Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Bartompa
05-04-2014
Nog een lange weg...
Drie weken ben ik ondertussen terug aan het joggen, de eerste dagen zonder pijn maar gaandeweg voelde ik terug dezelfde stekende pijn als 3 maanden geleden. Eerst vreesde ik opnieuw voor een stressfractuur maar vele kenners achtten deze kans eerder klein omdat de MRI-scan positief bleek. Maar doordat de pijn maar bleef aanhouden, maakte ik een nieuwe afspraak met m'n dokter. Vooral de aanhechting van het botvlies bezorgde me veel last waardoor hij me verder stuurde voor een echo. Deze liet duidelijk zien dat er nog tekenen van irritatie en ontsteking te zien waren: een soort shin-splint zeg maar, scheenbeenvliesontsteking. De dokter raadde me aan om opnieuw een 4-tal weken niet te lopen met intensieve kiné en dagelijks zware oefeningen voor de kuit. Dit om de belastbaarheid van de onderbenen omhoog te krijgen. In samenspraak met m'n kiné heb ik toch opnieuw het joggen hervat om zeker een goede doorbloeding in de onderbenen te behouden en de spieren op kracht te krijgen. Hij maakte me een soort start-to-run schema in combinatie met oefeningen voor de kuit. Hij stond er wel op dat ik zeker op een finse piste trainde en bij pijn direct moest stoppen. Nu, na 3 loopdagen op rij, mag ik niet klagen en lijk ik toch stillekes aan de goede weg op te gaan. M'n wedstrijddoelen voor dit seizoen liggen in de kast; ik heb maar één doel: genezen...!!!
Afgelopen vrijdag mocht ik, na 2 maanden zwemmen en aquajoggen, eindelijk terug onder de scanner om te kijken of de stressfractuur aan het scheenbeen volledig hersteld was. Vandaag trok ik met een klein hartje naar de dokter voor de uitslag omdat ik soms nog lichte steken voelde. De uitslag was kort en duidelijk: volledig hersteld en het lopen mag terug hervat worden. Die steken komen gewoon van omliggende spieren die wat verstijfd zijn en het scheenbeenvlies wat irriteren. Deze moet ik 2x/week wat laten losmaken en alles komt goed. Nu komt het erop neer dat de opbouw rustig aan gebeurt. Duurlopen van een uur mogen al, maar de belasting mag nog niet te hoog dus voorlopig nog geen interval- of heuveltraining. Eens thuisgekomen na het doktersbezoek trok ik onmiddellijk de loopschoenen aan en liep ik een 8-tal km zonder pijn en geloof me, het deed deugd! Morgen zit ik samen met de coach en gaat hij een voorlopig schema opstellen. Vanaf de maand april zal de intensiteit stilletjes opgevoerd worden maar de eerste wedstrijden zijn pas gepland voor de maand mei.
Zo goed als het jaar 2013 eindigde, zo slecht begint het jaar 2014. Zoals jullie al in vorig blogbericht konden lezen, dacht ik met een lichte vorm van scheenbeenvliesontsteking (shin-splints) te sukkelen. Maar nu, 3 weken later, blijkt na een botscan (3-fasescan) dat ik met een stressfractuur opgescheept zit. Dit wil zeggen dat er een breuk in het scheenbeen is vastgesteld en dat me een lange revalidatie wacht. Maandag moet ik langsgaan bij m'n arts en zal er een behandeling opgestart worden om het herstel wat te versnellen. De komende weken zullen al zwemmend en aquajoggend afgehaspeld worden, zelfs fietsen of wandelen mag ik niet. Bij de meeste stressfracturen is er ongeveer 2 maanden rust vereist. Vermits ik al een maand in de lappenmand lig, hoop ik ergens begin maart het lopen stillekes te hervatten. Gelukkig vind ik thuis de nodige troost en afleiding bij onze kleine Renz.
Zoals jullie kunnen zien in m'n trainingstabellen zit ik momenteel opgescheept met een lichte blessure. Sinds de jaarovergang sukkelde ik al met overbelaste kuiten en wist ik dat ik moest uitkijken. Maar ik trainde gewoon door met het gedacht van, "oh, dat loop ik er wel weer uit". Niet dus, met als gevolg een ontsteking aan het scheenbeenvlies, ook wel gekend als shin-splints. Sinds afgelopen maandag neem ik ontstekingsremmers en doe ik veel ijsfricties. Ondertussen veel alternatieve trainingen zoals zwemmen en aquajoggen om de conditie te onderhouden. Volgende week hoop ik de looptraining terug te hervatten maar zolang de pijn aanwezig is mag ik het scheenbeen niet belasten. M'n volgende 2 wedstrijden zijn geschrapt, hopelijk haal ik het PK veldlopen in Kiewit.
Gisterenavond stond er met de Kerstcorrida in Meeuwen de laatste wedstrijd van het jaar geprogrammeerd. M'n vorige wedstrijd dateerde alweer van Dwars door Hasselt dus, na dik 2 maanden, hoog tijd om te testen hoe het met de conditie gesteld is. Hoge verwachtingen had ik niet vermits ik de laatste maand alleen maar hersteltrainingen deed en bijna niets op snelheid trainde. Dit moest van de coach om zo de VO2 max terug omhoog te krijgen. Ook een gebrek aan wedstrijdritme zou me waarschijnlijk parten gaan spelen. Na een goede warming-up in de gietende regen en stevige wind was het eerst tijd voor de speedrun. Een invitatieloop voor vele Belgische en Limburgse toppers. Voor Atla moesten Heemskerk en Max de eer hoog houden. Vooral Heemskerk deed dat met verve met een mooie 10de plaats. De overwinning was voor Pieter-Jan Hannes voor Koen Naert en Wesley de Kerpel. Een halfuur later werden de 'mindere' goden op gang geschoten voor hun 5 km wedstrijd (achteraf zou blijken dat de afstand bijna 5,4 km zou bedragen). Ik had me laten vertellen dat er in Meeuwen altijd zeer snel gestart werd, mijn plan was te starten aan 3'20" om zo gaandeweg in de wedstrijd te komen. Een goed plan bleek achteraf want na de eerste kleine ronde waar ik pas als 18de passeerde in de tent was het tijd voor een inhaalrace. Ikzelf werd alleen nog bijgehaald door Bemelmans en met ons 2 haalden we loper per loper in. Bij de 2de passage in de tent en het ingaan van de laatste grote ronde liepen we ondertussen in 9de en 10de positie en nog steeds zat het tempo er goed in met km-tijden van circa 3'25". Tijdens de laatste ronde versnelde Bemelmans nog wat waar ikzelf geen antwoord meer op had. Met wat meer wedstrijdritme had die 9de plaats zeker gekund maar al bij al ben ik met dit resultaat dik tevreden. Met een eindtijd van 18'15" over 5,37 km liep ik zowaar een nieuw PR op de weg en een evenaring van m'n PR op de piste.(3'24"/km) Om het jaar af te sluiten mag ik zeggen dat het voor mezelf een superjaar geweest is met natuurlijk de geboorte van onze zoon Renz, verschillende PR's, zeer weinig blessures en met maar liefst 3600 km's op de teller. Een woord van dank voor m'n coach en loopmaats is hier zeker op z'n plaats. Om dit blogbericht af te sluiten wens ik nog iedereen een gezond en gelukkig nieuwjaar.
