Drie weken ben ik ondertussen terug aan het joggen, de eerste dagen zonder pijn maar gaandeweg voelde ik terug dezelfde stekende pijn als 3 maanden geleden. Eerst vreesde ik opnieuw voor een stressfractuur maar vele kenners achtten deze kans eerder klein omdat de MRI-scan positief bleek. Maar doordat de pijn maar bleef aanhouden, maakte ik een nieuwe afspraak met m'n dokter. Vooral de aanhechting van het botvlies bezorgde me veel last waardoor hij me verder stuurde voor een echo. Deze liet duidelijk zien dat er nog tekenen van irritatie en ontsteking te zien waren: een soort shin-splint zeg maar, scheenbeenvliesontsteking. De dokter raadde me aan om opnieuw een 4-tal weken niet te lopen met intensieve kiné en dagelijks zware oefeningen voor de kuit. Dit om de belastbaarheid van de onderbenen omhoog te krijgen. In samenspraak met m'n kiné heb ik toch opnieuw het joggen hervat om zeker een goede doorbloeding in de onderbenen te behouden en de spieren op kracht te krijgen. Hij maakte me een soort start-to-run schema in combinatie met oefeningen voor de kuit. Hij stond er wel op dat ik zeker op een finse piste trainde en bij pijn direct moest stoppen. Nu, na 3 loopdagen op rij, mag ik niet klagen en lijk ik toch stillekes aan de goede weg op te gaan. M'n wedstrijddoelen voor dit seizoen liggen in de kast; ik heb maar één doel: genezen...!!!
Afgelopen vrijdag mocht ik, na 2 maanden zwemmen en aquajoggen, eindelijk terug onder de scanner om te kijken of de stressfractuur aan het scheenbeen volledig hersteld was. Vandaag trok ik met een klein hartje naar de dokter voor de uitslag omdat ik soms nog lichte steken voelde. De uitslag was kort en duidelijk: volledig hersteld en het lopen mag terug hervat worden. Die steken komen gewoon van omliggende spieren die wat verstijfd zijn en het scheenbeenvlies wat irriteren. Deze moet ik 2x/week wat laten losmaken en alles komt goed. Nu komt het erop neer dat de opbouw rustig aan gebeurt. Duurlopen van een uur mogen al, maar de belasting mag nog niet te hoog dus voorlopig nog geen interval- of heuveltraining. Eens thuisgekomen na het doktersbezoek trok ik onmiddellijk de loopschoenen aan en liep ik een 8-tal km zonder pijn en geloof me, het deed deugd! Morgen zit ik samen met de coach en gaat hij een voorlopig schema opstellen. Vanaf de maand april zal de intensiteit stilletjes opgevoerd worden maar de eerste wedstrijden zijn pas gepland voor de maand mei.
Zo goed als het jaar 2013 eindigde, zo slecht begint het jaar 2014. Zoals jullie al in vorig blogbericht konden lezen, dacht ik met een lichte vorm van scheenbeenvliesontsteking (shin-splints) te sukkelen. Maar nu, 3 weken later, blijkt na een botscan (3-fasescan) dat ik met een stressfractuur opgescheept zit. Dit wil zeggen dat er een breuk in het scheenbeen is vastgesteld en dat me een lange revalidatie wacht. Maandag moet ik langsgaan bij m'n arts en zal er een behandeling opgestart worden om het herstel wat te versnellen. De komende weken zullen al zwemmend en aquajoggend afgehaspeld worden, zelfs fietsen of wandelen mag ik niet. Bij de meeste stressfracturen is er ongeveer 2 maanden rust vereist. Vermits ik al een maand in de lappenmand lig, hoop ik ergens begin maart het lopen stillekes te hervatten. Gelukkig vind ik thuis de nodige troost en afleiding bij onze kleine Renz.
Zoals jullie kunnen zien in m'n trainingstabellen zit ik momenteel opgescheept met een lichte blessure. Sinds de jaarovergang sukkelde ik al met overbelaste kuiten en wist ik dat ik moest uitkijken. Maar ik trainde gewoon door met het gedacht van, "oh, dat loop ik er wel weer uit". Niet dus, met als gevolg een ontsteking aan het scheenbeenvlies, ook wel gekend als shin-splints. Sinds afgelopen maandag neem ik ontstekingsremmers en doe ik veel ijsfricties. Ondertussen veel alternatieve trainingen zoals zwemmen en aquajoggen om de conditie te onderhouden. Volgende week hoop ik de looptraining terug te hervatten maar zolang de pijn aanwezig is mag ik het scheenbeen niet belasten. M'n volgende 2 wedstrijden zijn geschrapt, hopelijk haal ik het PK veldlopen in Kiewit.
