Eerst stilte, en iets later nog steeds stilte. En dan weer wat later een traan. Ik weet dat ik zelf op zo een moment echt niks moet zeggen. In stilte ontbijten. Wij met ons vieren. Dan wassen en aankleden, klaarmaken voor de school. Op weg naar school, terug stilte. Kinderen naar de speelplaats brengen en daarna terug naar huis. Weer stilte, en weer een traan. Thuis gekomen, Claudia de strijk, ikke het zwembad kuisen en de palmstruiken water geven. Maar nog altijd stilte. Tot 11 uur en dan opeens!!: ”Ik mis ze nu al, dat ze maar vlug terugkomen.” En dan is het dipje voorbij. Gisteravond hebben we via de site van Brussel Charleroi luchthaven, de vlucht van Bram en Sabeth gevolgd. Rond half 11 zijn ze veilig geland.

Maar het leven gaat voort. Wij zaten in een regelmaat van opzoekwerk naar huizen en bezoeken aan immo kantoren en panden om een zaak uit te bouwen. Deze regelmaat werd nu onderbroken door het bezoek van Bram en om de draad opnieuw op te nemen is een beetje moeilijk. Maar het moet. Ieder zijn leven en ieder zijn ding. Augustus of begin september beleven we misschien weer andere avonturen en zal een bezoek van de kinderen er weer anders gaan uitzien.

Waar we vandaag ook veel plezier aan hebben gehad, zijn de vele reacties op de blog en via facebook. We zullen iedereen zeker van antwoord dienen, en voor sommige is dit al gebeurd.

Maar het huizen zoeken gaat verder. Vandaag zijn we vanaf de autovia naar Mazarron richting El Pareton gereden. Tussen de serres waar allemaal, volgens wat ik kon zien, druivenplanten stonden. Natuurlijk had ik weer mijn fototoestel niet bij. We hebben wat huizen te koop zien staan, maar toch niet diegene die we zoeken. Dan richting Leiva. En ja hoor, daar stond een huis met wat grond en veel olijfbomen, te koop. Niet via een immo, maar particulier. Nadat de kinderen thuis waren van de school, en we gegeten hadden, hebben we gebeld. Niemand thuis. Een uurtje later ging onze telefoon. We mochten vandaag nog gaan kijken, rond half 7

Rond half 7 werden we ontvangen door Juan. 73 jaar en pijn in zijne rug en wat hartklachten. Een hele uitleg.11.000m² grond. Casa van 130m² met 3 slaapkamers en een grote garage, buiten BBQ, drinkbaar water en een opvangbekken met grondwater, een volledige pompinstallatie en een bevloeiingssysteem om al zijn olijfbomen van water te voorzien.

Alleen de prijs 370.000€ Maar door de crisis is hij al gezakt tot 250.000€. Teveel voor het huis. Het staat op landbouwgrond. Eerst had hij er een chalet opstaan, maar hij vertelde dat hij al de papieren van Mazarron en Murcia had, waarmee hij kon aantonen dat hij alles legaal gebouwd had. Een gewezen militair, die langs de hele Europese kust gevaren had en ook nog in Somalië gevochten zou hebben. Den Juan. Het huis op zich was netjes en er was zeker wat mee te doen. De grond, veel te veel en dan al die olijfbomen? Maar belangrijk !! Eerst moet er, samen met een advocaat uitgezocht worden, of alles inderdaad legaal gezet is. En dan het belangrijkste, de prijs. Daar moeten we dan nog eens ferm over klappen met den Juan.

En zo zijn we weer vertrokken sé.

En wat die stilte en die traan betreft…. Het was allemaal weer terug gewoon.

Maar goed!!

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />