Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
29-06-2014
Bilzen-Run
Onwaarschijnlijk!!!
Om met de deur in huis te vallen, vandaag heb ik zowaar m'n PR verbeterd op de 5 km. (16'56") Voor wie mij een beetje volgt, weet dat dit een onverhoopt succes is, na maandenlang blessureleed.
Vorige week in Lafelt was ik al dik tevreden met een gemiddeld tempo van 3'35"/km als 1ste wedstrijd van het jaar. Vandaag was het doel om opnieuw tactisch te lopen en er een doorgedreven training van te maken. Even goed doen als vorig jaar in Bilzen durfde ik niet te dromen. Toen liep ik 17'03" over 4,9 km, maar dit jaar was het parcours aangepast om de afstand perfect 5 km te maken en was de conditie nog niet zo goed, dacht ik. Met een gemiddeld tempo van rond de 3'32"/km zou ik al zeer tevreden zijn.
Aan de start een 400-tal lopers met als bekendste namen Bollen (die weeral makkelijk won), Crommen, Van Marcke, Neven, Bertels en Teunkens. De omstandigheden waren met 17°C, lichte regen en weinig wind nagenoeg perfect.
Vorige week was het doel om de eerste km te lopen in 3'30", vandaag was het doel om zolang mogelijk mee te gaan met clubgenoot Bertels. Eerste km doorkomst in 3'22" in een groepje met Bertels, Van Marcke, Simons en Teunkens op een tiental seconden van het duo Neven-Crommen. Als ik dit maar kon volhouden spookte er door m'n hoofd, maar bewonderenswaardig liep het na 2 km nog steeds zeer soepel (3'24"). Tijdens km 3 liepen Van Marcke en Simons wat bij ons weg, maar ondertussen raapten we Neven wel terug op. Crommen was hier al zeker van z'n knappe 2de plaats. Tijdens km 3 (3'29") kreeg ik het na een versnelling van Teunkens ff lastig, maar ik beet ff door en kon aanklampen. Tijdens de voorlaatste en zwaarste km (3'34") was mijn moment gekomen en duwde ik tijdens de beklimming ff door waardoor eerst Teunkens en later ook Bertels me moesten laten gaan wat me nog een extra boost bezorgde. De laatste km (3'25") bergaf draaiden de benen nog goed rond en finishte ik als 5de algemeen (1ste M35+) in een schitterende tijd van 16'56" (3'23"/km), ik denk dat ik morgenvroeg nog eens in m'n wang moet knijpen...
Bij deze moet ik allereerst m'n osteopaat Tom Dereere bedanken, maar ook m'n coach en ploegmaats die me tijdens al die maanden goed bleven steunen.
De volgende weken staan er geen wedstrijden gepland en ga ik goed blijven trainen, al zal ik hier en daar wat extra rust moeten blijven inlassen, want de scheen speelt nog regelmatig op.
Eindelijk!!! Na maanden blessureleed stond ik vandaag eindelijk nog eens aan de start van een wedstrijd. M'n laatste wedstrijd liep ik eind vorig jaar op de Kerstcorrida, daarna volgde die vervelende stressfractuur aan het scheenbeen. De trainingen gaan steeds beter en vlotter maar 100% genezen ben ik zeker nog niet. Na een zware training voel ik 's anderendaags nog redelijk wat last. Ondertussen train ik dus nog wat met de rem op en met een volume van rond de 60 km/week moet ik het voorlopig nog doen. Klagen mag ik zeker niet en de basisconditie is nog meer dan behoorlijk door de vele uren die ik doorbracht in het zwembad.
De Oversteekrun is een ideale wedstrijd om wat ritme op te doen op een niet al te zwaar parcours met slechts 1 helling halverwege. De temperatuur viel met 23°C nog mee en het was nagenoeg windstil. Het doel vandaag: wedstrijdritme opdoen en vooral kijken hoe het been de komende dagen op deze wedstrijd reageerde want sinds m'n comeback liep ik slechts één rustige duurloop op beton, al de rest in het bos of op de piste.
Aan de start van de 5 km een honderdtal lopers met als bekende namen Nardozza en Vanreyten en enkele gasten jong geweld. De eerste km wou ik absoluut niet onder de 3'30" doorkomen omdat ik wist dat ik me met deze beperkte conditie te snel zou opblazen. Doorkomst 3'28" viel nog mee maar ik had wel bewust een gat gelaten op het groepje Vanreyten en een 3-tal jonge gasten. Nardozza was na 1 km zeker van de overwinning maar dat wisten we voor de start natuurlijk ook al. Tijdens een trage 2de km (3'43") werd er in het groepje naar mekaar gekeken waardoor ik zonder te forceren het gat dicht liep. Bij het ingaan van de 3de km, met een helling van een 500-tal meter, plaatste Vanreyten een versnelling. Weer liet ik wijselijk het groepje enkele meters bij me weglopen. Het gat werd nooit groter dan een 20-tal meter en ook tijdens de 4de km bleef de voorsprong hetzelfde, ondertussen had ik al ene jonge gast opgeraapt en liep ik in positie 5. Tijdens de laatste km (3'22") duwde ik voor de eerste keer het gaspedaal in en op een 500-tal meter van de aankomst haalde ik Vanreyten en nog ene jonge gast in. Plaats 2 zat er net niet meer in omdat deze gast ook een snelle laatste km liep. Uiteindelijk finishte ik in een behoorlijke tijd van 17'55" (4,97 km) als 3de algemeen (1ste M35+) zonder noemenswaardige last aan het been. Nu hopen dat het morgen tijdens het uitlopen meevalt en dan ben ik eindelijk terug vertrokken voor een mooie reeks wedstrijden met volgende week al de Bilzen-Run (5 km). De 10 km werd gemakkelijk gewonnen door opnieuw een sterke Heemskerk (30'57") voor Nardozza en Vossius.
Drie weken ben ik ondertussen terug aan het joggen, de eerste dagen zonder pijn maar gaandeweg voelde ik terug dezelfde stekende pijn als 3 maanden geleden. Eerst vreesde ik opnieuw voor een stressfractuur maar vele kenners achtten deze kans eerder klein omdat de MRI-scan positief bleek. Maar doordat de pijn maar bleef aanhouden, maakte ik een nieuwe afspraak met m'n dokter. Vooral de aanhechting van het botvlies bezorgde me veel last waardoor hij me verder stuurde voor een echo. Deze liet duidelijk zien dat er nog tekenen van irritatie en ontsteking te zien waren: een soort shin-splint zeg maar, scheenbeenvliesontsteking. De dokter raadde me aan om opnieuw een 4-tal weken niet te lopen met intensieve kiné en dagelijks zware oefeningen voor de kuit. Dit om de belastbaarheid van de onderbenen omhoog te krijgen. In samenspraak met m'n kiné heb ik toch opnieuw het joggen hervat om zeker een goede doorbloeding in de onderbenen te behouden en de spieren op kracht te krijgen. Hij maakte me een soort start-to-run schema in combinatie met oefeningen voor de kuit. Hij stond er wel op dat ik zeker op een finse piste trainde en bij pijn direct moest stoppen. Nu, na 3 loopdagen op rij, mag ik niet klagen en lijk ik toch stillekes aan de goede weg op te gaan. M'n wedstrijddoelen voor dit seizoen liggen in de kast; ik heb maar één doel: genezen...!!!
Afgelopen vrijdag mocht ik, na 2 maanden zwemmen en aquajoggen, eindelijk terug onder de scanner om te kijken of de stressfractuur aan het scheenbeen volledig hersteld was. Vandaag trok ik met een klein hartje naar de dokter voor de uitslag omdat ik soms nog lichte steken voelde. De uitslag was kort en duidelijk: volledig hersteld en het lopen mag terug hervat worden. Die steken komen gewoon van omliggende spieren die wat verstijfd zijn en het scheenbeenvlies wat irriteren. Deze moet ik 2x/week wat laten losmaken en alles komt goed. Nu komt het erop neer dat de opbouw rustig aan gebeurt. Duurlopen van een uur mogen al, maar de belasting mag nog niet te hoog dus voorlopig nog geen interval- of heuveltraining. Eens thuisgekomen na het doktersbezoek trok ik onmiddellijk de loopschoenen aan en liep ik een 8-tal km zonder pijn en geloof me, het deed deugd! Morgen zit ik samen met de coach en gaat hij een voorlopig schema opstellen. Vanaf de maand april zal de intensiteit stilletjes opgevoerd worden maar de eerste wedstrijden zijn pas gepland voor de maand mei.
