg en is vervallen. Het huis waar wij voor gingen, was helaas juist verkocht. Er stond nog een ander, van een Duitser, maar voor wat het was veel te duur. De Duitser had het vele jaren geleden gekocht en is van mening dat het vandaag nog steeds hetzelfde is als 10 jaar terug. Wat de economie betreft althans.

Vandaag was het winkelen geblazen. Je voelt dat het hier iedere dag en zelfs ’s nachts al warmer wordt. Voorbeeld, het is nu 20 uur en in de zon is het nog 25°. Claudia heeft al haar zomerspullen in de container in België liggen. Dus moesten er wat nieuwe topjes en schorten gekocht worden. Wij dus vlug naar Aguilas. Mooi, nieuw winkelcentrum met ook een C&A. Claudia in het pashokje en ik heb alles gekozen. Zo gaat dat altijd als de kinderen er niet bij zijn. Ik ken haar maat en haal zo een stuk of 30 kledingstukken van de rekken en breng dat naar het pashokje. Claudia heeft de winkel eigenlijk niet gezien. Ik ken haat goesting, en zo gaat het vooruit. In Aguilas hebben ze ook een Aldi. Ik moet zeggen, de eerste en de laatste keer. Veel duurder dan de Mercadonna en veel minder keuze.

De leraar sport kwam vandaag naar ons toe. Yanneke moet zaterdag in het stadion van Murcia 500m lopen.Een scholencompetitie van de provincie Murcia. Nu is ons Yetteke ook geselecteerd voor de 60 meter sprint. Hij kwam dus vragen of wij akkoord waren dat Yetteke ook meedeed. Natuurlijk. We kunnen ook met de bus mee, dus dat is voor zaterdag ook alweer geregeld.

En morgen is het vrijdag. We staan voor een lang weekend. Morgen weer zelfgemaakte frieten en een bufsteekske met salaat en tomatten ….hmmmm

26-04-2012 om 20:22 geschreven door eric

Eerst stilte, en iets later nog steeds stilte. En dan weer wat later een traan. Ik weet dat ik zelf op zo een moment echt niks moet zeggen. In stilte ontbijten. Wij met ons vieren. Dan wassen en aankleden, klaarmaken voor de school. Op weg naar school, terug stilte. Kinderen naar de speelplaats brengen en daarna terug naar huis. Weer stilte, en weer een traan. Thuis gekomen, Claudia de strijk, ikke het zwembad kuisen en de palmstruiken water geven. Maar nog altijd stilte. Tot 11 uur en dan opeens!!: ”Ik mis ze nu al, dat ze maar vlug terugkomen.” En dan is het dipje voorbij. Gisteravond hebben we via de site van Brussel Charleroi luchthaven, de vlucht van Bram en Sabeth gevolgd. Rond half 11 zijn ze veilig geland.

Maar het leven gaat voort. Wij zaten in een regelmaat van opzoekwerk naar huizen en bezoeken aan immo kantoren en panden om een zaak uit te bouwen. Deze regelmaat werd nu onderbroken door het bezoek van Bram en om de draad opnieuw op te nemen is een beetje moeilijk. Maar het moet. Ieder zijn leven en ieder zijn ding. Augustus of begin september beleven we misschien weer andere avonturen en zal een bezoek van de kinderen er weer anders gaan uitzien.

Waar we vandaag ook veel plezier aan hebben gehad, zijn de vele reacties op de blog en via facebook. We zullen iedereen zeker van antwoord dienen, en voor sommige is dit al gebeurd.

Maar het huizen zoeken gaat verder. Vandaag zijn we vanaf de autovia naar Mazarron richting El Pareton gereden. Tussen de serres waar allemaal, volgens wat ik kon zien, druivenplanten stonden. Natuurlijk had ik weer mijn fototoestel niet bij. We hebben wat huizen te koop zien staan, maar toch niet diegene die we zoeken. Dan richting Leiva. En ja hoor, daar stond een huis met wat grond en veel olijfbomen, te koop. Niet via een immo, maar particulier. Nadat de kinderen thuis waren van de school, en we gegeten hadden, hebben we gebeld. Niemand thuis. Een uurtje later ging onze telefoon. We mochten vandaag nog gaan kijken, rond half 7

Rond half 7 werden we ontvangen door Juan. 73 jaar en pijn in zijne rug en wat hartklachten. Een hele uitleg.11.000m² grond. Casa van 130m² met 3 slaapkamers en een grote garage, buiten BBQ, drinkbaar water en een opvangbekken met grondwater, een volledige pompinstallatie en een bevloeiingssysteem om al zijn olijfbomen van water te voorzien.

Alleen de prijs 370.000€ Maar door de crisis is hij al gezakt tot 250.000€. Teveel voor het huis. Het staat op landbouwgrond. Eerst had hij er een chalet opstaan, maar hij vertelde dat hij al de papieren van Mazarron en Murcia had, waarmee hij kon aantonen dat hij alles legaal gebouwd had. Een gewezen militair, die langs de hele Europese kust gevaren had en ook nog in Somalië gevochten zou hebben. Den Juan. Het huis op zich was netjes en er was zeker wat mee te doen. De grond, veel te veel en dan al die olijfbomen? Maar belangrijk !! Eerst moet er, samen met een advocaat uitgezocht worden, of alles inderdaad legaal gezet is. En dan het belangrijkste, de prijs. Daar moeten we dan nog eens ferm over klappen met den Juan.

En zo zijn we weer vertrokken sé.

En wat die stilte en die traan betreft…. Het was allemaal weer terug gewoon.

Maar goed!!

24-04-2012 om 19:55 geschreven door eric

Terwijl ik dit schrijf, zitten ze al in de lucht en landen ze normaal om 22.45 in Charleroi. Momenteel is het een pak stiller in huis. Ondanks dat het weer een mooie avond is, zitten we toch terug binnen. Wat schrijven op de computer, in pyjama, en op de achtergrond een mooi muziekje. Wat is het weekend weer voorbij gevlogen. Wat hebben we genoten van ons bezoek. Wat heeft Bram een pracht van een meisje. Sabeth kenden we al van korte bezoekjes, maar nu hebben we haar veel beter leren kennen. Ze eet alles mee, ze drinkt alles mee, ze maakt mee grapjes, ze is fijn voor de kinderen, ze heeft een knuffelgehalte, ze werkt ongevraagd aan alles mee, ..ze is het deksel dat past op het potje van Bram. Dat hij ze maar gaai slaat( vernederlands dialect).

Maar wat over de dag.

De kinderen hadden vandaag zoals gewoonlijk terug school. Vandaag stond alles in het teken van ‘hulp aan de arme kinderen in de wereld’ Ze moesten bladwijzers maken en kleuren en dan verkopen voor 1 €. Als ze er 4 konden verkopen aan vrienden of familie, kregen ze een diploma. Ons Yetteke  en ons Yanneke hadden helemaal geen probleem om er 4 te verkopen. Dus beiden ook een diploma.

Toen ik terug van school kwam, rond 9 uur, ben ik nog vlug gaan tanken. Wat valt op, op één week is de diesel hier met enkele centen in prijs gedaald. Het is me vorige week al opgevallen en nu weer. 1,356€ Hoe zit dat eigenlijk in België? We hebben onder ons vieren lekker ontbeten en daarna een grote wandeling gemaakt. Om 12 uur waren we pas terug thuis. Hoog tijd om naar de mercadonna te gaan. Bram wil olijven, cava en dergelijke mee naar huis nemen. Dus, familie en vrienden van Bram, je weet waar je moet zijn hé. Dan kinderen van school halen. Onze meisjes moesten aan al hun klasgenootjes vertellen dat die grote jongen hun hermana (broer) is. Iedereen stond er natuurlijk bij. We hoorden sommige fluisteren zo van, hoe is zijn naam en hij ziet zo wit en wie is dat meisje? Grappig.

Thuis gekomen en voor het eten was het met zijn allen ravotten in het zwembad. Bram en ik hebben alles en iedereen nat gemaakt, tot dat ze allemaal in het zwembad waren. En dan stoeien.

Tegen 5 uur was het valiezen maken en om half 6 op naar San Javier. Vliegveld. Voor Claudia viel het afscheid toch een beetje zwaar. Er vloeiden enkele traantjes. Bij de meisjes natuurlijk ook. En ik, ik heb ze allebei eens goed vast gepakt. Ik heb tegen Bram nog gezegd dat zijn vrouwke serieus goed moet verzorgen, want ze is het waard.

En ..zoals ik begonnen ben, Het is nu stil in huis. Misschien tot in augustus of begin september. We zullen wel zien.

De kamer is terug vrij, de lakens zijn gewassen, dus kom maar af hé….

23-04-2012 om 21:48 geschreven door eric

Na een lekker ontbijt, besloten we vandaag naar de zondagsmarkt in de Puerto te gaan. Het is een typische Spaanse markt, met veel schoenen, textiel groenten en fruit. In de vorige afleveringen, heb ik al eens foto’s van de markt op de blog gezet. We kochten 1 kg aardbeien, voor 1,5 € Een kilo aubergines, tomaten, paprika, en nog wat spul, en dan een rond Spaans brood, en we waren 5 € lichter.

Dan verder naar La Azohia om op een terras, met zicht op zee een lekker pintje te gaan drinken. Iedereen had dorst.Het was vandaag ook een dorstig weer. Toen we verder gingen, en aan de auto kwamen, was het 32 ° in de zon. Iedereen had wandelschoenen bij, daar we een flinke wandeling in de bergen gingen maken.

In de bergen van La Azohia heb je een oude legerkazerne staan. Deze is precies dit jaar 100 jaar geworden. De kazerne heeft op de toppen van de bergen gigantische grote kanonnen. Momenteel staat er nog een uitkijkpost met radar installatie. Deze dient om vluchtelingenbootjes op te sporen, die van Marokko, Libië of Tunesië, komen. Er rijdt constant een politiewagen rond in het domein. Dat is het enige toezicht op dit gigantisch groot en mooi domein. Er loopt een weg van aan de zee, naar boven. Je mag er niet komen. Verboden. Ik denk dat het nu een smokkelwegje is voor drugtrafiek of dergelijke. Heel de weg is ommuurd en vanaf de berg boven, lijkt het zowat op de Chinese muur.

Het is een zeer mooi gebied. Je hebt zicht op de kust van Mazarron en aan de andere kant zie je de haven van Cartagena. De boten liggen te wachten op de loods ,om de haven binnen te varen.

Deze site is nog een overblijfsel van de vroegere dictator Franco. Nu vertellen de Spanjaarden hier in de streek, dat Franco vroeger geen enkele vat had op de mensen in dit gebied. Het was zoals vroeger met de Romeinen en het kleine dorpje Britania (dacht ik) van Asterix en Obelix.

Het valt ook op dat verschillende grote monumentale gebouwen, die onder Franco werden gebouwd, gewoon liggen te verkrotten. Zo heb je in de Puerto een zee gevangenis. Villa del Mar. Zeer mooi gebouw. Maar het staat er maar. Ook de site die we bezochten. Het staat allemaal te verkrotten. Er lopen veel mensen rond, en je zou zeggen dat ze er inkomsten uit zouden halen. Nee, alles wat Franco heeft achtergelaten, laten ze verkrotten. Hier waren ze naar het schijnt, in deze streek, ook zeer blij met de dood van die man.

Al bij al is het de moeite om te zien. Een hele mooie wandeling. Bij thuiskomst,nog wat zwemmen en rusten. Lekker eten. We hadden Merluza gekocht. Twee vissen van ongeveer 70 cm lang met een hoofd en tanden zoals een snoek. In België noemen ze dat Heep. Dar wat penné  bij en een lekker verse groenten sausje.

Na dat de kinderen in bed lagen , hebben we buiten, via internet de wedstrijd Genk-Standard gevolgd.

En dan slapen. Morgen wordt het voor Bram en Sabeth een lange dag.

Maar morgen meer.

23-04-2012 om 08:12 geschreven door eric

De eerste echte dag, vakantiedag, van ons bezoek. Ze hadden beide zeer goed geslapen. Tot 9 uur. We hebben het ontbijt klaargemaakt. Lekker buiten in het zonneke. Windstil en volgens de thermometer was het al 25°. Bram en Sabeth hadden graag de zee willen zien. Dus wij eerst naar Bolnuevo en dan gezellig wandelen aan zee. Wat een verschil zeiden ze steeds. Gisteren nog in 6° in de regen en de kou, en nu op het strand. Met de auto een 2100 km en in vogelvlucht amper 1500 km.

We zijn dan verder naar de Puerto gereden om daar langs de vissershaven en de boulevard te wandelen. Lekker wijntje op een terras en dan terug naar huis.

Na het eten van een lekkere koude pasta salade was het tijd voor de siësta. Wat een leven hoorde we de kinderen zeggen. Maar ja, dat is natuurlijk nu, omdat ze met vakantie zijn. Toch heb ik stiekem kunnen zien dat Bram en Sabeth hun oogjes toe hadden. Rond 4 uur zijn Bram en ik een toerke gaan lopen. Het was geleden van in Heusden, dat we samen nog eens gelopen hebben. Ik moet zeggen, dat Bram veel beter loopt dan toen. Ofwel word ik wat ouder, ofwel ligt zijn tempo iets hoger dan de mijne. Al bij al, na 3 km zat ik in mijne 2^de adem, en liep het vlot. We hebben 8,5 km gelopen, 1043 calorieën verbruikt en een hoogteverschil van 125 m overlopen. Bram loopt namelijk met een toestel dat al die gegevens registreert. Tijdens het lopen, is er nog iets voorgevallen, maar dat houd ik in de familie. Wel kan ik zeggen, dat ik me bijna een breuk gelachen heb, en toen ik dit vertelde aan het gezin, hebben die allemaal , voor de rest van de avond gelachen en plezier gehad. Het is en blijft nen patat, onze Bram. Na het lopen een potje waterpolo in het zwembad. Dan douchen en beginnen aan de paella.

Het recept voor deze paella komt recht uit Murcia. Ik had het opgezocht op het net. Na een goed uurtje konden we aan tafel. Het was lekker, en alles was op.

Samen met onze kinderen hebben wat zitten praten over de kindertijd van Bram. Onze meisjes waren erg geïnteresseerd in die verhalen. Zo erg dat het lang geleden was dat ze nog zo stil waren.

Op het einde van de avond, heb ik nog wat op de gitaar gespeeld. Al mijn instrumenten liggen nog in de container te Brussel. Bram heeft een iPod  en kan daar gitaar op zetten. Het is natuurlijk niet hetzelfde, maar het kampvuur gevoel is er toch.

Het was een erg leuke en warme dag. Morgen nog van dat.

22-04-2012 om 08:02 geschreven door eric

Eindelijk is het dan zover. Ons eerste bezoek is er. Bram en Sabeth. Onze grote zoon  en broer.

Voor onze meisjes was het een lange dag. Zoals altijd s’  morgens naar school. Daarna huiswerk maken en veel zagen…Hoe laat is het, moeten we nog niet vertrekken? Zit Bram al in het vliegtuig ?

Voor ons is de dag omgevlogen. Claudia en ik hebben heel het huis een poetsbeurt gegeven. De logeer en badkamer voor de gasten in orde gemaakt , gaan joggen, wat gezwommen en gaan winkelen. Het moet weeral gezegd worden, dat het hier in Spanje qua voedsel goedkoop is. We hebben gewinkeld voor 6 personen 4 dagen eten en drinken. De winkelkar puilde uit. Wijn, cava, vis, vlees , alles hadden we mee. Ik zei nog in de winkel tegen Claudia:” Dat gaat nogal wat kosten “ In de colruyt zal deze kar zo een 250 euro kosten. Hier , de helft.

Het huiswerk van Yetteke ging weer moeilijk. Ze zit in het tweede en leert hier al vermenigvuldigen  zo met cijfers onder elkaar . 285 x 56 . Ik herinner me dat Yanneke in het tweede de tafels leerde, maar dat ze zo moest leren vermenigvuldigen heb ik echter nooit gezien. Maar goed. Na lang oefenen had ze het ineens door. Geweldig toch. In het Spaans , en dan al zo moeilijk voor zo een kind.

Om kwart voor 8 zou Bram landen. Rond 6 uur zijn we vertrokken naar San Javier. Via Cartagena en door de bergen. We hadden toch tijd genoeg. Yetteke , moe van al het cijferwerk , viel dadelijk in slaap. Geen zicht. Yanneke niet, die was superblij en bleef , zoals gewoonlijk, maar door tetteren. Rond kwart na zeven kwamen we aan de kleine luchthaven. Ze waren er al. Net geland. Wat een meevaller. Wind in de rug waarschijnlijk. Op dat moment was het nog 23 graden buiten. Dus voor Bram en Sabeth een groot temperatuurverschil. Toen ze uit de aankomsthall kwamen, waren onze meisjes over hun toeren. Het was trouwens geleden van 17 december vorig jaar, dat ze hun broer nog gezien hadden.

Eerst nog een pintje drinken, en dan naar huis.

Thuisgekomen , werden er geschenken uitgedeeld. Ook onze bestelling was erbij. Dweilen.  Dweilen zijn hier nergens te vinden. We hebben al in alle winkels gezocht , maar altijd zonder resultaat. Hier wordt gepoetst met van die moppen. Heel nat. En dan zetten ze een bord met als titel, “Opgepast voor schuiven “ Wanneer de vloer droog is , doen ze het bord weer weg. En dan Zeisner curry ketchup. Speciaal voor Claudia. Hier is er curry ketchup. Ik lust die wel, maar Claudia niet. Andalouse en vooral veel boeken voor Yanneke en Yetteke. Het is belangrijk voor hen dat ze Nederlands blijven lezen. Bram had in de kringloopwinkel een tiental boeken gekocht. Yanneke was weer niet te houden en in een mum van tijd had ze reeds 10 bladzijden gelezen. Maar de meisjes hadden ook een geschenk. Voor Bram en Sabeth , die in een nieuw huis wonen, hadden ze een schilderij gemaakt.

We hebben daarna nog spaghetti gegeten en nog lang nagepraat met een goed glas wijn. Buiten natuurlijk.

Het zal een fijn weekend worden.

21-04-2012 om 07:50 geschreven door eric

Deze nacht heeft het zowaar gestormd. Veel wind kracht 6. Gelukkig is deze wind vanmorgen wat gekalmeerd. Volle zon, lekkere temperatuur. Gisteren hebben we in een achterbuurt van Mazarron een groenteboer gevonden. Deze man heeft volgens Claudia, de geschikte aardappelen om frieten te bakken. En ja, vandaag stonden er frieten met tomaat crevette op het menu. Alleen crevette hebben ze niet, dus werd dit vervangen door verse langoustinnen. Gekookt en gepeld, met sla en al de toestanden erop en eraan. De frieten waren overheerlijk. Zeker zo goed als in België de bintjes zo geschikt zijn voor frieten. We hebben de kamer in orde gebracht voor onze eerste gasten en hebben de spaghetti saus klaar gemaakt om morgenavond na aankomst van Bram en Sabeth, te serveren.

Rond 11 uur ging hier de bel. René. Kwam spontaan en zomaar een zjat kaffie drinken. Wel, die bezoekjes vinden we fijn. Spontaan. Zo moet het.

Van een immo kantoor uit Mazarron, kregen we te horen dat ze een geschikt huis in Bolnoevo gevonden hebben. Voor volgende week hebben we een afspraak gemaakt, maar ons kennende zijn we al, natuurlijk, naar het pand gaan kijken. Helaas, we hebben de straat wel gevonden, maar al die huizen lijken op elkaar en als er dan geen plaat hangt van het immo-kantoor, is vinden niet gemakkelijk. Doch de omgeving en het uitzicht is al zeker naar onze zin. De foto’s die we kregen, idem.

Het waaide nog vrij fel, en Claudia en ik hadden besloten om aan zee naar de golven te kijken. Ook nog eens het moment om nieuwe foto’s te nemen om op de facebook te plaatsen.

Het is toch een fijn en heerlijk gevoel om hier te zijn. We zijn echt gelukkig. De kinderen zijn hier graag, de omgeving is mooi en het geeft vooral een familiale rust in ons gezin.

Dit wil ik nog even kwijt. Op 30 november 2009 werd onze zaak overvallen. Gewapend. Al de inkomsten van de dag gestolen. Veel puin en schade. Emotioneel gebroken op dat moment. Twee jaar en wat later, weten we nog steeds niets van het voorval. Van geen enkele instantie krijg je wat te horen. En nu lezen we dat in Koersel een gewapende overval gepleegd werd bij een apotheek. Persoonlijk kennen we die 2 jonge mensen die deze zaak hebben overgenomen. Ze zijn pas afgestudeerd en werken aan hun toekomst. En dan….Op enkele minuten verandert dat, want je vergeet zulke dingen nooit meer. Van ons krijg je al de steun die je maar wil, want wij weten dat je van de instanties, geen steun hebt en krijgt. Misschien lezen ze de blog niet, maar misschien zijn er mensen die de blog lezen en die mensen kennen. Spreek er dan a.u.b. over met hen en laat ze zeker contact opnemen met ons. Je doet er ons plezier mee en ze zullen er zeker iets aan hebben.

En morgen komt onze zoon met zijn allerliefste.

Ik hunker ernaar.

Misschien is er niet teveel tijd om de blog in dat weekend, maar we zullen ons best doen.

Ondertussen is de wind gaan liggen en is het een heerlijke avond.

19-04-2012 om 20:02 geschreven door eric

Gisteren kregen we een bericht via sms van Cathy van Villaquest. Dit is de mevrouw van het immo kantoor waar we nu een huis mee huren. Is het goed dat ik morgen om 10 uur langskom. Natuurlijk, maar wat zou er zijn? We moeten toch zeker niet dadelijk uit het huis?

Deze morgen, nadat de kinderen naar school waren is Cathy om 10 uur langs geweest.

Eric, jij kunt Engels, Duits, Frans en Nederlands praten, lezen en vertalen. Ja, dat kan ik. Wil je me helpen, want we hebben een Belgische klant, die een probleem heeft in Spanje met een Franse dame, die een immo - kantoor, illegaal heeft geopend. En wij kunnen ons in het Engels niet uitdrukken, daar de persoon geen Engels praat.

Dus eerst al de uitleg over de situatie in het Engels gekregen, Daarna e-mails in het Frans vertaald en dan een telefoongesprek in het Nederlands gevoerd. Daarna alles terug vertaald in het Engels.

Toch makkelijk als je wat talen kent hé. Nu het Spaans nog. Maar ook daar hebben Claudia en ik weer ondervonden, vandaag nog, dat het gewoon doen en durven is.

Cathy zei me dat ze, indien ik het wou, meer en meer gebruik wilde maken van de talenkennis. Hare baas had al gezegd om mij aan te werven in het bureau. Wie weet !! Ik ga er natuurlijk niet over dromen of fantaseren, maar wat komt, komt.

Daarna, gaat alles weer zijn gangetje. Winkelen, Spaans leren, kinderen van school halen, eten koken en brood bakken.

Iets buiten Mazarron zagen we vandaag een groot gebouw met als opschrift”Molinera” of molenaar. Daar hebben ze gist en bloem in overvloed. Dachten we. Wij binnen. Wat blijkt, het is een opslagplaats van water en wijn en tonnen en allerhande goederen, die je in het groot moet aankopen. Helaas, geen bloem. Nu bloem en gist zijn niet echt een probleem. Maar speciale bloem, zoals zonnepittenbloem en cereform of dergelijke vind je hier helaas niet echt.

Terwijl het eten wordt klaargemaakt, maakt Yetteke haar huiswerk. En soms gaat huiswerk maken gepaard met een traantje. Yetteke kan er niet tegen als ze domme fouten maakt. Doch, we zeggen dan altijd, dat je van domme fouten het beste moet leren. Yanneke niet, vandaag toch niet. Ze is moe en valt in slaap. Zoals ik al eerder schreef, is het leven hier iets anders dan in België. ‘s Morgens om half 8 eruit, ontbijten. Om 11 uur een koek en een drankje. Om 3 uur pas eten, vandaag waren het die dikke grote prinsessenboontjes, en dan ’s avonds terug wat eten. Tegen 8 uur, half 9. We proberen de kids toch ten laatste om 9 uur in bed te krijgen, maar ze praten nog wat, en ja dan is die siësta om 2 uur echt nodig hé.

Als het brood gekneed, gevormd en gebakken is, dan nog vlug een km of 10 lopen. Ik moet in vorm zijn hé. Bram komt vrijdagavond en hij wil zaterdag al gaan lopen. Papa is dan wel ouder, maar ik wil me toch nog niet laten afdrogen door m’n zoon.

Voila, de dag is weer om gevlogen. De kinderen liggen strike op de zetel, het brood is aan het afkoelen en Claudia is na het lopen aan het uitzweten en teksten aan het vertalen.

Zo blijven we maar bezig

18-04-2012 om 19:56 geschreven door eric

Met op de achtergrond één van mijn favoriete muziekgroepen, Pink Floyd, prachtige muziek, schrijf ik vandaag weer een stukje blog. Vandaag vind ik het moeilijk. Het was gisteren winderig en een gewone dag. Vandaag was het iets beter, maar nog steeds winderig. Gisteren zijn we, samen met Sylvia van het immo kantoor Mercers, weer op pad geweest om een geschikt pand te zoeken om te kopen. Op Campa Sol. We hebben ook eens in alle eerlijkheid gevraagd, wat nu de goede en slechte plaatsen zijn. We zijn te weten gekomen, dat er meer goede dan slechte zijn. Er is een strook  gebouwd op een ondergrondse rambla, rivier, en die zorgt voor problemen. Een ander, heel klein stukje, is gebouwd op een stuk berg dat plat gedrukt is. Die is al eens verschoven, en enkele huizen zijn zowaar in elkaar gestuikt. Maar, zoals ze hier vertellen, is het toch allemaal zo erg niet. We hebben geografische plannen gezien en gepraat met mensen die het kunnen weten. Een architect, Spaanse, heeft ons verteld dat de huizen die vanaf 2000 gebouwd zijn, gebouwd zijn volgens voorschriften die voldoen aan aardbevingen. Daar er in de stad Lorca, zo een 40 km hier vandaan, vorig jaar een aardbeving is geweest, is en was er op Campa Sol en Country Club, geen schade.

Vandaag hebben we bewust enkele echte Spaanse kantoren bezocht. Moet gezegd zijn, We werden bij Costa Calida en Leva, zeer vriendelijk en zeer, maar zeer zeer goed ontvangen en ingelicht. We hebben op plaatsen aan de kust, maar ook in het binnenland, huizen gezien, met prijzen, waarvan je denkt, dat kan niet. De mensen, vooral Spanjaarden die echt hun lening niet kunnen betalen, willen echt van de huizen af, en verkopen aan dumping prijzen. Het is nu nog wat uitkijken, want er staat zoveel te koop. Dus snel beslissen is zeker nu niet aan de orde.

Voor de rest zijn we dan de hele dag op pad, en het is dan algauw 2 uur. Dan moeten de kinderen van school gehaald worden, vlug winkelen, thuis komen en eten maken.

Vandaag was het zalmforel, vers, 4 stuks = 1 kg voor 5,8 € met aardappelpuree en daaronder prei. De kids zijn er dol op. Voor morgen hebben we prinsessenboontjes gekocht. Verkeerd woord. Het zij reuze prinsessenbonen. Ik heb ze al gekookt omdat we morgen op de BBQ een koteletje leggen en de boontjes onder de gebakken patatjes doen.

Ach ja, het zijn hier soms ook zo van die gewone dagen. Dagen dat de kinderen lastig doen, of dat het weer iets minder is dan anders, of dat we aftellen tot vrijdag, omdat Bram en Sabeth dan komen. Ook dit is natuurlijk een deel van het leven.

Wat we altijd leuk vinden, is de reactie op de blog, de mailtjes die we krijgen en die de kinderen krijgen van de vroegere school en de juffen en de commentaren op Facebook.

Blijven doen a.u.b. het doet deugd.

17-04-2012 om 20:33 geschreven door eric

15 april. 8 Jaar geleden, werd ons Yetteke om 00.05 uur geboren.

Vandaag vieren we haar verjaardag. De dag dus van Yetteke. Al 8 jaar, ze wordt groot. Zij is jarig dus is het haar dag. Ze mag kiezen wat we eten, en wat we zullen doen. Langs deze weg wil ze nog dank u zeggen aan de meisjes, voor hun lief en leuk berichtje. Aan haar meter Annick in Indonesië, die geskypt heeft. Aan Emilie, voor het mooie verjaardagsliedje in het Chinees. Aan bompa voor het bellen en aan Bram voor de Skyp. Aan Lars, René en Lieve voor het gezellig samenzijn en de cadeautjes, en voor papa en mama en natuurlijk Yanneke.

De dag begon met een overheerlijk ontbijt. Croque Madame met spek. Allemaal op de BBQ gebakken. Na het ontbijt was het pakjestijd. Eerst de zus. Met een dikke kus. Daarna mama en papa. Pareltjes, stiften, kleurpotloden en een puzzel. Yetteke zal weer kunnen spelen en knutselen. Ze was er echt tevreden mee. Samen met de kinderen hebben we wat met de bal gespeeld en wat getennist. Ons Yetteke wou voor het eten van 14 uur per sé  met haar kroon, die ze trouwens zelf heeft gemaakt, gaan zwemmen. Het zonneke scheen nog lekker en er was op dat moment weinig wind.

Yetteke wou ook een “vettige” hamburger als snack. Dus hebben we die gemaakt. Broodjes, sla, tomaatjes, wat sausen en kippengehakt. Om het toch een beetje gezond te houden. Maar het moet gezegd, ..lekker..

Om 4 uur kregen we bezoek van Lars, Lieve en René. Weeral mooie cadeautjes. Ondertussen was het buiten hevig aan het waaien en de zon verdween af en toe achter de wolken. Daar het zo fel waaide, besloten we om binnen de taart op te eten. 8 Kaarsjes op de taart en die allemaal in 1 keer uitblazen.

Spaanse lekkere taart met een chocolade “perro” (hond) De kinderen hadden zowaar het water in de mond.

De dag is weer voorbij gevlogen. Het was een leuke dag ..Een dag voor Yetteke.

En nu is het bijna 9 uur, en er is weer geen zucht wind meer.

Warm Spanje, was vandaag (21°C) maar frisjes.

15-04-2012 om 20:51 geschreven door eric

Eigenlijk zijn we zo wat de mentaliteit van de Spanjaarden aan het overnemen. Onbewust. Maar daar we eigenlijk veel meer buiten leven dan indertijd in België, gaat de tijd hier precies anders.

Een voorbeeld.

Pas deze morgen, toen heel ons gezin wakker was, hebben we een ontbijt genomen. Koffie, Claudia en ik 2 à 3 tassen. Maar, dat lijkt misschien veel, doch voor de rest van de dag drinken wij geen koffie meer. Een stevig ontbijt. Enkele boterhammen, Cornflakes,4 stukken fruit, fruitsap, en een potje yoghurt.

Daar ons Yetteke morgen jarig is, en we bezoek krijgen, zijn we inkopen gaan doen. Cartagena. Als we dan terug thuiskomen, is het al half 4.

Natuurlijk heb je dan een beetje honger. Dus worden er tapa’s gegeten. Enkele kleine dingen worden klaargemaakt om het maagje een beetje te vullen. Met een glaasje wijn. Eentje maar. Echt waar.

Daarna gaat het leven gewoon verder. De kinderen hebben nog huiswerk. Ons Yetteke heeft een les te leren over de fictieve geschiedenis van Spanje. Een tekst over de avonturen van Don Quijote en zijne maat Don Schanzo Pancha die tegen de windmolens vochten. Ondertussen gaat Claudia lopen. Ik niet vandaag, heb gisteren ongeveer 15 km gelopen en dat betekend rust vandaag.

Koken.

Deze morgen heb ik een typisch Spaans recept gevonden op het net. Dat ga ik maken.

Op de BBQ. Die moet uitgetest worden hé.

In de wok, olijfolie, rode ajuin, asperges rauw en groen, wortelen in schijfjes, champignons, gepelde tomaten en artisjok hartjes. Goed gekruid en als alles zowat gaar is, zit er veel vocht in de wokpan. Dan doe je er groene tagliatelle bij, 250gr. En laten garen.

Ondertussen, lamskoteletjes op de bakplaat.

Weet je wat mijn vrouwkes zeiden. Hmm papa lekker, nog …

Ondertussen is het al 9 uur.

Bram en Sabeth, als je volgend weekend komt, en je bent pas rond 9 uur ’s avonds bij ons en je geniet van een heerlijke pasta met lekkere rode wijn, zo laat!!! Da’s normaal

14-04-2012 om 20:21 geschreven door eric

Vrijdag de 13^de.

Voor de ene een dag om uit te kijken en voorzichtig te zijn, voor de andere (wij dus) een doodgewone dag. Alleen, deze morgen zijn we op gestaan en ik zag dat de herfst in het land getrokken is. Regen, koud,16°C om 9 uur, dus terug een lange broek aan en een dikkere trui. Of zijn we nog normaal.

Na dat de kinderen naar school waren, hebben we onze BBQ verder afgemaakt. Dan weer op zoek naar huizen. We hadden een afspraak in De bergstreek tussen Mazarron en Aguilas. Een Spaanse aannemer heeft er op een zeer groot  stuk grond een 4 tal huizen op gezet. 3 zijn er al verkocht en 1tje staat er nog te koop. Onbemeubelt, enkel inbouwkasten in de slaapkamers en een half afgewerkte keuken. Half afgewerkt, wil zeggen, zonder toestellen.

Alles op een stuk grond van 50 are. En zeer mooi gelegen. Aan de achterkant van het huis de bergen en aan de voorkant uitzicht op zee. Om je nu eens nieuwsgierig te maken wil ik de vraagprijs eens kwijt. 147.000 €

We zullen er moeten over nadenken.

Dan naar school. Om 2 uur hadden we vergadering met de juf van Yetteke. Het ging volledig in het Spaans en moet gezegd zijn, 1/3^de hebben we toch verstaan. Er werd uitleg gegeven over het verloop van het derde trimester. Wat ze zouden leren en wat ze nog allemaal gaan doen. Interessant. En vooral, ze gaan de ouders wat meer betrekken met de activiteiten.

Dan naar de directeur. Hij vroeg heel beleefd of Yanneke op zaterdag 28 april, in Murcia aan een atletiekwedstrijd mocht meedoen. Ze hadden haar geselecteerd in de school, daar ze bij de selectiewedstrijden tijdens sport altijd de eerste was. Onze kleine meid in het verre Spanje, atletiek.

Zeker mag ze mee. We gaan zelf ook mee. Leuk toch.

Voor de rest is het nu een 22 graden en de zon schijnt terug. De regen is al lang gestopt, alles is terug droog, maar het waait fel. Toch vandaag nog lopen en wie weet spring ik toch nog in het zwembad.

13-04-2012 om 18:13 geschreven door eric

Weer een drukke dag vandaag. Hoe is het toch mogelijk. We staan op en we kunnen alweer bijna gaan slapen. Zo snel gaat hier een dag voorbij.

Na dat we de kinderen naar school hadden gebracht, zijn we opzoek gegaan nar een locatie, “punto y coma”. Vanavond is er een verjaardagsfeestje. Richting Bolnuevo hadden we een zeer groot pand gevonden. Punto y coma lag er doods en verlaten bij. Hier zou en kon dat feestje zeker niet doorgaan. We zijn naar een speelgoedwinkel getrokken om voor de jarige nog een cadeautje te kopen. In de winkel vroegen we waar die punto y coma zou kunnen zijn. De mevrouw verwees ons terug naar de plaats waar we al geweest waren. Och, we zullen het straks aan de mama van Marta wel vragen. Thuis gekomen heeft Claudia wat geskypt met Annick. Ze hebben het over tomaten gehad. Vermits wij in het midden van de tomatenstreek wonen, hebben we uitgelegd hoe ze hier de tomaten in serres kweken. Bijgaande foto’s laten dat zien. Van kleine serres, als de plantjes nog klein zijn, tot de grotere serres.

Na school hebben we staan wachten op de mama van Marta. Geen mama. Ze zat in een vergadering. Dus, we zullen wel zien. Tegen half 6 gaan we naar de plaats. Is er niemand, dan pech.

Bij thuiskomst is het huiswerk maken en eten natuurlijk. Ik ben eindelijk begonnen aan het in elkaar steken van de BBQ.

Maar het was alweer vlug kwart na 5. Dus vertrekken naar de punto  y coma. En ja, wat enkele uren gelede doods en verlaten was, was nu mooi aangekleed met slingers en ballonnen, Springkasteel en gedekte tafels.

In Spanje is het de gewoonte dat de ouders op het kinderfeest blijven. We moesten aan tafel gaan zitten met de hele familie van Marta. Oma en opa, nonkels en tantes die speciaal van Madrid zijn gekomen. De papa en de mama en dan nog wat neven en nichten. Van half 6 tot ongeveer 8 uur zijn we ondergedompeld in de Spaanse taal. Maar we hebben ons uit de slag kunnen redden. We verstonden enorm veel van wat ze ons vroegen en vertelden. We verschoten zelf dat we toch enorm vlot konden communiceren. Oorzaak van de vooruitgang in de taal was, dat we onbewust niet nadachten over hoe we iets zouden formuleren, maar dat alles wat we wilden vertellen er zonder veel nadenken gezegd werd. Ik weet nu precies waarom onze kinderen al zo vlot met de taal mee zijn. Moesten wij iedere dag 6 uur tussen de Spanjaarden verblijven, in gesprek, zouden we snel mee kunnen.

Kleine anekdote nog. Rond 5 uur hadden we beslist om toch maar eens te bellen naar het pand “punto y coma”. Als er werd opgenomen, wisten we al bijna zeker dat we niet voor niets naar de puerto zouden rijden. We vroegen aan Yanneke of zij wilde bellen. Ze nam spontaan de telefoon. Aan de andere kant van de lijn nam een man op. Ons Yanneke vroeg beleefd in het Spaans of in die locatie het feestje van Marta door zou gaan. En inderdaad het feestje van Marta was op die plaats. Het was te verwachten dat ooit de kinderen voor ons zouden moeten vertalen. Maar zo snel al !!!

Chips, olijven, croque, pizza en taart, frisdrank, koffie en pintjes.

Het was echt een leerrijke ervaring. We zijn ondertussen uitgenodigd bij de opa in Isla Plana en bij de nonkel in Madrid. Zeer vriendelijke mensen en vooral, ze helpen je met de taal.

Weer een leuke dag.

En zondag is ons Yetteke jarig.

12-04-2012 om 20:43 geschreven door eric

Dit kan ik niet verzwijgen wat we weer hebben meegemaakt.

In Mazarron, en vooral in de Urbanisaties, verblijven veel Britten. Vaste, maar vooral overwinteraars. Ze zijn zo in de meerderheid dat ze ooit hebben gevraagd om in de streek van Murcia en Cartagena, links te rijden met de wagen. Gelukkig zijn de Spanjaarden veel slimmer. Maar toch. Vele Engelse pubs, supermarkten, soorten Amerikaanse stocks, fish en chips en noem maar op. Persoonlijk heb ik er nog geen last mee gehad, en die we kennen zijn vooral sympathieke en behulpzame mensen.

Al enkele weken hebben we een zeer grote en mooie gas BBQ zien staan in een Engelse winkel. Met een gril, een bakplaat een apart gasvuur een werktafel en onderaan een 2-deurse kast. Ooit heb ik in België zo een BBQ zien staan voor een slordige 750€ Deze was geprijsd aan 475. Later was hij in solden te koop voor 345€. Dus blijkbaar moesten ze er echt van af. Ik had een idee. 2 kopen, en ééntje gebruiken met enkel een bakplaat en de andere met de gril. Maar dan moest de prijs nog minderen. Een investering voor de zaak.

En ja, 2 kopen voor elk 300€ was de afspraak. Ik zei in mijn beste Engels, dat ze de BBQ’s maar in de Jumpy moesten steken. Neen, we brengen deze persoonlijk aan huis. Ok, morgen om 15 uur ben ik thuis, en dan breng je ze maar.

Om 15 uur…ding dong..Nen iets oudere Engelsman aan de deur. Zijn blonde vrouw met een schoothondje in de auto. Alles natuurlijk in het Engels, maar dat bespaar ik u.

Meneer, ik heb de BBQ’s bij, maar kan jij de dozen uit de auto halen, want ik heb een hernia. Dozen? Ja, ze zijn verpakt. Eén BBQ is verdeeld onder 3 dozen, dus 6 dozen. Meneer, zei ik, dan hebben we een echt probleem. …..(Ik weet wat het is een hernia hebben, ooit heb ik het gehad. Ik kon toen niet zo snel uit die wagen komen als deze oudere Engelsman.)…. Dus ik zei,” We hebben een probleem, want ik heb toevallig ook een hernia”. Wat nu? Tja, zei de man, dan moet mijn vrouw dat maar doen. De vrouw, een tenger ding, kwam uit de auto, ze hebben wat gemompeld, en hebben de dozen netjes binnen gezet. Ik had gisteren voorgesteld om de dozen mee te pakken en ze thuis neer te planten, maar nee, die trotse fiere Engelsen weten beter. Maar helaas, die Belg had toevallig zogezegd ook een hernia. Ik heb mijn BBQ’s en als ik morgen veel tijd heb, steek ik ze in elkaar. Tegen dat onze eerste gasten komen, 20 april, zullen ze zeker klaar zijn en kunnen we beginnen te bakken…Lekker..

Maar, was ik een beetje stout…????

Bezoekers kunnen hun laptop of dergelijke meebrengen, we hebben WIFI.

11-04-2012 om 20:42 geschreven door eric

10-04-2012 om 19:10 geschreven door eric

Paasmaandag, de laatste dag vakantie voor de kinderen. Het weer is bijzonder mooi, geen wind en zo een 22°C in de schaduw. Dus we gaan een uitstap maken naar zee. Bolnuevo. Een klein strandje zoeken. Een Bahia( baaike).

Eerst hebben we, na het ontbijt, een ritje gemaakt in functie van een geschikt huis te zoeken.

In de bergen, niet al te ver van de Puerto hebben we weer een pand zien liggen met 20 are grond. Een Engels nummer op het bord, dus wij bellen. We hebben de man (Gerry)kunnen strikken aan de telefoon. Hij woont in Engeland. We hebben een nummer gekregen van een plaatselijke dame die de sleutels heeft. Dus morgen nemen we contact en zullen een afspraak maken om het huis te bekijken.

Na den hotdog. Ja ja, hier koop je lekker Frans brood, frankfurter worst en zuurkool, en daar een klats mayo en mosterd en nog vanalles op, dus na de hotdog naar het zeetje.!!!Zalig!!

Lekker warm en geen wind. En onzen Eric, op den 10^de april, jaja, zwemmen in de zee. De meisjes en ons Claudia hebben natuurlijk ook gezwommen. Dan wat beach volley en ondertussen maken de kinderen zandkastelen.

Terwijl ik aan het dagdromen ben, in de zon, zoeken Yanneke en Claudia, schelpen. Het zijn echte avonturiers. Op de rotsen klimmen en tussen de rotsen, in het water naar schelpen, anemonen en krabben zoeken.

Het was een zalige heerlijke dag.

Afsluiten met een lekkere pizza. Zelfgemaakt natuurlijk. Bewust geen foto, want in Indonesië zouden ze anders het water in de mond krijgen ( grapje hé Annick en Tom).

En morgen….school

09-04-2012 om 20:49 geschreven door eric

Aan al de lezers van de blog, een vrolijk Pasen en nogmaals bedankt voor al de reacties en het grote aantal lezers. Het is niet altijd vanzelfsprekend om de blog bijna dagelijks bij te houden en aan te vullen.Doch af en toe een berichtje krijgen, doet deugd.

Aan Marc Geerts, indien je met een foto op Facebook zit, laat het weten, want je bericht op de blog heeft me aangesproken, maar helaas kan ik geen gezicht plakken op dit bericht.

Maar nu, vandaag is het Pasen. Mazarron heeft een klein kerkje. Met een klein klokje. Zou deze ook naar Rome zijn geweest? We zullen het geweten hebben. Helaas zijn de klokken voorbij Mazarron gevlogen. Of ze hebben zeker de omweg niet gemaakt. Toch was het een fijne paasdag. Terwijl  ik weer aan het experimenteren was in de keuken, ( en ik durf te zeggen dat 1 gerecht totaal mislukt was),heeft ons Claudia verder aan haar schilderij gewerkt. Al is het mijn eigen vrouwke, ik moet zeggen , ze kan er iets van.We hebben een lekker feestje gebouwd. René is komen meevieren. Helaas Lieve niet. Zij is naar België gereisd om haar kleinzoon te halen. Morgen is ze terug.Als afsluiter van het feestje was er nen echte belze EXPO. Maar dan wel met andere koekskes en Spaanse crème.

Wij hebben dus lekker gegeten, gedronken en gepraat. René heeft zijn gedacht gezegd over onze toekomst. Een kiekenbakkerij!!!!!! Claudia is daar al maanden over aan het zagen, dat is het!!!! We gaan dus de volgende week ons toeleggen op kiekens. Wat kost een kip en wat kost de aankoop voor ons te installeren. Werk aan de winkel dus! De juiste locatie weten we al, nu nog een pandje huren. Lijkt ons ook geen probleem. We hebben nog altijd de juiste instelling, dus het moet en zal ons hier lukken!!!! Volgende week meer informatie hierover. Vandaag was het weer een zonnige, warme dag, papa heeft met de kinderen in het zwembad gespeeld tot er twee Duitse moes  afkwam en zei dat we wat stiller moesten zijn. De kinderen verstonden niet wat ze zeiden in het Duits waarop de moe antwoordde:”Kuch nicht zo bleut “ha ha ha. Alte dikke Deutsche. De kinderen vonden er niets beter op dan er een liedje op te maken en te zingen.” Kuch nie zo blut, kuch nie zo blut kuch nie zo blut nar mich.” X 1000.

Nu pak ik weer even over. Claudia heeft het vorige geschreven. Neen, niet van de Cava, maar ik denk een zonneslag. Die meid is altijd even goed gezind hé.De zon geeft toch van die gezonde vitaminen.

Na het paasmaal hebben de kids en ik nog lekker gespeeld en geravot in het zwembad. Leuk.

Het is zo eens iets anders.Pasen in Spanje.

Ik wil nog even dit kwijt. Niet omdat het vakantie is, maar al uit gewoonte, beginnen we de Spaanse mentaliteit van eten te hebben. Ontbijt om 8 à 9 uur. s’Middags om 2 uur à 3 uur eten. Kleine dingen(tapa’s) en ’s avonds rond 8 à 9 uur nog eens eten.

Just echt hé

08-04-2012 om 20:08 geschreven door eric